Ο φωτισμός του Καθολικού της Μονής Παναγίας Μαυριώτισσας, του 11ου αιώνα και η συντήρηση των εξαιρετικών τοιχογραφιών της εντάσσονται από το Υπουργείο Πολιτισμού στο Ταμείο Ανάκαμψης. Και η ανάδειξη αυτού του μνημείου αποτελεί ένα από τα τρία στοχευμένα έργα, συνολικού προϋπολογισμού 2.100.000 ευρώ, που προγραμματίζονται στην Καστοριά, σύμφωνα με την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.

Αν προσθέσουμε τα έργα αποκατάστασης του Τεμένους Κουρσούμ και του βυζαντινού ναού των Ταξιαρχών, που υλοποιούνται στο πλαίσιο των Πολιτιστικών Διαδρομών συμπληρώνονται όσα έργα έχουν ήδη ολοκληρωθεί ή έχουν ωριμάσει από το Υπουργείο Πολιτισμού. “Η μελέτη του έργου της αποκατάστασης του Μεντρεσέ και του Ιουστινιάνειου Διατειχίσματος, εγκρίθηκε πρόσφατα από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο” επισημαίνει η υπουργός και προσθέτει: “Ο μνημειακός πλούτος της Καστοριάς και ευρύτερα της Δυτικής Μακεδονίας προστατεύεται και αναδεικνύεται με εμφανώς αναπτυξιακό πρόσημο για την τοπική κοινωνία και οικονομία, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ποιοτική αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος, σε μια περιοχή που αποτελεί αναδυόμενο προορισμό».

Το καθολικό της Μονής της Παναγίας Μαυριώτισσας, στο ανατολικό άκρο της χερσονήσου της Καστοριάς, σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη, κτίστηκε τον 11ο αιώνα. Είναι μονόχωρος ξυλόστεγος ναός, που καταλήγει στην ανατολική πλευρά του σε ημικυκλική, βαθμιδωτή κόγχη, ενώ στη δυτική πλευρά του διαμορφώνεται ευρύχωρος νάρθηκας. Στο νότιο τοίχο του προσαρμόστηκε το 16ο αιώνα το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Οι τοιχογραφίες, εξαιρετικής τέχνης και αισθητικής, χρονολογούνται στο τέλος του 12ου- αρχές του 13ου αιώνα, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοιχογραφίες που βρίσκονται στο εξωτερικό τμήμα της νότιας όψης του μνημείου, οι οποίες χρονολογούνται περί το 1260 μ.Χ.

Στη Μονή της Παναγίας της Μαυριώτισσας, η μελέτη φωτισμού προβλέπει τη χρήση φωτιστικών σωμάτων που να εξυπηρετούν την αισθητική ανάδειξη του μνημείου, την οπτική λειτουργία και την οπτική άνεση χωρίς θάμβωση, την ευκολία εγκατάστασης και συντήρησης, την εξοικονόμηση ενέργειας με φωτιστικά σώματα και λαμπτήρες τελευταίας τεχνολογίας.

Οι ανάγκες φωτισμού του έργου είναι ο εσωτερικός και εξωτερικός φωτισμός ανάδειξης του καθολικού της μονής και ο λειτουργικός φωτισμός του καθολικού για την πραγματοποίηση εκκλησιαστικών λειτουργιών. Όσον αφορά στον εσωτερικό χώρο του καθολικού, εκτός από τις τοιχογραφίες, συμπληρωματικά στοιχεία ανάδειξης αποτελούν το ξυλόγλυπτο περίτεχνο τέμπλο, το Ιερό και η Αγία Τράπεζα. Ο εξωτερικός φωτισμός έχει στόχο την ανάδειξη των τοιχογραφιών που βρίσκονται στην όψη της κεντρικής εισόδου και θα ρυθμίζεται βάσει των εκάστοτε εποχικών και καιρικών αναγκών.

Ο Μεντρεσές (ιεροδιδασκαλείο) βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της χερσονήσου, στην οποία εντοπίζεται ο ιστορικός αστικός πυρήνας της πόλης της Καστοριάς, επί της οδού Διοικητηρίου. Οικοδομήθηκε, σύμφωνα με τις πηγές, στα μέσα του 18 ου αιώνα από τον Αχμέτ Πασά, ο οποίος είχε γεννηθεί στην Καστοριά και είχε διατελέσει οικονομικός έφορος της πόλης. Το κτήριο, σύμφωνα με σχετική επιγραφή, επισκευάστηκε στα 1897, από τον Ζουλφικιάρ Μπέη. Η χρήση του κτηρίου ως ιεροδιδασκαλείου υπήρξε σύντομη. Στις αρχές του 20ου αιώνα λειτούργησε ως κέντρο του μονοπωλίου άλατος και άλλων προϊόντων, χρήση που επέφερε μετασκευές στο κτήριο. Μετασκευές πραγματοποιήθηκαν και επί ιταλικής κατοχής (1941-43), όταν το κτήριο μετατράπηκε σε παράρτημα των φυλακών.

Απαλλοτριώθηκε από το ελληνικό κράτος το 1970. Το κτήριο παρουσιάζει την τυπική διάταξη των χώρων σε σχήμα Π, το οποίο εφάπτεται σε τμήμα του τείχους, γύρω από μια εσωτερική, περίστυλη αυλή. Ο αύλειος χώρος περιβάλλεται στις τρεις πλευρές από θολωτή στοά. Πίσω από τη στοά διατάσσονται 14 αίθουσες διδασκαλίας και προσευχής, και 8 κελιά των σπουδαστών. Οι προτεινόμενες επεμβάσεις επί του υφιστάμενου κελύφους του Μεντρεσέ επαναφέρουν το μνημείο στην αρχική του κατάσταση προς εξυπηρέτηση των νέων χρήσεων, με απώτερο στόχο την ανανέωση της λειτουργικότητάς του. Μαζί με το Ιουστινιάνειο Διατείχισμα θα καταστούν επισκέψιμα και θα αποκτήσουν νέα χρήση.

Το Ιουστινιάνειο Διατείχισμα, αποτελεί τη δυτική πλευρά του Μεντρεσέ. Στην άνω επιφάνειά του διακρίνονται ίχνη από τον περίδρομο του τείχους. Στο Διατείχισμα ανοίγονταν τρεις πύλες, μία κεντρική στην πλατεία Δαβάκη και από μία στη νότια και στη βόρεια πλευρά, με τετράγωνους πύργους. Στην εξωτερική πλευρά του διαμορφώνεται κυκλικός πύργος, κατασκευασμένος ανεξάρτητα και σε επαφή με το τείχος. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η εσωτερική αυλή θα λειτουργήσει ως υπαίθρια εκτόνωση του κτηριακού συγκροτήματος του Μεντρεσέ, προβλέπεται η πλακόστρωσή της, όπως ήταν αρχικά. Στο κέντρο της αυλής προτείνεται η ανακατασκευή του παλαιού, κυκλικού σιντριβανιού. Ως προς το Διατείχισμα, προτείνονται καθαρισμός, καθαίρεση αρμολογημάτων, τοπικές ανακτήσεις, ενώ επισκευαστικές εργασίες προβλέπονται και για το βυζαντινό πύργο.

The post Δρομολογούνται έργα ανάδειξης των μνημείων της Καστοριάς appeared first on Enetpress.

The post Δύο θραύσματα αρχαίων, επαναπατρίστηκαν από τη Βέρνη της Ελβετίας appeared first on Enetpress.

Αποδίδεται ξανά στο κοινό το Μονοπάτι της Αρβανιτιάς στην Ακροναυπλία, αλλά όχι η Πύλη Sagredo που την κρατάει κλειστή το εκεί ξενοδοχείο Αντιμετωπίζονται οι κατολισθήσεις που έχουν σημειωθεί στην περιπατητική διαδρομή της Αρβανιτιάς στην Ακροναυπλία.

Πρόκειται για έναν πανέμορφο παραθαλάσσιο περίπατο που είχε κριθεί ως επικίνδυνος μετά από κατολισθήσεις με τις πιό πρόσφατες του 2019. Το κομμάτι αυτό προστατεύεται και επαναχρησιμοποιείται εντασσόμενο λειτουργικά στην πόλη του Ναυπλίου. Η αρχιτεκτονική μελέτη αποκατάστασης, ανάδειξης και επανάχρησης του Μονοπατιού της Αρβανιτιάς και της Πύλης Sagredo ολοκληρώθηκε και έτυχε ομόφωνης θετικής γνωμοδότησης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου όπου παρουσιάστηκε.

Το σχετικό ερευνητικό πρόγραμμα, εκπονήθηκε με Προγραμματική Σύμβαση Πολιτισμικής Ανάπτυξης του Υπουργείο Πολιτισμού, του Δήμου Ναυπλιέων, του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Ναυπλίου και του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη κατήγγειλε ωστόσο ότι “η Πύλη του Σαγρέδο, ιστορική Πύλη της Β’ Βενετοκρατίας που κατασκευάστηκε για να ενώσει το λόφο της Ακροναυπλίας με την κάτω πόλη, παραμένει κλειστή περισσότερο από είκοσι χρόνια, παρά τον δεσμευτικό όρο του ΥΠΠΟ προς τον ξενοδοχειακό επιχειρηματία να επιτρέπεται η πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο. Η Πύλη σηματοδοτεί την αρχή μίας πορείας προς το ύψωμα της Ακροναυπλίας. Η επαναλειτουργία της συνδέεται με τη συνολική ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου και τη σύνδεσή του με την πόλη. Με τις προβλεπόμενες στη μελέτη επεμβάσεις, στόχος μας είναι – μετά το Μπούρτζι – η Ακροναυπλία να ενταχθεί λειτουργικά και με ασφάλεια στους λοιπούς επισκέψιμους χώρους και μνημεία της πόλης του Ναυπλίου, ικανοποιώντας, συγχρόνως, ένα πάγιο αίτημα της τοπικής κοινωνίας».

Μονοπάτι της Αρβανιτιάς

Οσο για το Μονοπάτι της Αρβανιτιάς που περιβάλλει τη χερσόνησο της Ακροναυπλίας, αποτελεί ουσιαστικά έναν πεζόδρομο (πλάτους 3 μ.-5μ., μήκους 1.000 μ.) που συνδέει το δυτικό άκρο της πόλης του Ναυπλίου (περιοχή προμαχώνα Πέντε Αδέλφια) με την ομώνυμη παραλία.

Η Ακροναυπλία αποτελεί τη βραχώδη απόληξη της χερσονήσου του Ναυπλίου στο μυχό του Αργολικού κόλπου και επ΄αυτής υψώνεται το Κάστρο, που αποτελούσε τον περιτειχισμένο οικισμό της πόλης από την αρχαιότητα έως και τα τέλη του 17ου αιώνα. Η χερσόνησος της Ακροναυπλίας χαρακτηρίζεται από έντονο ανάγλυφο με απότομα βραχώδη πρανή κυρίως στο νότιο και το δυτικό τμήμα της. Το σύνολο του Κάστρου της Ακροναυπλίας, από τα δυτικά προς τα ανατολικά, διακρίνεται σε επιμέρους περιοχές, και περιλαμβάνει τα εξής μνημεία: α) Το Ρωμέικο κάστρο, β) την Πύλη Sagredo – τον Πύργο Ωρολογίου γ) την Περιοχή του Τείχους Gambello, δ) την Περιοχή του Ανατολικού τείχους, ε)- Το Κάστρο Toron, στ) τον Προμαχώνα Grimani.

Στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου για την αντιμετώπιση του κατολισθητικού κινδύνου στο Μονοπάτι Αρβανιτιάς -με επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας τον καθηγητή Δυναμικής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος Ευθύμιο Λέκκα- εντοπίστηκαν πολυάριθμες θέσεις πιθανών αποκολλήσεων βραχοτεμαχών, με τους μηχανισμούς των δυνητικών ολισθήσεων. Βάσει της γεωλογικής, τεκτονικής και γεωτεχνικής χαρτογράφησης, συνολικά προτείνονται αγκυρώσεις βράχων σε 43 σημεία σε όλο το μήκος της επέμβασης, εκβραχισμός σε 42 θέσεις, τοποθέτηση 3.344 τ.μ. μεταλλικών πλεγμάτων, 223 τ.μ. ενισχυμένων μεταλλικών πλεγμάτων, 6 φρακτών ανάσχεσης με ύψος που κυμαίνεται από 5 έως 7 μέτρα, κατασκευή σκέπαστρου μήκους 18 μέτρων.

Πύλη Sagredo

Η πύλη Sagredo βρίσκεται στη βόρεια πλευρά των τειχών της Ακροναυπλίας, που αποτέλεσε στρατηγικής σημασίας έργο των Ενετών κατά τη δεύτερη σύντομη περίοδο κατοχής της πόλης του Ναυπλίου (1686-1715). Οφείλει το όνομά της στον προβλεπτή Αυγουστίνο Σαγρέδο, ο οποίος την κατασκεύασε, το 1713, ως διοικητής του Ναυτικού των Ενετών. Η Πύλη συνοδεύονταν από μεγάλη άνετη σκάλα για τη συντόμευση της επικοινωνίας της πόλης του Ναυπλίου με τον στρατιωτικό χώρο της Ακροναυπλίας.

Σήμερα η Πύλη Sagredo και κατ’ επέκταση η πρόσβαση στο κάστρο της Ακροναυπλίας από αυτή την πλευρά, παραμένει κλειστή. Πέρα από τα προβλήματα επικινδυνότητας που παρατηρούνται στις κλίμακες και αναλύονται στην εκπονηθείσα μελέτη, η πρόσβαση παραμένει κλειστή με ευθύνη των μισθωτών της ξενοδοχειακής εγκατάστασης εντός του κάστρου. Από το 2002 υπάρχει δεσμευτικός όρος από το ΥΠΠΟ για τη διάνοιξη και επαναχρήση της Πύλης, που δεν έχει τηρηθεί. Σήμερα οι υπάρχουσες δυνατότητες για άνοδο από την πόλη στο κάστρο είναι είτε μέσω των ανελκυστήρων, που οδηγούν από την πλατεία Ψαρομαχαλά στον αύλειο χώρο του ξενοδοχείου “Ναυπλία Παλλάς” είτε από τη δρομόσκαλα της οδού Ποταμιάνου προς την Πύλη των Τόρων.

Όμως, η Πύλη Sagredo σηματοδοτεί με εξαιρετικό τρόπο την είσοδο στο κάστρο καθώς είναι περίβλεπτη από την Παλιά Πόλη. Βάσει της εκπονηθείσας μελέτης, οι εργασίες αφορούν στην Πύλη, στα τείχη και στις κλίμακες. Στη μελέτη περιλαμβάνεται, επίσης, η αποκατάσταση του ερειπωμένου κτηρίου και της ημικυλινδρικής καμάρας, προκειμένου να αποτελέσει χώρο ενημέρωσης και πληροφόρησης για το συγκρότημα της Πύλης και τον ρόλο του στη λειτουργία του κάστρου, αλλά και γενικότερα για την ιστορία του αρχαιολογικού χώρου.

The post Αποδίδεται ξανά στο κοινό το Μονοπάτι της Αρβανιτιάς στην Ακροναυπλία appeared first on Enetpress.

Πρόκειται για ένα έργο μεγίστης σημασίας για την προστασία της ιερής πόλης των Μακεδόνων από τους κινδύνους που προκαλούν οι ισχυρές βροχές, που πλήττουν αρκετά συχνά την περιοχή, σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΥΠΠΟ «Η εκδήλωση πλημμυρών, που από την αρχαιότητα απειλούσαν το Δίον, προκαλεί διαβρώσεις και σταδιακά συνθήκες αστάθειας των δομικών στοιχείων και των φυσικών πρανών του αρχαιολογικού χώρου δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, επισημαίνοντας ότι ολοκληρώνονται οι σχετικές μελέτες.

Και προσθέτει:”Για το συγκεκριμένο έργο, προϋπολογισμού 2.250.000 ευρώ, αναζητήθηκαν λύσεις στο πλαίσιο του εθνικού σχεδίου δράσης του Υπουργείου Πολιτισμού για τη θωράκιση των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων της χώρας από τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Μετά τη θετική γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου επί των οριστικών μελετών -τοπογραφικής, υδρογεωλογικής, υδραυλικής και της συμπληρωματικής υδραυλικής μελέτης διευθέτησης του ποταμού Βαφύρα- προχωρούμε στην υλοποίηση των αναγκαίων έργων συστηματικής παρακολούθησης και θωράκισης του αρχαιολογικού χώρου του Δίου.

Με τα έργα της αντιπλημμυρικής προστασίας, σε συνδυασμό με τα αυτά που είναι ήδη σε εξέλιξη για την ανάδειξη μνημείων στην Αρχαία Αγορά, την βελτίωση των υποδομών στο Αρχαίο Θέατρο, τη μελέτη για τον εκσυγχρονισμό του Αρχαιολογικού Μουσείου και την ανακαίνιση από τον ΟΔΑΠ του κτηρίου της εισόδου-πωλητηρίου-αναψυκτήριου, στον αρχαιολογικό χώρο, συνολικού προϋπολογισμού περίπου 3.000.000 ευρώ, προστατεύουμε και αναβαθμίζουμε συνολικά ένα μείζονα αρχαιολογικό χώρο της Μακεδονίας».

Τι προβλέπουν οι μελέτες

Η μελέτη -τοπογραφική, υδρογεωλογική, υδραυλική- της τάφρου του Βαφύρα εκτελέστηκε σε δύο στάδια: Το πρώτο αφορούσε τον υδραυλικό έλεγχο ανομοιόμορφης ροής για την επάρκεια της υφιστάμενης τάφρου.

Το δεύτερο αφορούσε στην υδραυλική μελέτη διευθετήσεων και διαμορφώσεων του Βαφύρα και στον υπολογισμό της παροχετευτικότητας της υφιστάμενης τάφρου Βαρικού-Μαλαθριάς στο τμήμα της που βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου- σε μήκος περίπου 2 χλμ.- και στις απαιτούμενες τοπικές διευθετήσεις και διαμορφώσεις της τάφρου για την προστασία του αρχαιολογικού χώρου. Σχετικά με την περιοχή των δυο ιερών, της Ίσιδος και Υψίστου Διός, εξετάστηκε ο αποκλεισμός τους από τον Βαφύρα προτείνοντας την κατασκευή αναχωμάτων, μεταξύ των ιερών και της κοίτης του ποταμού, με τρόπο που να είναι αισθητικά και αρχαιολογικά αποδεκτός.

Ως προς τα έργα διευθέτησης, για την άρση της πλημμυρικής ανεπάρκειας που παρατηρείται στην τάφρο του Βαφύρα, προτείνεται έργο διακοπής της ροής, κάτω από τοπική οδό, προ της συμβολής της τάφρου Καρίτσας με το ρέμα. Προβλέπεται κατασκευή τοιχίου αντιστήριξης, κάθετα στη ροή, το οποίο θα διακόπτει τη ροή υδάτων προς τα κατάντη και εντός του αρχαιολογικού χώρου. Η επέμβαση θα συνδυαστεί με κατάλληλο έργο εκτροπής των απορροών της τάφρου Καρίτσας προς κατάλληλο αποδέκτη. Για την προστασία του αρχαίου τείχους από πλημμυρικά φαινόμενα έχει ήδη εκπονηθεί μελέτη για την όδευση της τάφρου εκτροπής του ρέματος Ουρλιά και επεμβάσεων προστασίας.

Πώς ήταν στην αρχαιότητα

Η παρουσία κατά την αρχαιότητα του πλωτού ποταμού Βαφύρα αποτελούσε το φυσικό ανατολικό όριο της πόλης του Δίου, παρέχοντας διέξοδο προς τη θάλασσα, δυνατότητα ενασχόλησης με το εμπόριο και την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.

Η περιοχή ήταν γνωστή, από τότε, για τις πηγές που ανάβλυζαν, οι οποίες σε συνδυασμό με τους χειμάρρους που εκκινούσαν από τους πρόποδες του Ολύμπου, τροφοδοτούσαν τον Βαφύρα. Οι μετατοπίσεις της κοίτης και η υπερχείλιση του ποταμού δημιουργούσαν συνθήκες εκδήλωσης πλημμυρικών φαινομένων. Σήμερα στην περιοχή υφίσταται η τεχνητή τάφρος Βαρικού – Μαλαθριάς (Βαφύρας), η οποία, κατά θέσεις, ακολουθεί ή αποκλίνει από την κοίτη του ποταμού της αρχαιότητας. Στην τάφρο η οποία κατασκευάστηκε το 1951 με σκοπό την αποστράγγιση της ευρύτερης περιοχής, συμβάλλει ο χείμαρρος Ουρλιάς, στα βόρεια του αρχαιολογικού χώρου και πριν την είσοδο του σε αυτόν.

The post Αντιπλημμυρικά έργα στο Δίον appeared first on Enetpress.

Υπήρξε ένας άνθρωπος αθόρυβος, αφοσιωμένος στη “θεραπεία” των αρχαίων και νεώτερων μνημείων και για αρκετά χρόνια ο αδιαμφισβήτητος προϊστάμενος της Διεύθυνσης Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Η αγαπημένη του ειδικότητα ήταν η συντήρηση των αρχαίων τοιχογραφιών.

Ως ένα πρωτοπόρο δημόσιο λειτουργό, τον αποχαιρετά η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, αλλά και ως έναν πολύτιμο συνεργάτη στην πολύχρονη θητεία του στο ΥΠΠΟ. “Ο Νίκος Μίνως υπήρξε από τους πρώτους συντηρητές αρχαιοτήτων και έργων

τέχνης στη χώρα μας” σημειώνει στη δήλωσή της. “Εντάχθηκε στο δυναμικό του Υπουργείου Πολιτισμού, μετά τις σπουδές του στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας του Λονδίνου. Υπηρέτησε σε όλα τα κλιμάκια, θητεύοντας επί σχεδόν δύο δεκαετίες ως Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Συντήρησης, έως τη συνταξιοδότησή του, το 2012. Απαιτητικός, αλλά και ακατάβλητος επαγγελματίας, κέρδισε επάξια τον σεβασμό ανωτέρων και υφισταμένων και άφησε διακριτό στίγμα και διαρκή παρακαταθήκη.

Ο Νίκος Μίνως ήταν από τους λίγους ανθρώπους με πληρέστατη γνώση των μνημείων σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τα γνώριζε ένα προς ένα και κατανοούσε τις απαιτήσεις συντήρησής τους. Γνώση που μοιραζόταν, γενναιόδωρα, με τους νεώτερους συναδέλφους του. Αλλά και με τη διδασκαλία του στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης στο τότε ΑΤΕΙ Αθηνών, στην ίδρυση και την ακμή του οποίου συνέβαλε αποφασιστικά.

Σύμφωνα με τους συναδέλφους του, της Διεύθυνσης Συντήρησης, υπήρξε οραματιστής και ένας από τους πρώτους συντηρητές αρχαιοτήτων και έργων τέχνης στην Ελλάδα. Μέσα από τις δημοσιεύσεις και τη δράση του στην Πανελλήνια Ένωση Συντηρητών Αρχαιοτήτων κατάφερε να μεταφέρει διεθνείς κανόνες και καλές πρακτικές για τη συντήρηση στην Ελλάδα και να οριοθετήσει το επάγγελμα του συντηρητή στις εγχώριες ανάγκες.

Οπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους “ως συντηρητής αρχαιοτήτων και έργων τέχνης είχε επισκεφτεί και γνωρίσει πληθώρα μνημείων κατανοώντας τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες αλλά και τη σημασία τους σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Εμπειρία που από Προϊστάμενο της Διεύθυνσης και εκπρόσωπο του Υπουργείου Πολιτισμού, τον μετέτρεψε σε προστάτη και υπερασπιστή της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η θέση του αποτέλεσε εργαλείο για την έγκαιρη παρέμβαση, τη διάσωση και προστασία των μνημείων.

Για το προσωπικό, τους συναδέλφους, τους συνεργάτες της Υπηρεσίας υπήρξε ένας πραγματικός ηγέτης. Με την διορατικότητα του κατάφερνε πάντα να είναι προετοιμασμένος για τις αλλαγές και μπροστά από τις απαιτήσεις της επόμενης μέρας, ενώ η ετοιμότητα, και η αποφασιστικότητα του αποτελούσαν τη σφραγίδα σε κάθε ενέργεια, κάθε δράση της Υπηρεσίας. Είχε κερδίσει τον σεβασμό και την προσήλωση των ανθρώπων που εργάζονταν μαζί του και είχε καταφέρει να τους μεταφέρει το όραμα του για τη συντήρηση, θεμελιώνοντας την κουλτούρα της Υπηρεσίας έως σήμερα.

Για κάποιους υπήρξε αυταρχικός, ανένδοτος, απαιτητικός, για άλλους φίλος, εμπνευστής, καθοδηγητής, σύμβουλος, για όλους όμως θα είναι πάντα ο άνθρωπος που το όνομα του είναι συνώνυμο με τη συντήρηση και τη Διεύθυνση και δεν νοείται αναφορά σε ένα από τα δύο χωρίς να έρθει στο μυαλό μας το όνομα του!”.

The post Εφυγε και ο στυλοβάτης της Διεύθυνσης Συντήρησης του Υπουργείου Πολιτισμού Νίκος Μίνως appeared first on Enetpress.

Γιατί δεν ήταν όπως και αρκετοί άλλοι ένας καλός θεωρητικός της επιστήμης του, ούτε μόνο ένας ακούραστος ανασκαφέας. Ηταν πρωτίστως ένας άνθρωπος τολμηρός που έβαζε μεγάλους στόχους, συχνά υπεράνω των δυνάμεων του, τους οποίους κατάφερνε να πραγματοποιήσει.

Ετσι, ενώ παρέλαβε κάποια σιωπηλά ερείπια στην Αρχαία Μεσσήνη, μέσα σε λιγότερο από τέσσερις δεκαετίες παρέδωσε στη χώρα και στον κόσμο ολόκληρο, μια τεράστια πόλη των Ελληνιστικών χρόνων, με το Στάδιο, το θέατρο, το Εκκλησιαστήριο (Ωδείο), τα ιερά και πλήθος άλλων οικοδομημάτων, όλα αναστηλωμένα.

Αυτός ο μικρός το δέμας άνθρωπος, όταν ξεναγούσε όλο πάθος στην πόλη που ο ίδιος ξαναζωντάνεψε, φάνταζε γίγαντας. Ολοι γνώριζαν τον σισύφειο αγώνα του να εμπνεύσει τους “έχοντες¨” να χρηματοδοτήσουν αυτό το έργο που το δημόσιο αδυνατούσε ή δεν ήθελε να στηρίξει.

Ανθρωπος προσινής, καλοπροαίρετος, χαμηλών τόνων, πρόθυμος να βοηθήσει όσους νέους ήθελαν να αφοσιωθούν στην αρχαιολογική έρευνα, δεν αρνήθηκε ποτέ ούτε και σε εμάς τους δημοσιογράφους να μοιραστεί τη γνώση του και την εμπειρία του.

Οι απόψεις του στη διαχείριση των μνημείων ήταν μίλια μπροστά από την καθεστωτική αντίληψη της αρχαιολογικής υπηρεσίας που εννοούσε ότι οι αρχαιότητες ανήκουν στους αρχαιολόγους. Εκείνος πίστευε ότι τα μνημεία ανήκουν στο κοινό και ο αρχαιολόγος έχει χρέος να τα καταστήσει κοινό κτήμα. Ανοιγε το χώρο σε ποιοτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, πρόσφερε την εμπειρία της ανασκαφής σε όσους το επιθυμούσαν καθιστώντας τους λάτρεις της πολιτιστικής κληρονομιάς. αμύητους Δεν δίστασε να προτείνει την δημιουργία ενός φωτοβολταϊκού πάρκου σε ένα τμήμα του αρχαιολογικού χώρου μακριά από τα ανασκαμμένα μνημεία προκειμένου να εξασφαλιστεί δωρεάν ηλεκτρικός φωτισμός στο χώρο. Είναι περιττό να πούμε ότι οι συνάδελφοί του στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο δεν ενέκριναν την πρότασή του.

Ποιές ήταν όμως οι καταβολές του ανεξάρτητου και πρωτοπόρου αυτού πνεύματος. Ηταν γιός του υπερρεαλιστή ποιητή Γιώργου Θέμελη, και ως εκ τούτου μεγάλωσε στην πνευματική ελίτ της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και είχε την τύχη να μαθητεύσει σε κορυφαίους ακαδημαϊκούς δασκάλους.

Πέρασε από όλες τις θέσεις που μπορεί να λάβει ένας Ελληνας αρχαιολόγος. Μπήκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία την οποία υπηρέτησε ως. Επιμελητής και Έφορος Αρχαιοτήτων στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα, ως Διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου Δελφών, ως Προϊστάμενος της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας- Σπηλαιολογίας, ως μέλος ή διευθυντής ανασκαφικών ομάδων στη Βεργίνα, στην Πέλλα, στην Ολυμπία, στους Δελφούς, στην Ερέτρια και στο Κάλλιο. Στη συνέχεια έγινε καθηγητής και δίδαξε εκατοντάδες φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Ωστόσο, όλοι θα τον θυμούνται γιατί αφιέρωσε τη ζωή του στη ανασκαφή, την αποκατάσταση και της ανάδειξη της Αρχαίας Μεσσήνης. Δικαιούται λοιπόν της τιμής να ταφεί στον αρχαιολογικό χώρο που σήμερα ακτινοβολεί χάρις στις δικές του άοκνες προσπάθειες. Η ταφή του θα γίνει την Πέμπτη στις 2 μ.μ. στην Αρχαία Μεσσήνη.

The post Στην γη της Αρχαίας Μεσσήνης θα ταφεί ο Πέτρος Θέμελης appeared first on Enetpress.

Στη μνήμη του φυτεύτηκε (40 μέρες μετά τον θάνατό του πέρυσι τον Σεπτέμβριο) στην είσοδο του Μουσείου επί της οδού Μητσαίων, μια μικρή ελιά που άρχισε ήδη να καρποφορεί, όπως είπε ο γεν. Διευθυντής του Μουσείου καθηγητής Νίκος Σταμπολίδης παρουσιάζοντας τον απολογισμό της διετίας που πέρασε (2021-2023).

Στα αυριανά 14 γενέθλια του Μουσείου φρόντισε ο κ. Σταμπολίδης να καλέσει την Ορχήστρα Νέων του Δίου Πιερίας, όπου ο Δ. Παντερμαλής αφιέρωσε το ερευνητικό-ανασκαφικό έργο του, προκειμένου να ερμηνεύσει μελοποιημένη ποίηση. Επίσης προκηρύχθηκε στη μνήμη του υποτροφία Κλασικής Αρχαιολογίας οι αιτήσεις για την οποία αρχίζουν αύριο.

Την συγκατάθεση του Δημήτρη Παντερμαλή είχαν και οι αλλαγές που έγιναν από τον Ν. Σταμπολίδη στην αίθουσα των αρχαϊκών όπου σε υποδέχεται πλέον μετωπικά το εμβληματικό άγαλμα του Μοσχοφόρου με δύο σφίγγες να παραστέκονται ως προπομποί αντικριστά. Ακολουθούν οι αρχαϊκές Κόρες, κάποιες τοποθετημένες ανά ζεύγη ή μόνες και ένας Κούρος που μόλις βγήκε από τις αποθήκες και ανασυστάθηκε από τα θραύσματά του.

Ο κ. Σταμπολίδης ετοιμάζει για το χειμώνα και μια νέα περιοδική έκθεση με 160 αντικείμενα, πολλά από τα οποία έρχονται από το εξωτερικό και θα τα δούμε για πρώτη φορά. Πρόκειται για μια τετραλογία με τον υπότιτλο “Προσωποποιήσεις και Αλληγορίες” από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο, την Αναγέννηση και την μοντέρνα τέχνη. Για παράδειγμα ανέφερε, ότι εκτός από τις αρχαιότητες θα έρθουν έργα Ρούμπενς, Μποτιτσέλι κ. ά. Για περισσότερες λεπτομέρειες επιφυλάχθηκε καθώς αύριο θα πρέπει το σχέδιο αυτό να εγκριθεί από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Στην ερώτηση ωστόσο, αν το Μουσείο έχει την οικονομική δυνατότητα οργάνωσης μιας τόσο φιλόδοξης έκθεσης και αν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κρατική συνδρομή, τόνισε πως το Μουσείο της Ακρόπολης δεν έχει λάβει ποτέ (πλην του 2020 που ήταν κλειστό λόγω πανδημίας) κρατική επιδότηση. Δεν είναι σαν τα πέντε μεγάλα μουσεία (Εθνικό Αρχαιολογικό, Ηρακλείου, Βυζαντινό και Χριστιανικό Αθήνας, Αρχαιολογικό Θεσσαλονίκης και Βυζαντινού Πολιτισμού) που λαμβάνουν χρηματοδότηση από το Υπουργείο Πολιτισμού αν και ανακηρύχθηκαν ως ΝΠΔΔ, ανέφερε ο κ. Σταμπολίδης. Το Μουσείο της Ακρόπολης από την οπρώτη ημέρα της λειτουργίας του ως ΝΠΔΔ τα φέρνει εις πέρας με τα έσοδά του από τα εισιτήρια που σχεδόν διπλασιάστηκαν το πρώτο εξάμηνο του 2023 (είχε 831.987 επισκέπτες, έναντι 567.951 επισκέπτες το 2022) και τα δύο πωλητήριά του τα οποία ανανεώνουν συνεχώς τα προϊόντα τους. Γι αυτό το σκοπό παρήχθησαν 4.204 πιστά αντίγραφα εκθεμάτων του Μουσείου και αντίγραφα σε κλίμακα όπως σε μικρογραφία η ζωφόρος του Παρθενώνα.

Σχετικά με την λεγόμενη “μυστική διπλωματία” που άσκησε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, ο κ. Σταμπολίδης ξεκαθάρισε ότι το Μουσείο εποπτεύεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και την εκάστοτε Κυβέρνηση, δεν ασκεί μόνο του καμία “μυστική διπλωματία”. Και αλλοίμονο να προαναγγέλονταν οι διαπραγματεύσεις για μια τέτοια πολύ σοβαρή υπόθεση. Υπέδειξε “το δρόμο της καλής θέλησης¨ως τη μόνη οδό για την επιστροφή τους, όπως έγινε με το θραύσμα “Fagan” το οποίο επανενώθηκε με τα παρθενώνεια από την Σικελία. Η παγκόσμια κοινότητα απαιτεί την ηθική αποκατάσταση ενός λεηλατημένου μνημείου που αποτελεί σύμβολο δημοκρατίας για όλο τον κόσμο, τόνισε.

Κόρη μαζί με το παλιό εκμαγείο της επιζωγραφισμένο.

Κούρος εύρημα που ανασυστάθηκε από τα θραύσματα του.

Νέο έκθεμα Κούρου στο Μουσείο της Ακρόπολης.

The post Με διπλάσιους επισκέπτες και νέα έκθεση γιορτάζει σήμερα το Μουσείο της Ακρόπολης τα 14 γενέθλιά του appeared first on Enetpress.

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση του Μετρό της Αθήνας ξεπήδησε η ανάγκη να αναδειχθούν αυτές οι αρχαιότητες που από τότε φυλάσσονται ακόμη και μέσα σε κοντέινερ. Η θέση έχει σχεδόν από τότε επιλεγεί προκειμένου να αναδειχθεί και ο ιστορικός τόπος σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά όπως είναι η Ακαδημία Πλάτωνος.

Τώρα, μετά από πολλά πισωγυρίσματα επελέγη και το αρχιτεκτονικό σχέδιο του Μουσείου μέσα από τις διαδικασίες ενός ανοικτού Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού. Το ενδιαφέρον της μελέτης που διακρίθηκε είναι ότι το μουσείο θα είναι σχεδόν ολόκληρο υπόγειο και αναδύεται μέσα από ένα ανοικτό δημόσιο πάρκο και ως εκ τούτου χαρακτηρίζεται ως το πρώτο «πράσινο» Μουσείο της χώρας. Ο εμβληματικός χώρος της Ακαδημίας Πλάτωνος απαιτεί τη διατήρηση του πράσινου στη γειτονιά που βρίσκεται. Ετσι η ομάδα του Αρχιτέκτονα – Μηχανικού, Γεώργιου Τσολάκη, που προκρίθηκε, λαμβάνοντας το πρώτο βραβείο εφάρμοσε σύγχρονες μεθόδους βιοκλιματικού σχεδιασμού σε συνδυασμό με ένα πάρκο του μέλλοντος.

Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, είχε προκηρυχθεί τον περασμένο Αύγουστο από τον Δήμο Αθηναίων μέσω της Εταιρείας “Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε.” σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού.

Στην παρουσίαση της βραβευμένης μελέτης κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στην οποία παρέστησαν η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη και ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, αναφέρθηκε ότι το νέο Μουσείο σχεδιάστηκε, έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει χιλιάδες μοναδικά ευρήματα από τις ανασκαφές της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης  Αθηνών, σε διάφορες περιοχές της Αθήνας κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, καθώς και ευρήματα από τις ανασκαφές του Μετρό.

Στόχος του έργου αυτού (που δεν έχει ακόμη εξασφαλίσει χρηματοδότηση) είναι η ανάπλαση του αρχαιολογικού χώρου και του Άλσους, η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής, προκειμένου να καταστεί ένας υπερτοπικός πόλος πολιτισμού, πρασίνου και αναψυχής στα δυτικά της Αθήνας.

“Κάνουμε πράξη ένα όραμα δεκαετιών που αφορά στην ανάδειξη του χώρου, όπου βρισκόταν η Ακαδημία του Πλάτωνος, ένα άλσος, ένας ιερός τόπος, που μετεξελίσσεται σε δημόσιο χώρο παιδείας και αναψυχής, με μεγάλη περιβαλλοντική σημασία για την Αθήνα, καθώς και στη

δημιουργία του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας” ανέφερε μεταξύ άλλων η υπουργός Πολιτισμού. Και πρόσθεσε:“Είναι πολύ σημαντικό ότι στο μουσείο αυτό θα εκτεθούν οι θησαυροί των σπλάχνων της Αθήνας -ευρήματα συστηματικών ανασκαφών μιας πεντηκονταετίας τουλάχιστον- οι οποίοι μπορούν να αλλάξουν τη γνώση μας, τη θεώρησή μας, για την ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Στις αποθήκες της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών προστατεύονται -και με τη δημιουργία του μουσείου θα αναδειχθούν- περισσότερες από 300.000 αρχαιότητες, κάποιες από τις οποίες είναι μοναδικές, δεν έχουν εκτεθεί ποτέ και ορισμένες δεν έχουν καν δημοσιευτεί. Τα ευρήματα που θα εκτεθούν, είναι ικανά να συμπληρώσουν και ίσως να αναθεωρήσουν την αντίληψή μας και τις γνώσεις μας για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο”.

Από την πλευρά του, ο Δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, υπογράμμισε: «Αυτή είναι μια μέρα για την οποία δουλεύαμε εδώ και καιρό.

Επιτρέψτε μου να πω ότι μέσα σε αυτήν τη «μαυρίλα», αισθανόμαστε μια κάποια αισιοδοξία, γιατί σήμερα γεννιέται κάτι καινούργιο, κάτι ελπιδοφόρο. Στον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος, συμβιώνει το “χθες” με το “σήμερα” και το “αύριο”. Το παρελθόν με το μέλλον. Ο χώρος αυτός είναι «πνεύμονας» της γειτονιάς και ταυτόχρονα πολύτιμος δημόσιος χώρος που δίνει διεξόδους σε Αθηναίες και Αθηναίους όλων των ηλικιών. Αυτό από μόνο του καθιστά αυτήν την συνολική παρέμβαση εξαιρετικά σημαντική για τη γειτονιά και την Αθήνα.

Το νέο Μουσείο – βάσει του βραβευμένου σχεδίου της ομάδας του κ. Τσολάκη ανοίγει την «αγκαλιά» του στην πόλη. Μπορεί κάποιος να επισκεφθεί το Μουσείο, να περπατήσει στο πάρκο, να παίξει στο γήπεδο να κάνει πικ-νικ και όλα αυτά μαζί.

Γιατί δε θέλουμε μουσεία – οχυρά, δε θέλουμε μουσεία περίκλειστα. Θέλουμε μουσεία και παρεμβάσεις που να είναι συμμετοχικές, ανοιχτές”.

 Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Εταιρείας «Ανάπλαση Α.Ε.», Χρόνης Ακριτίδης, ανέφερε: «Είμαστε χαρούμενοι διότι ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα και με απόλυτα διαφανείς διαδικασίες. Ζητήσαμε από τους συμμετέχοντες να εφαρμόσουν αυστηρότερες προδιαγραφές από εκείνες που όριζαν τα ΦΕΚ και με ικανοποίηση είδαμε ότι ανταποκρίθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ευχαριστούμε όλους όσοι πήραν μέρος στον διαγωνισμό».

Ο επικεφαλής της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού, Παναγιώτης Τουρνικιώτης, από την πλευρά του, ανέφερε: «Το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού είναι μια πρόταση λιτή και νεωτερική, που θα έχει ιδιαίτερη πολιτιστική εμβέλεια.

Το Μουσείο εγγράφεται στο φυσικό και οικιστικό περιβάλλον με μια δυναμική χειρονομία που διαμορφώνει ταυτόχρονα τοπίο και κτίριο. Είναι οργανωμένο γύρω από μια βυθισμένη πλατεία στην οποία συναντώνται τέσσερις πορείες πρόσβασης, που το ανοίγουν στην πόλη. Οι κτιριακοί του όγκοι υψώνουν πράσινες πλαγιές σε φυσική και οπτική συνέχεια με το άλσος της Ακαδημίας Πλάτωνος, προσφέροντας απεριόριστη θέα στην πόλη”.

Ο νικητής του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, Γεώργιος Τσολάκης, σε δήλωσή του, ανέφερε: «Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών προβάλλει το όραμα της Αθήνας του μέλλοντος. Ένας δημόσιος χώρος – μουσείο σε αρμονία με το φυσικό έδαφος, ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει τους εκθεσιακούς χώρους, τις αρχαιολογικές. Το κτίριο που θα στεγάσει το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης των Αθηνών θα εκτείνεται σε 14.362 τ.μ. (συμπεριλαμβανομένων 700 τ.μ. για το Διεθνές Κοινό των Ακαδημιών) αντί για 30.000 τ.μ. που προέβλεπαν οι όροι δόμησης του σχετικού ΦΕΚ (μειωμένα τετραγωνικά σε ποσοστό άνω του 50%).

Η μέγιστη επιτρεπόμενη κάλυψη προκύπτει κατά 20% μικρότερη από ό,τι όριζε το ΦΕΚ (ποσοστό 50% αντί 70%) και το ύψος του κτιρίου θα ανέρχεται στα 10,5 μ., μειωμένο κατά 7,5 μ. από ό,τι όριζε το ΦΕΚ. Ο χώρος στάθμευσης που θα καλύπτει σύνολο 2.600 τ.μ. θα είναι υπόγειος και όχι υπαίθριος.

Στον περιβάλλοντα χώρο προβλέπεται η κατασκευή ανοιχτού αμφιθεάτρου 500 θέσεων, ενώ εντός του Μουσείου, περιλαμβάνονται οι κτιριακές εγκαταστάσεις του «Διεθνούς Κοινού των Ακαδημιών».

Παράλληλα,  στο πλαίσιο της ανάδειξης της Ακαδημίας Πλάτωνος από πλευράς του Δήμου Αθηναίων,  προβλέπεται και η ανάπλαση του χώρου πρασίνου με τη δημιουργία ενός πάρκου με όρους αειφορίας και βιωσιμότητας.

Από τις 16 έγκυρες προτάσεις οι οποίες κατατέθηκαν, οι τρεις πρώτες κέρδισαν χρηματικά βραβεία, ενώ οι δύο επόμενες, έλαβαν έπαινο. Τα μέλη της κριτικής επιτροπής που συνέθεσαν οι κ.κ. Παναγιώτης Τουρνικιώτης (Αρχιτέκτων Μηχανικός, Kαθηγητής ΕΜΠ, Πρόεδρος της Επιτροπής), Μόρφω Παπανικολάου (Αρχιτέκτων Μηχανικός), Πηνελόπη Κουγιανού (Αρχιτέκτων Μηχανικός), Νέλλη Μάρδα (Αρχιτέκτων Μηχανικός, Ομότιμος Καθηγήτρια ΕΜΠ) και Αλέξανδρος Γλεντής (Πολιτικός Μηχανικός, Εκπρόσωπος της Διοργανώτριας Αρχής). Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού ζητήθηκαν στοιχεία και πληροφορίες από 153 ενδιαφερομένους.

Οι 16 αρχιτεκτονικές προτάσεις εκτίθενται έως την Κυριακή 19 Μαρτίου, στο Πολιτιστικό Κέντρο “Μελίνα” του Δήμου Αθηναίων.

The post Πράσινο και βιοκλιματικό το Μουσείο της πόλης των Αθηνών appeared first on Enetpress.

Το Υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε να εντάξει στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας έργα που έχει προγραμματίσει η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών και αφορούν στην αποκατάσταση του αρχαίου οδικού δικτύου και των διαδρομών κυκλοφορίας των επισκεπτών, με πρόβλεψη για ΑμεΑ και εμποδιζόμενα άτομα, στη διαμόρφωση νέων χώρων στάσης, ανάπαυσης και θέασης στον αρχαιολογικό χώρο, στη δημιουργία νέας εισόδου – εξόδου, στην τοποθέτηση νέων στεγάστρων, στη διευθέτηση των ομβρίων υδάτων, στη δημιουργία απτικών διαδρομών για την προσβασιμότητα ατόμων με προβλήματα όρασης όπως και των αναγκαίων υποδομών εξυπηρέτησης των επισκεπτών.

Οι τελευταίες παρεμβάσεις στον Κεραμεικό που ήταν μεγάλης έκτασης και άλλαξαν κυριολεκτικά το άναρχο ως τότε τοπίο, έγιναν λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004. Ωστόσο, όσοι έχουν επισκεφθεί έκτοτε τον αναπεπταμένο αυτό χώρο θα διαπίστωσαν ότι είναι αδύνατον να τον περιηγηθεί κάποιος με καροτσάκι και οι τουαλέτες είναι πεπαλαιωμένες και δυσπρόσιτες. Για κάθε παρέμβαση θα χρειαστεί πιθανώς μικρής ή μεγάλης έκτασης ανασκαφή από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο που είναι υπεύθυνο από το 1913 για την επιστημονική έρευνα του χώρου. Θυμίζουμε ότι το 2004 είχαν βρεθεί μεγάλης αξίας αρχαϊκά γλυπτά σε ελάχιστο βάθος από την επιφάνεια.

Γιατί όμως γίνονται τώρα νέες διαδρομές στο χώρο; Σύμφωνα με την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη “ο ανασχεδιασμός των διαδρομών με τη χάραξη και νέας διαδρομής κατατείνει στην καλύτερη κατανόηση και θέαση του αρχαιολογικού χώρου, ενώ ενιαία αντιμετωπίζεται η ένταξη και των νέων στεγάστρων προστασίας, αναβαθμίζοντας τη συνολική άποψη του Κεραμεικού.

Η λειτουργική και αισθητική προσέγγιση της εισόδου και η δημιουργία νέας εξόδου ακολουθεί τη φιλοσοφία ενός μεταβατικού χώρου που λειτουργεί ως σημείο διασύνδεσης της πόλης και του αρχαιολογικού χώρου. Η υπάρχουσα είσοδος στον πεζόδρομο της οδού Ερμού διατηρείται. Η έξοδος, ωστόσο, μετακινείται επί της οδού Ασωμάτων -πολύ κοντά στο Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης και την Εβραϊκή Συναγωγή- αξιοποιώντας υπάρχοντα κτίσματα, που σήμερα χρησιμοποιούνται ως αποθήκες υλικών.

Με την προσέγγιση αυτή αλλάζει η ροή των επισκεπτών και επιτυγχάνεται αποσυμφόρηση, ιδιαίτερα τις περιόδους μεγάλης επισκεψιμότητας. Για την απρόσκοπτη πρόσβαση των ΑμεΑ δημιουργείται μια ελαφρώς κεκλιμένη διαδρομή και καλύτερη περιήγηση των επισκεπτών, σε όλο τον χώρο, και όχι μόνο γύρω από το κεντρικό μονοπάτι».

The post Προσβάσιμος και από ΑμεΑ ο Κεραμεικός appeared first on Enetpress.

Γιατί να κάνουμε ένα υπερφίαλο υπόγειο μουσείο που θα κοστίσει 300εκατομμύρια€ και να μην κάνουμε ένα απλό υπέργειο Μουσείο των 60 εκατομμυρίων € (!) … και τα υπόλοιπα 240εκατομμύρια € να τα διαθέσουμε κάπου αλλού σ’ αυτή την έρμη πόλη;

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ‘’ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟΥ’’ – ΥΠΟΓΕΙΟΥ – ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΓΕΛΟΙΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥ

Η υπόθεση ξεκίνησε σαν μια “εμβληματική παρέμβαση” στο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου, η οποία θα περιελάμβανε την υπόγεια επέκταση του (!) που θα συνδέονταν υπόγεια (!) με το Ακροπόλ Παλλάς, θα είχε και κήπο – που ήδη έχει και που θα τον κατέστρεφαν για να τον ξανακάνουν (πάνω από το Υπόγειο Μουσείο) και που θα ενώνονταν με τη γειτονιά – μέσω του πωλητήριου και του αναψυκτήριου – αν και ήδη λειτουργεί αναψυκτήριο στον κήπο του Μουσείου – και σε συνδυασμό με την συλλειτουργία με το Πολυτεχνείο, όλα αυτά μαζί θα αναβάθμιζαν πολιτιστικά την συγκεκριμένη περιοχή (!!)

Έκαναν λοιπόν έναν κλειστό διαγωνισμό, με χρηματοδότηση από κάποιον ιδιώτη – χορηγό, ο οποίος (διαγωνισμός) – σύμφωνα με πληροφορίες – στοίχησε 600.000€ (!!) και κατέληξαν στο αποτέλεσμα που μας κοινοποιήθηκε :

Ένα κτίριο που θυμίζει είσοδο σταθμού μετρό, ή πίσω είσοδο Mall, το οποίο κρύβει το υπάρχον κτίριο ΜΝΗΜΕΙΟ του Μουσείου (το οποίο είναι και έργο Τσίλλερ, παρακαλώ), η δε πολυδιαφημιζόμενη υπόγεια σύνδεση με το Ακροπόλ Παλλάς  απορρίφθηκε απ’ όλους τους συμμετέχοντες και θα γίνει υπέργεια (δηλαδή θα περνούν από τη διάβαση των πεζών για να πάνε απέναντι).

Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων κατήγγειλε τη διαδικασία σαν παράνομη και κάλεσε τα μέλη του να απέχουν «ώστε να προστατεύσουν την αρχιτεκτονική δεοντολογία και το κύρος του κλάδου μας».

Γενικά, έχει εξελιχθεί σε μια πολύ χαριτωμένη διαδικασία ώστε να διασκεδάσουμε όλοι – και θα το κάναμε εάν δεν υπήρχε το τρομακτικό κόστος των 300 εκατ. € για ένα κτίριο 15.000τμ, με το μυθικό ποσό των 20.000€/τμ, αντί του ποσού των 4.000 – 5.000€/τμ άρα το λογικό κόστος θα ήταν τα 60 εκατ.€ (15.000τμ x 4.000€/τμ) άντε να τα κάνουμε 80 εκατ.€. Τα υπόλοιπα 220 – 240 θα τα πληρώσουμε ΠΑΛΙ ΕΜΕΙΣ για να κάνουμε μια υπερφίαλη σαχλαμάρα, μια απομίμηση του Pompidou της κακιάς ώρας.

Έτσι, μετά τη γελοία υπόγεια όπερα, πίσω από το Μέγαρο Μουσικής θα αποκτήσουμε και ημιυπόγειο Μουσείο (γιατί δεν το λένε ημιισόγειο, άραγε;), ώστε να μην αισθάνονται μόνες τους οι υπόσκαφες εκτός σχεδίου βίλες στη Μύκονο, στη Σαντορίνη, στην Πάρο και στα υπόλοιπα νησιά.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ

Για να μην θεωρηθώ άδικος ας κάνουμε μαζί μια αποτίμηση. Θέλουμε να κάνουμε μια προσθήκη σε ένα μουσείο που στεγάζεται σε ένα εμβληματικό κτίριο το οποίο είναι Μνημείο, κάτι που έχουν ήδη κάνει σε διάφορα μέρη του κόσμου. Σε όλες τις περιπτώσεις δεν το έκαναν μπροστά στο υπάρχον, αλλά έκαναν μια προέκταση – επέκταση πίσω ή πλάι ή και γύρω του (π.χ. στο Τορόντο).

Ακόμα και το Λούβρο – όπου μάλλον από εκεί άντλησαν οι δικοί μας την έμπνευση γι’ αυτό το καραγκιοζιλίκι –  έγινε υπόγεια επέκταση μεταξύ των πτερυγών του υπάρχοντος κτιρίου και έχει μια μικρή υπέργεια πυραμίδα από τζάμι, για την οποία έγινε μεγάλος διάλογος. Επίσης, εξαφανίζουμε και καταστρέφουμε ένα κτίριο μνημείο από το 1860, για να το αντικαταστήσουμε με κάτι που προφανώς δεν έχει καμία σχέση με το υπάρχον περιβάλλον και μάλλον θυμίζει…τίποτα.

Η προσθήκη των χώρων 16.000τμ – δηλαδή ο διπλασιασμός των υπαρχόντων χώρων όπως δηλώθηκε – δεν δικαιολογεί την τρομακτική αναστάτωση ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ, την προβληματική λειτουργία του Μουσείου την καταστροφή του κήπου του και το τρομακτικό κόστος του όλου εγχειρήματος. Φανταστείτε ΟΛΟ το χώρο περιτριγυρισμένο με λαμαρίνες από την Πατησίων μέχρι το Μουσείο για πάνω από πέντε χρόνια – όπως υπολογίζουν για την ολοκλήρωση του έργου – για να καταλάβετε το ψυχεδελικό του όλου εγχειρήματος. Όλο το έργο αυτής της παρέμβασης «που θα αντικατοπτρίζει την πορεία και την εξέλιξη του Ελληνικού Πολιτισμού» – τρομάρα μας – έχει αναλάβει η κα Τσι- Μενδώνη και ο κ. Α. Κούρκουλας, ο οποίος έσπευσε μάλιστα να χαρακτηρίσει τις αντιδράσεις των συλλόγων, γραφικές. Να τους χαιρόσαστε.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ

Η πρότασή μου είναι πολύ απλή.

1. Η ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Προτείνω μια προσθήκη πίσω από το υπάρχον κτίριο. Δηλαδή πίσω από την ήδη υπάρχουσα νέα πτέρυγα του Μουσείου προς την οδό Μπουμπουλίνας και αριστερά προς την οδό Βασ. Ηρακλείου.

Αυτή είναι και η συνηθισμένη πρακτική επέκτασης των μουσείων σε όλο τον κόσμο. Η μορφή του θα είναι σύγχρονη, αλλά θα πρέπει να εναρμονίζεται με το πνεύμα του Μουσείου και την αντίληψη για τους μουσειακούς χώρους και φυσικά θα είναι φιλικό προς το περιβάλλον.

Το κτίριο που προστίθεται μπορεί να είναι περίπου 1600τμ σε 5 ορόφους και υπόγειο δηλαδή σύνολο περίπου 10.000τμ. (βλ. σχέδιο)

2. Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΤΟΥ ΥΠΠΟ ΣΤΟ ΑΚΡΟΠΟΛ ΠΑΛΛΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΗΘΗΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

Πίσω από το κτίριο του Μουσείου, στην οδό Μπουμπουλίνας, υπήρχε το κολαστήριο της Χούντας που στεγάζει σήμερα τα κεντρικά γραφεία του ΥΠΠΟ. Η συνολική επιφάνεια του κτιρίου είναι περίπου 5.000τμ. Τα γραφεία αυτά θα μεταφερθούν στο Ακροπόλ Παλλάς και το εν λόγω κτίριο θα μετατραπεί σε βοηθητικούς χώρους του υπάρχοντος μουσείου (γραφεία, διοίκηση, αποθήκες, κάποια εργαστήρια ή ακόμα και το πωλητήριο ή χώροι περιοδικών εκθέσεων στο ισόγειο), ώστε να αδειάσουν αντίστοιχοι χώροι του υπάρχοντος Μουσείου και να μετατραπούν σε εκθεσιακούς.

3. ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ΥΠΠΟ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

Θα γίνει υπέργεια σύνδεση της νέας πτέρυγας του Μουσείου με το κτίριο του ΥΠΠΟ στον Γ’ Όροφο, ώστε να εξασφαλιστεί η άμεση επικοινωνία των δυο κτιρίων και η απόλυτη λειτουργική ενοποίηση, στα πρότυπα της GALLERIES LAFAYETTE του Παρισιού!

Έτσι η πόλη θα αποκτήσει ένα νέο τοπόσημο, που εάν του δώσουμε μια ιδιαίτερη μορφή, με έντονο το κατακόρυφο στοιχείο, π.χ. όπως η στοά Allen Lambert Galleria στο Τορόντο (έργο του Santiago Calatrava) και ένα λίγο ευφάνταστο όνομα, π.χ. ‘’Δυτική πύλη των Εξαρχείων’’, τότε είμαι βέβαιος ότι περισσότεροι τουρίστες θα έρχονται να επισκεφτούν την ‘’Αναρχοαυτόνομη Πλατεία’’ των Εξαρχείων και τη  Δυτική της Πύλη, παρά το ίδιο το Μουσείο.

Εάν μάλιστα γίνει και ένα πωλητήριο με αναμνηστικά, λίγο αρχαιο – αναρχο – επαναστατικά δε θα προλαβαίνει να πουλάει, η γειτονιά θα γεμίσει bar, στέκια, μαγαζάκια, πρωτοποριακά θέατρα, gallery και γραφεία συλλόγων και οι οδοί Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα θα απογειωθούν.

4. ΝΕΑ ΕΙΣΟΔΟΣ – ΕΙΣΟΔΟΣ ΑμεΑ

Ταυτόχρονα, μπορεί να γίνει μια δεύτερη είσοδος από την οδό Βασ. Ηρακλείου για το Μουσείο, φιλική προς τα ΑμεΑ, με δικό της κλιμακοστάσιο και ασανσέρ προς τον Α’ όροφο που μπορεί να είναι το πωλητήριο, και προς τους ορόφους των εκθεσιακών χώρων μέχρι τον Ε’ όροφο . Εκεί θα έχει ταράτσα, καθώς και ένα πολυτελές εστιατόριο, με θέα όλη την πόλη που θα μπορεί να λειτουργεί και  ανεξάρτητα από το Μουσείο – στο πνεύμα των αντίστοιχων χώρων του Μουσείου Μπενάκη. Εάν μάλιστα “πιάσει” το πολυτελές εστιατόριο στον Ε’ Όροφο, σας διαβεβαιώνω ότι το Μουσείο θα πνιγεί στα έσοδα, δεν θα έχει ανάγκη από κανέναν χορηγό.

Επίσης, θα μπορούσε να μεταφερθεί, π.χ. στον Δ’ Όροφο, το Επιγραφικό Μουσείο, έτσι ώστε οι σημερινοί χώροι του να χρησιμοποιηθούν από το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο. Στον υπόλοιπο χώρο του ορόφου να γίνει μια αίθουσα εκδηλώσεων και προβολών  που στερείται το σημερινό κτίριο.

5. ΛΙΓΑ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ – ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΘΕΤΗΡΙΟ

Επειδή πολύ βάρος δίνεται στο εκθετήριο και στο ‘’καφενείο’’ του μουσείου. (Όλοι στην Ελλάδα τελικά καταλήγουν  σε κουβέντα καφενείου – αν δεν το έχετε πάρει είδηση)

Μπορεί να γίνει αναψυκτήριο ανεξάρτητο, με δική του είσοδο στο πλάι της επέκτασης του κτιρίου προς την οδό Βασ. Ηρακλείου απ’ όπου θα υπάρχει η νέα είσοδος, η οποία θα οδηγεί και προς το αναψυκτήριο. Έτσι θα γίνει αμέσως γνωστό και μπορεί να δώσει και νέο πνεύμα στην υπάρχουσα ‘’πιάτσα’’. Προτιμώ την είσοδο από την οδό Βασ. Ηρακλείου και όχι από την οδό Τοσίτσα γιατί αυτό το κομμάτι αναβαθμίζεται με την ανέγερση του 5άστερου ξενοδοχείου στην οδό Πατησίων, υπάρχει ήδη εκεί αναψυκτήριο και είναι η δεύτερη είσοδος προς τον κήπο. Μπορεί να γίνει είσοδος για το αναψυκτήριο και το πωλητήριο από την πλατεία του Μουσείου, να κατασκευαστεί κυλιόμενη κλίμακα, να γίνει το πωλητήριο στο Ισόγειο και το αναψυκτήριο στον όροφο με δική του βεράντα. Μπορούν να προταθούν πολλές λύσεις, γιατί ο χώρος έχει πολλές δυνατότητες.

6. ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (ΥΠΠΟ)

Η μεταφορά των γραφείων του ΥΠΠΟ στο Ακροπόλ Παλλάς θα αναβαθμίσει και το ίδιο το Υπουργείο, που θα στεγαστεί πλέον σε ένα εμβληματικό κτίριο με ιστορική αξία, επί της Λεωφόρου Πατησίων.

Στο Ισόγειο, όπως και στο Υπόγειο του Ακροπόλ Παλλάς υπάρχουν εκπληκτικοί χώροι, γνωστοί στους κοσμικούς Αθηναίους τις δεκαετίες 1930-1960 για τις εκδηλώσεις αλλά και για την ντίσκο του Υπογείου. Αυτοί οι χώροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν προφανώς από το ΥΠΠΟ είτε σε συνδυασμό με το Μουσείο είτε με οποιοδήποτε άλλο Ίδρυμα πολιτισμού, για διάφορες εκδηλώσεις. Μάλιστα έτσι είναι και πιο ευέλικτη η λειτουργία τους – αλλά γι’ αυτά θα μιλήσουμε αργότερα σε σχέση με το ΥΠΠΟ και το Ακροπόλ Παλλάς.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ – ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΟΥ

Όλα αυτά μπορούν να γίνουν χωρίς να ενοχληθεί, κυριολεκτικά, η λειτουργεία του Αρχαιολογικού Μουσείου. Θα μεταφερθεί η κεντρική διοίκηση του ΥΠΠΟ από το κτίριο της οδού Μπουμπουλίνας, στο Ακροπόλ Παλλάς και θα ξεκινήσει η προσαρμογή του κτιρίου της οδού Μπουμπουλίνας στη νέα λειτουργία (σύμφωνα με το πρόγραμμα του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου). Θα ξεκινήσει η ανέγερση του κτιρίου πίσω και πλάι από το Μουσείο χωρίς να σταματήσει καθόλου η λειτουργία του. Η διοίκηση του έργου – γραφεία, επιβλέποντες μηχανικοί, επικοινωνία – θα στεγαστούν σε κάποιο μικρό τμήμα του ισογείου στο κτίριο του ΥΠΠΟ. Όταν τα δυο αυτά έργα (δηλαδή η προσαρμογή του κτιρίου του ΥΠΠΟ στις ανάγκες του Μουσείου και το νέο κτίριο) ολοκληρωθούν, θα αρχίσει και η προσαρμογή του υπάρχοντος Μουσείου στη νέα πραγματικότητα π.χ. θα έχει γίνει η μετατροπή των βοηθητικών χώρων σε χώρους έκθεσης, θα αρχίσει η ενοποίηση των εκθεσιακών χώρων βάση προγράμματος και θα αναπτυχθούν τα εκθέματα στους νέους χώρους του υπάρχοντος και της προσθήκης.

Η κατασκευή του νέου κτιρίου απαιτεί το πολύ δυο-τρία χρόνια (επειδή θα έχει και τη γραφειοκρατική καθυστέρηση των Δημόσιων έργων), αλλά μέχρι τότε, όσοι περνούν από την Πατησίων ή επισκέπτονται το Μουσείο δεν θα αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει έργο επέκτασης του μουσείου σε εξέλιξη.

Η μεταφορά του Υπουργείου Πολιτισμού και η προσαρμογή στους χώρους των νέων γραφείων στο Ακροπόλ Παλλάς που έτσι κι αλλιώς δεν απαιτούν μεγάλες τροποποιήσεις, πιστεύω ότι θα έχει συντελεστεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Η μεταφορά των υπηρεσιών του Μουσείου μπορεί να γίνει χωρίς καμία ενόχληση είτε από το πλάι από την οδό Τοσίτσα είτε από το ίδιο το μουσείο το απόγευμα, μετά την προσαρμογή του κτιρίου της οδού Μπουμπουλίνας στις νέες λειτουργικές απαιτήσεις.

Η ανάπτυξη των εκθεσιακών χώρων στους υπάρχοντες χώρους που αδειάζουν και στους νέους χώρους της επέκτασης του Μουσείου είναι έργο που απαιτεί προγραμματισμό αλλά είναι πολύ απλή η εφαρμογή του.

Για την ενοποίηση με την προσθήκη αρκεί να μετατραπούν κάποια παράθυρα των αιθουσών σε πόρτες και θα γίνει η ενοποίηση των χώρων π.χ. κατά όροφο ή και κατά πτέρυγα και σταδιακά θα επεκτείνεται το Μουσείο μέχρι να ολοκληρωθεί. Μετά από το πολύ τρία χρόνια (σχεδόν ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση του νέου κτιρίου) το Μουσείο μπορεί να λειτουργήσει κανονικά σε όλους τους χώρους.

ΛΙΓΑ ΝΟΥΜΕΡΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν, το σημερινό Μουσείο έχει συνολικό εμβαδόν (μαζί με τους βοηθητικούς χώρους) 24.500τμ εκ των οποίων τα 16.500τμ είναι εκθεσιακοί χώροι και τα υπόλοιπα 8.000τμ άλλοι χώροι. Οι νέοι εκθεσιακοί χώροι προβλέπονται να είναι 16.500τμ και άρα διπλασιάζεται το Μουσείο.

Η πρότασή μου προβλέπει 10.000τμ, εκ των οποίων όλα είναι εκθεσιακοί χώροι. Από τους υπάρχοντες χώρους, 5.000τμ θα ελευθερωθούν και θα γίνουν εκθεσιακοί χώροι, ενώ άλλα 2.000τμ θα μείνουν με άλλη χρήση. Άρα θα έχουμε 15.000τμ νέους εκθεσιακούς χώρους με το 1/5 του κόστους και σε άμεση σχέση με τους υπάρχοντες χώρους του Μουσείου. Ειδικά το πωλητήριο και το αναψυκτήριο δεν θα έχουν καμία σχέση με τα ήδη υπάρχοντα. Εάν επιπλέον γίνει το εστιατόριο και η αίθουσα εκδηλώσεων, που θα μπορούν να λειτουργούν ανεξάρτητα από το Μουσείο, θα αλλάξει εντελώς η χρήση του κτιρίου.

Για την ποιότητα του φωτισμού και τη λειτουργικότητα δεν χρειάζεται καμία μνεία, αφού η μεν προσθήκη στους υπάρχοντες ορόφους είναι ουσιαστικά διεύρυνση των ήδη υπαρχόντων εκθεσιακών χώρων, ενώ οι υπερκείμενοι όροφοι θα έχουν διαμπερή φωτισμό. Επίσης, μπορεί να κατασκευαστεί θερμοπρόσοψη στον τοίχο του υπάρχοντος προς την προσθήκη, ταυτόχρονα με την κατασκευή των νέων κτιρίων, να ανακατασκευαστούν τμήματα της στέγης για να βελτιωθεί ο φωτισμός, να γίνει ενοποίηση και λειτουργική και αισθητική αναβάθμιση των αιθρίων του χώρου του υπογείου και διεύρυνση των χώρων πρασίνου ώστε να προκύψουν νέοι ενδιαφέροντες χώροι. Όσο για το κόστος : 10.000τμ x 5.000€/τμ = 50 εκατομμύρια , επιπλέον 20 εκατομμύρια για τις μετατροπές και τα απρόβλεπτα, οπότε φτάσαμε στα 70 εκατομμύρια.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΟΡΗΓΟΥΣ

Γιατί μπερδευτήκαν με τις μελέτες της κας Τσι – Μενδώνη (που ήδη τσιμέντωσε την Ακρόπολη);

Με τα ίδια λεφτά θα αγόραζαν ένα – δυο ερείπια στην Αθήνα, θα τα γκρέμιζαν, θα έκαναν μια πλατεία με τα ονόματά τους, θα έβαζαν την προτομή τους, θα έκαναν ευτυχισμένους 2-3 χιλιάδες κατοίκους (τόσους περίπου επηρεάζει μια μικρή πλατεία), θα συνέβαλλαν στη βελτίωση της πόλης και του περιβάλλοντος, θα είχαν εξασφαλίσει και την αιωνιότητα – κυριολεκτικά. (Πιστεύετε ότι θα θυμόταν κάποιος τον Κάνινγκ αν δεν υπήρχε η πλατεία Κάνιγγος;)

ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Δώστε συγχαρητήρια στους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό και τα χρηματικά βραβεία, και μετά προχωρήστε σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό πάνω σε αυτή την πρόταση. Είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε έναν χορηγό που θα δώσει 50-100χιλιάδες για αυτόν. Εγώ θα δεχόμουν να ήμουν μέλος ή και πρόεδρος της επιτροπής που θα συνέτασσε ολόκληρο το πρόγραμμα σε συνεργασία με τους αρμόδιους Αρχαιολόγους, θα προχωρούσε στην προκήρυξη αρχιτεκτονικού διαγωνισμού και βέβαια, γιατί όχι, ο Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του νέου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού (δεν πιστεύω να εκτιμάτε ότι θα ήταν κάποιους καλύτερος (!!). Βεβαία η προκήρυξη θα είναι σύμφωνη με τη νομοθεσία, συμβάλλοντας έτσι και στην αύξηση της αξιοπιστίας σας, εφόσον σέβεστε τη νομοθεσία και τη δεοντολογία.

Αυτός είναι και ο λόγος που στα σχέδια που συνοδεύουν αυτή την πρόταση, τα προτεινόμενα κτίρια εμφανίζονται ως άμορφοι όγκοι, ενώ θα μπορούσα να έχω μια αρχιτεκτονική πρόταση, ολοκληρωμένη με την ακριβή λειτουργία και με τη μορφή του κτιρίου.

Πιστεύω ότι η πρόταση μου είναι άκρως συμφέρουσα για το κύρος, την υστεροφημία, για τη γενικότερη εικόνα της κυβέρνησης, αλλά κυρίως για τον πολιτισμό μας και για την ίδια την πόλη μας. Εύχομαι σε κάθε περίπτωση για το καλύτερο.

Υγιαίνετε!

ΥΓ. 1 Το κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου κατασκευάστηκε το 1866-1889 σε οικόπεδο δωρεάς Ελ. Τοσίτσα, από τον αρχιτέκτονα Π. Κάλκο με τελική διαμόρφωση από τον Ερν. Τσίλλερ και μετατροπές από τον Β. Μεταξά. Η επέκταση έγινε το 1934-1939 από τον αρχιτέκτονα Π. Νομικό. Η προσθήκη του Επιγραφικού Μουσείου έγινε το 1960 από τον Παρ. Καραντινό.

ΥΓ. 2 Το σχέδιο του κτιρίου του Μουσείου έχει ληφθεί από το βιβλίο του Δ. Ζήβα, Αρχιτεκτονικός Οδηγός Αθηνών (εκδ. Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς)

ΥΓ. 3 Είδα με χαρά ότι ο Δήμος Αθηναίων αντέδρασε – επιτέλους – στην πρόταση για την ‘’Υπουργούπολη’’ στην ΠΥΡΚΑΛ. Περιμένω με ενδιαφέρον να δω την αντίδρασή του και στην πρόταση για το Υπόγειο Μουσείο.

Αθήνα, 17/2/2023

Ν. Μιχαλόπουλος

Αρχιτέκτονας – Συγγραφέας

The post Πρόταση για την επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου των Αθηνών appeared first on Enetpress.