Της Ευρώπης Κοσμίδη*

Θα μπορούσα να γράψω τόσα πολλά για τις Αχαρνές. Η περιοχή που μεγάλωσα, πήγα σχολείο, έκανα τους πρώτους και από τους πιο αληθινούς φίλους μου. Η περιοχή όπου μετά τις σπουδές μου επέστρεψα και δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά.

Το άλμπουμ της ζωής μου δεν έχει σελίδα που να μην είναι γεμάτη από το Μενίδι. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου, ούτε θέλω να μιλήσω συναισθηματικά. Θέλω απλά να καταγράψω την πραγματικότητα όπως την έχω βιώσει από τα πρώτα μου παιδικά χρόνια.

Αυτό που άκουγα πάντα ήταν η διαπίστωση πως «οι Αχαρνές είναι μία υποβαθμισμένη περιοχή». Με αυτή την διαπίστωση, σαν κάτι δεδομένο που το έχουμε δεχτεί παθητικά, μεγάλωσε όλη η γενιά μου. Οι Αχαρνές όμως δεν είναι υποβαθμισμένη περιοχή.
Χτισμένες σε ένα προνομιακό σημείο, στους πρόποδες της Πάρνηθας ήταν στην αρχαιότητα ένας σημαντικός δήμος. Δεν είναι τυχαίο πως πρωταγωνιστούν στην ομώνυμη κωμωδία του Αριστοφάνη. Το σημείο, ακόμη και το όνομα, είναι από μόνα τους είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα.

Στις Αχαρνές υπάρχει μια πλούσια πολιτιστική παράδοση, που μέχρι τώρα δεν βρήκαμε τον κατάλληλο τρόπο και την εξωστρέφεια να την αναδείξουμε. Θα αναφερθώ σε μερικά, επιγραμματικά μόνο.

Στην περιοχή μας βρίσκεται ένας από τους πιο γνωστούς θολωτούς μυκηναϊκούς τάφους, εξαιρετικά σπάνιο για ολόκληρο το λεκανοπέδιο. Σύμφωνα με τους αρμόδιους, στις Αχαρνές βρίσκεται και ο τάφος του αρχαίου τραγικού ποιητή Σοφοκλή.

Πριν μερικά χρόνια – συγκεκριμένα το 2007 – είχαμε την τύχη να βρεθεί στην περιοχή μας με ανασκαφή που έγινε σε οικόπεδο κοντά στη συμβολή των οδών Σαλαμίνος και Λιοσίων ένα υπέροχο αρχαίο θέατρο που χρονολογείται από τον 4ο π.Χ. αιώνα. Πόσοι δήμοι εντός της Αττικής έχουν αυτή την σπάνια τύχη να έχουν ένα τέτοιο αρχαίο κόσμημα στην περιοχή τους;

Θα αναρωτηθεί κάποιος, αν σε μία περιοχή με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας στην Αττική μπορούμε εμείς να ασχολούμαστε με την κληρονομιά των Αχαρνών και τα αρχαία θέατρα.

Το ένα μπορεί να είναι συνάρτηση του άλλου. Όταν οι Αχαρνές αντιμετωπίζονται διαχρονικά από τους πολιτικούς που κάνουν ένα προεκλογικό πέρασμα για να δείξουν την «αλληλεγγύη» στο «υποβαθμισμένο Μενίδι», σαν μία περιοχή δεύτερης κατηγορίας, τότε πρέπει εμείς οι πολίτες των Αχαρνών να αναδείξουμε τα στοιχεία που θα κάνουν την περιοχή μας να αναδειχθεί.

Η παραβατικότητα, οι ληστείες, η ανεργία, όλα είναι στο κόκκινο. Υπάρχουν περιοχές όπως η Αυλίζα όπου το πρόβλημα μεγαλώνει με εμπόριο όπλων και ναρκωτικών. Στα παραπάνω η απάντηση ή μάλλον για να ακριβολογώ μία από τις απαντήσεις, μπορεί να είναι ο πολιτισμός και η ανάδειξη της περιοχής μας, ως ένας προορισμός που όχι μόνο δεν του λείπει κάτι, αλλά έχει και συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Προσπάθειες τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει από την δημοτική αρχή προς την σωστή κατεύθυνση. Χρειάζεται όμως η ενεργή συμμετοχή όλων μας. Να φωνάξουμε όσο το δυνατόν πιο δυνατά πως οι Αχαρνές δεν είναι κάποια «χαβούζα» της Αττικής, ούτε προεκλογικό πέρασμα. Είναι μία περιοχή με σπάνιο παρελθόν, αλλά κυρίως σημαντικό μέλλον.

Ο πολιτισμός είναι ένας τομέας που μπορεί το σημερινό Μενίδι να ξεκινήσει την δύσκολη αλλά εφικτή προσπάθεια να διώξει το στίγμα της περιοχής δεύτερης κατηγορίας και να μεταλλαχθεί σιγά σιγά σε αυτο που πάντα ήταν: Αχαρνές. Αν αυτό καταστεί εφικτό θα έχει γίνει το πρώτο βήμα.

* Η Ευρώπη Κοσμίδη είναι πολιτικός μηχανικός και πολιτευτής με τη ΝΔ στην Περιφέρεια Αττικής.

The post Το Μενίδι πρέπει κάποτε να ξαναγίνει αυτό που ήταν: Αχαρνές appeared first on Enetpress.

Της Ευρώπης Κοσμίδη*
Ακούγοντας προχθές τον υφυπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων Τάσο Πετρόπουλο να λέει πως στο δρόμο, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κόσμος του λέει «μας έσωσες», δεν μπορώ να μη σκεφτώ τι έλεγαν μόλις πριν από δύο χρόνια οι σημερινοί κυβερνώντες, ξεσηκώνοντας τον κόσμο προς μία συνεχή και ατέρμονη διαμαρτυρία, η οποία κατέληξε άδοξα σε ένα τρίτο μνημόνιο.

Η τακτική από την πλευρά τότε του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία «επίθεση» κατά πάντων, με επικοινωνιακά χαρακτηριστικά τη σπίλωση της αντίθετης άποψης και πολλές φορές την προπαγάνδα δίχως όριο. Τότε όμως ήταν αντιπολίτευση. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις ακολουθεί την ίδια τακτική, κάνοντας το μαύρο άσπρο, όπως στην περίπτωση του κ. Πετρόπουλου, έχει έναν αντίπαλο που δεν μπορεί να τον νικήσει.
Είναι η ίδια η πραγματικότητα.

Με αυτό κατά νου, ο οποιοσδήποτε Πετρόπουλος θα έπρεπε να σκεφτεί χίλιες φορές περισσότερο πριν μιλήσει, καθώς υπάρχουν χιλιάδες κόσμου και ειδικά οι ελεύθεροι επαγγελματίες που βουλιάζουν καθημερινά και βλέπουν την «ελπίδα» να εξανεμίζεται οριστικά.

Ο ρόλος της σημερινής κυβέρνησης δεν είναι να συνεχίζει την ίδια αποτυχημένη, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, επικοινωνιακή τακτική. Οι ίδιοι άλλωστε έχουν παραδεχθεί πως ήταν άπειροι σε πολλά πράγματα. Ο ρόλος της είναι να δει την αλήθεια και να σταματήσει να στέκεται αυτάρεσκα μπροστά σε έναν καθρέφτη που λέει ψέματα.

Η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει από την άλλη να μην πέσει στην ίδια παγίδα. Όπως ακριβώς λέει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης, στόχος πρέπει να είναι η αλήθεια. Η «συμφωνία αλήθειας», αν μπορέσει και γίνει μεταξύ του κόμματος και των Ελλήνων πολιτών, μπορεί να αποτελέσει την πραγματική ήρεμη επανάσταση που χρειάζεται η χώρα μας για να βγει από το αδιέξοδο.

Η επανάληψη του ίδιου έργου, με την αντιπολίτευση να λέει πράγματα που όταν γίνεται κυβέρνηση δεν μπορεί να τα κάνει πράξη, δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαναληφθεί. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως είναι ο πολιτικός εκείνος που έχει τη διάθεση να δει έξω από τον παραμορφωτικό καθρέφτη που κοιτάνε πάντα οι πολιτικοί.

* Η Ευρώπη Κοσμίδη είναι πολιτικός μηχανικός και πολιτευτής της Ν.Δ. στην Περιφέρεια Αττικής

The post Αντίπαλος του κ. Πετρόπουλου, η πραγματικότητα appeared first on Enetpress.

Της Ευρώπης Κοσμίδη*

Παρακολουθώντας προχθές τη συζήτηση στη Βουλή και ακούγοντας τον πρωθυπουργό να μην κάνει καμία αυτοκριτική για τα δύο χρόνια εξουσίας του και να παρουσιάζει μία κατάσταση εξιδανικευμένη για όλα όσα έχουν γίνει από τον Ιανουάριο του 2015, αναρωτήθηκα πώς μπορεί να αλλάξει κάτι σε αυτήν τη χώρα.

Ο κ. Τσίπρας δεν έκανε ούτε μία στιγμή αυτοκριτική. Όχι τώρα. Ποτέ κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του. Τα πολλά λάθη, οι αστοχίες, το τρίτο μνημόνιο, τα επιπλέον δισ. ευρώ που χρεώθηκε η χώρα δεν συνοδεύτηκαν ποτέ από μία κουβέντα μετανοίας. Και όπως θυμόμαστε όλοι, είχαν προηγηθεί λαϊκά δικαστήρια, αγανακτισμένοι και ένα κλίμα διχασμού και πόλωσης που άφησε τη χώρα πίσω.

Η λογική αυτή δεν μπορεί να είναι το νέο. Αν κάτι μας έχει διδάξει η διετής διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι πως αν η χώρα μας ήταν ενωμένη στα μεγάλα δεν θα είχαμε φτάσει ώς εδώ. Αν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε στα πιο βασικά δεν θα ήμασταν η μόνη χώρα με τόσο μεγάλης διάρκειας κρίση. Και η ρητορική του πρωθυπουργού δεν είναι προς την κατεύθυνση της εθνικής συνεννόησης και της παύσης των παθών και του μίσους που μάθαμε όλοι να ζούμε όλα αυτά τα χρόνια.

Από την άλλη έχω ακούσει τον πρόεδρο της Ν.Δ. να λέει «έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας». Θα πει κάποιος «φτάνει αυτό;». Φυσικά και όχι. Είναι όμως η αρχή. Θεωρώ -και το λέω με παρρησία- πως η Ν.Δ. πρέπει και μπορεί να δώσει το παράδειγμα του τι σημαίνει ενότητα για το καλό του ελληνικού λαού. Τι σημαίνει δομική αντιπολίτευση. Τι σημαίνει εποικοδομητική κριτική.

Σημαίνει μεγάλα «όχι» και σπουδαία «ναι». «Όχι» εκεί που η χώρα πάει να πέσει στα βράχια και η αμετροέπεια και η ανευθυνότητα των κυβερνώντων μάς οδηγεί σε αδιέξοδα. «Ναι» σε αυτά που μας ενώνουν. Λίγα αλλά αρκετά να δείξουν τη διαφορετική φιλοσοφία. Τη νέα σκέψη. Την αλλαγή σελίδας μιας ανελέητης επί 40 χρόνια κόντρας εξουσίας που μας οδήγησε μέχρι εδώ. Αυτό θα είναι και το παράδειγμα, η πραγματική αριστεία και το πραγματικό μάθημα απέναντι σε ανθρώπους που είπαν πολλά και μεγάλα ψέματα για να πάρουν την εξουσία. Και όπως απέδειξαν, δεν ξέρουν να τη διαχειριστούν.

Πάνω όμως από κόμματα και πολιτικές σκοπιμότητες βρίσκεται η Ελλάδα και οι πολίτες της. Αυτοί πρέπει να είναι η προτεραιότητα αυτή τη στιγμή και μπορεί η Ν.Δ. να δώσει το παράδειγμα. Για να αποδείξει στην πράξη πως δεν είναι όλοι ίδιοι και πως η Κεντροδεξιά, όπως έχει κάνει πολλές φορές στην ιστορία της, βάζει το συλλογικό συμφέρον πάνω από το κομματικό.

* Πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Περιφέρεια Αττικής

The post Τα μεγάλα «όχι» και τα σπουδαία «ναι» appeared first on Enetpress.