Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

Ο Μπερτράν Ταβερνιέ, ένας από τους πιο σημαντικούς, και παθιασμένους, σκηνοθέτες του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου, «έφυγε» σήμερα σε ηλικία 79 χρονών.

Σπουδαστής της νομικής, στη συνέχεια κριτικός κινηματογράφου σε διάφορα περιοδικά, από το Cahiers du Cinema μέχρι το Positif, συγγραφέας μερικών σημαντικών βιβλίων για τον αμερικανικό κινηματογράφο (ανάμεσά τους και το κλασικό σήμερα «30 χρόνια αμερικανικού κινηματογράφου» που έγραψε μαζί με τον Ζαν-Πιέρ Κουρσοντόν), ο Μπερτράν Ταβερνιέ, παρ’ όλο που δεν ανήκε στην ομάδα της νουβέλ βαγκ ήταν από τους κριτικούς εκείνους που την υποστήριξαν (υπήρξε βοηθός του Μελβίλ στην ταινία του «Leon Morin, pretre» και παραγωγός της Ανιές Βαρντά και του Γκοντάρ), τελικά στράφηκε στη σκηνοθεσία, γυρίζοντας, το 1974, με τη βοήθεια του ηθοποιού Φιλίπ Νουαρέ, την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, «Ο ωρολογοποιός του Αγίου Παύλου», που κερδίζει το βραβείο Louis-Delluc.

Θ’ ακολουθήσουν ταινίες όπως «H γιορτή αρχίζει» (1975), με φόντο τη Γαλλία του 1719, και με επίκεντρο τη ζωή του γνωστού για μια ζωή ακολασίας, Φίλιππου της Ορλεάνης, «Ο ανακριτής και ο δολοφόνος» (1976), που με αφορμή την ιστορία ενός σίριαλ κίλερ δίνει μια ζοφερή εικόνα της γαλλικής κοινωνίας του 19ου αιώνα, «Προμελετημένη δολοφονία» (1980), ταινία επιστημονικής φαντασίας, γύρω από τη δυστοπική κοινωνία ενός πολύ κοντινού μέλλοντος, «Το ξεκαθάρισμα» (1981) αστυνομικό θρίλερ βουτηγμένο σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, «Μια Κυριακή στην εξοχή» (1984), μια λεπτή, διακριτική ταινία εποχής, γύρω από ένα ηλικιωμένο ζωγράφο που ζει στην εξοχή, «Round Midnight» (1986), δραματικό μιούζικαλ, με τον Ντέξτερ Γκόρντον στο ρόλο ενός Αμερικανού τζαζίστα, «Η ζωή και τίποτ’ άλλο» (1989), μια όμορφη ταινία, μελέτη χαρακτήρων, με φόντο τη Γαλλία μετά το τέλος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, «Το δόλωμα» (Χρυσή Αρκτος Βερολίνου), «Laissez-passez» (2002), ο αγώνας επιβίωσης στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, «Καταιγίδα στην ομίχλη», γαλλική παραγωγή γυρισμένη στην Αμερική, με τον Ταβερνιέ να στρέφεται σ’ ένα αστυνομικό μυθιστόρημα του Τζέιμς Λι Μπερκ για να φτιάξει μια βουτηγμένη στην ατμόσφαιρα του φιλμ νουάρ ταινία, κ.ά.

Μια σειρά ταινίες που καταπιάνονται με κοινωνικά και άλλα θέματα, με τον πόλεμο, το ρατσισμό, τη θανατική ποινή, που του χάρισαν διάφορα βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ (διάφορα Σεζάρ στη Γαλλία, βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες, Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο, Βραβείο για το σύνολο του έργου του το 2015 στη Βενετία), κι ένα μεγάλο αφιέρωμα, αξίζει να αναφέρω, πριν από μερικά χρόνια, στο Πανόραμα Ευρωπαϊκό Κινηματογράφου.

Με τον Ταβερνιέ να παραμένει, και να προσφέρει με πάθος σε διάφορες πλευρές του κινηματογράφου, στη θέση του Προέδρου του Ινστιτούτου Λιμιέρ στη Λιόν. Αξίζει ακόμη να αναφέρω πώς για πολλοστή φορά, μια ανανεωμένη έκδοση ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει πρόσφατα στη Γαλλία, του βιβλίου του, «Ο Αμερικανοί φίλοι», όπου εκτός από σημαντικές συνεντεύξεις του με σκηνοθέτες όπως ο Ηλία Καζάν, ο Τζον Χιούστον, ο Τζόζεφ Λόουζι, ο Ραούλ Γουόλς, ο Ταβερνιέ βοήθησε να γίνουν γνωστοί τόσο στη Γαλλία όσο και στο εξωτερικό παραγνωρισμένοι σκηνοθέτες όπως οι Έντγκαρ Ούλμερ, Αντρέ Ντε Τοθ και Ζακ Τουρνέρ.

Ως το τέλος της ζωής του, ο Ταβερνιέ παρέμεινε πιστός στον κινηματογράφο εκείνο που πίστευε. Ένα κινηματογράφο με δική του γλώσσα, που μιλούσε στο κοινό για τα προβλήματα της ζωής, για τον κόσμο μας. Ο Ταβερνιέ εξακολουθούσε πάντα να πιστεύει πως ο κινηματογράφος είναι πάνω από όλα τέχνη. Όπως μου τόνισε σε μια συνέντευξη που του πήρα τότε που γύρισε την «Καταιγίδα στην ομίχλη», σε ερώτησή μου αν ο κινηματογράφος σήμερα περιορίζεται σε απλή ψυχαγωγία, ο Ταβερνιέ επέμενε πως αυτός εξακολουθεί να τον αντιμετωπίζει σαν τέχνη. «Δεν συμφωνώ, δεν άλλαξα», μου απάντησε.

«Όταν έχεις ταινίες όπως το «Βαλς με τον Μπασίρ», «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους», «Θα χυθεί αίμα»… Όταν έχεις τόσα ωραία ντοκιμαντέρ, υπάρχουν τόσοι καλοί ντοκιμαντερίστες σ’ όλο τον κόσμο. Δεν είναι αλήθεια, είναι τα μίντια που τα παρουσιάζουν έτσι. Υπάρχουν τόσοι θαυμάσιοι δημιουργοί που πιστεύουν στην τέχνη αυτή. Στο Ιράν, στην Αφρική, στην Κίνα, στην Κορέα. Έχουμε αριστουργήματα από την Κορέα! Βλέπω πολλά αριστουργήματα. Μην πιστεύετε στα μίντια. Ο κινηματογράφος εξακολουθεί να είναι τέχνη».

The post “Εφυγε” στα 79 του ο Γάλλος σκηνοθέτης Μπερτράν Ταβερνιέ appeared first on Enetpress.

61ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Λυρισμός από Βουλγαρία, κοινωνική κριτική από Τουρκία

Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

Δυναμικά ξεκίνησε το φετινό 61ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, με 178 συνολικά ταινίες, που φέτος, όπως και άλλα διεθνή φεστιβάλ, εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού, αναγκάζονται να περιοριστούν σε διαδικτυακή προβολή, με το ωραίο σλόγκαν «κινηματογράφο με κάθε τρόπο, φεστιβάλ με κάθε τρόπο».

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα ταινιών που καλύπτουν διάφορα, ιδιαίτερα ενδιαφέροντα όπως πάντα, τμήματα: από τα το διαγωνιστικά του τμήματα, το Διεθνές και το Meet the Neigbours («Συναντήστε τους Γείτονες») μέχρι τους «Ανοιχτούς Ορίζοντες», τις «Ματιές στα Βαλκάνια», τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας («Προφητείες από έναν άλλο κόσμο»), τις Ειδικές Προβολές κι ένα αφιέρωμα στην Τσέχα σκηνοθέτρια Βέρα Χιτίλοβα.

Τον κύκλο της ζωής, μαζί και την ουσία της ύπαρξης, μέσα από τις διαφορετικές εποχές του χρόνου, και τις τρεις διαφορετικές ηλικίες του κεντρικού ήρωα Πέταρ στα τρία μέρη της ταινίας (μικρό παιδί, νέος άντρας στην περίοδο της στρατιωτικής του θητείας και ηλικιωμένος βοσκός που προτιμά να περάσει την τρίτη ηλικία κοντά στη φύση παρά στο καφενείο του χωριό μαζί με τους άλλους ηλικιωμένους χωρικούς) παρουσιάζει στην όμορφη, δοσμένη με ρεαλισμό αλλά και ποίηση ταινία του, «Φεβρουάριος», ο Βούλγαρος σκηνοθέτης Κάμεν Κάλεβ (το 2009 συμμετείχε στο «Δεκαπενθήμερο των Κανών, με την πρώτη ταινία του, «Eastern Plays»).

Η φύση, με τους αγρούς, τα δάση, την απομονωμένη καλύβα όπου ζει ο μικρός Πέταρ με τον βοσκό παππού του, ένα εγκαταλειμμένο, βουτηγμένο σε μυστήριο, μαντρί, το άρμεγμα των προβάτων, το χιόνι του Φλεβάρη να καλύπτει την περιοχή, τα απότομα βράχια και η θάλασσα, γύρω από ένα άγονο ξερονήσι όπου επιλέγει ο νεαρός, πρόσφατα παντρεμένος Πέταρ να εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία, παρέα με τους γλάρους και τα χελιδόνια, τα πρόβατα να βόσκουν στους αγρούς, ο παππούς να ταξιδεύει στο κάρο που τραβάει ένα γαϊδούρι, ο νεαρός Πέταρ, να περνάει τη θητεία του σ’ ένα νησί, και να περιφέρεται «σιωπηλός και σκεπτικός» (όπως του τονίζει ο αξιωματικός του, που θέλει να τον μετατρέψει σε επαγγελματία στρατιωτικό), με τους ήχους (των γλάρων, των κουδουνιών των προβάτων) να τονίζουν την ηρεμία και την ομορφιά των χώρων και, με ενδιάμεση αφήγηση off (με αποσπάσματα από Αλμπέρ Καμί αλλά και άλλα κείμενα), και με ένα παππού, στο τρίτο μέρος, να χορεύει χαρούμενος πάνω στην παγωμένη λίμνη, όλα δοσμένα σε εικόνες όμορφα φωτογραφημένες (από τον Ιβάν Τσέρτοβ), όπου ο ρεαλισμός συνδέεται αρμονικά με το λυρισμό και την ποίηση, θυμίζοντας τόσο τον Φλάερτι του «Ανθρώπου του Αράν» όσο και ταινίες του Αγγελόπουλου και του Αμπάς Κιαροστάμι, με την κάμερα να ακολουθεί άλλοτε τον νεαρό κι άλλοτε τον ηλικιωμένο Πέταρ, στα μεγάλης διάρκειας πλάνα, συχνά δοσμένα μέσα από εξαιρετικά τράβελινγκ.

Στα «Φαντάσματα στην Πόλη», πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Τουρκάλας Άζλα Ντενίζ Οκία (ταινία επιλεγμένη από το φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ Βενετίας), μεταφερόμαστε στο πολύ κοντινό μέλλον (στις 26 Οκτωβρίου 2020!) για να παρακολουθήσουμε, στη διάρκεια μιας και μόνο ημέρας, διάφορα επεισόδια από τη ζωή μιας ομάδας ανθρώπων (με επίκεντρο δυο γυναίκες) στην Κωνσταντινούπολη, ενώ έχουν ξεσπάσει ταραχές, εξεγέρσεις και βία, έχουν στηθεί μπλόκα κι έχει διακοπεί το ρεύμα και η λειτουργία του μετρό, στη διάρκεια που τηλεόραση και ραδιόφωνο μεταδίδουν διαφήμιση για μια «Νέα Τουρκία» με «Νέες Κατοικίες», που προσφέρουν μια νέα και καλύτερη ζωή στους κατοίκους!

Αντίθετα όμως με τις διαφημίσεις για ένα λαμπρό μέλλον, η μισογυνιστική, καταπιεστική Τουρκία του Ερντογάν βρίσκεται στο χείλος του πολέμου, με τη φτώχεια και την ανεργία, με την εκμετάλλευση και την καταπίεση των μεταναστών, με τις καταπιεσμένες γυναίκες να διαδηλώνουν για τα δικαιώματα και την ελευθερία τους (σε μια σκηνή ξεσπάνε σ’ ένα όμορφο τραγούδι για την πλήρη ελευθερία τους), ενώ, σαν λάτ-μοτιίβ ακούγεται ο θόρυβος ελικοπτέρων που επιτηρούν μια Πόλη που βράζει από αγανάκτηση.

Η σκηνοθέτρια καταφέρνει να περιγράψει με τον καλύτερο τρόπο την πραγματική, μαύρη εικόνα μιας χώρας που παρουσιάζεται να ανθίζει ενώ στην πραγματικότητα γλιστράει σε ένα χωρίς διέξοδο σκοτεινό μέλλον, μέσα από μια σειρά διάφορες, έξυπνα επιλεγμένες, σκηνές:

Ένας εργολάβος, πρώην έμπορας ναρκωτικών, που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα εγκαταλειμμένα, κατεστραμμένα κτίρια, ένας διαγωνισμός χορού, μια ακτιβίστρια καλλιτέχνιδα που προσπαθεί να οργανώσει μια έκθεση, η εκμετάλλευση μεταναστών για ακριβά ενοίκια, η αστυνομία που επεμβαίνει να σταματήσει τα κορίτσια που κάνουν μαθήματα χορού σε ένα άδειο οικόπεδο, μια καθαρίστρια του Δήμου που προσπαθεί να βρει χρήματα για να βοηθήσει τον φυλακισμένο, για πολιτικούς μάλλον λόγους, άντρα της, βίντεο τραβηγμένα με κινητό τηλέφωνο από άγνωστους, που φαίνεται να παρακολουθούν τους πολίτες για αστυνόμευση. Με την Ντενίζ Οκία να μας αποκαλύπτει πως πίσω από το δήθεν ενωμένο πρόσωπο μιας καθησυχασμένης, γεμάτο υποσχέσεις για ένα ακόμη καλύτερο μέλλον, Τουρκίας κρύβεται ένα πρόσωπο διαφθοράς και καταπίεσης, ένα πρόσωπο έτοιμο από στιγμή σε στιγμή να καταρρεύσει.

Στη βραβευμένη σε διάφορα φεστιβάλ ταινία «Μυστικό συστατικό» του Γκιόρσε Σταβρέσκι, συμπαραγωγή ανάμεσα στη Βόρεια Μακεδονία και την Ελλάδα, έχουμε μια διασκεδαστική, με έξυπνα ευρήματα, κωμωδία γύρω από ένα κακοπληρωμένο μηχανικό τρένων που κλέβει τη μαριχουάνα που κρύβουν λαθρέμποροι σε βαγόνι του τρένου, για να φτιάξει κέικ για να ανακουφίσει από τους πόνους τον άρρωστο με καρκίνο πατέρα του, για να μπλέξει με τους εγκληματίες διακινητές που αναζητούν το «εμπόρευμά» τους.

Σε μια Σόφια, όπου η κρατική περίθαλψη έχει φτάσει στο ναδίρ, και όπου το επίπεδο της φτώχιας χειροτερεύει, ο Βέλε, ο συμπαθητικός «ήρωας» της ταινίας, αποφασίζει να στραφεί στην κλεμμένη μαριχουάνα για να σώσει τον ετοιμοθάνατο πατέρα του. Το μυστικό όμως που προσπαθεί να κρατήσει (το «μαγικό» κέικ) γίνεται σύντομα γνωστό και ο Βέλε μετατρέπεται σύντομα σε μεγάλο «θεραπευτή», με ουρές από φτωχούς, κακομοίρηδες, άρρωστους ανθρώπους, που δεν έχουν τα απαιτούμενα χρήματα για να ακριβά φάρμακα, να περιμένουν τη «δόση» τους.

Παράλληλα με το φτιαγμένο με μαριχουάνα κέικ, που εκμεταλλεύεται έξυπνα και με ωραία ευρήματα, ο Σταβρέσκι καταφέρνει να αναπτύξει ωραία, και με καλοστημένες, με τη σωστή δόση χιούμορ αλλά και ζεστασιάς, λεπτομέρειες, τη σχέση γιου-πατέρα, αποσπώντας πολύ καλές ερμηνείες από τους δυο πρωταγωνιστές του, Μπλάγκοϊ Βλεζελίνοβ και Αναστάς Τανόβσκι.

The post 61ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Λυρισμός από Βουλγαρία, τολμηρή κοινωνική κριτική από Τουρκία appeared first on Enetpress.

Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

Αύριο βράδυ (ώρα Ελλάδας, γύρω στις 3 το πρωί της Δευτέρας) δίνεται τέλος στις προβλέψεις και τα στοιχήματα για το ποιος θα κερδίσει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας αλλά και τα υπόλοιπα βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Στα παρασκήνια των βραβείων παίζονται, όπως και κάθε χρόνο, πολλά παιχνίδια.

Οι μεγάλες εταιρίες παραγωγής από τη μεριά τους προσπαθούσαν πάντα, και εξακολουθούν να προσπαθούν να επηρεάσουν τους ψηφοφόρους, ιδιαίτερα όσους συνεργάζονται μαζί τους, τα διάφορα «δώρα» πάνε και φέρνουν, ενώ, πρόσφατα, εταιρίες όπως η Netflix βρίσκονται στο στόχαστρο πολλών εταιριών παραγωγής και διανομής επειδή οι ταινίες της, όπως η υποψήφια για 10 Όσκαρ «Ο Ιρλανδός» του Μάρτιν Σκορσέζε, γυρίζονται αρχικά για την καλωδιακή τηλεόραση και όχι για τη μεγάλη αίθουσα.

Με αποτέλεσμα, τόσο η ταινία «Joker» του Τοντ Φίλιπς, με 11 υποψηφιότητες, όσο και η ταινία «1917» του Σαμ Μέντες, με 10 υποψηφιότητες και με Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας να έχουν περισσότερες ελπίδες για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Εντύπωση πάντως φέτος προκάλεσαν οι 6 υποψηφιότητες της νοτιοκορεάτικης ταινίας «Παράσιτα» του Μπονγ Τζουν Χο – ανάμεσά τους και καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας, που δείχνει πως το άνοιγμα που είχε ξεκινήσει πέρσι με τη ξενόγλωσση «Ρόμα» του Κουαρόν συνεχίζεται και φέτος.

Από τις υποψήφιες πάντως ταινίες τα δικά μου βραβεία πάνε στους:
– Καλύτερης ταινίας: «Ο Ιρλανδός» του Μάρτιν Σκορσέζε
– Καλύτερης σκηνοθεσίας: Τοντ Φίλιπς (“Joker”)
– Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας: Σκάρλετ Γιόχανσον («Ιστορία γάμου»)
– Καλύτερης ανδρικής ερμηνείας: Γιοακίν Φίνιξ (“Joker”)
– Καλύτερου β΄ γυναικείου ρόλου: Κάθι Μπέιτς («Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζιούελ΄»)
– Καλύτερου β’ ανδρικού ρόλου: Τζο Πέσι («Ο Ιρλανδός»)
– Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου: «Παράσιτα»
– Καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου: «Ο Ιρλανδός»
– Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας: «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν Χο

Όσο για τις προβλέψεις μου για το ποιες τελικά ταινίες θα κερδίσουν τα Όσκαρ, αυτές είναι:
– Καλύτερης ταινίας: «1917» του Σαμ Μέντες
– Καλύτερης σκηνοθεσίας: Σαμ Μέντες («1917»)
– Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας: Ρενέ Ζελβέγκερ («Τζούντι»)
– Καλύτερης ανδρικής ερμηνείας: Γιοακίν Φίνιξ (“Joker”)
– Καλύτερου β’ γυναικείου ρόλου: Λόρα Ντερν («Ιστορία γάμου»)
– Καλύτερου β΄ ανδρικού ρόλου: Μπραντ Πιτ («Κάποτε…στο Χόλιγουντ»
– Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου: «Κάποτε… στο Χόλιγουντ»
– Καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου: «Μικρές κυρίες»
– Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας: «Παράσιτα» του Μπονγ Τζουν Χο

The post ΟΣΚΑΡ 2020: Και το Όσκαρ κερδίζει η ταινία… appeared first on Enetpress.

***** Οχτώβρης: Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο

Oktyabr. Σοβιετική Ένωση, 1927. Σκηνοθεσία: Σεργκέι Αϊζενστάιν. Σενάριο: Σεργκέι Αϊζενστάιν, Γκριγκόρι Αλεξαντρόβ. Ηθοποιοί: Μπόρις Λιβάνοβ, Νικολάι Ποπόβ, Βασίλι Νικαντρόβ. 95΄

Ορόσημο στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, η τρίτη αυτή ταινία του Αϊζενστάιν καταγράφει την Οκτωβριανή Επανάσταση στο Πέτρογκραντ (το κατοπινό Λένινγκραντ) από την πτώση της μοναρχίας τον Φεβρουάριο του 1917 μέχρι το τέλος της προσωρινής κυβέρνησης για να καταλήξει τον Οχτώβρη όταν οι μπολεσβίκοι επιτίθενται, στις «δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» (όπως έγραψε ο Ριντ στην ιστορία του) στο Χειμερινό Παλάτι και στη συνέχεια διέλυσαν την προσωρινή κυβέρνηση.

Με ένα στιλ σχεδόν ντοκιμαντερτιστικό στη λεπτομερή καταγραφή του, με γρήγορες εναλλαγές, με το γρήγορο, πρωτοπόρο μοντάζ που είχε αναπτύξει ήδη στο «Ποτέμκιν», με εντυπωσιακά γκρο πλάνα, ο Αϊζενστάιν έφτιαξε ένα από τα μεγάλα, τα πιο συναρπαστικά αριστουργήματα στην ιστορία του κινηματογράφου. Ενας επικός ύμνος στην Επανάσταση, «μια επαναστατική τέχνη σε δράση», όπως σωστά αποκαλέστηκε, που βλέπεται και ξαναβλέπεται, και ξαναβλέπεται, χωρίς ποτέ να το χωρτάσεις!

***** Dolce Vita

Ιταλία, 1960. Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι. Σενάριο: Ένιο Φλαϊάνο, Φεντερίκο Φελίνι. Ηθοποιοί: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ανίτα Έκμπεργκ, Ανούκ Εμέ, Ιβόν Φιρνό, Μαγκαλί Νοέλ, Αλέν Κινί. 174΄

Ακόμη ένα μεγάλο αριστούργημα, τη φορά αυτή από τον Φεντερίκο Φελίνι, που με βάση το δημοσιογράφο ήρωά του (ένας εξαιρετικός Μαστρογιάνι) καταγράφει τη ζωή μιας συγκεκριμένης κοινωνίας της Ρώμης: ξεπεσμένων αριστοκρατών, πλεϊμπόις, σταρ που βρίσκονται στην κατιούσα και ακριβών κολ-κερλ.

Ο Φελίνι στήνει εικαστικά λαμπρές, διανθισμένες με χιούμορ αλλά και ποίηση, σκηνές, με τον Μαστρογιάνι αντι-ήρωά του (που ήθελε να φτιάξει κάτι καλό στη ζωή του αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ) να περιφέρεται σε νυχτερινά κέντρα, σε ξενοδοχεία, σε διάσημους δρόμους (τη Via Veneto), σε πλούσια διαμερίσματα, σε κρύπτες, σε ελικόπτερο, προσπαθώντας, χωρίς αποτέλεσμα, να συνεννοηθεί με πρόσωπα χωρίς προορισμό στη ζωή τους.

Ανάμεσα στις πιο αξέχαστες σκηνές: εκείνη της αρχής, με το άγαλμα του Χριστού να μετραφέρεται πάνω από τη Ρώμη καθώς, εκείνη με την Αμερικανίδα σταρ να μπαίνει στο νερό στη Φοντάνα Τρέβι κι εκείνη με το θαλάσσιο τέρας που συναντά η ομάδα των πλουσίων φίλων τα ξημερώματα στην ακρογιαλιά.

**** Η νύχτα των ζωντανών νεκρών

The Night of the Living Dead. ΗΠΑ, 1968. Σκηνοθεσία: Τζορτζ Α. Ρομέρο. Σενάριο: Τζον Ρούσο, Τζορτζ Ρομέρο. Ηθοποιοί: Ντουέιν Τζόουνς, Τζούντιθ Ο’Ντι, Καρλ Χάρτμαν. 96΄

Κλασική ταινία τρόμου με ζόμπι, που στάθηκε έμπνευση για μια σειρά (όχι πάντα καλές) ταινίες του είδους. Γύρω από ένα σπίτι, όπου μια ομάδα ανθρώπων αμπαρώνεται για να γλιτώσει από τα ζόμπι που έχουν εισβάλει στην περιοχή, ο Ρομέρο έφτιαξε μια από τις πιο εφιαλτικές ταινίες τρόμου.

Σε μια περίοδο που η νεολαία έτρεχε να δει ταινίες τρόμου για να διασκεδάσει και να γελάσει, η ταινία του Ρομέρο, με τη σοβαρότητα στην αντιμετώπιση της ιστορίας (η ταινία χρησιμοποιεί το θέμα της για να κάνει και αναφορά στην πολιτική και το ρατσισμό), με το μαυρόασπρο φιλμ και το έξοχο μοντάζ, με το σασπένς να μη σε εγκαταλείπει ούτε μια στιγμή στα 96 λεπτά που διαρκεί η ταινία, προκάλεσε τον αληθινό τρόμο, που μόνο στη χρυσή περίοδο των δεκασετιών του ’30 και ’40 υπήρχε σε τέτοια πειθώ και ένταση.

**** Κλεμμένα φιλιά

Baisers voles. Γαλλία, 1968. Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό. Σενάριο: Φρανσουά Τριφό, Κλοντ ντε Ζιβρέ. Ηθοποιοί: Ζαν-Πιερ Λεό, Κλοντ Ζαντ, Ντελφίν Σιρίγκ. 90΄

Τη φορά αυτή, στην κινηματογραφική πορεία του, ο Αντουάν Ντουανέλ (που πρωτογνωρίσαμε στα «400 χτυπήματα») μπλέκει σε μια τρελή κωμωδία στις σχέσεις του με τις γυναίκες. Ο Τριφό αντλεί τόσο από τις κωμωδίες σκρούμπολ όσο και από τις ροματικές κωμωδίες, χωρίς να αρνείται και το μυστήριο, στην παρακολούθηση των περιπετειών του νεαρού του ήρωα, για να μας προσφέρει μιαν από τις πιο ευχάριστες και διασκεδαστικές ταινίες της νουβέλ βαγκ.

The post NΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – Εβδομάδα αριστουργηματικών επανεκδόσεων appeared first on Enetpress.

Η ιαπωνική ταινία «Κλέφτες καταστημάτων» καλύτερη ξένη ταινία

Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

Την ιαπωνική ταινία Κλέφτες καταστημάτων του Χιροκάζου Κόρε Έντα, το δράμα μιας οικογένειας μικροαπατέωνων που προσπαθεί να επιβιώσει σε μια αποξενωμένη, αφιλόξενη κοινωνία, επέλεξαν οι Έλληνες κριτικοί, μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) ως καλύτερη ξένη ταινία του 2018, ενώ για την Ελλάδα πρώτη ταινία ψηφίστηκε το ντοκιμαντέρ Dolphin man του Λευτέρη Χαρίτου, ένα ταξίδι κάτω από το νερό, συντροφιά με τον Ζακ Μεγιόλ, πρωταθλητή άπνοιας, που ενέπνευσε την ταινία «Απέραντο γαλάζιο».

Οι ψήφοι αναλυτικά των μελών της Π.Ε.Κ.Κ. θα δημοσιευθούν στην ετήσια έκδοση Κινηματογράφος 2018, που θα εκδοθεί σύντομα. Θα είναι, όπως πάντα, εμπλουτισμένη με κριτικές για το σύνολο των ταινιών που προβλήθηκαν την περασμένη χρονιά στη χώρα μας, αλλά και με εκτενείς αναφορές στα ελληνικά και στα μεγάλα διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου του 2018.

Επίσης, θα υπάρχει αναδρομή στις δράσεις της Π.Ε.Κ.Κ., παρουσίαση των βιβλίων για την έβδομη Τέχνη που κυκλοφόρησαν, αλλά και καθιερωμένες στήλες, όπως το in memoriam, που αποτελεί μιαν ανασκόπηση των απωλειών που σημάδεψαν το χώρο.

Οι 10 (+1) καλύτερες ξένες ταινίες του 2018

1. Κλέφτες καταστημάτων, του Χιροκάζου Κόρε-Έντα
2. Roma, του Αλφόνσο Κουαρόν
-. Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι, του Μάρτιν Μακ Ντόνα
4. Αόρατη κλωστή, του Πολ Τόμας Άντερσον
5. Dogman, του Ματέο Γκαρόνε
-. Ψυχρός πόλεμος, του Πάβελ Παβλικόφσκι
7. Η μορφή του νερού, του Γκιγέρμο ντελ Τόρο
8. Ο ένοχος, του Γκούσταβ Μέλερ
9. Πρόσωπα και ιστορίες, των Ανιές Βαρντά και Ζε Αρ
10. Ακρότητες, του Πολ Σρέιντερ
-. Το νησί των σκύλων, του Γουές Άντερσον

Οι 3 καλύτερες ελληνικές ταινίες του 2018

1. Dolphin Man, του Λευτέρη Χαρίτου
2. Do It Yourself, του Δημήτρη Τσιλιφώνη
-. Οίκτος, του Μπάμπη Μακρίδη

The post Οι «Κλέφτες καταστημάτων» καλύτερη ταινία του 2018 σύμφωνα με τους Έλληνες κριτικούς appeared first on Enetpress.

Το αφιέρωμα θα πραγματοποιηθεί στις 8-29 Μαρτίου 2019 και εντάσσεται στη σειρά «Οι Ταινιοθήκες του κόσμου». Περιλαμβάνει προβολές αντιπροσωπευτικών ταινιών της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου και μια διάλεξη (11/3) με ομιλήτρια την πρόεδρο του ΔΣ της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και καθηγήτρια (ΕΚΠΑ) Μαρία Κομνηνού η οποία θα μιλήσει για το παρόν και το μέλλον του ιδρύματος.

Όπως σημειώνουν οι διοργανωτές στο εισαγωγικό κείμενο της εκδήλωσης: «Η ιστορία των αρχείων και των ταινιοθηκών είναι μια ιστορία αντίστασης. Έτσι και η ιστορία της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, που ιδρύθηκε τη δεκαετία του ’50 χάρη στην επιμονή της Αγλαΐας Μητροπούλου,  είναι μια ιστορία αντίστασης σε εποχές πολιτικής και οικονομικής αστάθειας, και ταυτόχρονα υπεράσπισης, σε πείσμα της κρίσης, της πολιτιστικής κληρονομιάς μιας ολόκληρης χώρας».

Θα παρουσιαστούν 15 ταινίες από διάφορες περιόδους του ελληνικού σινεμά που καλύπτουν την περίοδο 1924-2014 –όλες από την συλλογή της Ταινιοθήκης.

Από την εποχή του βωβού σινεμά επιλέχθηκαν οι απολαυστικές Περιπέτειες του Βιλλάρ (1924, Ζόζεφ Χεπ) και το βουκολικό δράμα Αστέρω (1929, Δημήτρης Γαζιάδης), που διασώζουν πολύτιμες εικόνες της Αθήνας και της ελληνικής επαρχίας, αλλά και η Koινωνική σαπίλα (1932, Στέλιος Τατασόπουλος), που αποκαταστάθηκε πρόσφατα και αποτελεί την πρώτη ταινία μυθοπλασίας που ασχολήθηκε με τη δεινή κατάσταση των άνεργων και φτωχών εργατικών πληθυσμών των ελληνικών αστικών κέντρων.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μερικές από τις πλέον εμβληματικές ταινίες της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου: τον Δράκο (1956, Νίκος Κούνδουρος) με τον αξέχαστο Ντίνο Ηλιόπουλο, ταινία-σταθμό στην ελληνική κινηματογραφία με επιρροές από το φιλμ νουάρ και το νεορεαλισμό, την Ηλέκτρα (1962, Μιχάλης Κακογιάννης), μεταφορά της ομώνυμης τραγωδίας του Ευριπίδη με την Ειρήνη Παππά, που κέρδισε μια οσκαρική υποψηφιότητα, το Μπλόκο (1965, Άδωνις Κύρου) που ζωντανεύει το μπλόκο της Κοκκινιάς επί γερμανικής κατοχής και την ταινία Μέχρι το πλοίο (1966) του ανανεωτή της ελληνικής κινηματογραφικής γραφής Αλέξη Δαμιανού ο οποίος παρακολουθεί τρεις φάσεις από την ζωή ενός βουνίσιου, που κατεβαίνει στην πεδιάδα κι από κει στον Πειραιά, για να φύγει μετανάστης στην Αυστραλία.

Θα προβληθούν δύο ακόμα ταινίες κορυφαίων ελλήνων σκηνοθετών που σφράγισαν το νέο ελληνικό κινηματογράφο και ανασύρουν επώδυνες μνήμες του εμφυλίου: το Xάππη Νταίη (1976) του Παντελή Βούλγαρη που διαδραματίζεται σε ένα ξερονήσι όταν «εξαφανίζεται» ένας κρατούμενος που αρνείται επίμονα να δηλώσει μεταμέλεια και οι Κυνηγοί (1977) του Θόδωρου Αγγελόπουλου: μια  ομάδα κυνηγών βρίσκουν το πτώμα ενός αντάρτη του εμφυλίου και έρχονται αντιμέτωποι με τα φαντάσματα της ιστορικής τους συνείδησης.

Από την δεκαετία του ’70 επιλέχθηκε η Μπέττυ (1979, Δημήτρης Σταύρακας), ένα πορτραίτο της γνωστής αθηναίας τρανσέξουαλ σε μια εποχή αγώνων ενάντια στην ομοφοβία και την περιθωριοποίηση,  ενώ το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης δύο νεότερες ταινίες: τα Ημερολόγια Αμνησίας (2012, Στέλλα Θεοδωράκη),  μια καταγραφή ενός προσωπικού ημερολογίου που συνδέει τα χρόνια της νεανικής αμεριμνησίας  της σκηνοθέτιδας σε Παρίσι και Αυστραλία με το παρόν μιας Ελλάδας σε κρίση, και την Κόρη (2012, Θάνος Αναστόπουλος), μια σκληρή ιστορία ενηλικίωσης που κοιτά την ελληνική κρίση από μια διαφορετική σκοπιά και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

Τέλος, θα παρουσιαστούν: το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της Εύας Στεφανή Αθήναι (1995) που καταγράφει τη ζωή στον σταθμό Λαρίσης την Άνοιξη του 1995, το μη αφηγηματικό ντοκιμαντέρ The Red Bank που βασίστηκε στα τετράδια των Ελληνικών του James Joyce (2013, Βουβούλα Σκούρα), και η πολύ ιδιαίτερη μικρού μήκους ταινία Washingtonia (2014) της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη που συμμετείχε στο Διαγωνιστικό Τμήμα Μικρού Μήκους ταινιών του 64^ου Φεστιβάλ Βερολίνου.

Με μουσική επένδυση θα προβληθούν οι ταινίες Οι περιπέτειες του Βιλλάρ (σύνθεση: Μηνάς Ι. Αλεξιάδης), Αστέρω (σύνθεση: Φίλιππος Τσαλαχούρης) και Κοινωνική Σαπίλα (σύνθεση: Κωνσταντίνος Βήτα).

Όπως σημειώνει η πρόεδρος του ΔΣ της Ταινιοθήκης της Ελλάδος Μαρία Κομνηνού «είναι σημαντικό πως στο πλαίσιο του αφιερώματος αυτού θα προβληθεί ένας μεγάλος αριθμός ταινιών από το αρχείο της Ταινιοθήκης. Οι ταινίες αυτές καλύπτουν έναν περίπου αιώνα ελληνικού σινεμά: από το 1924 έως τις αρχές του 21ου αιώνα. Το αφιέρωμα αυτό συνεχίζει τη συνεργασία της Ταινιοθήκης με σημαντικά ευρωπαϊκά και άλλα αρχεία, όπως η Ταινιοθήκη της Μπολόνια, η Γαλλική Ταινιοθήκη, το DFF στην Φρανκφούρτη, η Ταινιοθήκη της Βουλγαρίας, και το αρχείο του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, με τα οποία προγραμματίζονται ανάλογες εκδηλώσεις».

Αξίζει να αναφέρουμε πως αυτές τις μέρες η Ταινιοθήκη της Πορτογαλίας διοργανώνει ένα ακόμα αφιέρωμα στην Ελλάδα με τίτλο «Η Ελλάδα και το Χόλιγουντ». Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος συμμετέχει και στο αφιέρωμα αυτό με μια ταινία από το αρχείο της, τη Φαίδρα του Ζιλ Ντασέν.

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ

*Οι Περιπέτειες του Βιλλάρ (1924, Ζόζεφ Χεπ)

*Αστέρω (1929, Δημήτρης Γαζιάδης)

*Koινωνική Σαπίλα (1932, Στέλιος Τατασόπουλος)

*Ο Δράκος (1956, Νίκος Κούνδουρος)

*Ηλέκτρα (1962, Μιχάλης Κακογιάννης)

*Το μπλόκο (1965, Άδωνις Κύρου)

* Μέχρι το πλοίο (1966, Αλέξης Δαμιανός)

*Xάππη Νταίη (1976, Παντελής Βούλγαρης)

*Οι κυνηγοί (1977, Θόδωρος Αγγελόπουλος)

* Μπέττυ (1979, Δημήτρης Σταύρακας)

*Αθήναι (1995, Εύα Στεφανή)

*Ημερολόγια Αμνησίας (2012, Στέλλα Θεοδωράκη)

*Η κόρη (2012, Θάνος Αναστόπουλος)

*The red bank –James Joyce: τα τετράδια των Ελληνικών του (2013, Βουβούλα Σκούρα)

*Washingtonia (2014, Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη)

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136

(Μετρό Κεραμεικός) 104 35 Αθήνα

Τ. (210) 36 09 695, 36 12 046

1. M. 6940099221
2. F. (210) 3628468 tickets@tainiothiki.gr www.tainiothiki.gr

https://www.facebook.com/tainiothikigr

The post To ελληνικό σινεμά ταξιδεύει στην Πορτογαλία appeared first on Enetpress.

Η Επιτροπή για την Διαδικτυακή Προσβολή της Πνευματικής Ιδιοκτησίας ζήτησε από τους ελληνικούς παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου να διακόψουν την πρόσβαση σε 38 domain names.

Με την απόφασή της η ΕΔΠΠΙ διατάσσει, σύμφωνα με το lawspot.gr, τους ελληνικούς παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου να διακόψουν την πρόσβαση σε 38 συνολικά ονόματα χώρου (domain names), μεταξύ των οποίων τέσσερα που παραπέμπουν στο Thepiratebay και άλλες δημοφιλείς ιστοσελίδες με ταινίες, σειρές, υπότιτλους και συναφές περιεχόμενο.

Η Επιτροπή έθεσε μάλιστα διορία 48 ωρών από την κοινοποίηση της απόφαση (σ.σ. εκδόθηκε στις 6 Νοεμβρίου) για να συμμορφωθούν, απειλώντας τους παρόχους με πρόστιμο ύψους 850 ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμόρφωσης.

Πρόκειται για μία ακόμη σημαντική προσπάθεια στη δύσκολη μάχη ενάντια στην διαδικτυακή πειρατεία, που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, μια μάχη την οποία οι διαχειριστές των παράνομων ιστοσελίδων προσπαθούν να κερδίσουν μεταφέροντας τους σέρβερ τους σε άλλες χώρες όπου η νομοθεσία είναι πιο χαλαρή.

Οι εν λόγω αποφάσεις πάντως, εστάλησαν ήδη από προχθές στους παρόχους διαδικτύου καλώντας τους σε συμμόρφωση. Σε αντίθετη περίπτωση η νεοσύστατη τριμελής Επιτροπή για την Διαδικτυακή Προσβολή της Πνευματικής Ιδιοκτησίας, που αποτελείται από τον Πρόεδρο του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΟΠΙ), ένα μέλος από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων και ένα μέλος από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, έχει το δικαίωμα να διακόψει την πρόσβαση σε ιστοσελίδες με περιεχόμενο που προσβάλλει τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας.

Ήδη τις τελευταίες ώρες αρκετοί χρήστες που επιχείρησαν να μπουν στις συγκεκριμένες ιστοσελίδες δεν τα κατάφεραν ενώ η διορία των 48 ωρών που δόθηκε προχθές στους παρόχους λήγει σύντομα. Όσοι δεν συμμορφωθούν απειλούνται με πρόστιμο ύψους 850 ευρώ ημερησίως ενώ η διάρκεια της διακοπής της πρόσβασης θα είναι τρία χρόνια.

Οι 38 ιστοσελίδες στις οποίες θα διακοπεί η πρόσβαση:

1. https://xrysoi.online
2. xrysoi.se
3. xrysoi.eu
4. https://gamatotv.me
5. thegmtv.org,
6. gamatotv.to
7. httρs://onlinemoviestar.xyz
8. onlinemoviestar.com
9. tainies.online
10. tenies.online
11. https://tenies-online.com
12. teniesonline.ucoz.com
13. https://oipeirates.οnline
14. oipeirates.eu
15. oipeirates.se
16. https://tainio-mania.com
17. tainiomania.ucoz.com
18. https://liomenoi.com
19. moviecinema.gr
20. moviecinematv.online
21. https://tainiesonline.tv
22. https://magico.info
23. https://www.subs4free.com
24. small-industry.com
25. rnedium-industry.com
26. https://subztv.club
27. https://www.greeksubtitles.info
28. httρ://www.subtitles.gr
29. https://thepiratebay.org
30. thepiratebay.se
31. thepiratebay.me
32. thepiratebay3.org
33. https://yts.am
34. httρs://www.1337x.tο
35. 1337x.st
36. 1337x.ws
37. 1337x.eu
38. 1337x.se

The post «Τίτλοι τέλους» σε 38 ιστοσελίδες online σειρών και ταινιών appeared first on Enetpress.

Η ιστορία της ταινίας διαδραματίζεται στη διάρκεια του ετήσιου θερισμού του καλαμποκιού στην επαρχία της Free State της Νότιας Αφρικής, το τελευταίο προπύργιο της μόνης λευκής κοινότητας της ηπείρου, των Αφρικάνερς.

Ακόμη, δύο ελληνικές ταινίες μικρού μήκους θα προβληθούν σε παγκόσμια πρεμιέρα στο πρόγραμμα της 57ης «Εβδομάδας Κριτικής» του Φεστιβάλ. Η «Εβδομάδα Κριτικής» είναι το παράλληλο τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, το οποίο κάθε χρόνο συστήνει τα ταλέντα του μέλλοντος. Οι ταινίες που επιλέχθηκαν, θα προβληθούν στις Κάννες με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ).

Μια από τις δέκα μικρού μήκους από όλο τον κόσμο, η οποία επιλέχθηκε να συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα της «Εβδομάδας Κριτικής» είναι η ταινία της Ζακλίν Λέντζου, Έκτορας Μαλό: Η Τελευταία Μέρα της Χρονιάς (2018), σε παραγωγή της Φένιας Κοσοβίτσας (Blonde).

Αξίζει να σημειωθεί πως στη συγκεκριμένη ενότητα του Φεστιβάλ υποβλήθηκαν 1.500 ταινίες μικρού μήκους. Η σεναριογράφος-σκηνοθέτης, Ζακλίν Λέντζου, ασχολείται με τις θεματικές της ενηλικίωσης, των μη παραδοσιακών μορφών οικογένειας και των συνεπειών τους, καθώς και του κατασκευάσματος του ονείρου. Η επιτροπή αξιολόγησης του προγράμματος χαρακτήρισε το περιεχόμενο της ταινίας ως μια «εξαιρετική, ιμπρεσιονιστική απεικόνιση μιας νεαρής γυναίκας». Αυτή είναι η τέταρτη ταινία μικρού μήκους της σκηνοθέτριας, η οποία έχει ήδη  διεθνή παρουσία και αναγνώριση (Αλεπού, 2016, Hiwa, 2017 κ.ά.).

Επίσης, παγκόσμια πρεμιέρα πρόκειται θα κάνει (εκτός διαγωνιστικού τμήματος ως ειδική προβολή) η νέα «συναρπαστική» – όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση – μικρού μήκους ταινία του βραβευμένου σκηνοθέτη Γιώργου Ζώη, Third Kind, σε παραγωγή της Αντιγόνης Ρώτα και του Στέλιου Κοτιώνη (εκτέλεση παραγωγής: Squared Square, Foss Productions).

Η ταινία είναι επιστημονικής φαντασίας και γυρίστηκε το περασμένο καλοκαίρι, μέσα στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, σε σενάριο του ίδιου και της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη. Σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας, η Γη έχει εγκαταλειφθεί και το ανθρώπινο είδος έχει αναζητήσει καταφύγιο στο διάστημα. Τρεις αρχαιολόγοι του μέλλοντος επιστρέφουν, για να αναζητήσουν την πηγή ενός μυστηριώδους πεντάτονου σήματος που εκπέμπεται από την Γη.

The post Ελληνικό «άρωμα» στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών 2018 appeared first on Enetpress.

Για τον εορτασμό αυτό θα προβληθεί μια επιλογή βραβευμένων από την EFA ταινιών –ανάμεσά τους και το «Τοπίο στην Ομίχλη» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Μαζί μας θα είναι και ο διάσημος πολωνός σκηνοθέτης και μέλος του ΔΣ της Ακαδημίας Κριστόφ Ζανούσι ο οποίος θα δώσει και mastercalss στον ΙΑΝΟ την Τετάρτη 1/11 .

Θα προβληθούν τα φιλμ:  «Melancholia» του Λαρς Φον Τρίερ, «Riff Raff» του Κεν Λόουτς, «Όλα για την μητέρα μου» του Πέντρο Αλμοδόβαρ, «Τοπίο στην Ομίχλη» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Amour» του Μίκαελ Χάνεκε και «Gomorra» του Ματέο Γκαρόνε.

Aναλυτικά οι ταινίες:

Κινηματογράφος Ααβόρα

Παρασκευή 20/10

7.15 μ.μ | ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

1988 | Ελλάδα | Έγχρωμο | 127’

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος

Η ιστορία δύο παιδιών, της Βούλας και του Αλέξανδρου, που αγνοούν την ταυτότητα του πατέρα τους και αποφασίζουν να τον αναζητήσουν. Στην περιπλάνησή τους θα βοηθήσουν οι άνθρωποι ενός θιάσου και ένας φορτηγατζής. Τα παιδιά θα βρουν εισιτήρια για το τρένο που πάει στη Γερμανία, όπου πιστεύουν ότι ζει ο μετανάστης πατέρας τους. Στην πορεία τους, οι χώροι αλλάζουν συνεχώς μέχρι να βρεθούν μέσα σε ένα ομιχλώδες και άδειο τοπίο.

Κρατικό βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας και βραβείο Fipresci στο Φεστιβάλ Βενετίας,  Felix Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας της Χρονιάς

Τρίτη 24/10

7.30 μ.μ. | MELANCHOLIA

2011 | Δανία | Έγχρωμο | 135’

Σκηνοθεσία: Lars von Trier

Τη νύχτα του γάμου της, η Ζουστίν πασχίζει για να αισθανθεί ευτυχισμένη. Ο γάμος είναι υπέρλαμπρος και τα έξοδα καλύπτονται από την αδερφή και τον γαμπρό της, οι οποίοι προσπαθούν να διατηρήσουν τη διάθεση και να περιορίσουν τις εντάσεις της νύφης και των καλεσμένων. Την ίδια ώρα, ένας μπλε πλανήτης με το όνομα «Μελαγχολία», πλησιάζει απειλητικά τη γη, ενώ η Κλερ, αδερφή της Ζουστίν, αισθάνεται έναν αυξανόμενο φόβο επικείμενης καταστροφής.

Βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την Κίρστεν Ντανστ στις Κάννες, Βραβείο καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου

Κινηματογράφος Έλλη

Πέμπτη 26/10

5.30 μ.μ. | ΓΟΜΟΡΑ

2008 | Ιταλία | Έγχρωμο | 137’

Σκηνοθεσία: Matteo Garrone

Η ταινία ακολουθεί τη βεντέτα που ξεσπά ανάμεσα στα μέλη της μαφιόζικης οργάνωσης του Ντι Λάουρο Καμόρα και πυροδοτείται με αφορμή τον φόνο κάποιων γκάνγκστερ. Οι δύο πλευρές αποτελούνται από τα πιστά μέλη της οργάνωσης και τους αποσχιστές, που βρίσκονται υπό την ηγεσία του Ραφαέλε Αμάτο, αδερφό των νεκρών γκάνγκστερ. Η βεντέτα αυτή, παρουσιάζεται μέσα από πέντε διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων, των οποίων η ζωή επηρεάζεται άμεσα από το οργανωμένο έγκλημα.

Υπήρξε η ταινία-έκπληξη του Φεστιβάλ Κανών του 2008, όπου απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής. Βραβείο σκηνοθεσίας από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου

Παρασκευή 27/10

4.45 μ.μ. | ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ

1999 | Ισπανία | Έγχρωμο | 101’

Σκηνοθεσία: Pedro Almodóvar

Η Μανουέλα είναι μία σκληρά εργαζόμενη, ανύπαντρη μητέρα, η οποία έχει μεγαλώσει το γιο της, Εστεμπάν, μόνη της. Στα 17α γενέθλια του, ο Εστεμπάν, κυνηγώντας την πρωταγωνίστρια ενός θεάτρου για ένα αυτόγραφο, σκοτώνεται από ένα διερχόμενο αυτοκίνητο. Η Μανουέλα, βουτηγμένη στο πένθος αποφασίζει να αναζητήσει στη Βαρκελώνη τον διεμφυλικό πατέρα του αγοριού. Όταν όμως συναντήσει έναν παλιό φίλο και δεθεί στενά με εκείνον και την παρέα του, η τραγωδία θα χτυπήσει ξανά..

Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας,  βραβείο σκηνοθεσίας και οικουμενικό βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών. Έχει διακριθεί επίσης με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, BAFTA Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και Σκηνοθεσίας και 7 βραβεία Goya.

Κυριακή 29/10

4 μ.μ.|RIFF-RAFF

1991 | Ηνωμένο Βασίλειο | Έγχρωμο | 95’

Σκηνοθεσία: Ken Loach

Ο Σκωτσέζος Στίβι, έχοντας μόλις αποφυλακιστεί, βρίσκει δουλειά ως οικοδόμος για τη μετατρoπή ενός νοσοκομείου σε πολυτελή διαμερίσματα. Μένει σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, ενώ στη δουλειά, εκτός από το επικίνδυνο εργασιακό περιβάλλον, τους εκμεταλλεύονται με πενιχρά ημερομίσθια και τους απολύουν για μικρά παραπτώματα. Όταν ανακαλύπτει μία χαμένη τσάντα, γνωρίζει τη Σούζαν, μία επίδοξη τραγουδίστρια και οι δύο νέοι ερωτεύονται. Σύντομα μένουν μαζί, όμως οι ήρεμες μέρες δε θα διαρκέσουν πολύ.

Βραβείο καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφο, βραβείο Fipresci στο Φεστιβάλ των Καννών

Δευτέρα 30/10

5.25 μ.μ. | AMOUR

2012 | Αυστρία | Έγχρωμο | 127’

Σκηνοθεσία: Michael Haneke

Ο Ζορζ και η Ανν είναι ένα ζευγάρι συνταξιούχων καθηγητών μουσικής, οι οποίοι απολαμβάνουν τη ζωή στα ογδόντα τους χρόνια. Όταν η Ανν παθαίνει ένα εγκεφαλικό, έρχεται σε μια φθίνουσα πορεία, σωματικά και νοητικά, με τις προσπάθειες του Ζορζ να τη φροντίσει στο σπίτι, να παραμένουν άκαρπες. Η επιθυμία τους για αξιοπρέπεια αποδεικνύεται μία πολύ δύσκολη μάχη, ενώ οι αποφάσεις που πρέπει να πάρει ο Ζορζ είναι κρίσιμες για τη ζωής τους.

‘Oσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες, BAFTA και Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας

Το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου είναι το παλαιότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Αθήνας, με καλλιτεχνικό διευθυντή το Νίνο Φένεκ Μικελίδη και διοργανώνεται κάθε χρόνο, το Φθινόπωρο,  με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογραφου, της FIPRESCI, του Σπιτιού της Κύπρου, της Π.Ε.Κ.Κ και σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων, Πολιτιστικά Ινστιτούτα και διάφορους άλλους φορείς.

Στόχος του είναι να αναδείξει σύγχρονα αλλά και παλιότερα αριστουργήματα του Ευρωπαϊκού και Ελληνικού κινηματογράφου αλλά και επιλεγμένους δημιουργούς από όλον τον κόσμο.

www.panoramafest.org

The post H διπλή γιορτή του ευρωπαϊκού σινεμά appeared first on Enetpress.

Προκειται για μια τάχιστα ανερχόμενη διοργάνωση που εδώ και μερικά χρόνια κάνει πιο ενδιαφέρον το επι χρόνια άνυδρο κινηματογραφικά ελληνικό καλοκαίρι, σε ένα από τα πιο γοητευτικά νησιά μας.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αιγαίου όμως δεν τελειώνει το καλοκαίρι. Αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να πραγματοποιήσει τέσσερις ακόμα δράσεις στις αρχές του 2018, βάζει τις βάσεις για μια μεγαλύτερη διοργάνωση. Στα άμεσα σχέδια βρίσκονται η χειμερινή επαναδιοργάνωση στη Πάτμο, σε συνεργασία με το Δήμο Πάτμου, και ελεύθερη είσοδο για τους μόνιμους κατοίκους του νησιού, οι οποίοι λόγω της τουριστικής περιόδου δεν κατάφεραν να παρευρεθούν στις προβολές.

Ταυτόχρονα το φεστιβάλ μαζί με τους υποστηρικτές του και την κοινότητα της Πάτμου ξεκινάει “πόλεμο στο πλαστικό” με στόχο την αντικατάσταση της πλαστικής σακούλας με πάνινη και ταυτόχρονα την εκπαίδευση των νέων σχετικά με το περιβάλλον. Επισης, σχεδιάζονται μια σειρά επιμορφωτικών σεμιναρίων σχετικά με τον κινηματογράφο, σε συνεργασία με τα “Ivy League” πανεπιστήμια της Αμερικής και η παρουσίαση του προγράμματος του φεστιβάλ σε περισσότερα νησιά του Αιγαίου.

Εν όψει της ερχόμενης διοργάνωσης, που επιφυλλάσσει πολλές εκπλήξεις, ιδού ένας μικρός απολογισμός από τους διοργανωτές:

Από τις 25 μέχρι και τις 30 Ιουλίου, περισσότερα από 3000 άτομα που βρέθηκαν στο Aegean Film Festival, στην Πάτμο, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν 11 ταινίες μεγάλου μήκους, 17 ντοκιμαντέρ και 42 ταινίες μικρού μήκους και μεταξύ άλλων να συμμετάσχουν σε ένα ειδικό πάνελ αφιερωμένο στο περιβάλλον και σε 4 παράλληλες εκδηλώσεις.

Το φεστιβάλ φιλοξένησε 34 επισκέπτες από τον χώρο του κινηματογράφου και του πολιτισμού, σκηνοθέτες, δημιουργούς και δημοσιογράφους που ήρθαν να γνωρίσουν το νησί, τις ταινίες, να ανταλλάξουν απόψεις και να λάβουν μέρος σε αυτήν την γιορτή του κινηματογράφου. Ανάμεσα τους η πρόεδρος της FIPRESCI Alin Tasciyan, οι βραβευμένοι σκηνοθέτες και παραγωγοί Giovani Aloi, Θανάσης Καραθάνος, Όμηρος Ευαγγελινός, Θανάσης Τρουμπούκης, ο πρόεδρος της AMC Eduardo Zulueta, εκπρόσωποι απο το SundanceTv, το Σουηδικό κέντρο κινηματογράφου, το Balkan Beyond Borders, το CNN.

Τo φεστιβάλ ξεκίνησε με το εμβληματικό «Απέραντο Γαλάζιο» του Luc Besson ο οποίος μάλιστα έστειλε το δικό του βιντεοσκοπημένο μήνυμα που προβλήθηκε πριν την έναρξη της ταινίας. Ακολούθησε η «Ρόζα της Σμύρνης» του Γιώργου Κορδελλά σε συμπαραγωγή του μεγάλου χορηγού του φεστιβάλ, COSMOTE TV. Η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ ή αλλιώς COSMOTE TV Day, ήταν μια μέρα αφιερωμένη στον πολιτισμό με πέντε ειδικά επιλεγμένα ντοκιμαντέρ αλλά και την προβολή του συγκλονιστικού ντοκιμαντέρ του National Geographic (Media Sponsor του φεστιβάλ), «Κόλαση Επί Γης: Η πτώση της Συρίας και η άνοδος του ISIS».

Κατά τη διάρκεια των 6 ημερών του φεστιβάλ προβλήθηκαν πάνω από 20 πρεμιέρες, βραβευμένες ταινίες από τα φεστιβάλ του Sundance, της Κοπεγχάγης CPH:DOX, του Βερολίνου και των Καννών, όπως το Free and easy, Red Dog True Blue, Dries, Centaur, Machines, It’s Not Yet Dark, Meteor Street, My life as a Zucchini, The Islands and the Whales.

Ανάμεσα στις σημαντικές προβολές, ξεχώρισαν η καινούρια ταινία του Guillaume Canet με την Marion Cotillard, «Μεγάλωσε αν τολμάς», το μεταφυσικό δράμα «Πλανητάριο» με την Natalie Portman και την Lily Rose Depp, η ταινία λήξης «Ένα Ενωμένο Βασίλειο» με τον David Oyelowo και την Rosamund Pike αλλά και η ελληνική ταινία που ταξίδεψε σε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου: το «Park» της Σοφίας Εξάρχου.

Κεντρικό θέμα συζήτησης του φεστιβάλ αποτέλεσε το περιβάλλον. Μέσα από το αφιέρωμα «Echoes», 5 ντοκιμαντέρ με ελεύθερη είσοδο και πρόσβαση σε ΑμΕΑ, που υπογραμμίζουν τις καταστροφικές συνέπειες της επέμβασης του ανθρώπου στη θάλασσα, αλλά και το περιβαλλοντικό πάνελ «Echoes – Revelations of the ocean» που έλαβε χώρα στο συνεδριακό χώρο του ξενοδοχείου Patmos Aktis, το κοινό ενημερώθηκε από τον καθηγητή Ωκεανολογίας του Πανεπιστημίου του Μιλάνο, Guiseppe Notarbartolo di Sciara για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υδάτινες ζώνες του Αιγαίου και μαζί με τις αρμόδιες αρχές τέθηκαν στόχοι για την προστασία της θάλασσας του Αιγαίου.

Το αφιέρωμα «Echoes – Revelations of the ocean» υλοποιήθηκε στο Πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους.

Στις ταινίες μικρού μήκους, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αιγαίου παρουσίασε τέσσερα προγράμματα. Το Sundance TV Shorts, το Spotlight Sweden με τις καλύτερες ταινίες μικρού μήκους από την Σουηδία, σε συνεργασία με το Σουηδικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου αλλά και το Best of Europe μια επιλογή των καλύτερων ταινιών μικρού μήκους της Ευρώπης σε συνεργασία μεταξύ άλλων με το φεστιβάλ του Ρόττερνταμ, της Βενετίας αλλά και του Βερολίνου. Το τέταρτο πρόγραμμα που αποτελεί το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ, επιλέχθηκε μέσα από περισσότερες των 1500 ταινιών και το βραβείο κέρδισε ο Θανάσης Τρουμπούκης με την ταινία του «Φάλαινα 52».

Ανανεώνοντας το ραντεβού για το 2018 με περισσότερες ταινίες, καλεσμένους, προορισμούς και αγάπη για τον κινηματογράφο οι διοργανωτές ευχαριστούν όλους όσους τους υποστήριξαν: Τον μεγάλο χορηγό του φεστιβάλ COSMOTE TV, το Sundance TV, το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Πάτμου, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, το National Geographic, τα ξενοδοχεια Patmos Aktis, Romeos, Skala, Chris και την Blue Star Ferries καθώς και την Fischer, την Sugar High και το Bobstudio.

Το Aegean Film Festival βρίσκεται υπό την αιγίδα της UNESCO, την αιγίδα και την ευγενική υποστήριξη του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.). και το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το κινηματογραφικό αφιέρωμα «Echoes- Revelations of the ocean» πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 60 χρόνια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.

The post Η ευχάριστη έκπληξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αιγαίου appeared first on Enetpress.