Του Νίκου Μιχαλόπουλου

Εδώ και αρκετό διάστημα, ο Τύπος ασχολείται με το κτιστό περιβάλλον, σε όλες τις μορφές του και σε όλη την έκτασή του τόπου, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, αλλά και στις παράκτιες περιοχές, ειδικά στα νησιά και στις εκτός σχεδίου περιοχές. Ψηλά κτίρια, κατά παρέκκλιση δόμηση, νέες εγκύκλιοι, μη σεβασμός μνημείων όπως η Ακρόπολη, υπόσκαφα πέραν κάθε ορίου εντός και κυρίως εκτός σχεδίου, δημιουργούν μια αίσθηση, ότι όλα πια επιτρέπονται και μάλιστα αυτά υποτίθεται ότι κατασκευάζονται με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, στα πλαίσια κάποιας … πράσινης ανάπτυξης!

Ο παραλληλισμός με τη Χούντα του Παπαδόπουλου – Παττακού (μην ξεχνάτε τον Παττακό με το μυστρί του) της σύγχρονης περιόδου των κυβερνήσεων Αλ. Τσίπρα και Κυρ. Μητσοτάκη ίσως φαίνεται υπερβολικός, αλλά με την επισήμανση ότι μιλάμε για την περιβαλλοντική πολιτική και ειδικά για το ΚΤΙΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, σας βεβαιώ, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, δεν είναι καθόλου υπερβολικός. Θα μπορούσα να πω ότι αυτοί είναι σαν να αντιγράφουν την Στρατιωτική Δικτατορία.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

• Αύξηση του Συντελεστή Δόμησης (Σ.Δ.) και του ύψους των κτιρίων

Η Χούντα του Παπαδόπουλου με ένα διάταγμα, το περίφημο διάταγμα της «Προσαύξησης Υψών», αύξησε τους επιτρεπόμενους ορόφους των κτιρίων από 1 έως 3 ορόφους, π.χ. στο λεκανοπέδιο των Αθηνών από δυο (2) ορόφους, το έκανε τρεις (3), δίνοντας αύξηση δόμησης κατά 50%. Τότε τα διατάγματα πρόβλεπαν επιτρεπόμενο αριθμό ορόφων των κτιρίων ανά περιοχή π.χ. 4 όροφοι, ενώ τώρα δίνεται κάποιος Σ.Δ. και κάποιο ανώτατο ύψος και εσύ – ο ιδιοκτήτης – μέσα σε αυτά τα πλαίσια εξαντλείς τον Σ.Δ. όπως νομίζεις.

Εδώ με διάφορους Νόμους και διατάγματα – ο οικοδομικός κανονισμός έχει τροποποιηθεί πάνω από 25 φορές και μάλιστα με άρθρα ‘’χωμένα’’ μέσα σε άσχετους νόμους (μέχρι και νόμους για τον covid π.χ. ΠΝΠ – COVID 19 (ΦΕΚ 75^Α/30-3-2020)) με κύριο χαρακτηριστικό την συνεχή προσαύξηση των μεγεθών, ή φωτογραφικά άρθρα για διάφορες περιπτώσεις, τα περισσότερα με πρόσχημα το περιβάλλον και την οικολογία.

Έτσι εξαιρέθηκαν τα κλιμακοστάσια των κτιρίων από την επιτρεπόμενη δόμηση, αυξήθηκαν τα πατάρια και επεκτάθηκαν όχι μόνο στα ισόγεια καταστήματα, αλλά και σε όλους τους ορόφους των κτιρίων, οι σοφίτες (πάνω από το επιτρεπόμενο ύψος), γελοιοποιήθηκε το πράσινο με τοποθέτηση 50εκ χώμα σε μια ζαρντινιέρα σε ταράτσες και μπαλκόνια. Χαρακτήρισαν τις πισίνες, πράσινο (!), ενώ οι ‘’πράσινες’’ κατασκευές υλοποιούνται πλέον ΠΑΝΩ από τα επιτρεπόμενα ύψη. Ξαναγυρνάμε στις κατοικίες – υπόγεια και τα cours anglaise. Φτάσαμε με Σ.Δ. π.χ. 100τμ να χτίζουμε ακόμα και πάνω από 200τμ.

(Σ.Δ. είναι ο αριθμός, ο οποίος πολλαπλασιαζόμενος με το εμβαδόν του οικοπέδου δίνει το μέγεθος του κτιρίου που μπορεί να κατασκευαστεί)

• Εκτός σχεδίου Δόμηση

Η Χούντα του 1967, επέτρεψε την εκτός σχεδίου δόμηση με την ανακάλυψη των λυόμενων κατασκευών, που υποτίθεται ήταν προσωρινές και μπορούσαν να αποσυρθούν. Κατέστρεψε οριστικά το περιβάλλον της Αττικής, της Θεσσαλονίκης αλλά και πολλών νησιών (π.χ. Σαλαμίνα, Πόρος). Ακόμα πληρώνουμε τις παρεμβάσεις του Γ. Παπαδόπουλου.

Κάποιο τέλος προσπάθησε να βάλει ο Α. Τρίτσης με το νόμο για την ένταξη των εκτός σχεδίου περιοχών, βάσει πολεοδομικού σχεδιασμού και υποτίθεται οριστική επίλυση του προβλήματος των αυθαιρέτων, αλλά όλα αυτά έμειναν στη μέση (Ν.1337/83).

Η χαρά των εργολάβων στην επαρχία και τα νησιά. Καταντήσαμε η εκτός σχεδίου δόμηση να είναι μεγαλύτερη από την εντός σχεδίου. Το ποσοστό κάλυψης φτάνει σε ορισμένα μέρη και το 70% ενώ στα εντός σχεδίου το 60%. Η μαγική λέξη είναι υπόσκαφο, ενώ πλέον εμφανίστηκε ο όρος οριζόντια ή ξαπλωμένη πολυκατοικία!!

Υπόσκαφο … και πάσης Ελλάδος

Εδώ έχουμε πλήρη γελοιοποίηση της λέξης περιβάλλον, όπου το ‘’φαίνεται’’ έχει κατατροπώσει το ‘’είναι’’. Χτίζεις ότι θέλεις, βάζεις από πάνω 40-50εκ χώμα και τελείωσες. Είσαι ωραίος και περιβαλλοντικά πρωτοπόρος.

Εάν μάλιστα , λάβετε υπόψιν σας ότι το 50% της πισίνας, θεωρείται πράσινο, (βλέπετε ότι έχει ληφθεί πρόνοια, να μην μειώνει η πισίνα το προβλεπόμενο τσιμεντάρισμα του οικοπέδου για αυτοκίνητα, τραπέζια και ξαπλώστρες κλπ.) διαπιστώνουμε ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως.

• Ανάπτυξη = Τουρισμός (πάσης φύσεως)

Τότε, ο τουρισμός είχε αναχθεί σε βασικό μοχλό ανάπτυξης και είχε γίνει σχεδόν μονόδρομος. Κυριολεκτικά δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Παρεκκλίσεις παντού για όλα, ακόμα και σε παραλίες και αιγιαλούς. Όλα στο βωμό της ‘’ανάπτυξης’’. Δεν υπήρχε ξενοδοχείο που να έγινε χωρίς παρέκκλιση και μάλιστα εξόφθαλμα.

Τα ίδια γίνονται και τώρα! Το πλάτος των αιγιαλών μικραίνει, ύψη και κάλυψη αυξάνονται – βλέπε υπόσκαφα – όλες οι ‘’επενδύσεις’’ γίνονται με τη συνοδεία παρεκκλίσεων, πολλές φορές εξωφρενικών. Παράλληλα, κτίρια που έχουν κτιστεί με παρέκκλιση π.χ. Χίλτον, που έγινε με παρέκκλιση για ξενοδοχείο, (υπέρβαση ύψους, ελεύθερη δόμηση), τώρα επιδέχονται μερική αλλαγή χρήσης σε κατοικία, που οδηγεί σε Υπέρβαση Συντελεστή Δόμησης για αυτή την χρήση. Στο πνεύμα αυτό – δώστε τα ΟΛΑ – έγινε και η γελοιότητα με την παρέκκλιση στο ύψος για το ξενοδοχείο της COCO MAT, δίπλα στην Ακρόπολη. Και μετά ξαφνικά ξυπνήσαμε και είπαμε: Πω πω τι έγινε; Τι έγινε δηλαδή; Ότι γίνεται παντού, απλά τώρα το παρακάναμε.  Βέβαια ταυτόχρονα ανακαλύψαμε και πόσο γελοίοι είμαστε. Ενώ υπάρχει διάταγμα π.χ. για την προστασία του Λόφου του Στρέφη, δεν υπάρχει διάταγμα για την προστασία του Λόφου της Ακρόπολης (Υπάρχει μόνο το διάταγμα του Α. Τρίτση για την Πλάκα) Χάος!

• Κάνε και εσύ ένα αυθαίρετο: Μπορείς! (και αν δεν το κάνεις είσαι ηλίθιος!!)

Υποτίθεται με το Ν. 1337/1983 (Νόμος Τρίτση) λύθηκε το πρόβλημα και των αυθαιρέτων (ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ) με την οργανωμένη ανάπτυξη των οικισμών αλλά και μπήκε τέλος στην εκτός σχεδίου δόμηση. Υποτίθεται θα γίνονταν αναπτυξιακά και χωροταξικά σχέδια και με την ολοκλήρωση αυτών ΟΛΟΙ θα ξέραμε που θα χτίζαμε, πού ήταν τα δάση, πού η γεωργική γη, πού τα ξενοδοχεία, πού οι παραλίες κλπ. Αμ δε!! Όλα αυτά διακτινίστηκαν στο μέλλον και μαζί με αυτά ξεκίνησαν οι παρατάσεις στις νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων (κάποιες ονομάστηκαν εξαιρέσεις από την κατεδάφιση, κάποιες προσωρινές, κάποιες κάπως αλλιώς).

Η ουσία είναι ότι εν τέλει ψηφίστηκε ο Ν. 4495/2017 (Έλεγχος και προστασία του Δομημένου Περιβάλλοντος, τον είπανε) και πορευόμαστε πλέον με αυτόν. Αυτός ο Νόμος έχει τροποποιηθεί ΤΡΙΑΝΤΑΟΚΤΩ (38) ΦΟΡΕΣ!!! και κάθε τροποποίηση σπρώχνει και τις τελικές ημερομηνίες νομιμοποίησης των αυθαιρέτων προς τα μπροστά, προσθέτοντας συνεχώς και νέες υποκατηγορίες (!!). Τη τελευταία τροποποίηση την άφησα το 2020 αλλά δεν σας δίνω και όρκο, ότι ήταν η τελευταία, μπορεί να έχασα κάποια. Το ενδιαφέρον είναι πως για την άμεση εξυπηρέτηση κάποιων συμφερόντων – επενδύσεις τις ονομάζουν – δεν τα μαζεύουν όλα ώστε να τα εμφανίσουν στη Βουλή μια φορά, αλλά τα ψηφίζουν με δόσεις έτσι π.χ. το 2021 ο Νόμος τροποποιήθηκε ΔΕΚΑ (10) ΦΟΡΕΣ!!! Αν αυτό το συνδυάσουμε με τις ‘’αντιδράσεις’’ των ‘’τοπικών κοινωνιών’’ π.χ. σε κάποιες προσπάθειες κατεδάφισης αυθαιρέτων, τότε ο κύκλος κλείνει. Άντε και εις ανώτερα!

• Οικοδομικές Άδειες- Ευθύνες μηχανικού και ιδιοκτήτη

Επί Χούντας, για να ‘’διευκολύνουν’’ την ανοικοδόμηση και να ‘’χτυπήσουν’’ την γραφειοκρατία, εφηύραν την έκδοση των οικοδομικών αδειών, άνευ ελέγχων, με ευθύνη του ίδιου του μηχανικού και του ιδιοκτήτη (για τα στοιχεία του οικοπέδου). Δηλαδή όχι με τον μέχρι τότε τρόπο έκδοσης αδειών, κατόπιν υποβολής φακέλου στην πολεοδομική υπηρεσία και ελέγχου αυτών των συμβολαίων και όλων των απαιτούμενων μελετών και πολλές φορές κατόπιν αυτοψίας της υπηρεσίας.

Έτσι υπέβαλλαν ένα φάκελο, έλεγχαν μόνο την πληρότητα, χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο και εξέδιδαν οι υπηρεσίες την άδεια οικοδομής ΑΜΕΣΩΣ. Σήμερα αφού αρχίσαμε το ‘’μαγείρεμα’’ με την εφεύρεση άλλου τύπου αδειών (π.χ. άδεια μικρής κλίμακας, ενημέρωση, 24ωρη, κλπ) πλέον συζητείται η εφαρμογή του ίδιου μέτρου. Η άδεια να βγαίνει με περιορισμένο έλεγχο, προέλεγχο του Διαγράμματος Κάλυψης ή και χωρίς καθόλου έλεγχο.

Το τι πάρτυ έγινε τότε δεν περιγράφεται! Χτίστηκαν ακόμα και παραπάνω όροφοι, κτίριο στους δρόμους, με άδεια π.χ. για 100τμ ανά όροφο χτίζονταν 150τμ χωρίς κανέναν έλεγχο, ευθύνη και επιπτώσεις. Το πρόσφατο δυστύχημα στον Πειραιά, με το θάνατο του αστυνομικού, μας δίνει μια μικρή εικόνα του μέλλοντος.

• Ο…ρόλος του ΤΕΕ και του Προέδρου του

Η ηγεσία των μηχανικών, συγκεκριμένα το Τεχνικό Επιμελητήριο – ΤΕΕ –  αλλά και οι Σύλλογοι Αρχιτεκτόνων, Πολ. Μηχανικών, απείχαν από κάθε κριτική, ασχολούμενοι κατά τα άλλα για ‘’πάσαν νόσον και μαλακίαν’’. Έτσι αφού στην αρχή αντέδρασαν οι chic περιοχές των Αθηνών, Ψυχικού – Φιλοθέης κλπ τότε ΟΛΟΙ θεώρησαν ότι αυτοί πρέπει να εξαιρεθούν από τα κίνητρα του Νόμου. (Είπαμε ναι στην ‘’ανάπτυξη’’ αλλά όχι και δίπλα στην πόρτα μας.) Ακολούθησαν αντιδράσεις διαφόρων προσώπων και φορέων, που ξαφνικά είδαν δίπλα τους να ξεφυτρώνουν τερατώδη κτίρια και όχι αντίστοιχα των υπαρχόντων και ακολούθησαν και φορείς από νησιά, που είδαν να φυτρώνουν ‘’οριζόντιες πολυκατοικίες’’ κτίρια πάνω στο κύμα, (είχε προηγηθεί και το ρεζίλι του ξενοδοχείου στην Ακρόπολη) και μοιραία φτάσαμε στην απόφαση του ΣτΕ.

Είναι όμως εξοργιστικό, το ΤΕΕ να έρχεται και να διαμαρτύρεται στην προσπάθεια περιορισμού όλων αυτών, δηλαδή να έρχεται όχι σαν εκπρόσωπος των επιστημόνων μηχανικών – κατ’ εξοχήν υποτίθεται αρμοδίων για το κτιστό περιβάλλον – αλλά των φορέων της ‘’ανάπτυξης’’, δηλαδή όλων όσων κερδοσκοπούν με την επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Κρίμα για τον κ. Στασινό, αλλά και για όλους όσους σιωπούν σήμερα.

Σημείωση: Δημοσιεύτηκε η υπ’ αρίθμ. Α293/2024 Απόφαση του ΣτΕ πάνω στην προσφυγή του Δήμου Αλίμου. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις των φορέων και τότε θα επανέλθουμε. Και αν αυτό το άρθρο σας φαίνεται ασαφές ή μπερδεμένο, λίγο υπομονή! Έρχεται το χάος!

Αθήνα, 19/4/2024. Νίκος Μιχαλόπουλος, Αρχιτέκτονας

The post Κτιστό περιβάλλον: Από το μυστρί των Παπαδόπουλου – Παττακού στην «πράσινη ανάπτυξη» των Τσίπρα – Μητσοτάκη appeared first on Enetpress.

Του Νίκου Μιχαλόπουλου*

Πώς δυο – τρεις χιλιάδες νέοι, ονομάστηκαν γενιά για να σώσουν την τιμή ενός ολόκληρου έθνους, που συμβιβάστηκε με τη Χούντα, δεν αγωνίστηκε και ήταν έτοιμο να συνδιοικήσει μαζί της.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά! Στις 21 Απριλίου 1967, η Χούντα του Ι. Παπαδόπουλου, ανέτρεψε τον εκλεγμένο Πρωθυπουργό και εγκαθίδρυσε την Δικτατορία των Συνταγματαρχών. Αμέσως προχώρησε στη σύλληψη και εξορία των συνηθισμένων υπόπτων, κάποιων αριστερών της γενιάς της αντίστασης και της γενιάς του ‘’114’’ και πολύ σύντομα παγίωσε την εξουσία της.

Υπήρξαν μικρές και ασυντόνιστες προσπάθειες αντίστασης από μικροομάδες και μεμονωμένες περιπτώσεις που μετά από μια σύντομη δράση, συλλαμβάνονταν, φυλακίζονταν ή εξορίζονταν. Η δικτατορία παγιώθηκε.

Έτσι φτάσαμε στην προσπάθεια φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, με το πείραμα Μαρκεζίνη, η οποία απ’ ότι φαίνεται, είχε γίνει αποδεκτή από ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πολιτικό σύστημα – συμπεριλαμβανομένων και ΟΛΩΝ των τμημάτων της Αριστεράς – που ήταν έτοιμο να συνεργαστεί και να συμμετάσχει.

Και όλη αυτή η ιστορία, που βάδιζε πέραν των μικροπροβλημάτων προς αίσιο τέλος, χάλασε από λίγες χιλιάδες φοιτητών, των ανώτατων σχολών, που αντιτάχθηκαν στην φιλελευθεροποίηση, που οργανώθηκαν στη συνέχεια μετά την κατάληψη της Νομικής και ενέτειναν την πάλη κατά της Χούντας, με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Η αντίδραση της Χούντας ήταν άμεση και σκληρή με την είσοδο του τανκς στις 17 Νοέμβρη του 1973. Στρατός, ΕΣΑ, σκοτωμοί, συλλήψεις, βασανισμοί, τρομοκρατία και καταστολή κάθε προσπάθειας.

Η Χούντα του Ιωαννίδη, προσπάθησε με βία και τρομοκρατία να πετύχει την μακροημέρευση του φασιστικού μορφώματος, δεν τα κατάφερε, οδήγησε την χώρα στην τραγωδία της Κύπρου και κατέρρευσε, κυριολεκτικά, διαλύθηκε και η μεταπολίτευση έγινε, όχι σαν αποτέλεσμα κάποιων διεργασιών, αλλά σαν μοναδική εφικτή λύση.

Αλλά και χωρίς την προδοσία της Κύπρου, ήταν σίγουρο ότι η Χούντα του Ιωαννίδη, θα έπεφτε αφού αυτοδιαλύονταν κάτω από την ίδια την ανικανότητά της να διοικήσει. Απλά πήραν από αυτήν όσα μπορούσε να δώσει.

Η κατάρρευση της Δικτατορίας που άρχισε με το Πολυτεχνείο το 1973, κατέληξε στην εγκαθίδρυση της Προεδρικής Δημοκρατίας, την προκήρυξη των εκλογών και την εκλογή του Κ. Καραμανλή με το εκκωφαντικό 54%.

Αυτό δεν ήταν επίτευγμα ενός λαού, που αγωνίστηκε, αλλά αποτέλεσμα του σύντομου αγώνα ενός πολύ μικρού μέρους της νεολαίας και δείχνει αφενός μεν την πραγματική ισχύ της δικτατορίας, αφού αρκετό ένα μικρό σπρώξιμο για να πέσει, αλλά και αφετέρου την προφανή υποταγή του λαού, που επτά χρόνια έσκυβε το κεφάλι και υπάκουε ακόμα και όταν οι οικονομικές συνθήκες τον έφεραν στην εξαθλίωση.

«Αυτό που έκανε το Πολυτεχνείο ήταν να θέσει τη δημοκρατία σε τροχιά κατάρρευσης. Και η κατάρρευση επήλθε όταν – με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου – οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο. Η δικτατορία, εκτός από το να σκοτώσει νέους Έλληνες που ζητούσαν ελευθερία και δημοκρατία, διέπραξε και το μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα μεταπολεμικά.» (Σταύρος Λυγερός, Η εξέγερση του Πολυτεχνείου – Μια ξεχασμένη κατάθεση, 2023).

Λίγα περί …πνευματικής ηγεσίας!

Υποτίθεται στην κοινωνία υπάρχει και μια πνευματική ηγεσία. Είναι οι διανοούμενοι, που είναι πιο προβληματισμένοι και αντιδρούν πιο γρήγορα σε οποιαδήποτε προσπάθεια οπισθοδρόμησης της κοινωνίας, καθηγητές πανεπιστημίου και μη, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες, τέλος πάντων ο σκεπτόμενος κόσμος. Πού πήγαν όλοι αυτοί;

Τους μάζεψε ΟΛΟΥΣ ο δικτάτωρ Παπαδόπουλος σε μια αίθουσα, τους ‘’έβαλε’’ στο γύψο και το βούλωσαν ΟΛΟΙ. Μόνο τέσσερις σηκώθηκαν και έφυγαν – προς τιμήν τους – από την αίθουσα. Οι υπόλοιποι αποδέχτηκαν τον γύψο και έκτοτε… φωνή καμία. Αυτή ήταν, δυστυχώς, η πνευματική ηγεσία του τόπου, που υποτίθεται ΠΡΩΤΗ θα ξεσηκώνονταν και θα καθοδηγούσε το λαό. Να τη χαιρόμαστε.

Γι’ αυτό μέχρι σήμερα, δεν έχει υπάρξει καθαρή άποψη για το Πολυτεχνείο, γιατί ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ γενιά που να το γέννησε για να το στηρίξει στη συνέχεια. Ήταν προϊόν συγκυρίας – μοναδικής και ανεπανάληπτης – λίγων νέων που κατάφεραν να αρθρώσουν έναν λόγο, πανηγυρικό και γιορτινό, επαναστατικό και ανατρεπτικό, συγκερασμό διάφορων πολιτικών πεποιθήσεων, κυρίως όμως ενωτικό που εν τέλει έκλεισε με τον εθνικό ύμνο.
Τυχεροί όσοι το ζήσανε.

Όσο για τους άλλους γράφει ο Νίκος Χουλιαράς: «Σαν τι μπορώ να κάνω εγώ αυτή την ώρα. Δεν έχω επάνω μου και ταυτότητα». «Κάτι τέτοια πράματα, χαζά και κρύα, σκεφτόμουν, μέχρι που έφτασα κάτω, στην Αλεξάντρας. Εκεί, είδα κι άλλο κόσμο μαζεμένο, γι’ αυτό και στάθηκα. Δεν τόλμησα να πάω παρακάτω. Χωμένος μες στους άλλους, κοίταγα σα χαμένος, τ’ ασθενοφόρα που ούρλιαζαν κι όλο κουβάλαγαν παιδιά σακατεμένα απ’ τις σφαίρες, στο Ρυθμιστικό.

Τίποτα άλλο δεν κατάφερα να κάνω, γι’ αυτό και λέω, πως είναι αστείο να γιορτάζω τώρα, μαζί με άλλο ένα εκατομμύριο ανθρώπους, το ότι δεν έκανα, το βράδι εκείνο, τίποτα!» (Νίκος Χουλιαράς, Ζωή, την άλλη φορά, 1985).

Η γενιά της Δικτατορίας και η γενιά …της Μεταπολίτευσης. Ήταν λοιπόν η ‘’γενιά της Δικτατορίας’’, η οποία συμβιβάστηκε και αποδέχτηκε τη μοίρα που της επέβαλαν. Η ίδια γενιά, μετά την μεταπολίτευση του 1974, μεταμορφώθηκε σε ‘’γενιά της Μεταπολίτευσης’’.

Το ίδιο βράδυ που ήρθε ο Καραμανλής, εκατομμύρια ξεχύθηκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν την επιστροφή της Δημοκρατίας…και δεν ξαναγύρισαν στα σπίτια τους.
Με το παραμικρό, εκδηλώσεις, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, πορείες, αγώνες για τα πάντα.

Ειδικά στην επέτειο της 17ης Νοεμβρίου, εκατομμύρια λαού στους δρόμους, κυριολεκτικά ήταν μια πορεία στατική, αφού ο τελευταίος ήταν ακίνητος στο Πολυτεχνείο και ο πρώτος είχε φτάσει στην Αμερικανική Πρεσβεία. Μια διαδήλωση πολλών χιλιομέτρων, πολλών συνθημάτων και με πολλές εναλλαγές σύμφωνα με την ιστορική εξέλιξή της.

Ο Κων. Καραμανλής πολύ έξυπνα, σύνδεσε την 17η Νοέμβρη με τις πρώτες Δημοκρατικές εκλογές, δηλαδή με την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Σύμφωνα με αυτόν, το νόημα της εξέγερσης της 17ης Νοέμβρη, ήταν η έλευση της Δημοκρατίας, το οποίο και επετεύχθη και γι’ αυτό γιορτάζεται ταυτόχρονα, μαζί με τους νεκρούς του Πολυτεχνείου!

Τώρα που πέρασαν 50 χρόνια και έχουν αρχίσει σιγά – σιγά, να ξαναγράφουν την ιστορία, η θέση του Κων. Καραμανλή ίσως παίξει σημαντικό ρόλο στην οριστική εκτίμηση της σημασίας της 17ης Νοέμβρη 1973, στην αποτύπωση της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.
Χαίρε ώ χαίρε Δημοκρατία λοιπόν!
Νίκος Μιχαλόπουλος
Αθήνα, 13/11/2023

*Ο Νίκος Μιχαλόπουλος, φοιτούσε στη Αρχιτεκτονική Σχολή της Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ) το 1973, συμμετείχε ενεργά στις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη, που οδήγησαν στην κατάληψη του εκεί Πολυτεχνείου και την –αναίμακτη- επέμβαση των τανκς, την 17η Νοέμβρη 1973. Για τη δράση του κακοποιήθηκε στην ασφάλεια από τους Τετραδάκο, Μπουζιάνη και δέχτηκε δολοφονική επίθεση από παρακρατικούς στην πλατεία Αγίας Σοφίας και σώθηκε από την επέμβαση Παλαιστινίων συμφοιτητών του.

The post Γενιά του Πολυτεχνείου – Η ανύπαρκτη Γενιά appeared first on Enetpress.

Το Ισραήλ μπορεί να καταγγελθεί για εγκλήματα πολέμου, όπως και η Ρωσία στην Ουκρανία και η Τουρκία στο Κουρδιστάν.Η Χαμάς όμως πρέπει να καταγγελθεί για εγκλήματα του κοινού ποινικού μητρώου (αρμοδιότητας όχι  ΟΗΕ αλλά της INTERPOL).

Του Νίκου Μιχαλόπουλου

ΟΡΙΣΜΟΙ: ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ‘’ΑΣΥΜΜΕΤΡΟΣ’’ ΠΟΛΕΜΟΣ

Πολεμική ενέργεια είναι η προσπάθεια καταστροφής ενός αντίπαλου στρατιωτικού στόχου, η απόπειρα κατάκτησης εδαφών και η προώθηση των θέσεων σου, εις βάρος των θέσεων του εχθρού, η εξόντωση του στρατού του αντιπάλου, ακόμα και η καταστροφή μιας βιομηχανίας που κατασκευάζει όπλα γι’ αυτόν.

Έχουμε όμως ελαχιστοποιήσει πλέον την έννοια του πολέμου και προωθείται ο όρος ‘’ασύμμετρος’’ για να συμπεριλάβουμε σε αυτό ό,τι γελοιότητα γίνεται εν ονόματι του ‘’πολέμου’’ ενώ έχουμε ορίσει και τον ‘’chic’’όρο παράπλευρες απώλειες για να δικαιολογήσουμε τον θάνατο αόπλων και άσχετων πολιτών ή και γυναικόπαιδων ή σχολείων ή νοσοκομείων ή τέλος πάντων παντός επιστητού. Ειδικά θεωρούμε πολεμικό στόχο ακόμα και την καταστροφή υποδομών, τελείως άσχετων με την εμπόλεμη ζώνη π.χ. γεφυρών, οδών,εκατοντάδες χιλιόμετρα από το χώρο των πολεμικών συγκρούσεων, με το πρόσχημα ότι δυσκολεύουμε τον εφοδιασμό των στρατευμάτων.

Αυτό το κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία, θεωρώντας στόχο ΟΛΗ την Ουκρανία ακόμα και το Κίεβο και αδιαφορεί για τα πλήγματα σε κατοικημένες περιοχές. Το ίδιο δε, κάνει και η Τουρκία χτυπώντας χωρίς καμία διάκριση, κυριολεκτικά ότι κινείται, στις περιοχές των Κούρδων με το πρόσχημα ότι ΟΛΟΙ οι Κούρδοι είναι Τρομοκράτες, αδιακρίτως ηλικίας και φύλου, χωρίς δυστυχώς να υπάρχει καμία αντίδραση από τη Διεθνή Κοινότητα. Έχει όμως το θράσος να διαμαρτύρεται για τα τεκτενόμενα στη Λωρίδα της Γάζας, ενώ αυτή κάνει πολύ χειρότερα.

Η ‘’ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ’’ ΤΗΣ ΧΑΜΑΣ

Αυτή η ‘’επιστροφή’’ μετά από κάποιο διάστημα, δεν έχει όμως ΚΑΜΙΑ σχέση με πολεμική ενέργεια όσο και να διευρύνουμε την έννοια του ΑΣΥΜΜΕΤΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Ήταν μια επίθεση ομάδας δολοφόνων δηλαδή συμμορίας, εναντίον νεαρών πολιτών που διασκέδαζαν, με μοναδικό στόχο τη δολοφονία τους, με πλήρη γνώση, ότι ήταν εντελώς αθώοι και ακίνδυνοι, με στόχο το θάνατό τους, το βασανισμό τους και την απαγωγή τους! Και μάλιστα εναντίον όχι μόνο παιδιών αλλά και ΜΩΡΩΝ και ακόμα χειρότερα εναντίον ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ γεγονός που παραπέμπει ευθέως στην ανάγκη άμεσης καταδίκης από ΟΛΟΥΣ. Δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα και καμία πρόφαση, έστω κάποιος απλά να κατακρίνει τα γεγονότα. Μόνο να καταδικάσει ΜΠΟΡΕΙ και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να το κάνει αυτό, με τον πιο απόλυτο τρόπο.

Η Χαμάς αυτή τη στιγμή εκφράζει τους Παλαιστίνιους για ένα πολύ απλό λόγο: Εξόντωσε την αντίπαλη της οργάνωση, την Αλ Φατάχ, με τον ίδιο τρόπο που επιτέθηκαν και στο Ισραήλ και έμειναν μόνοι και κυρίαρχοι, χωρίς κανένα αντίπαλο να τολμήσει να τους αντιπαρατεθεί.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η ενέργεια αυτή μπορεί να παρομοιασθεί μόνο με τις επιθέσεις των ναρκοσυμμοριών της Νότιας Αμερικής, εναντίον κοινοτήτων, χωριών που κατοικούν αντίπαλοι, ακόμα και εναντίον κυβερνητικών στόχων, αστυνομικών και στρατιωτικών. Άρα και η αντιμετώπιση δεν μπορεί παρά να είναι άλλη από αυτή που εφαρμόζει π.χ. η κυβέρνηση του Ελ Σαλβαδόρ (Καθημερινή, 12/10/2023, Ελ Σαλβαδόρ: Δύο πόλεις υπό πολιορκία λόγω «πολέμου κατά συμμοριών»). Ανάπτυξη στρατιωτικών μονάδων και πλήγματα των εγκαταστάσεων, υποδομών, ανθρώπινου δυναμικού, των αποθηκών, των οδών διακίνησης κλπ και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για τίποτα, εκτός αν και αυτοί υπερβούν, τα ανθρωπίνως αποδεκτά όρια. Η αντίδραση πρέπει να είναι ανάλογη της δράσης και η ποινή αντίστοιχη του εγκλήματος.

Ήταν λάθος του Νετανιάχου, να χρησιμοποιήσει τη λέξη ΠΟΛΕΜΟΣ. Έπρεπε να μιλήσει για κυνήγι δολοφόνων, για εξάρθρωση εγκληματικών συμμοριών και εξόντωση των αρχηγών τους. Να ζητήσει δε από ΟΛΕΣ τις χώρες να καταδικάσουν τα εγκλήματα και τις δολοφονίες και να συλλάβουν και να παραδώσουν όσους από τους ηγέτες έχουν, περάσει σε άλλη χώρα, όπως π.χ. ο Ισμαήλ Χανίγια που έχει βρει καταφύγιο στο Κατάρ, στο Ισραήλ για να δικαστούν.

ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε λίγη τάξη. Πριν δέκα χρόνια, έγινε επίθεση στο εμπορικό κέντρο WESTGATE στο Ναϊρόμπι της Κένυας, κρατήθηκαν όμηροι, δεκάδες από τους οποίους εν συνεχεία δολοφονήθηκαν.Η επίθεση ήταν από μέλη της Σομαλικής Ισλαμικής Οργάνωσης Αλ Σαμπάαμπ, προερχόμενοι από διάφορες χώρες και με επικεφαλής του Ομάρ Χαμαμί, που είχε μεγαλώσει στις ΗΠΑ (!), γνωστός με το ψευδώνυμο ο ‘’Αμερικάνος’’.

Οι επιτιθέμενοι, είχαν καταστρώσει το σχέδιο μήνες, σε μυστικές συσκέψεις, σε διάφορες χώρες από τις οποίες είχαν και βοήθεια, είχαν σίγουρα ‘’γιάφκα’’ στην Κένυα και πρέπει να είχαν αποθηκεύσει οπλισμό μέσα σε κρυψώνες στο εμπορικό κέντρο. Πολλοί διέφυγαν, μεταξύ των οποίων και η περίφημη ‘’Λευκή Χήρα’’, Samantha Lewthwaite. Έγινε σαν αντίδραση στην παρέμβαση του Κενυάτικου στρατού και την εκδίωξη της Αλ Σαμπάαμπ από τις πόλεις της Σομαλίας. Σύμφωνα με τις αναλύσεις ήταν μια προσπάθεια των οργανώσεων να υπενθυμίσουν την ύπαρξή και τις ικανότητές τους.

ΛΙΓΗ ΘΕΩΡΙΑ

Σύμφωνα δε με τις επιταγές της σύγχρονης θεωρίας για την τρομοκρατία, όπως αυτή ξεκίνησε να διαμορφώνονται στην Αλγερία από την δεκαετία του 1950:‘’Η πρόκληση ενός δραματικού περιστατικού, ικανού να επαναφέρει την οργάνωση στο διεθνές προσκήνιο είναι ο μόνος τρόπος να διατηρηθεί στα πράγματα και να προσελκύσει νέους μαχητές’’. Εδώ είναι πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η κίνηση αυτή προετοιμάζονταν μήνες, είχε διεθνή οργάνωση και βοήθεια και τους ίδιους στόχους, προσαρμοσμένους στη σημερινή κατάσταση.

Τώρα δεν ήταν μόνο η προβολή των στόχων της Χαμάς στον Αραβικό κόσμο, αλλά η διεύρυνση της επιρροής της πλέον στην ευρύτερη Μουσουλμανική Κοινότητα, με την εισδοχή στην πλευρά των υποστηρικτών, χωρών, σαν την Τουρκία και το Ιράν αλλά και των απανταχού Μουσουλμάνων σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Επιπλέον να αποτρέψει Αραβικές χώρες και ειδικά την Σαουδική Αραβία, να προσεγγίζει τις ΗΠΑ,ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο τα βάσανα των Παλαιστινίων από τον ΣΙΩΝΙΣΜΟ, που είχαν αρχίσει να υποβαθμίζονται στη Διεθνή Κοινότητα.

Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα. Πλέον το Ισραήλ και γιατί ΟΧΙ και ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ, δεν έχει απέναντι τον Αραβικό Κόσμο, αλλά ΟΛΟΥΣ τους απανταχού ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ, και κάθε πράξη αντίδρασης οποιασδήποτε μορφής, οπουδήποτε και από οποιονδήποτε θα είναι ΑΠΟΔΕΚΤΗ από αυτούς. Στρατηγικά βέβαια αυτό, δεν θα αρέσει σε κανέναν…αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί.

Υ.Γ. 1 Να προσέχετε όταν πηγαίνετε σε πάρτι, ειδικά σε ανοιχτούς χώρους. Να προσέχετε όταν συναντάτε περίεργους τύπους με γενειάδες.

Υ.Γ. 2 ΛΙΓΗ ΑΚΟΜΑ ΧΜΜ… ΙΣΤΟΡΙΑ (Για να μειώσουμε λίγο τη μαυρίλα)

Όταν οι Ισραηλίτες έφτασαν στη γη της Επαγγελίας ήρθαν αντιμέτωποι με τους Φιλισταίους, που ζούσαν εκεί, τους οποίους και κατανίκησαν. Ποιοι ήταν όμως οι Φιλισταίοι; Ήταν απόγονοι των αρχαίων Κρητών, που ήταν οι πρώτοι που δημιούργησαν στόλο και με τα πλοία τους κυριάρχησαν στην Ανατολική Μεσόγειο και αποίκησαν πολλές περιοχές μεταξύ των οποίων και την Παλαιστίνη. Άρα οι πρώτοι κάτοικοι αυτής της γης δεν ήταν ούτε Ισραηλινοί, ούτε Παλαιστίνιοι, αλλά ΕΛΛΗΝΕΣ !! Δυο γαϊδούρια μάλωναν σε ξένο αχυρώνα.

Το σύνθημα λοιπόν είναι: ΔΩΣΤΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΜΑΣ (Απανταχού Ελληναράδες)

Ν. Μιχαλόπουλος – Αθήνα, 17/10/2023

The post Ιραήλ – Χαμάς: Τα γεγονότα appeared first on Enetpress.

Τα χώρισα λοιπόν σε τρεις κατηγορίες, ώστε να ‘’καλύψω’’ όλους τους υποψήφιους αναγνώστες και μετά πρόσθεσα και ένα μικρό ‘’επιδόρπιο’’.

Α. Τρία βιβλία για να ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει γύρω σας!

Ο κόσμος εξελίσσεται και εμείς το καταλαβαίνουμε τελευταίοι. Ο πιο απλός τρόπος για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη, είναι να διαβάσουμε τα bestsellers, την trashΛογοτεχνία, η οποία διαβάζεται και άνετα, ευχάριστα, μπορείς ακόμα και να τα παρατήσεις στη μέση. Γενικάαπευθύνονται σε όλους και για αυτόν ακριβώς το λόγο, περιγράφουν αυτά που ισχύουν και εύκολα αναγνωρίζονται,άσχετα εάν δεν έχουμε κατανοήσει ακριβώς το μέγεθος και τη δυναμική τους.

Όμως εσείς θα τα διαβάσετε όχι για να σκοτώσετε την ώρα σας, αλλά για να ενημερωθείτε και να ερμηνεύσετε πτυχές της κοινωνίας, που σίγουρα έχετε αντιληφθεί.

Φυσικά σας προτείνω βιβλία που αναφέρονται στην Αμερικανική κοινωνία γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, από εκεί ξεκινούν αν όχι όλες, οι περισσότερες αλλαγές.

Αυτά λοιπόν που ξέρατε ότι τα πολλά χρήματα είναι στο εμπόριο όπλων, στα ναρκωτικά και το trafficking, ξεχάστε τα. Ο κόσμος έχει αλλάξει.

1. LEE CHILD – Ο ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Ήρωας του βιβλίου είναι ο Τζακ Ρίτσερ (τον οποίον έχει ενσαρκώσει στη μεγάλη οθόνη oΤομ Κρουζ) ο οποίος τυχαία στη Νέα Υόρκη εμπλέκεται σε μια ιστορία, που από πρόταση συνεργασίας, καταλήγει σε απόπειρα δολοφονίας, απαγωγή και εξαφάνιση και να αποκαλυφθεί ότι πίσω απ’ όλα κρύβεται μια ιδιωτική παραστρατιωτική εταιρία με κέρδη για τους ‘’ιδιοκτήτες’’ δεκάδες εκατομμύρια δολάρια.

ΟCHILD, εξηγεί το λόγο ύπαρξης αυτών των εταιριών. «…Ξέρετε τι ακριβώς κάνει μια ιδιωτική παραστρατιωτική εταιρία; Βασικά;… Ακριβώς, είπε η Πάτι. Δεν είναι απαραίτητα καλύτεροι πολεμιστές από τους εν ενεργεία στρατιώτες. Συχνά είναι χειρότεροι και σίγουρα είναι περισσότερο ακριβοί. Υπάρχουν μόνο και μόνο για να παραβιάζουν τους κανονισμούς – απλά και ξάστερα. Αν κάποιες στρατιωτικές επιχειρήσεις έρχονται σε αντίθεση με τη Συνθήκη της Γενεύης, κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει την κυβέρνηση, επειδή δεν υπάρχουν αποδείξεις ανάμειξής της. Η κυβέρνηση είναι προστατευμένη.»(σελ. 112)

Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα άγριο κυνηγητό στην Νέα Υόρκη και καταλήγει στην Αγγλική επαρχία, στη Νόρφολκ, όπου ολοκληρώνεται το δράμα, με τι άλλο, με την εξολόθρευση ‘’των κακών’’ από τον Ρίτσερ και την εξαφάνισή τους … μαζί με τα αυτοκίνητά τους. «…ο Ρίτσερ κατηφόρισε σε τούτη την πλαγιά με το Τογιότα… Ήξερε πως στην επίπεδη περιοχή τριγύρω του άνθρωποι της Λίθινης Εποχής βρίσκονταν θαμμένοι σε ψηλά αναχώματα που λέγονταν τύμβοι. Τους είχαν ακολουθήσει άνθρωποι της εποχής του Σιδήρου, Κέλτες, Ρωμαίοι, Σάξονες, Αγγλοσάξονες, Βίκινγκς εισβολείς με μακριά πλοία, Νορμανδοί και μετά οι ίδιοι οι Άγγλοι για χίλια χρόνια. Μάντεψε πως η γη θα μπορούσε να δεχτεί άλλους τέσσερις νεκρούς. Παρακολούθησε τον Τζάκσον να δουλεύει μέχρι που το χώμα έκρυψε το πάνω μέρος των αυτοκινήτων και μετά απομακρύνθηκε αργά για να γυρίσει στο σπίτι»(σελ. 455). Διαβάστε το έχει ενδιαφέρον και εν τέλει τα λεφτά είναι πολλά. Πως το ξέρουμε;«…είχε πραγματοποιήσει κατάσχεση σε ένα διαμέρισμα (εγκαταλελειμμένο για ένα χρόνο)…Μπαίνοντας στο διαμέρισμα, οι εκπρόσωποι της διεύθυνσης είχαν ανακαλύψει πάνω από εννέα εκατομμύρια δολάρια σε ένα κλειδωμένο ντουλάπι.»(σελ. 457)

Σημείωση: Εδώ θα διαφωνήσω με τον συγγραφέα. Ο Τζακ Ρίτσερ δεν θα παρατούσε τόσα λεφτά. Θα επέστρεφε στην Ν. Υόρκη, θα τα έπαιρνε (ήξερε το συνδυασμό) θα τα μοίραζε στα θύματα και θα κρατούσε και ένα μικρό μέρος για τα …έξοδά του.

2. DEAN KOONTZ – 60 ΩΡΕΣ (ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ Η ΑΓΑΠΗ;)

Ο ήρωας, Μίτσελ Ράφερτι, είναι ένας νέος μικροεπιχειρηματίας που κάνει κήπους. Ξαφνικά απαγάγουν τη γυναίκα του, που λατρεύει, για να εκβιάσουν τον αδελφό του και να ζητήσουν λίτρα 2 εκατομμύρια δολάρια(!!)

Ο Μιτς γνώριζε ότι«ο αδελφός του, ο Άντσον δουλεύει με το Internet», αλλά δεν ήξερε ότι έχει τόσα λεφτά και εκπλήσσεται όταν οαδελφός του, του αποκαλύπτει ότι ο αρχηγός της συμμορίας είναι πολύ πλούσιος και γνωστός επιχειρηματίας, του χώρου του θεάματος που «…έχει καζίνα σε αρκετές χώρες…»και ότι μεταξύ άλλων τα χρησιμοποιεί και για να ξεπλύνει χρήμα από τις άλλες δραστηριότητες του. Ποιές είναι αυτές οι άλλες δραστηριότητες; Παιδική πορνογραφία!!!« Το μισό τοις εκατό των αντρών είναι παιδεραστές» είπε ο Άντσον. «Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενάμισι εκατομμύριο περίπου. Και εκατομμύρια άλλοι σε όλο τον κόσμο»… « Οι παιδεραστές καταναλώνουν παιδική πορνογραφία» συνέχισε ο Άντσον. «Ρισκάρουν τα πάντα για να τη βρουν, ακόμη και να την αγοράσουν από αστυνομικούς που προσπαθούν να εξαρθρώσουν αυτά τα κυκλώματα».(σελ. 285)

 « Το κέρδος επί των ακαθάριστων πωλήσεων είναι εξήντα τοις εκατό. Οι ενήλικες ηθοποιοί το κάνουν επειδή τους αρέσει. Τα παιδιά ηθοποιοί δεν πληρώνονται. …Σου είπα ότι έχω οχτώ εκατομμύρια, αλλά στην πραγματικότητα έχω τα τριπλάσια».(σελ. 286)

Στο τέλος βέβαια το καλό νικάει, ας είναι καλά και ο έξυπνος και τίμιος (!) αστυνομικός, αλλά η ουσία είναι ότι: για να βγάλεις λεφτά δεν πρέπει να είσαι τόσο καθαρός. Ακόμα και οι μικροεπιχειρηματίες, όπως π.χ. στην κατασκευή κήπων κατοικιών υπάρχουν περιθώρια για απατεώνες.

«Ο Μιτς φύτευε ινδικές δάφνες, έβαζε πάντα φράγμα για τις ρίζες». (σελ. 18) γιατί;

«Η επιλογή του κατασκευαστή να αποφύγει τα εκατό δολάρια που θα στοίχιζε ένα φράγμα για τις ρίζες θα προκαλούσε επισκευές δεκάδων χιλιάδων δολαρίων από υδραυλικούς, κηπουρούς και μπετατζήδες.»(σελ. 17)

Αυτά λοιπόν περί παιδεραστών και πορνογραφίας, αλλά προσοχή και στους κατασκευαστές κήπων(!!)

3. ROBERT LUDLUM– Σχέδιο Κασσάνδρα

Μια ενέργεια της διεθνούς τρομοκρατίας, με την παραγωγή ενός πολύ επιθετικού ιού από τα Σοβιετικά εργαστήρια και την απειλή μιας τρομακτικής επιδημίας, στην οποία εμπλέκονται Ρώσοι αξιωματικοί του ιατρικούτμήματος της υπηρεσίας ασφάλειας (!) πράκτορες της CIA(!), της ομάδας ένα(!), σκοτεινοί επιχειρηματίες φαρμακευτικών εταιριών (!), Σέρβοι τρομοκράτες (!), διαστημάνθρωποι (!)- ναι υπάρχουν και τέτοιοι – σε ένα παιχνίδι, πλήρως παγκοσμιοποιημένο.

Γιατί οι μάχες του επόμενου πολέμου «Δεν θα κριθούν ή θα γίνουν στην ξηρά ή στη θάλασσα. Θα διεξαχθούν σε εργαστήρια, όπου ο εχθρός αριθμεί τρισεκατομμύρια μεραρχίες στην κεφαλή μιας καρφίτσας: και γιατί ούτε οι Κινέζοι μπορούν να μας προκαλέσουν παίζοντας το πυρηνικό χαρτί. Έχουν μια επιλογή: χημικό – βιολογικό πόλεμο». Αυτά γράφτηκαν παρακαλώ το 2001 και εμείς νομίζαμε ότι εμφανίστηκαν το 2020!!

Β. Τρία βιβλία για να καταλάβετε τον κόσμο και τις αιτίες για όσα συμβαίνουν γύρω μας!

Σας προτείνω βιβλία που πραγματικά θα βοηθήσουν να εμβαθύνετε την γνώση σας για τον κόσμο και μάλιστα πολύπλευρα αφού αναφέρονται σε διαφορετικές πλευρές της σκέψης και του κόσμου μας.

Το πρώτο είναι:

1. TOM CHATFIELD – ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΟΧΗ

Θεωρώ ότι είναι το καλύτερο που έχω διαβάσει από αυτή την κατηγορία βιβλίων. Ξεκινάει με μια ιστορική αναδρομή για να μας ενημερώσει  για την εξέλιξη της τεχνολογίας και τα νέα πλαίσια επικοινωνίας, ώστε «να συνδεθούμε με τους άλλους με όσο το δυνατόν πιο ανθρώπινους όρους» (σελ. 17), ώστε να μην ευτελίσουμε τον ανθρώπινο πολιτισμό και να μην καταλήξουμε εν τέλει στην πορνογραφία μέσω διαδικασιών γιατί «Η πορνογραφία, έγραψε ο J.G.Ballard στον πρόλογο του μυθιστορήματος που εξέδωσε το 1973 με τίτλο Crash, είναι ‘’η πιο πολιτική μορφή μυθοπλασίας, και πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε και εκμεταλλευόμαστε ο ένας τον άλλο όσο πιο πιεστικά και ανελέητα γίνεται’’». Στο τέλος μας δίνει και μια σειρά βιβλίων για να μελετήσουμε μόνοι μας, με βιβλία του KevinKelly, την βιογραφία του AlanTuring, του – δικού μας – Απόστολου Δοξιάδη και βέβαια του MarshallMcLuhan, του TimBerners – Lee, για να φτάσει – φυσικά -στο Minority Report και να καταλήξει: «Για μια σοφία διαχρονική, σχετική με τον αντίκτυπο που έχουν οι δημιουργίες μας στη ζωή μας, τα γραπτά του Πλάτωνα – που εμφανίστηκαν την εποχή που η ίδια η γραφή ήταν μια σχετικά νέα τεχνολογία – αποτελούν σταθερή αξία και ιδιαίτερα ο Φαίδρος».

Ναι, ο Chatfield, μας παραπέμπει στην κλασική Ελληνική παιδεία, για να καταλάβουμε τον …σημερινό κόσμο!

Δεύτερο λοιπόν, δεν μπορεί να είναι άλλο από το:

2. ΠΛΑΤΩΝΑΣ – Ο ΦΑΙΔΡΟΣ

Ο Φαίδρος του Πλάτωνα είναι ένας διάλογος του Σωκράτη με τον Φαίδρο σε ένα περίπατο έξω από τα τείχη, στους μεγάλους δρόμους έξω από την πόλη…, στην φύση, κάνοντας ήδη από τότε αυτό που μας προτείνουν ΤΩΡΑ οι γιατροί.

Με αφορμή κάποια ερωτική επιστολή, ο Σωκράτης οδηγεί τον διάλογο στην αυτογνωσία.

«Δεν μπορώ ακόμα, …να γνωρίσω τον εαυτό μου και μου φαίνεται γελοίο, ενώ συνεχίζω να μην ξέρω ακόμη ούτε αυτό, να εξετάζω, ξένα ζητήματα. Έτσι λοιπόν, τούτα τα αφήνω ως έχουν και δέχομαι τις σχετικές γνώμες που επικρατούν, και , όπως μόλις τώρα έλεγα, δε στρέφω την προσοχή μου σε αυτά, αλλά στον εαυτό μου,…»

Και στη συνέχεια ο Σωκράτης αφού αναλύσει τις αισθήσεις και φτάσει στο ορθό συμπέρασμα ότι η όραση είναι η κορυφαία των αισθήσεων, καταλήγει σαν μέθοδο της σκέψης, ότι ο άνθρωπος πρέπει να συλλαμβάνει εκείνο που εκφράζεται σαν έννοια, … από πολλές αντιλήψεις μέσο των αισθήσεων και αυτό …αποκτά ενότητα μέσω του λόγου!!! Και γι’ αυτό ….αποκτά φτερά μόνο η διάνοια του φιλόσοφου…

Για να φτάσει στο τέλος – αναλύοντας την  τέχνη του λόγου, δηλ. τη ρητορική. « Άραγε η ρητορική, στο σύνολό της, δεν είναι μια τέχνη της αγωγής της ψυχής διαμέσου των λόγων» και να … « δεν είναι, βέβαια, σημαντικότερη η ορθότητα της όταν αναπτύσσεται σχετικά με σπουδαία παρά σχετικά με ευτελή πράγματα;»να την συνδέσει με τη γνώση της ψυχής «Αφού η δύναμη του λόγου συμβαίνει να οδηγεί την ψυχή, να ψυχαγωγεί, εκείνος που πρόκειται να γίνει ρήτορας χρειάζεται να ξέρει πόσα είδη έχει η ψυχή.»και να βγάλει σαν συμπέρασμα κατ’ το οποίο – δυστυχώς- πλέον όλοι γνωρίζουμε ότι και αυτό ισχύει για τα δικαστήρια. « Και αυτό ισχύει γιατί στα δικαστήρια κανείς δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την αλήθεια, αλλά για εκείνο που μπορεί να γίνει πιστευτό αυτό είναι αληθοφανές, που πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή όποιου θέλει να επιδοθεί στην τέχνη του λόγου».(σελ. 381)

Διαβάστε το και θα ανοίξει ένα νέο κόσμο ενδιαφερόντων, από την αυτογνωσία, μέχρι τις ερωτικές σχέσεις και γιατί όχι για τη ρητορική και τη γνώση. Αξίζει τον κόπο.

Τρίτο φυσικά:

3. NOAM CHOMSKY – ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ

Αναφέρεται σε δέκα βασικές αρχές για τη συσσώρευση πλούτου και εξουσίας, όπου αποδομεί το Αμερικανικό Όνειρο, και για να το πετύχει χρησιμοποιεί αποσπάσματα από βασικά κείμενα των δημιουργών της Αμερικής αλλά μετά τη δημιουργίατης Αμερικανικής Δημοκρατίας και του κράτους.

Περιγράφει πως το κράτος φροντίζει να προστατεύει τους πλούσιους και ισχυρούς εις βάρος των υπολοίπων με τις μετέπειτα κυβερνήσεις να υποχρηματοδοτούν τους κοινωνικούς τομείς της οικονομίας και να τους οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση και αυτό είναι πάντα επίκαιρο.

Διαπιστώνει ότι: «…η ανισότητα προέρχεται από τον ακραίο πλούτο που συγκεντρώνει ένα ελάχιστο τμήμα του πληθυσμού, ένα κλάσμα του 1%.» (σελ. 13)

Αιτία είναι η ποιότητα της δημοκρατίας και οι πολιτικές αποφάσεις που παίρνει η πολιτεία.

Και για να καταλήξει: ‘’…ότι το μέλλον φαντάζει ιδιαίτερα ζοφερό. Και για πρώτη φοράστα χρονικά βρισκόμαστε σε ένα στάδιο της ιστορίας όπου είμαστε αντιμέτωποι κυριολεκτικά με το ερώτημα της επιβίωσης του ανθρωπίνου είδους (σελ. 197).

Γ. Τρία βιβλία ώστε να εμβαθύνετε και να εντείνετε τον προβληματισμό σας γύρω από τα υπαρξιακά και γνωσιολογικά θέματα του κόσμου μας.

Σας προτείνω σαν πρώτο, λίγο ειρωνικά βέβαια:

1. Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ – Ο ΑΝΗΦΟΡΟΣ

Λέω – ειρωνικά –γιατί κάπως έτσι έχει προωθηθεί: Σχεδόν σαν υποχρέωση ή καθήκον. Πως; Δεν διαβάσατε τον ‘’Ανήφορο’’; Απαπαπα! Μάλιστα μας το πρότεινε και ο Πρωθυπουργός. Διαβάστε τον, για να είστε τουλάχιστον in τον Σεπτέμβρη.

Είχα διαβάσει Καζαντζάκη πριν πολύ καιρό και με είχε επηρεάσει –τότε- περισσότερο η Οδύσσεια του. Στον Ανήφορο δεν είδα κάτι καινούργιο.Ίσως μια πιο μεγάλη προβολή των πολιτικών του απόψεων, η γνωστή σχέση – πρόβλημα με τον πατέρα του, η αλλοπρόσαλλη σχέση με τις γυναίκες, η συνεχής φιλοσοφική αναζήτηση, να μην πω το χάος, η τολμηρή κριτική θεώρηση του Μαρξισμού και η σχεδόν ιδεαλιστική σχέση με την πραγματικότητα.

Όμως δεν πρόσεξε κανείς πως τελειώνει το βιβλίο;

Τελειώνει – ουσιαστικά  – με την προτροπή να διαβάσουμε την Ασκητική.  Το έκανε κανείς;

2. Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ – Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Αυτή λοιπόν σας προτείνω και εγώ, γιατί η Ασκητική μαζί με την Οδύσσεια είναι ο πραγματικός Καζαντζάκης.

Είναι εκεί όπου ομολογεί. Φοβάμαι ο σκοτεινός ανήφορος δεν έχει τελειωμό.

Και να καταλήξει: «…Ποια είναι η ουσία του Θεού μας; Ο αγώνας για την ελευθερία.

Όχι ο Θεός θα μας σώσει, εμείς θα σώσουμε το Θεό, πολεμώντας, δημιουργώντας, μετουσιώνοντας την ύλη σε πνεύμα

και να δώσει όρκο πίστης : ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ

και να καταλήξει:ΜΑΚΑΡΙΟ ΟΣΟΙ ΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΧΥΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΟΥΝ, ΚΥΡΙΕ,

ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΝ: « ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΜΟΝΑΧΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ.»

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΑΝ, ΣΜΙΓΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ,ΚΑΙ ΛΕΝ: «ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ.»

ΚΑΙ ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕ ΛΥΓΟΥΝ, ΑΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ,

ΕΞΑΙΣΙΟ, ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ:

ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! (σελ. 197)

Επειδή προφανώς θα είσαστε στο όριο της κατάθλιψης διαβάζοντας συνεχόμενα δυο Καζαντζάκηδες, γι’ αυτό για τρίτο σας προτείνω:

Είναι ένα βιβλίο για να το συμβουλεύεστε όταν έχετε πρόβλημ

3. ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ –ΧΡΟΝΙΚΑ ΜΙΑΣ ΡΕΥΣΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Όλα με αυτά που γίνονται ή που ακούτε: Κορωνοϊός, Internet, παιδιά, νέοι, γέροι. Ασχολείται, κριτικάρει, ειρωνεύεται, αλλά είναι πάντα επίκαιρος,.Να τον συμβουλεύεστε και να τον απολαμβάνετε. Ο Ουμπέρτο Έκο μετά τον Καζαντζάκη θα σας φανεί πανάλαφρος.

Πολλές φορές εγώ ανατρέχω σε αυτόν και κυριολεκτικά διασκεδάζω με τον τρόπο που αναλύει τα γεγονότα, τα ανατρέπει και τα ξανασυνθέτει.

Μερικοί τίτλοι νομίζω φτάνουν για να σας δείξω το περιεχόμενο των άρθρων του βιβλίου και να σας κεντρίσω το ενδιαφέρον.

Μάρτυς μου ο Θεός, είμαι ηλίθιος.  Τουιτάρω άρα υπάρχω.

Μια γενιά από άλιεν.   Το κινητό και η βασίλισσα της Χιονάτης.

Δωσ’  ημίν σήμερον το καθημερινό μας έγκλημα.  Πώς να προφυλαχτείτε από τους Ναΐτες. Καταραμένε Αριστοτέλη,

και εν τέλει: Πίσω ολοταχώς «…αλλά πρόοδος μπορεί να σημαίνει και να κάνεις δυο βήματα πίσω, να επιστρέφεις στην αιολική ενέργεια αντί για το πετρέλαιο και άλλα τέτοια. Τείνετε προς το μέλλον! Πίσω ολοταχώς!»

Δ. Αντί για Επιδόρπιο

Εδώ κανονικά θα έπρεπε να κλείσει ο κατάλογος με  τα βιβλία που σας προτείνω να διαβάσετε. Όμως θα προτείνω ακόμα ένα κόμικς – έκπληξη, που θα έπρεπε να μας κάνει υπερήφανους. Να το προτείνει το Υπουργείο Πολιτισμού και να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα σπουδών γυμνασίου – λυκείου του Υπουργείου Παιδείας, και ότι άλλο σκεφτεί και η Ακαδημία Αθηνών να το προτείνει για έπαινο (έτσι κι αλλιώς έχει βραβευθεί …).

1. NICOBY, VINCENTZABUS –  Ο Κόσμος της Σοφίας, Τόμος 1

(κόμικς βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Jostein Gaarder)

Η φιλοσοφία από τον Σωκράτη στον Γαλιλαίο. Είναι πραγματικά ένα εκπληκτικό βιβλίο, που καταφέρνει χωρίς να πέσει στην απλοποίηση, στην ασάφεια και στον υποκειμενισμό, πράγμα πολύ εύκολο σε ένα κόμικς, να σε οδηγήσει σε ένα μαγικό κόσμο, μέσα από τα μάτια μιας σύγχρονης έφηβης, με σχεδόν καθόλου προβληματισμό και να καταφέρει να μας εισάγει από τον Πλατωνικό Μύθο, στον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη, μέχρι τον Ιερό Αυγουστίνο και την Αναγέννηση. Η περιπέτεια της Σοφίας, σε μια νέα πολύ ευχάριστη και προσιτή μορφή.

Καλό Καλοκαίρι! Και μην σας πιάνει κατάθλιψη, από τον καύσωνα, τις πυρκαγιές την οικονομική δυσπραγία.

Παρ’ τε μαζί σας και διαβάστε ένα βιβλίο.

Εξάλλου … με ένα βιβλίο ξεχνιέσαι!

 Για την αντιγραφή: Νίκος Μιχαλόπουλος, Αθήνα, 27/7/2023

The post Τι βιβλία να διαβάσουμε αυτό το καλοκαίρι appeared first on Enetpress.

Το Oscar νεποτισμού πάει – αυτοδίκαια –  στην κα Κωνσταντοπούλου, ενώ την παράσταση έκλεψε την τελευταία στιγμή ο σ. Μήτσος Κουτσούμπας.

Α! Πρωθυπουργός βγήκε ο κ. Μητσοτάκης!

Διπλές Εκλογές 2023

Προσπάθησα να μην τις πολυπαρακολουθήσω, να αποστασιοποιηθώ, να τις σβήσω από το μυαλό μου, τέλος πάντων να τις ξεχάσω, αλλά αυτά που έγιναν απλά με ξεπερνούν και μάλιστα κατά πολύ.

Και έρχονταν σε αλλεπάλληλα κύματα, ώστε πριν προλάβεις να συνέλθεις από το ένα και να πεις: Ουφ πέρασε και αυτό, έρχονταν το άλλο, χίλιες φορές μεγαλύτερο για να σε ξαναπιάσει τρόμος!! Φώναζες έλεος, άντε να τελειώσει το μαρτύριο, ας ολοκληρωθεί η σουργελοποίγηση, αλλά τίποτα. Χωρίς να τους καίγεται καρφί, κόντεψαν να μας κάψουν το μυαλό με τα καμώματά τους.

Πιστεύω ότι στο τέλος συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλο. Μόλις ένας έλεγε μια μπούρδα, και έλεγες: Πω πω ρε φίλε, που το σκέφτηκε αυτό, έρχονταν κάποιος άλλος από απέναντι, να πει κάτι ανώτερο και να σε στείλει.

Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Το debate

Ήταν η αρχή του μεγαλείου. Εκεί έγιναν πράγματα αξεπέραστα. Η πλειοψηφία των ερωτήσεων ήταν τελείως αβλαβείς και φιλικές – κοινώς της πλάκας – προς τους αρχηγούς των κομμάτων, πλην ελαχίστων. Είναι δυνατόν να μην δεχτούν τουλάχιστο οι αρχηγοί των μεγαλύτερων κομμάτων, καμία σοβαρή ερώτηση για την οικονομική πολιτική – φόροι, αυξήσεις, ανάπτυξη, οικονομικός προσανατολισμός, ΕΕ – για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ούτε καν για τις Ελληνοτουρκικές Σχέσεις;

Σε μια λίγο σοβαρή ερώτηση ο κ. Βαρουφάκης αποκάλυψε ότι εάν γίνει κάτι με την Τουρκία θα πάρει…τηλέφωνα, είπε κάτι για Δήμητρες ή ίσως και για …δίμετρες, κανένας δεν κατάλαβε. Εν τέλει έκαψε τα χαρτιά του μόνος του!

Ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Τσίπρας, πλάτειαζαν συνεχώς και έλεγαν πάρα πολλά, περίεργα και αν πολλοίς ακαταλαβίστικα. Ο κ. Ανδρουλάκης κατάφερε να μην πει τίποτα, κυριολεκτικά. Ο κ. Κουτσούμπας αποφάσισε να αποδείξει ότι είναι επαναστάτης ή τέλος πάντων διαμαρτυρόμενος, με το να γράφει – συνεχώς- στα παλιά του τα παπούτσια τον χρόνο υπερβαίνοντας τον και παρεμβαίνοντας στους δημοσιογράφους ενώ ακόμα διατύπωναν τις ερωτήσεις τους, και πρόστρεξε να δώσει και όρκο πίστης στη Ρωσία,  μιλώντας για ΝΑΤΟΪΚΗ επίθεση στην Ουκρανία!!

Ο κ. Βελόπουλος προβλέποντας την επερχόμενη επέλαση της Νίκης, των φασιστοδεξιών και των ψεκασμένων, έβγαλε και μας έδειξε εικόνες της Παναγίας:  Της Γλυκοφιλούσας, της Οδηγήτριας, της ‘’μαυρισμένης’’, της ‘’κιτρινισμένης’’, τέλος πάντων όποιες βρήκε και ανέφερε παρεμπιπτόντως ότι και αυτός είναι ψεκασμένος. Συγνώμη ήθελα να πω ανεμβολίαστος.

Νικήτρια του debate, αναδείχθηκε η δημοσιογράφος Ράνια Τζήμα, που όπως ειπώθηκε από πολλούς μετά το debate: Το ξεκαθάρισα. Θα ψηφίσω την κα Ράνια Τζήμα. Αυτό επειδή έκανε κάποιες σοβαρές ερωτήσεις.

Άραγε είναι τυχαίο που ξεχάστηκαν τελείως τα τραίνα και οι νεκροί των Τεμπών; Μόνο ο υπηρεσιακός υπουργός τα ανέφερε μια φορά.

Το μεσοδιάστημα των εκλογών

Εκεί το πράγμα ξέφυγε τελείως. Με δεδομένα τα ποσοστά κάθε κόμματος, ο καθένας ήξερε τι επιδιώκει. Ήρθαν και τα γεγονότα στη Θράκη, με το Τουρκικό προξενείο και οι εκατοντάδες νεκροί του ναυαγίου της Πύλου, για να φτάσουμε στο κράξιμο και το ξεφωνητό. Η απόλυτη ξεφτίλα.

Ο κ. Μητσοτάκης κράτησε τελικά χαμηλό προφίλ, δίνοντας την αίσθηση της ήρεμης δύναμης, ο κ. Ανδρουλάκης συνέχισε να χειρίζεται τα πράγματα σχετικά διακριτικά, επιδιώκοντας ουσιαστικά τη διατήρηση των ποσοστών του.

Όμως στον ΣΥΡΙΖΑ έγινε το έλα να δεις. Εν όψει της επερχόμενης ήττας όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου και των μελλοντικών εσωκομματικών εξελίξεων, όλοι προσπάθησαν να ξεχωρίσουν έστω και ξεφωνίζοντας. Δεν προλάβαινε και ο κ. Τσίπρας να πει κάτι και πεταγόταν ο καθένας να πει – κυριολεκτικά –  ότι του κατέβει, τις περισσότερες φορές, σαχλαμάρες. Προτάθηκε έξτρα φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, επιτέθηκαν στους οδοντίατρους (!)  μέχρι και ο ‘’ιδιοκτήτης’’ της Παπαδημούπολης, βγήκε για να διαφημίσει την πόλη του, τέτοια μεγαλεία. Φυσικά πάτωσαν:

Εμπρός, Φασιστοψεκασμένοι!

Στο χώρο της πέραν της δεξιάς, στην περιοχή της φασιστικής και ψεκασμένης ακροδεξιάς, άνθισαν ό,τι λουλούδια μπορείτε να σκεφτείτε. Από εκπρόσωποι φυλακισμένων, μέχρι ευλογημένοι από παπαδομονάστηρα και ολοκληρωτικά ψεκασμένοι – καλά το είχε δει ο Βελόπουλος και μάλιστα μπούκαραν εν τέλει ΟΛΟΙ στη Βουλή, προς μεγάλη επερχόμενη δική μας τέρψη.

Κασιδιάρη ζεις και μας Καθοδηγείς.

Κάλιο ευλογημένοι παρά εμβολιασμένοι. Αυτά νομίζω ήταν τα συνθήματα αυτού του χώρου, που κυριάρχησαν.

Σουργελοποίηση και νεποτισμός

Οι δεύτερες – επαναληπτικές – εκλογές έγιναν με λίστα. Με δεδομένο λοιπόν τη δύναμη των κομμάτων, μπορούσαν να υπολογίσουν, με σχετική σιγουριά και τους υποψηφίους που θα εκλέγονταν.

Εκεί έγινε ένας μικρός έως τεράστιος χαμός, ειδικά στα μικρά κόμματα.

Το γέλιο έπεσε στους Σπαρτιάτες, όταν έβγαλαν έξω από τις λίστες μια υποψήφια, για την οποία ανακάλυψαν εκ των υστέρων (!!) ότι διατηρούσε λογαριασμό στο OnlyFans, η οποία είχε περάσει από όλα τα reality της Ελληνικής Τηλεόρασης. Οπότε ακόμα γελάει κόσμος.

Το Oscar είπαμε του νεποτισμού απονέμεται στην κα Κωνσταντοπούλου, η οποία ΠΡΙΝ τις εκλογές και πριν καν εκλεγεί, διόρισε τον σύντροφό της (!!!). Ναι πέτυχε το ακατόρθωτο, ξεπερνώντας κατά πολύ ΟΛΟΥΣ ακόμα και την κα Τασία, που όταν διόρισε την κόρη της στη Βουλή, είχε πει το αμίμητο: «Αν δεν διόριζα την κόρη μου, ποιον θα διόριζα;» και είχε βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Η κα Κωνσταντοπούλου ανέβασε τη σουργελοποίηση στο ανώτατο όριο, ξεπερνώντας τους πάντες. Το φοβερό είναι ότι πέτυχε να εκλεγεί λέγοντας:

Ο σ. Μήτσος κλέβει την παράσταση

Την παράσταση όμως έκλεψε ο σ. Μήτσος Κουτσούμπας, έστω και την τελευταία στιγμή με την υπέροχη κίνηση του, σαν χορευτής των μπολσόι. Έκλεισε τα χέρια του μπροστά, και έκανε τη γνωστή σουργελο – καρδούλα, έτσι άκουσα να την αποκαλούν, φέρνοντας όλων τα βλέμματα προς το κέντρο και κατόπιν με μια τρομερή κίνηση, σαν τα φτερά του αετού, τα άνοιξε, με μια συνεχή κίνηση – άνω δεξιά και αριστερά – μαγεύοντας τα πλήθη. Το τι είπε λίγο μας ενδιαφέρει ήταν απλά ΥΠΕΡΟΧΟΣ. Άσε που στο debate φορούσε και την καλύτερη γραβάτα.

Η πρώτη μέρα στη Νέα Βουλή

Στην έφοδο των νέων 300 στη Βουλή τα είδαμε όλα. Έντιμοι κατά τα άλλα οικογενειάρχες με σκυλιά, με όλο το σόι, μωρά και εγγόνια, γιαγιάδες, παππούδες. Πουκάμισα με παγώνια, παπαγάλους, γραμμούλες, και ότι σκεφτείς.

Αντί να σκεφτούν να τιμήσουν το Ελληνικό κοινοβούλιο με την σεμνή παρουσία τους, επιδίωξαν με όποιον τρόπο νόμιζε ο καθένας το περίφημο δεκάλεπτο της δημοσιότητας του Andy Warhol.

Γι’ αυτό τον τρόπο προβολής εξάλλου κρίθηκαν και θα κριθούν, π.χ. η κα Κεφαλά αντί για κίτρινο μαλλί, πράσινο κιμονό και χμ… τολμηρό μπούστο, θα μπορούσε να εμφανιστεί έτσι με ένα βιβλίο κερδίζοντας το θαυμασμό όλης της διανόησης(!!) και θα γινόταν και viral. Σκέφτηκε διαφορετικά όμως. Τι να κάνουμε; (Είναι άραγε τυχαίο ότι κανένας δεν σκέφτηκε να εμφανιστεί με ένα βιβλίο στα χέρια του;)

Άντε παιδιά την άλλη φορά, φέρτε γάτες, καναρίνια, άλογα, γαϊδούρια και γιατί όχι κατσίκες και γουρούνια, γυάλες με ψάρια (από τους βουλευτές των νήσων), κλουβιά με πουλιά για τους εξ αγροτικών περιοχών. Είμαστε βέβαιοι ότι κάτι καλό θα σκεφτείτε την επόμενη φορά.

Εδώ θέλω να σημειώσω, για παράδειγμα, μια πραγματικά σοβαρή και σεμνή παρουσία εκ των υπουργών της κυβέρνησης, από τους πρώτους τη τάξει κ. Χατζηδάκη, που ήρθε με ένα σοβαρό κοστούμι με την σύζυγο να φοράει ένα σοβαρό φόρεμα και το μικρό αγοράκι του και πέρασε απαρατήρητος, ενώ θα μπορούσε να κάνει φραμπαλά, όπως κάποιοι πολύ υποδεέστεροι στην κυβερνητική ιεραρχία.

Μπράβο του και ελπίζω κάποιοι άλλοι, σε επόμενη φάση να τον αντιγράψουν, μπας και δούμε και καμιά προκοπή.

Επειδή με παρδαλά πουκάμισα, σκισίματα, ξώβυζα και γατόσκυλα δεν πρόκειται να πάμε μπροστά.

Τα κεφάλια ΟΛΟΙ μέσα και με τα μούτρα στη δουλειά, γιατί μετά το καλοκαίρι και τα μπάνια του λαού – έρχεται ο χειμώνας και ενδέχεται να είναι πιο δύσκολος από τον περσινό.

Άντε καλή αποσουργελοποίηση και εύχομαι στη κυβέρνηση …σιδεροκέφαλη.

Για την αντιγραφή

14/7/2023

Νίκος Μιχαλόπουλος, αρχιτέκτονας – συγγραφέας

The post Βουλευτικές εκλογές 2023 appeared first on Enetpress.

Γιατί να κάνουμε ένα υπερφίαλο υπόγειο μουσείο που θα κοστίσει 300εκατομμύρια€ και να μην κάνουμε ένα απλό υπέργειο Μουσείο των 60 εκατομμυρίων € (!) … και τα υπόλοιπα 240εκατομμύρια € να τα διαθέσουμε κάπου αλλού σ’ αυτή την έρμη πόλη;

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ‘’ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟΥ’’ – ΥΠΟΓΕΙΟΥ – ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΓΕΛΟΙΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥ

Η υπόθεση ξεκίνησε σαν μια “εμβληματική παρέμβαση” στο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου, η οποία θα περιελάμβανε την υπόγεια επέκταση του (!) που θα συνδέονταν υπόγεια (!) με το Ακροπόλ Παλλάς, θα είχε και κήπο – που ήδη έχει και που θα τον κατέστρεφαν για να τον ξανακάνουν (πάνω από το Υπόγειο Μουσείο) και που θα ενώνονταν με τη γειτονιά – μέσω του πωλητήριου και του αναψυκτήριου – αν και ήδη λειτουργεί αναψυκτήριο στον κήπο του Μουσείου – και σε συνδυασμό με την συλλειτουργία με το Πολυτεχνείο, όλα αυτά μαζί θα αναβάθμιζαν πολιτιστικά την συγκεκριμένη περιοχή (!!)

Έκαναν λοιπόν έναν κλειστό διαγωνισμό, με χρηματοδότηση από κάποιον ιδιώτη – χορηγό, ο οποίος (διαγωνισμός) – σύμφωνα με πληροφορίες – στοίχησε 600.000€ (!!) και κατέληξαν στο αποτέλεσμα που μας κοινοποιήθηκε :

Ένα κτίριο που θυμίζει είσοδο σταθμού μετρό, ή πίσω είσοδο Mall, το οποίο κρύβει το υπάρχον κτίριο ΜΝΗΜΕΙΟ του Μουσείου (το οποίο είναι και έργο Τσίλλερ, παρακαλώ), η δε πολυδιαφημιζόμενη υπόγεια σύνδεση με το Ακροπόλ Παλλάς  απορρίφθηκε απ’ όλους τους συμμετέχοντες και θα γίνει υπέργεια (δηλαδή θα περνούν από τη διάβαση των πεζών για να πάνε απέναντι).

Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων κατήγγειλε τη διαδικασία σαν παράνομη και κάλεσε τα μέλη του να απέχουν «ώστε να προστατεύσουν την αρχιτεκτονική δεοντολογία και το κύρος του κλάδου μας».

Γενικά, έχει εξελιχθεί σε μια πολύ χαριτωμένη διαδικασία ώστε να διασκεδάσουμε όλοι – και θα το κάναμε εάν δεν υπήρχε το τρομακτικό κόστος των 300 εκατ. € για ένα κτίριο 15.000τμ, με το μυθικό ποσό των 20.000€/τμ, αντί του ποσού των 4.000 – 5.000€/τμ άρα το λογικό κόστος θα ήταν τα 60 εκατ.€ (15.000τμ x 4.000€/τμ) άντε να τα κάνουμε 80 εκατ.€. Τα υπόλοιπα 220 – 240 θα τα πληρώσουμε ΠΑΛΙ ΕΜΕΙΣ για να κάνουμε μια υπερφίαλη σαχλαμάρα, μια απομίμηση του Pompidou της κακιάς ώρας.

Έτσι, μετά τη γελοία υπόγεια όπερα, πίσω από το Μέγαρο Μουσικής θα αποκτήσουμε και ημιυπόγειο Μουσείο (γιατί δεν το λένε ημιισόγειο, άραγε;), ώστε να μην αισθάνονται μόνες τους οι υπόσκαφες εκτός σχεδίου βίλες στη Μύκονο, στη Σαντορίνη, στην Πάρο και στα υπόλοιπα νησιά.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ

Για να μην θεωρηθώ άδικος ας κάνουμε μαζί μια αποτίμηση. Θέλουμε να κάνουμε μια προσθήκη σε ένα μουσείο που στεγάζεται σε ένα εμβληματικό κτίριο το οποίο είναι Μνημείο, κάτι που έχουν ήδη κάνει σε διάφορα μέρη του κόσμου. Σε όλες τις περιπτώσεις δεν το έκαναν μπροστά στο υπάρχον, αλλά έκαναν μια προέκταση – επέκταση πίσω ή πλάι ή και γύρω του (π.χ. στο Τορόντο).

Ακόμα και το Λούβρο – όπου μάλλον από εκεί άντλησαν οι δικοί μας την έμπνευση γι’ αυτό το καραγκιοζιλίκι –  έγινε υπόγεια επέκταση μεταξύ των πτερυγών του υπάρχοντος κτιρίου και έχει μια μικρή υπέργεια πυραμίδα από τζάμι, για την οποία έγινε μεγάλος διάλογος. Επίσης, εξαφανίζουμε και καταστρέφουμε ένα κτίριο μνημείο από το 1860, για να το αντικαταστήσουμε με κάτι που προφανώς δεν έχει καμία σχέση με το υπάρχον περιβάλλον και μάλλον θυμίζει…τίποτα.

Η προσθήκη των χώρων 16.000τμ – δηλαδή ο διπλασιασμός των υπαρχόντων χώρων όπως δηλώθηκε – δεν δικαιολογεί την τρομακτική αναστάτωση ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ, την προβληματική λειτουργία του Μουσείου την καταστροφή του κήπου του και το τρομακτικό κόστος του όλου εγχειρήματος. Φανταστείτε ΟΛΟ το χώρο περιτριγυρισμένο με λαμαρίνες από την Πατησίων μέχρι το Μουσείο για πάνω από πέντε χρόνια – όπως υπολογίζουν για την ολοκλήρωση του έργου – για να καταλάβετε το ψυχεδελικό του όλου εγχειρήματος. Όλο το έργο αυτής της παρέμβασης «που θα αντικατοπτρίζει την πορεία και την εξέλιξη του Ελληνικού Πολιτισμού» – τρομάρα μας – έχει αναλάβει η κα Τσι- Μενδώνη και ο κ. Α. Κούρκουλας, ο οποίος έσπευσε μάλιστα να χαρακτηρίσει τις αντιδράσεις των συλλόγων, γραφικές. Να τους χαιρόσαστε.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ

Η πρότασή μου είναι πολύ απλή.

1. Η ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Προτείνω μια προσθήκη πίσω από το υπάρχον κτίριο. Δηλαδή πίσω από την ήδη υπάρχουσα νέα πτέρυγα του Μουσείου προς την οδό Μπουμπουλίνας και αριστερά προς την οδό Βασ. Ηρακλείου.

Αυτή είναι και η συνηθισμένη πρακτική επέκτασης των μουσείων σε όλο τον κόσμο. Η μορφή του θα είναι σύγχρονη, αλλά θα πρέπει να εναρμονίζεται με το πνεύμα του Μουσείου και την αντίληψη για τους μουσειακούς χώρους και φυσικά θα είναι φιλικό προς το περιβάλλον.

Το κτίριο που προστίθεται μπορεί να είναι περίπου 1600τμ σε 5 ορόφους και υπόγειο δηλαδή σύνολο περίπου 10.000τμ. (βλ. σχέδιο)

2. Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΤΟΥ ΥΠΠΟ ΣΤΟ ΑΚΡΟΠΟΛ ΠΑΛΛΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΗΘΗΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

Πίσω από το κτίριο του Μουσείου, στην οδό Μπουμπουλίνας, υπήρχε το κολαστήριο της Χούντας που στεγάζει σήμερα τα κεντρικά γραφεία του ΥΠΠΟ. Η συνολική επιφάνεια του κτιρίου είναι περίπου 5.000τμ. Τα γραφεία αυτά θα μεταφερθούν στο Ακροπόλ Παλλάς και το εν λόγω κτίριο θα μετατραπεί σε βοηθητικούς χώρους του υπάρχοντος μουσείου (γραφεία, διοίκηση, αποθήκες, κάποια εργαστήρια ή ακόμα και το πωλητήριο ή χώροι περιοδικών εκθέσεων στο ισόγειο), ώστε να αδειάσουν αντίστοιχοι χώροι του υπάρχοντος Μουσείου και να μετατραπούν σε εκθεσιακούς.

3. ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΥΠΠΟ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

Θα γίνει υπέργεια σύνδεση της νέας πτέρυγας του Μουσείου με το κτίριο του ΥΠΠΟ στον Γ’ Όροφο, ώστε να εξασφαλιστεί η άμεση επικοινωνία των δυο κτιρίων και η απόλυτη λειτουργική ενοποίηση, στα πρότυπα της GALLERIES LAFAYETTE του Παρισιού!

Έτσι η πόλη θα αποκτήσει ένα νέο τοπόσημο, που εάν του δώσουμε μια ιδιαίτερη μορφή, με έντονο το κατακόρυφο στοιχείο, π.χ. όπως η στοά Allen Lambert Galleria στο Τορόντο (έργο του Santiago Calatrava) και ένα λίγο ευφάνταστο όνομα, π.χ. ‘’Δυτική πύλη των Εξαρχείων’’, τότε είμαι βέβαιος ότι περισσότεροι τουρίστες θα έρχονται να επισκεφτούν την ‘’Αναρχοαυτόνομη Πλατεία’’ των Εξαρχείων και τη  Δυτική της Πύλη, παρά το ίδιο το Μουσείο.

Εάν μάλιστα γίνει και ένα πωλητήριο με αναμνηστικά, λίγο αρχαιο – αναρχο – επαναστατικά δε θα προλαβαίνει να πουλάει, η γειτονιά θα γεμίσει bar, στέκια, μαγαζάκια, πρωτοποριακά θέατρα, gallery και γραφεία συλλόγων και οι οδοί Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα θα απογειωθούν.

4. ΝΕΑ ΕΙΣΟΔΟΣ – ΕΙΣΟΔΟΣ ΑμεΑ

Ταυτόχρονα, μπορεί να γίνει μια δεύτερη είσοδος από την οδό Βασ. Ηρακλείου για το Μουσείο, φιλική προς τα ΑμεΑ, με δικό της κλιμακοστάσιο και ασανσέρ προς τον Α’ όροφο που μπορεί να είναι το πωλητήριο, και προς τους ορόφους των εκθεσιακών χώρων μέχρι τον Ε’ όροφο . Εκεί θα έχει ταράτσα, καθώς και ένα πολυτελές εστιατόριο, με θέα όλη την πόλη που θα μπορεί να λειτουργεί και  ανεξάρτητα από το Μουσείο – στο πνεύμα των αντίστοιχων χώρων του Μουσείου Μπενάκη. Εάν μάλιστα “πιάσει” το πολυτελές εστιατόριο στον Ε’ Όροφο, σας διαβεβαιώνω ότι το Μουσείο θα πνιγεί στα έσοδα, δεν θα έχει ανάγκη από κανέναν χορηγό.

Επίσης, θα μπορούσε να μεταφερθεί, π.χ. στον Δ’ Όροφο, το Επιγραφικό Μουσείο, έτσι ώστε οι σημερινοί χώροι του να χρησιμοποιηθούν από το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο. Στον υπόλοιπο χώρο του ορόφου να γίνει μια αίθουσα εκδηλώσεων και προβολών  που στερείται το σημερινό κτίριο.

5. ΛΙΓΑ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ – ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΘΕΤΗΡΙΟ

Επειδή πολύ βάρος δίνεται στο εκθετήριο και στο ‘’καφενείο’’ του μουσείου. (Όλοι στην Ελλάδα τελικά καταλήγουν  σε κουβέντα καφενείου – αν δεν το έχετε πάρει είδηση)

Μπορεί να γίνει αναψυκτήριο ανεξάρτητο, με δική του είσοδο στο πλάι της επέκτασης του κτιρίου προς την οδό Βασ. Ηρακλείου απ’ όπου θα υπάρχει η νέα είσοδος, η οποία θα οδηγεί και προς το αναψυκτήριο. Έτσι θα γίνει αμέσως γνωστό και μπορεί να δώσει και νέο πνεύμα στην υπάρχουσα ‘’πιάτσα’’. Προτιμώ την είσοδο από την οδό Βασ. Ηρακλείου και όχι από την οδό Τοσίτσα γιατί αυτό το κομμάτι αναβαθμίζεται με την ανέγερση του 5άστερου ξενοδοχείου στην οδό Πατησίων, υπάρχει ήδη εκεί αναψυκτήριο και είναι η δεύτερη είσοδος προς τον κήπο. Μπορεί να γίνει είσοδος για το αναψυκτήριο και το πωλητήριο από την πλατεία του Μουσείου, να κατασκευαστεί κυλιόμενη κλίμακα, να γίνει το πωλητήριο στο Ισόγειο και το αναψυκτήριο στον όροφο με δική του βεράντα. Μπορούν να προταθούν πολλές λύσεις, γιατί ο χώρος έχει πολλές δυνατότητες.

6. ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (ΥΠΠΟ)

Η μεταφορά των γραφείων του ΥΠΠΟ στο Ακροπόλ Παλλάς θα αναβαθμίσει και το ίδιο το Υπουργείο, που θα στεγαστεί πλέον σε ένα εμβληματικό κτίριο με ιστορική αξία, επί της Λεωφόρου Πατησίων.

Στο Ισόγειο, όπως και στο Υπόγειο του Ακροπόλ Παλλάς υπάρχουν εκπληκτικοί χώροι, γνωστοί στους κοσμικούς Αθηναίους τις δεκαετίες 1930-1960 για τις εκδηλώσεις αλλά και για την ντίσκο του Υπογείου. Αυτοί οι χώροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν προφανώς από το ΥΠΠΟ είτε σε συνδυασμό με το Μουσείο είτε με οποιοδήποτε άλλο Ίδρυμα πολιτισμού, για διάφορες εκδηλώσεις. Μάλιστα έτσι είναι και πιο ευέλικτη η λειτουργία τους – αλλά γι’ αυτά θα μιλήσουμε αργότερα σε σχέση με το ΥΠΠΟ και το Ακροπόλ Παλλάς.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ – ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΟΥ

Όλα αυτά μπορούν να γίνουν χωρίς να ενοχληθεί, κυριολεκτικά, η λειτουργεία του Αρχαιολογικού Μουσείου. Θα μεταφερθεί η κεντρική διοίκηση του ΥΠΠΟ από το κτίριο της οδού Μπουμπουλίνας, στο Ακροπόλ Παλλάς και θα ξεκινήσει η προσαρμογή του κτιρίου της οδού Μπουμπουλίνας στη νέα λειτουργία (σύμφωνα με το πρόγραμμα του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου). Θα ξεκινήσει η ανέγερση του κτιρίου πίσω και πλάι από το Μουσείο χωρίς να σταματήσει καθόλου η λειτουργία του. Η διοίκηση του έργου – γραφεία, επιβλέποντες μηχανικοί, επικοινωνία – θα στεγαστούν σε κάποιο μικρό τμήμα του ισογείου στο κτίριο του ΥΠΠΟ. Όταν τα δυο αυτά έργα (δηλαδή η προσαρμογή του κτιρίου του ΥΠΠΟ στις ανάγκες του Μουσείου και το νέο κτίριο) ολοκληρωθούν, θα αρχίσει και η προσαρμογή του υπάρχοντος Μουσείου στη νέα πραγματικότητα π.χ. θα έχει γίνει η μετατροπή των βοηθητικών χώρων σε χώρους έκθεσης, θα αρχίσει η ενοποίηση των εκθεσιακών χώρων βάση προγράμματος και θα αναπτυχθούν τα εκθέματα στους νέους χώρους του υπάρχοντος και της προσθήκης.

Η κατασκευή του νέου κτιρίου απαιτεί το πολύ δυο-τρία χρόνια (επειδή θα έχει και τη γραφειοκρατική καθυστέρηση των Δημόσιων έργων), αλλά μέχρι τότε, όσοι περνούν από την Πατησίων ή επισκέπτονται το Μουσείο δεν θα αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει έργο επέκτασης του μουσείου σε εξέλιξη.

Η μεταφορά του Υπουργείου Πολιτισμού και η προσαρμογή στους χώρους των νέων γραφείων στο Ακροπόλ Παλλάς που έτσι κι αλλιώς δεν απαιτούν μεγάλες τροποποιήσεις, πιστεύω ότι θα έχει συντελεστεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Η μεταφορά των υπηρεσιών του Μουσείου μπορεί να γίνει χωρίς καμία ενόχληση είτε από το πλάι από την οδό Τοσίτσα είτε από το ίδιο το μουσείο το απόγευμα, μετά την προσαρμογή του κτιρίου της οδού Μπουμπουλίνας στις νέες λειτουργικές απαιτήσεις.

Η ανάπτυξη των εκθεσιακών χώρων στους υπάρχοντες χώρους που αδειάζουν και στους νέους χώρους της επέκτασης του Μουσείου είναι έργο που απαιτεί προγραμματισμό αλλά είναι πολύ απλή η εφαρμογή του.

Για την ενοποίηση με την προσθήκη αρκεί να μετατραπούν κάποια παράθυρα των αιθουσών σε πόρτες και θα γίνει η ενοποίηση των χώρων π.χ. κατά όροφο ή και κατά πτέρυγα και σταδιακά θα επεκτείνεται το Μουσείο μέχρι να ολοκληρωθεί. Μετά από το πολύ τρία χρόνια (σχεδόν ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση του νέου κτιρίου) το Μουσείο μπορεί να λειτουργήσει κανονικά σε όλους τους χώρους.

ΛΙΓΑ ΝΟΥΜΕΡΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν, το σημερινό Μουσείο έχει συνολικό εμβαδόν (μαζί με τους βοηθητικούς χώρους) 24.500τμ εκ των οποίων τα 16.500τμ είναι εκθεσιακοί χώροι και τα υπόλοιπα 8.000τμ άλλοι χώροι. Οι νέοι εκθεσιακοί χώροι προβλέπονται να είναι 16.500τμ και άρα διπλασιάζεται το Μουσείο.

Η πρότασή μου προβλέπει 10.000τμ, εκ των οποίων όλα είναι εκθεσιακοί χώροι. Από τους υπάρχοντες χώρους, 5.000τμ θα ελευθερωθούν και θα γίνουν εκθεσιακοί χώροι, ενώ άλλα 2.000τμ θα μείνουν με άλλη χρήση. Άρα θα έχουμε 15.000τμ νέους εκθεσιακούς χώρους με το 1/5 του κόστους και σε άμεση σχέση με τους υπάρχοντες χώρους του Μουσείου. Ειδικά το πωλητήριο και το αναψυκτήριο δεν θα έχουν καμία σχέση με τα ήδη υπάρχοντα. Εάν επιπλέον γίνει το εστιατόριο και η αίθουσα εκδηλώσεων, που θα μπορούν να λειτουργούν ανεξάρτητα από το Μουσείο, θα αλλάξει εντελώς η χρήση του κτιρίου.

Για την ποιότητα του φωτισμού και τη λειτουργικότητα δεν χρειάζεται καμία μνεία, αφού η μεν προσθήκη στους υπάρχοντες ορόφους είναι ουσιαστικά διεύρυνση των ήδη υπαρχόντων εκθεσιακών χώρων, ενώ οι υπερκείμενοι όροφοι θα έχουν διαμπερή φωτισμό. Επίσης, μπορεί να κατασκευαστεί θερμοπρόσοψη στον τοίχο του υπάρχοντος προς την προσθήκη, ταυτόχρονα με την κατασκευή των νέων κτιρίων, να ανακατασκευαστούν τμήματα της στέγης για να βελτιωθεί ο φωτισμός, να γίνει ενοποίηση και λειτουργική και αισθητική αναβάθμιση των αιθρίων του χώρου του υπογείου και διεύρυνση των χώρων πρασίνου ώστε να προκύψουν νέοι ενδιαφέροντες χώροι. Όσο για το κόστος : 10.000τμ x 5.000€/τμ = 50 εκατομμύρια , επιπλέον 20 εκατομμύρια για τις μετατροπές και τα απρόβλεπτα, οπότε φτάσαμε στα 70 εκατομμύρια.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΟΡΗΓΟΥΣ

Γιατί μπερδευτήκαν με τις μελέτες της κας Τσι – Μενδώνη (που ήδη τσιμέντωσε την Ακρόπολη);

Με τα ίδια λεφτά θα αγόραζαν ένα – δυο ερείπια στην Αθήνα, θα τα γκρέμιζαν, θα έκαναν μια πλατεία με τα ονόματά τους, θα έβαζαν την προτομή τους, θα έκαναν ευτυχισμένους 2-3 χιλιάδες κατοίκους (τόσους περίπου επηρεάζει μια μικρή πλατεία), θα συνέβαλλαν στη βελτίωση της πόλης και του περιβάλλοντος, θα είχαν εξασφαλίσει και την αιωνιότητα – κυριολεκτικά. (Πιστεύετε ότι θα θυμόταν κάποιος τον Κάνινγκ αν δεν υπήρχε η πλατεία Κάνιγγος;)

ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Δώστε συγχαρητήρια στους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό και τα χρηματικά βραβεία, και μετά προχωρήστε σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό πάνω σε αυτή την πρόταση. Είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε έναν χορηγό που θα δώσει 50-100χιλιάδες για αυτόν. Εγώ θα δεχόμουν να ήμουν μέλος ή και πρόεδρος της επιτροπής που θα συνέτασσε ολόκληρο το πρόγραμμα σε συνεργασία με τους αρμόδιους Αρχαιολόγους, θα προχωρούσε στην προκήρυξη αρχιτεκτονικού διαγωνισμού και βέβαια, γιατί όχι, ο Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του νέου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού (δεν πιστεύω να εκτιμάτε ότι θα ήταν κάποιους καλύτερος (!!). Βεβαία η προκήρυξη θα είναι σύμφωνη με τη νομοθεσία, συμβάλλοντας έτσι και στην αύξηση της αξιοπιστίας σας, εφόσον σέβεστε τη νομοθεσία και τη δεοντολογία.

Αυτός είναι και ο λόγος που στα σχέδια που συνοδεύουν αυτή την πρόταση, τα προτεινόμενα κτίρια εμφανίζονται ως άμορφοι όγκοι, ενώ θα μπορούσα να έχω μια αρχιτεκτονική πρόταση, ολοκληρωμένη με την ακριβή λειτουργία και με τη μορφή του κτιρίου.

Πιστεύω ότι η πρόταση μου είναι άκρως συμφέρουσα για το κύρος, την υστεροφημία, για τη γενικότερη εικόνα της κυβέρνησης, αλλά κυρίως για τον πολιτισμό μας και για την ίδια την πόλη μας. Εύχομαι σε κάθε περίπτωση για το καλύτερο.

Υγιαίνετε!

ΥΓ. 1 Το κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου κατασκευάστηκε το 1866-1889 σε οικόπεδο δωρεάς Ελ. Τοσίτσα, από τον αρχιτέκτονα Π. Κάλκο με τελική διαμόρφωση από τον Ερν. Τσίλλερ και μετατροπές από τον Β. Μεταξά. Η επέκταση έγινε το 1934-1939 από τον αρχιτέκτονα Π. Νομικό. Η προσθήκη του Επιγραφικού Μουσείου έγινε το 1960 από τον Παρ. Καραντινό.

ΥΓ. 2 Το σχέδιο του κτιρίου του Μουσείου έχει ληφθεί από το βιβλίο του Δ. Ζήβα, Αρχιτεκτονικός Οδηγός Αθηνών (εκδ. Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς)

ΥΓ. 3 Είδα με χαρά ότι ο Δήμος Αθηναίων αντέδρασε – επιτέλους – στην πρόταση για την ‘’Υπουργούπολη’’ στην ΠΥΡΚΑΛ. Περιμένω με ενδιαφέρον να δω την αντίδρασή του και στην πρόταση για το Υπόγειο Μουσείο.

Αθήνα, 17/2/2023

Ν. Μιχαλόπουλος

Αρχιτέκτονας – Συγγραφέας

The post Πρόταση για την επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου των Αθηνών appeared first on Enetpress.

– Να είναι 4. Και γιατί να είναι 4; Αμ πόσα θες να είναι; Να είναι 5!
– ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 5 τα υπουργεία που θα πάνε στην ΠΥΡΚΑΛ;
– Αμ πόσα θες να είναι; Να είναι 6 …και μαζί 3 εταιρίες του Δημοσίου.

Και γιατί να μην είναι 3 και να γίνει μια καινούργια πλατεία στο κέντρο της Αθήνας;
Ο τύπος ασχολείται τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο, με την πρόταση της κυβέρνησης, για μεταφορά υπουργείων στην έκταση της ΠΥΡΚΑΛ στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης.

Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η πρόταση ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ σε κανένα σχέδιο που έχει εκπονηθεί για την Αθήνα, ενώ συνεχώς εξελίσσεται και γίνεται προσπάθεια να συνδεθεί και με άλλα θέματα που χρονίζουν, καταδυναστεύουν την πόλη π.χ. κοινωνική κατοικία, εγκαταλελειμμένα κτίρια, κυκλοφοριακό. Ας το αναλύσουμε λίγο, ας προσπαθήσουμε να συγκεκριμενοποιήσουμε τα προβλήματα και ας δούμε αν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Έχουν περάσει 60 χρόνια από την πρόταση του Κ. Δοξιάδη που στο Αρχιτεκτονικό Συνέδριο του 1961, είχε εισηγηθεί τη «μεταφορά της πρωτεύουσας στο Τατόι και την διάχυση του Αθηναϊκού άστεως σε όλη την Αττική, μέσα από τη «Δυνάπολη, την Οικουμενούπολη». Ένα χρόνο αργότερα ο Γ. Κανδύλης σαν απάντηση σε αυτή την ιδέα ‘’έριξε’’ την πρόταση για μεταφορά της πρωτεύουσας στο παράκτιο μέτωπο του Νέου Φαλήρου, η οποία παρουσιάστηκε αμέσως μετά την εισήγηση του στο Β’ Αρχιτεκτονικό Συνέδριο του 1962 στη Θεσσαλονίκη (βλ. 1).

Η μια πρόταση έβλεπε προς τη στεριά και η άλλη προς τη θάλασσα, ήταν όμως σοβαρές προτάσεις σε μια πόλη που ΤΟΤΕ αναπτύσσονταν με γρήγορους ρυθμούς, απλά στοιβάζοντας επεκτάσεις στην υπάρχουσα δομή. Αλλά μόνο η διαμορφωμένη πόλη αποβαίνει πατρίδα. Η στοιβαγμένη ΟΧΙ.

Αυτές οι προτάσεις έμειναν στα χαρτιά, όπως και άλλες που ακολούθησαν όπως π.χ. η πρόταση του ΤΕΕ, για την περιοχή του Ελαιώνα, η πρόταση για μεταφορά κάποιων υπουργείων στο Μαρούσι, η προσπάθεια μεταφοράς κάποιων υπηρεσιών στον Κεράνη από τον κ. Λαλιώτη, η συγκέντρωση των Υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού στο Ακροπόλ Παλλάς.

Το τελευταίο σχέδιο για την Αθήνα έγινε το 2004 με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν μια πραγματικά εμπεριστατωμένη πρόταση, εκπονήθηκε από το γραφείο του Γ. Κανδύλη, η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε, εφαρμόστηκε μερικώς, κυρίως όσον αφορά την ανάταξη του οδικού δικτύου, π.χ. τα έργα της Λεωφόρου Κηφισίας, οι περιφερειακές οδοί και πολλά από τα έργα που προωθούνται ακόμα και τώρα, βασίζονται ή τέλος πάντων εμπνέονται από αυτήν.

Υποτίθεται ότι τα ολυμπιακά ακίνητα θα αποτελούσαν μια βάση για κάποια λειτουργική αναδιάταξη της πόλης, αλλά δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι έγινε κάτι τέτοιο. Επίσης κάποια προσπάθεια έγινε από τον οργανισμό Αθήνας – π.χ. πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αεροπαγίτου, ειδικά την περίοδο που πρόεδρός του ήταν ο Αρ. Ρωμανός.

Μετά τα πράγματα εξελίχθηκαν σιγά – σιγά, προς το τίποτα και έτσι φθάσαμε στο σήμερα όπου κάποιοι, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες αποφασίζουν ότι τους κατέβει, με οπωσδήποτε μη πολεοδομικά κριτήρια και χωρίς να είναι σαφές ότι οι προτάσεις είναι προς το συμφέρον της πόλης, ενώ τις περισσότερες φορές υπάρχουν αντιρρήσεις ή σοβαροί προβληματισμοί από τους ειδικούς. Αυτή όμως η πρόταση έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με το ρυθμιστικό σχέδιο του 2014 που προβλέπει την διατήρηση των κέντρων, Αθήνας και Πειραιά, ως κέντρα επιτελικών και διοικητικών υπηρεσιών.

Η πρόταση μεταφοράς έξι (;) υπουργείων στην ΠΥΡΚΑΛ δημιουργεί ερωτηματικά, γιατί αφού επί μακρόν έγινε διάλογος γι’ αυτό και αφού ακούστηκαν διάφορα και για τον αριθμό, αλλά και για ποια υπουργεία θα μεταφερθούν, εν τέλει η πρόταση ‘’κάθισε’’ στα έξι υπουργεία και στην τελευταία ενημέρωση είδα ότι η πρόταση αφορά τα: Υπουργείο Οικονομικών, Ανάπτυξης, Εργασίας, Υγείας, Περιβάλλοντος, Πολιτισμού, Εσωτερικών, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τουρισμού και 3 υπηρεσιών του Δημοσίου (Υπερταμείο, ΕΤΑΔ, ΤΑΙΠΕΔ).

Τελικά είναι εννέα Υπηρεσίες που μεταφέρονται; (Βάζω ερωτηματικό γιατί σε πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας ‘’Καθημερινή’’, τα υπουργεία έφτασαν τα εννέα (9)!!) (βλ.2).

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

Εάν αναλύσουμε λίγο σοβαρά την πρόταση διαπιστώνουμε ότι, ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ. Η αιτίαση ότι οι υπηρεσίες των 19 υπουργείων στεγάζονται σε 191 κτίρια εκ των οποίων ιδιόκτητα είναι τα 50 και τα 141 είναι μισθωμένα και για τα οποία καταβάλλει το δημόσιο 30 εκατομμύρια – άλλοι τα ανεβάζουν σε 60 – το χρόνο για ενοίκια. ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ.

Πρώτον γιατί το ποσό είναι ΕΛΑΧΙΣΤΟ, για τον συνολικό κρατικό προϋπολογισμό.
Δεύτερον γιατί με ένα μικρό ‘’σουλούπωμα’’ θα μπορούσε το ποσό και η πολυδιάσπαση να μειωθούν τρομακτικά, π.χ. γιατί δεν προχώρησε η μεταφορά των υπηρεσιών του ΥΠΠΟ στο Ακροπόλ Παλλάς, όπου και το κτίριο υπάρχει, είναι δίπλα σε στάση Μετρό και απελευθερώνει δεκάδες κτίρια στην Πλάκα, μερικά από τα οποία είναι πραγματικά ‘’φιλέτα’’ και γιατί τέλος πάντων δεν έγινε ΤΙΠΟΤΑ πάνω από 20 χρόνια ή γιατί δεν μεταφέρθηκε ένα υπουργείο στο διατηρητέο κτίριο του πρώην πολυκαταστήματος FOKAS στην οδό Σταδίου, ιδιοκτησίας ΕΦΚΑ με συνολική έκταση περίπου 9.000τμ που στέκει παρατημένο πάνω από 10 χρόνια;

Τρίτον το κράτος, ξαφνικά θυμήθηκε τώρα την κρίση της κατοικίας στους νέους και σε άλλες κοινωνικές ομάδες και προτείνει την αξιοποίηση 3000(!!) ακινήτων του δημοσίου τα οποία σχολάζουν (!), για να οικοδομηθούν και να πωληθούν σε φτηνές τιμές ώστε να εξασφαλιστεί στέγη σε νέους (!) αναξιοπαθούντες (!) ή και άλλους.

Τώρα αν κάποια από αυτά είναι τα 300 στρέμματα στα όρια του Νομού Θεσσαλονίκης – Χαλκιδικής, στον Βόλο ή κάπου διάσπαρτα στην Ελλάδα, μάλλον δεν ενδιαφέρει κανέναν.

Γιατί άραγε κάποια από αυτά δεν μπορούν να αξιοποιηθούν με πώληση, τροποποίηση χρήσης, επισκευή, ανταλλαγή ώστε να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση και πως σχετίζεται αυτό με την μεταφορά του υπουργείου στην ΠΥΡΚΑΛ;

Τέταρτο, δεν έχουμε δει μια σοβαρή ανάλυση κόστους ωφελείας, πέραν αόριστων αναφορών.

Πέμπτο, όλες οι διαδικασίες είναι το λιγότερο αδιαφανείς.

Η ΝΤΙΣΝΕΥΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ!

Ενδιαφέρον έχει η χρήση του όρου Ντισνεϋοποίηση από πολλές πλευρές ακόμα και από το Δήμαρχο. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τους φιλόσοφους του μεταμοντέρνου κινήματος, «σαν συνώνυμο του μεταμοντερνισμού και των ομοιωμάτων του, διότι η ντισνεϋοποίηση είναι η διαδικασία μέσω της οποίας οι πολιτιστικές εικόνες που είχαμε κληρονομήσει τώρα αναπαράγονται επιφανειακά σαν ‘’αυθεντικές’’ αναπαραγωγές του προηγούμενο εαυτού τους
…» και διαπιστώνουν ότι αυτή η διαδικασία: «…(όπως υποδηλώνει το όνομά της) έχει μεγαλύτερη συνάφεια με την πλαστογραφία και τη συστηματική «αναπαραγωγή» μιας περιόδου με πλούσια κινηματογραφικά σκηνικά κουστουμιών και δράσης:

Η αστική ανάπλαση (Gentrification), η ντισνεϋοποίηση πρέπει επίσης να θεωρηθούν συστατικά στοιχεία εκείνης της κερδοσκοπίας που έχει ως αντικείμενο τη γη η οποία, μαζί με το χρηματοοικονομικό κεφάλαιο, αποτελεί κεντρικό στοιχείο του μεταμοντερνισμού…» … «Εν πάση περιπτώσει, …ο τουρισμός και η ντισνεϋοποίηση είναι δυο πρόσωπα του μέλλοντος του που στρέφεται πρώτα στον τρίτο και μετά στον ανεπτυγμένο κόσμο» (βλ. 3)

Στην περίπτωσή μας το ’’μοντέλο’’ έχει πετύχει διάνα: Έχουμε τις αστικές αναπλάσεις (ΠΥΡΚΑΛ, Παναθηναϊκός – Διπλή ανάπλαση κλπ) και τον τουρισμό που κατάντησε να γίνει πανελλαδική μονοκαλλιέργεια. Μάλλον δεν θα πρέπει να είμαστε πολύ αισιόδοξοι για το μέλλον των πόλεων μας.

Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι αγνοείται η πατρότητα αυτή της ιδέας και δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ, κυριολεκτικά που να την υποστηρίζει. Ακόμα και οι κυβερνητικοί παράγοντες που βέβαια είναι θετικοί, αλλά προβάλλουν μόνο το οικονομικό όφελος της κυβέρνησης από την αξιοποίηση των ακινήτων που απελευθερώνονται – κάποια από αυτά χαρακτηρίζονται φιλέτα, που όμως θα χρησιμοποιηθούν για ‘’κοινωνική κατοικία’’ (!) χωρίς να αναφέρουν ΤΙΠΟΤΕ άλλο.

Και ο κ. Ευθύμιος Μπακογιάννης, Γ.Γ. Χωρικού σχεδιασμού, θεωρεί ότι θα βελτιωθεί και το κυκλοφοριακό (!!!) λες και οι εναλλακτικές χρήσεις που προτείνονται για αυτά τα ακίνητα από τον υπουργό κ. Α. Σκέρτσο (γραφεία 25%, τουρισμός 20%, πολιτισμός και εμπόριο 15%) δεν θα επιβαρύνουν κυκλοφοριακά την πόλη. (βλ. 4)

Ο ΣΕΠΟΧ (Σύλλογος Ελλήνων Πολεοδόμων Χωροτακτών) θεωρεί ότι το διακύβευμα είναι ευρύτερο και δεν είναι τυχαία η πρόβλεψη του ρυθμιστικού σχεδίου της Αθήνας για διατήρηση της κρατικής διοίκησης στο κέντρο της πόλης και αντίθετα υπάρχει ανάγκη αντίδρασης στην τάση απομάκρυνσης φορέων από το κέντρο.

Ο κ. Σκέρτσος αντίθετα πιστεύει ότι η μετακίνηση δεν είναι αντίθετη με τους στόχους του ρυθμιστικού σχεδίου και μάλιστα θεωρεί ότι είναι ξεπερασμένο και πρέπει – ίσως – να αναθεωρηθεί. Μάλιστα σε συνέντευξή του υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση πρέπει να επενδύσει περισσότερο στον επιτελικό σχεδιασμό και λιγότερο στον αυτοσχεδιασμό του βλέποντας και κάνοντας(!!) και μάλιστα αργότερα – πότε άραγε – να συζητήσουμε(!!) την κατεδάφιση κάποιων κρατικών κτιρίων για να αποδοθεί Δημόσιος Χώρος στους κατοίκους. Δεν έπρεπε ο τωρινός σχεδιασμός να τα προβλέπει αυτά ή αυτά θα γίνουν με τη μέθοδο ‘’του βλέποντας και κάνοντας’’; (βλ. 4)

Αν μάλιστα συνδυαστεί αυτή η μετακίνηση και με το Hell(inikon) project, και η μετακίνηση εκεί πολλών ‘’δραστηριοτήτων’’, όπως η μεταφορά των κεντρικών γραφείων της EUROBANK, τότε το πρόβλημα αναμένεται να επιδεινωθεί και έρχονται και τα εμπορικά κέντρα ‘’νέας γενιάς’’ – 2-3 φορές μεγαλύτερα από το Athens Mall – εκ των οποίων τρία (3) στο Hell(inikon) park, ώστε να συμπληρώσει το παζλ και να μην μείνει καμία αμφιβολία για το μέλλον του κέντρου της πόλης.

Σε αυτό επικεντρώνεται ο κ. Τουρνικιώτης (πρώην κοσμήτορας της σχολής ΕΜΠ), ο οποίος σε ερώτηση απαντά, «δεν έχω να πω καλά πράγματα…» «το κέντρο μας αργά ή γρήγορα θα γίνει ένα θεματικό πάρκο για Αθηναίους flaneurs και παγκόσμιους τουρίστες».

«Ξεχνάμε ή υποτιμάμε το γεγονός ότι η Αθήνα στήριξε τη μεταπολεμική της ανοικοδόμηση στο μικρό, συμμετοχικό κεφάλαιο: ιδιοκτήτες γης, μηχανικοί και εργολάβοι συνεργάστηκαν με τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες χώρων κατοικίας και εργασίας για να συνθέσουν ένα πυκνό, κοινωνικά πλουραλιστικό δίκτυο ανθρώπων και δραστηριοτήτων. Μας το αναγνωρίζουν πια ως προτέρημα σε όλη την Ευρώπη».

Και συνεχίζει,
«Επιπλέον, το κράτος απουσιάζει από το Ελληνικό, το πρότζεκτ διαμορφώνεται από έναν επιχειρηματικό όμιλο. Το κράτος απουσιάζει όπως απουσιάζει και ο στρατηγικός σχεδιασμός σε βάθος χρόνου για τη μεγάλη Αθήνα και τον δημόσιο χώρο. Έτσι ακριβώς αποδομούνται η κεντρικότητα και η μητροπολιτική αστικότητα. Τώρα βέβαια είναι αργά για δάκρυα» (βλ. 5).

Σχεδόν στο ίδιο ή και χειρότερο μοτίβο, οι απαντήσεις των μικρών καταστημάτων του κέντρου της Αθήνας. Δεν έχουμε θέση σε μια Αθήνα λούνα – πάρκ. «Τα μαγαζιά δεν μπορούν αν ανταπεξέλθουν στα ενοίκια και η Αθήνα μετατρέπεται σε ένα τεράστιο ξενοδοχείο – airbnb – μπαρ. Αυτό όμως έχει μεγάλο κόστος, αλλά κανείς δεν φαίνεται να το μετράει. Οι χρήσεις που αντικαθιστούν τα εμπορικά καταστήματα και τις βιοτεχνίες προκαλούν επιβάρυνση η οποία δεν κοστολογείται πουθενά» (βλ. 6).

Ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Μπακογιάννης είναι εντελώς κάθετος και δηλώνει:
«Δε θέλουμε η Αθήνα να μετατραπεί σε μια αρχαιοελληνική ή νεοκλασικά Disneyland»
Με αφορμή το κυβερνητικό σχέδιο μεταφοράς των υπουργείων από το κέντρο της Αθήνας στην ΠΥΡΚΑΛ απαντά: «Ήταν μια ευκαιρία να καθίσουμε και να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση για το αύριο της πόλης. Αντ’ αυτού ελήφθη μια απόφαση για την Αθήνα χωρίς την Αθήνα, και τώρα τρέχουμε, κατόπιν εορτής, σε συνεργασία με τους αρμόδιους, να δώσουμε λύσεις. […] Η απόφαση είναι ειλημμένη. Σεβαστό» (βλ. 7).

Εδώ όμως θα διαφωνήσω με τον δήμαρχο. Όταν διαφωνείς με κάποιες αποφάσεις και είσαι σε θέση ευθύνης, οφείλεις να έχεις προτάσεις και να προσπαθήσεις να τις επιβάλλεις και ο Δήμαρχος Αθηναίων έχει την ΙΣΧΥ να επιβάλλει τις προτάσεις του.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ: ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Η πρόταση μου είναι συμβιβαστική, εφόσον έχουν δρομολογηθεί υποτίθεται όλα, εκτιμώ ότι είναι εφικτή, και δεν θα προκαλέσει σοκ στην πόλη.

Προτείνω να μεταφερθούν το πολύ 3 υπουργεία και μάλιστα συναφή ώστε να μην χρειάζεται μεταφορά φακέλων, υπαλλήλων από το ένα υπουργείο στο άλλο, π.χ. Οικονομικών, Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης, ώστε να δημιουργηθεί εκεί ένας κατά κάποιο τρόπο διοικητικός – οικονομικός πόλος, ώστε το όφελος να είναι διπλό.

Όμως θεωρώ ότι: Τα κτίρια που θα αδειάσουν π.χ. Υπουργείο Οικονομικών στην Πλατεία Συντάγματος πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά άλλων υπουργείων εκεί εφόσον αυτό είναι εφικτό ή άλλων διοικητικών υπηρεσιών ή γιατί όχι η Ευρωπαϊκή πολιτική επιτροπή που ψάχνει στέγη στην Αθήνα.

Να γίνει επιτέλους η μεταφορά του Υπουργείου Πολιτισμού στο Ακροπόλ Παλλάς, δημιουργώντας ένα πόλο πολιτισμού αλλά και να δώσει ώθηση στην αναβάθμιση της Πατησίων.

Το ένα υπουργείο που θα μεταφερθεί, να είναι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, το Υπουργείο Ανάπτυξης, που κατοικοεδρεύει στην πάλε ποτέ πλατεία Κάνιγγος, ΝΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΕΙ το κτίριο που στεγάζεται και στη θέση του ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΠΛΑΤΕΙΑ – ΧΩΡΟΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥ, υλοποιώντας άμεσα και το όραμα του κ. Σκέρτσου για απόδοση δημοσίου χώρου στους κατοίκους.

Έτσι – η πρώην– η Πλατεία Κάνιγγος που έχει μετατραπεί στο μεγαλύτερο μέρος της σε χώρο εισόδου – εξόδου του υπογείου Πάρκινγκ και ένα άλλο μεγάλο μέρος σε πεζοδρόμιο και είσοδο του Υπουργείου, θα ξαναγίνει ΠΛΑΤΕΙΑ και μπορεί να αποκτήσει μια διπλή ή τριπλή δεντροστοιχία προς την οδό Καποδιστρίου, προέκταση της Σόλωνος (βλ. σχέδιο πρότασης) και να ‘’ανοίξει’’ προς την οδό Ακαδημίας με τη Χαλκοκονδύλη πεζόδρομο συνέχεια του πεζοδρόμου της Κλεισόβης.

Θα γίνει μια πλατεία έκτασης 5 στρεμμάτων (μαζί με το υπάρχον τριγωνικό τμήμα, χωρίς το απέναντί τμήμα που το χωρίζει η οδός Ακαδημίας). Η πλατεία Εξαρχείων αντίστοιχα είναι 4 στρέμματα. Θα είναι η δεύτερη – μετά την πλατεία Αντ. Τρίτση στην οδό Πανεπιστημίου – που γίνεται στο κέντρο της Πόλης με την κατεδάφιση κάποιου κρατικού κτιρίου. Αυτό αποτελεί, πιστεύω, κίνητρο για τους κυβερνώντες και το Δήμαρχο, αφού θα συνδυάσουν το όνομά τους με τη δημιουργία μιας νέας Πλατείας.

Θα αποτελέσει ένα δεύτερο πόλο, μετά την πλατεία Εξαρχείων και θα δώσει ζωή στην περιοχή που έχει σημαντικό ποσοστό κατοικίας. Θα δημιουργηθεί ένα τρίγωνο: Πλατεία Αρχαιολογικού Μουσείου, Πλατεία Εξαρχείων, η νέα Πλατεία Κάνιγγος, όπου θα αναβαθμίσουν την ευρύτερη περιοχή συνολικά και θα τονώσουν την κατοικία σε αυτήν, αφού θα βελτιωθεί η ζωή των κατοίκων της.

Έτσι θα περιοριστεί και η βαρύτητα της πλατείας Εξαρχείων σαν πόλος συνάντησης των κατοίκων της περιοχής, που θα μοιραστεί και στους δυο χώρους. Αυτό βέβαια μπορεί να θεωρηθεί και κακό (θα κατέβουν τα ‘’Εξάρχεια’’ μέχρι την Ακαδημίας!!).

Τέλος θα βελτιωθεί η εικόνα της οδού Σόλωνος που ενώ ξεκινά από το Κολωνάκι σαν ένας πραγματικά λαμπρός δρόμος, κατεβαίνοντας φθίνει και στο κάτω μέρος της γίνεται κυριολεκτικά βόθρος.

Η πρόταση δεν αντισταθμίζει πλήρως το ζήτημα που αντιμετωπίζει η πόλη από την μεταφορά έστω και λίγων κεντρικών δραστηριοτήτων στην περιφέρεια, αλλά οπωσδήποτε θα ωφεληθεί περιβαλλοντικά.

Μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, μπορεί να γίνει ένα νέο control και να επανεκτιμηθούν και όλα τα άλλα προγράμματα, που υποτίθεται είναι σε εξέλιξη.

Σχετικά βιβλία – άρθρα:

1) «Μισός αιώνας από την πρόταση του Γ. Κανδύλη για την Αθήνα», Χεκίμογλου Αχιλλέας, Το Βήμα, 7/12/2012
2) «Το σχέδιο για μετακόμιση του Κράτους», Γιώργος Λιάλιος, Καθημερνή, 15/8/2022
3) Οι αρχαιολογίες του Μέλλοντος, Φρ. Τζέιμσον, Εκδόσεις Τόπος, σελ.384
4) «Ας φανταστούμε ξανά τη ζωή στο κέντρο», Α. Σκέρτσος, Καθημερινή, 31/10/2021
5) «Απειλεί το Ελληνικό την Αθήνα;» , Δημήτρης Ρηγόπουλος, Καθημερινή, 17/10/2022
6) «Δεν έχουμε θέση σε μια Αθήνα λούνα παρκ», Λίνα Γιάνναρου, Καθημερινή, 27/9/2022
7) «Μπακογιάννης: Θα είμαι ξανά υποψήφιος για τον Δήμο της Αθήνας», Πρώτο Θέμα, 2/10/2022

Νίκος Μιχαλόπουλος αρχιτέκτονας – συγγραφέας
13/12/2022

The post Η νέα πλατεία Κάνιγγος και η μεταφορά των υπουργείων στην ΠΥΡΚΑΛ appeared first on Enetpress.

Πρόκειται για το δεύτερο μέρος της τριλογίας του γνωστού αρχιτέκτονα και συγγραφέα και τα το παρουσιάσουν οι: Δημήτρης Παπαχρήστος – συγγραφέας – δημοσιογράφος, Γιάννης Σταύρου – ζωγράφος, Γιώργος Μαδεμοχωρίτης – αρχιτέκτονας μηχανικός, τ. Πρόεδρος ΣΑΔΑΣ Αττικής, Γιάννης Κυριακόπουλος – πολ. μηχανικός και Μέλος Διοικούσας του ΤΕΕ.

Στον πρόλογο του βιβλίου ο Δημήτρης Παπαχρήστος, επισημαίνει: «Ένας αρχιτέκτονας, αρχιτεκτονεί, με λογοτεχνικό τρόπο και λόγο, τη δουλειά του, ως χαλαστής και χτίστης. Δημιουργεί την εικόνα – σχέδιο της πόλης και τη σχέση του χρόνου – χώρου με επίκεντρο τον άνθρωπο…

Και καταλήγει: «Θα χαρούμε να σας δούμε, να σας ακούσουμε και να σχολιάσουμε, τα της Πόλης μας, σαν ενεργοί πολίτες με προτάσεις και όχι μόνο καταγγελίες, γιατί αν δεν αγαπάς τον τόπο σου, δεν έχεις τόπο…».

The post 11 + 1 διηγήματα πολιτικής φαντασίας και τρόμου από τον Νίκο Μιχαλόπουλο appeared first on Enetpress.

Τις τρεις αυτές απειλές περιγράφει με ακρίβεια και λεπτομέρεια το βιβλίο «Η τριλογία της απειλής για την Αθήνα» (Εκδόσεις Αστάρτη) των αρχιτεκτόνων Νίκου Μιχαλόπουλου και Γιώτας Βρεττάκου που παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Polis Art Café, παρουσία δεκάδων προσκεκλημένων.

Η παρουσίαση έγινε από 6 εκλεκτούς αρχιτέκτονες, με πολύπλευρο έργο και προσφορά στα κοινά : Γιώργος Μαδεμοχωρίτης, Ράνια Κλουτσινιώτη, Βασίλης Γρηγοριάδης, Αριστείδης Ρωμανός, Νίκος Χαρκιολάκης  και Βάνα Τεντοκάλη.

Σημαντικές παρεμβάσεις ακολούθησαν μετά τις κύριες ομιλίες, από τους: Στέφανο Μάνο, Γιάννη Αλαβάνο, Αυγή Μαρκοπούλου, Δημήτρη Κονταργύρη και Άννα Μελανίτου

Η εκ των συγγραφέων Γιώτα Βρεττάκου τόνισε:

Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να αποτελέσει ένα κείμενο αναφοράς, ώστε να μπορεί να ανατρέξει ακόμα και ένας μη ειδικός – ο ενεργός πολίτης – για να κατανοήσει την πόλη, την Ιστορία της και τα προβλήματά της. Πέραν όμως του εντοπισμού και της κριτικής, προτείνει λύσεις σε αυτά – προτάσεις εφαρμόσιμες και λειτουργικές.

. Με το Rethink Athens λέμε ότι επιδίωξαν να μας πάρουν την πόλη μας. Και αποδεικνύεται στις 120 πρώτες σελίδες του βιβλίου ότι δεν είναι υπερβολή.

Αισθάνομαι δικαιωμένη με την απόφαση του ΣτΕ και περήφανη για τις προσπάθειες που κάναμε τότε το 2013-2015.  Ενάντια στο σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου και στην συντριπτική πλειοψηφία της Πανεπιστημιακής Κοινότητας. Ακόμα και οι «Διανοούμενοι» (δεν συνηθίζω αυτό τον όρο), παρότι ρόλος τους είναι «να αμφισβητούν τον κυρίαρχο λόγο, να εισάγουν μια κριτική σκοπιά» ή ακόμα, κατά τον Σαρτρ, «να ανακατεύονται σε ότι δεν τους αφορά και να παραβιάζουν ταμπού», και αυτοί συντάχθηκαν με την πρόταση του Rethink Athens, άκριτα και αβασάνιστα.

. Η πρόταση μετατροπής της Λ. Συγγρού σε Αστικό Δρόμο μειωμένης κυκλοφοριακής ικανότητας και χαμηλών ταχυτήτων, διέλυε τον Ολυμπιακό Δακτύλιο του Γ. Κανδύλη.

. Όσον αφορά το Ελληνικό, πιστεύουμε ότι αποτελεί μια ευκαιρία για την Αθήνα και μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξή της στρατηγικά, αρκεί να γίνει η προσέγγιση με σεβασμό και γνώση. Με περιορισμό του ύψους των προβλεπόμενων κτηρίων, με προσοχή στα αξιόλογα υπάρχοντα κτίρια, με προσπάθεια μέσω πολεοδομικών εργαλείων διάχυσης του πρασίνου στις υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας. Αλλιώς κινδυνεύουμε να βλάψουμε ανεπανόρθωτα την εικόνα της πόλης και να αποτελέσει πράξη υπανάπτυξης, ακόμα και μη αναστρέψιμη.

Ανάμεσα σε εκείνους που  παρακολούθησαν την εκδήλωση ήταν:

Οι τ. Γενικοί Γραμματείς ΠΕΧΩΔΕ και Διευθυντές:  Αθ. Κουλουμπής, Μ. Ευαγγελίδου, Π. Σαββίδου, Α. Μαρκοπούλου, Κ. Νενεδάκη κ.α.. Ο Δημοτικός Σύμβουλος και τ. Αντιδήμαρχος  Χ. Τεντόμας. Ο Γραμματέας Επιστημονικών Φορέων της Ν.Δ. Ν. Κωστόπουλος.

Ο Συγκοινωνιολόγος Χρ. Λεμπέσης και Καθηγητές Ανώτατων Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων: Ν. Μοσχολιός, Ελ. Καφαντάρη, Ηλ. Γραμματικός, Γ. Βρεττάκος, Νικ. Χιωτίνης, Χ. Αγαλιώτου, Κ. Πετράκης κ.α. . Οι Εικαστικοί: Αρ. Πατσόγλου, Αλ. Ραφτοπούλου – Πατσόγλου, Α. Δεβεντζής καθώς και η Ποιήτρια – Συγγραφέας Λεν. Στράνη.

Οι Δημοσιογράφοι Δ. Παπαχρήστος (Συγγραφέας), Β. Δεληπέτρος,  Κατερίνα Δωρή κ.α.

Ο Πρόεδρος ΣΠΕΛΕΟ Γ. Τριζώνης. Ο Ανώτερος Δικαστικός Σ. Λουκάκος με τη σύζυγό του και από το δικηγορικό χώρο : Στ. Βέρροιος, Κ. και Π. Φλώρου, Βιρ. Δένδια, Χρ. Τσακιρέλης, Γ. και Απ. Κουκούτση, Αικ. Ιατροπούλου, Α. Λουμάκης κ.α.

Ο τ. Γενικός Γραμματέας της ΑΔΕΔΥ  Ηλ. Βρεττάκος.

Αρχιτέκτονες – Πολιτικοί Μηχανικοί: Γρ. Αραχωβίτης, Μ. Σκαλτσά, Ο. Φίλιππα, Λ. Παγώνη, Γ. Μισούλης, Α. Βασιλόπουλος, Σ. Παπακωνσταντίνου, Φ. Καστρινάκη, Σ. Μακρή, Δ. Αρνέλλος, Β. και Λ. Νενεδάκη, Κ. Βαλσαμάκης κ.α.

Μηχανικοί από ΕΛΕΜ : Στ. Στοφόρος με τη σύζυγό του, Σαβ. Τσουτσάνης, Δ. Βρεττάκος, Σωτ. Γκρατσάνης και άλλοι συνάδελφοι και φίλοι των συντελεστών του βιβλίου.

The post Οι τρεις απειλές για την Αθήνα appeared first on Enetpress.