Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

Παρά την κρίση και τη συνεχή πτώση στα εισιτήρια, οι καλές ταινίες είχαν και φέτος τη δική τους σημαντική παρουσία στις ελληνικές οθόνες. Πιο κάτω παρουσιάζω τις ταινίες εκείνες, ελληνικές και ξένες, που μου άφησαν τη μεγαλύτερη εντύπωση.

1. Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ του Αλεξάντερ Σοκούροβ – (φωτ. ανοίγματος) η σχέση της τέχνης με την Ιστορία, μέσα από ένα, δοσμένο με κριτικό μάτι και λυρισμό, περιδιάβασμα στο μουσείο του Λούβρου, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

2. ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΪΚ του Κεν Λόουτς: ένας απλός, τραυματισμένος στη δουλειά του, μικροαστός έρχεται αντιμέτωπος με μια απάνθρωπη γραφειοκρατία, στην προσπάθειά του να εξασφαλίζει το επίδομα εργασίας στη συγκλονιστική αυτή, βραβευμένη με το Χρυσό Φοίνικα των Κανών, ταινία.

3. ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ και CREEPY του Κιγιόσι Κουροσάβα: το φανταστικό δένεται αρμονικά με την πραγματικότητα στην πρώτη, βουτηγμένη σε μια ελεγειακή ατμόσφαιρα, ταινία, με το σασπένς να δίνει το σωστό ρυθμό στην αστυνομική ίντριγκα της δεύτερης, βουτηγμένες στην ατμόσφαιρα του φανταστικού ταινία.

4. Sieranevada του Κρίστι Πούιου: οικογενειακές σχέσεις αλλά και γενικότεροι κοινωνικοί προβληματισμοί σε ένα εκπληκτικό «δράμα δωματίου», σκηνοθετημένο με ρυθμό, χιούμορ και ρεαλισμό.

5. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του Αλεχάντρο Ινιαρίτου: ο αγώνας επιβίωσης στην Άγρια Δύση από έναν άντρα που στόχο έχει την εκδίκηση, σε μια σκηνοθετημένη με μαεστρία και έντονο ρεαλισμό, πανέμορφη περιπέτεια.

6. ΤΑΞΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ του Τζαφάρ Πανάχι: μια κριτική ματιά στη σύγχρονη ιρανική κοινωνία, με τον απαγορευμένο από τα ιρανικά στούντιο σκηνοθέτη να παραλαμβάνει το τιμόνι του ταξιτζή σε μια εξαιρετικά συναρπαστική διαδρομή (η Χρυσή Άρκτος του Φεστιβάλ Βερολίνου).

7. ΙΟΥΛΙΕΤΑ του Πέδρο Αλμοδόβαρ: ο έρωτας, η τραγωδία και η εξιλέωση μέσα από μια εξαιρετική αφήγηση, βασισμένη σε τρεις ιστορίες της Νομπελίστριας Άλις Μάνρο, με έξοχη ερμηνεία από την Έμα Σουάρεζ.

8. Η ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ του Κρίστιαν Μουντζίου: ηθικές υποχωρήσεις και συμβιβασμοί στη σύγχρονη Πολωνία, μέσα από την ιστορία ενός επαρχιακού γιατρού που προσπαθεί να βοηθήσει την έφηβη η κόρη του.

9. CAFE SOCIETY του Γούντι Άλεν: απολαυστική, ρομαντική κωμωδία, με τον Άλεν να εξερευνά και να σχολιάζει τον κόσμο του Χόλιγουντ και της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του ’30, μέσα από τις περιπέτειες ενός νεαρού που αναζητά την τύχη του στη Μέκκα του κινηματογράφου.

10. ΤΟΝΙ ΕΡΝΤΜΑΝ της Μάρεν Άντε: η σχέση ανάμεσα σε μια εργασιομανή μητέρα και τον ξένοιαστο, ανεύθυνο, χήρο πατέρα της, δοσμένη με (σουρεαλιστικό συχνά) χιούμορ και δυο έξοχες ερμηνείες.

Ενώ ακολουθούν μερικές ακόμη αξέχαστες ταινίες: «Πέρα από τα βουνά» του Τζία Ζανγκ-Κε, «Φραντζ» του Φρανσουά Οζόν, «Οι μισητοί οκτώ» του Κουέντιν Ταραντίνο, «Φωτιά στη θάλασσα» του Τζιανφράνκο Ρόζι, «Η υπηρέτρια» του Παρκ Τσιαν-Γουκ, «Τσεκούρι από κόκαλο» του Ες Κρεγκ Ζάλερ.

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

1. INVISIBLE του Δημήτρη Αθανίτη: ρεαλιστικό δράμα γύρω από έναν άνεργο άντρα, που προσπαθεί να απονείμει τη δική του δικαιοσύνη σε μια Αθήνα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης

2. ΡΙΣΑΛΤΟ του Βασίλη Βαφέα: σε μια Αθήνα, κάτω από στρατιωτικό νόμο, ένας σκηνοθέτης προσπαθεί να συνδυάσει την πραγματικότητα με την τέχνη – σάτιρα του σόου-μπίζνες αλλά και της κοινωνικής κατάστασης δοσμένη με σουρεαλιστικό, ποιητικό χιούμορ.

3. ΜΗΔΕΙΑ ΚΡΕΙΣΣΩΝ ΤΩΝ ΕΜΩΝ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΩΝ του Νίκου Γραμματικού: μέσα από τις πρόβες για τη Μήδεια αλλά και συνεντεύξεις με διάφορα πρόσωπα, ο Γραμματικός φτιάχνει ένα πρωτότυπο, πολυδιάστατο δοκίμιο, εμπνευσμένο από την ταινία «Αναζητώντας τον Ρίτσαρντ».

4. ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ του Θοδωρή Αθερίδη: σατιρική κωμωδία, γύρω από μια ομάδα φίλων που δέχεται να χρησιμοποιήσει τα κινητά της σε ανοιχτή ακρόαση για να αποδείξει πως δεν έχει να κρύψει μυστικά, με αποτέλεσμα να προκαλέσει τη σύγχυση και τις ανατροπές στις σχέσεις τους.

5. Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ των Θάνου Αναστόπουλου και Νταβίντε Ντελ Ντέγκαν: ο τοίχος που χωρίζει τους άντρες από τις γυναίκες σε μια δημοτική παραλία της Τεργέστης χρησιμοποιείται για ένα σχόλιο πάνω στις διακρίσεις (φυλετικές ή άλλες) και τα διάφορα τείχη που χωρίζουν έθνη, φυλές και θρησκείες στην ταραχώδη εποχή μας.

The post Οι 10 καλύτερες ταινίες και οι 5 ελληνικές του 2016 appeared first on Enetpress.

Mε αρκετές εκπλήξεις ανακοινώθηκαν οι «16» που θα καταρτίσουν την τελική 12άδα της Εθνικής μας ομάδας μπάσκετ. Εκπλήξεις σε ό,τι αφορά τους παίκτες που έμειναν εκτός, αλλά και αυτούς που κλήθηκαν.

Ο Φώτης Κατσικάρης ανακοίνωσε τις επιλογές του για το Προολυμπιακό τουρνουά με όλα τα αστέρια να δηλώνουν παρών!

Το μεγάλο κόλλημα που υπήρξε στην περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο τελικά ξεπεράστηκε και ο αστέρας των Μπακς, όπως και ο αδερφός του Θανάσης, βρίσκονται κανονικά στις επιλογές του Φώτη Κατσικάρη για το Προολυμπιακό τουρνουά. Ο ομοσπονδιακός προπονητής έχει επιλέξει τη νέα φουρνιά της Εθνικής θέλοντας από τώρα να χτίσει την ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια στις μεγάλες διοργανώσεις. Επιπλέον ο Φώτης Κατσικάρης θέλει να εκμεταλλευτεί το ταλέντο των νεαρών παικτών δίνοντας στην Εθνική ταχύτητα, ευελιξία και κυρίως ενέργεια που της έλειπε τα τελευταία χρόνια.

Οι 16 παίκτες θα συγκεντρωθούν για πρώτη φορά το απόγευμα της επόμενης Δευτέρας (13/6) στο ΟΑΚΑ. Για το ακριβές πρόγραμμα ωρών, ημερών και συνολικά της προετοιμασίας θα υπάρξει σύντομα αναλυτική ενημέρωση.

Η λίστα των «16» του Φώτη Κατσικάρη περιλαμβάνει τους: Νικ Καλάθη (Παναθηναϊκός), Κώστα Σλούκα (Ολυμπιακός), Βαγγέλη Μάντζαρη (Ολυμπιακός), Τάιλερ Ντόρσεϊ (Όρεγκον), Γιάννη Αθηναίου (Ολυμπιακός), Γιάννη Αντετοκούνμπο (Μιλγουόκι Μπακς), Θανάση Αντετοκούνμπο (Ουέτσεστερ Νικς), Ιωάννη Παπαπέτρου (Ολυμπιακός), Κώστα Παπανικολάου (Ολυμπιακός), Βασίλη Χαραλαμπόπουλο (Παναθηναϊκός), Δημήτρη Αγραβάνη (Ολυμπιακός), Κώστα Κουφό (Σακραμέντο Κινγκς), Γιάννη Μπουρούση (Λαμποράλ Κούτσα), Γιώργο Μπόγρη (Μπιλμπάο), Βασίλη Καββαδά (Αρκαδικός), Στράτο Περπέρογλου (Μπαρτσελόνα).

Έμειναν έξω από την παλιά φρουρά όλοι, πλην του Γιάννη Μπουρούση. Έστω και για διαφορετικούς λόγους: οι Σπανούλης-Ζήσης αποσύρθηκαν, ο Πρίντεζης ήταν τραυματίας και ο Καϊμακόγλου δεν επιλέχτηκε. Από την ομάδα του χρυσού στο Βελιγράδι έχει μείνει μόνο ο σέντερ της Λαμποράλ που ψηφίστηκε φέτος στην καλύτερη 5άδα της Ευρωλίγκας, ο οποίος μάλιστα είναι και ο μεγαλύτερος μαζί με τον Στράτο Περπέργολου.

Από εκεί και πέρα έμειναν εκτός οι τραυματίες Λουκάς Μαυροκεφαλίδης και Βλάντο Γιάνκοβιτς, αλλά και ο Νίκος Παππάς, ύστερα από απόφαση του προπονητή. Εκτός και ο Ίαν Βουγιούκας της Ζαλγκίρις Κάουνας.

Για πρώτη φορά κλήθηκαν οι Τάιλερ Ντόρσεϊ, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Ιωάννης Παπαπέτρου και Θανάσης Αντετοκούνμπο. Παίκτες με πολύ μέλλον μπροστά τους, καθώς είναι όλοι νεαροί: 20 ο Ντόρσεϊ, 19 ο Χαραλαμπόπουλος, 22 ο Παπαπέτρου και 24 ο Θανάσης.

Είναι ξεκάθαρη οπότε η επιλογή του Φώτη Κατσικάρη να μη σταθεί μόνο στο Προολυμπιακό τουρνουά, αλλά να εντάξει και παίκτες που θα αγωνίζονται για πολλά χρόνια στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Σ’ αυτή την κατηγορία συγκαταλέγεται για παράδειγμα ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, που είναι μεν άπειρος (έχει παίξει ως το κολεγιακό πρωτάθλημα), αλλά από την άλλη αποτελεί πολύ μεγάλο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ.

The post Με νέο «αίμα» η Εθνική και τους NBAers μαζί της! appeared first on Enetpress.

Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

1. «ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΪΚ»του Κεν Λόουτς – δοσμένη με χιούμορ κριτική ενάντια σε ένα σύστημα που οδηγεί τον άνθρωπο σε αδιέξοδο, μέσα από την ιστορία ενός απλού εργάτη που μπλέκεται στα γρανάζια μιας καφκικής γραφειοκρατίας.

2. «ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ» (Bacalaureat) του Κρίστιαν Μουντζίου – η διαφθορά και η έλλειψη ηθικών αξιών στη σύγχρονη ρουμανική κοινωνία, μέσα από την ιστορία ενός γιατρού μιας επαρχιακής πόλης που, για να βοηθήσει την κόρη του, αρχίζει να κάνει υποχωρήσεις στις ηθικές πεποιθήσεις του.

3. «ΠΑΤΕΡΣΟΝ» του Τζιμ Τζάρμους – η καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων μιας μικρής πόλης, μέσα από την καθημερινή διαδρομή του ποιητή/οδηγού ενός λεωφορείου, δοσμένη με ποίηση και λυρισμό.

4. «MA’ ROSA» του Μπριλάντε Μεντόζα – η βία, ο κυνισμός και η διαφθορά της αστυνομίας -και όχι μόνο- μέσα από τη μικρή οδύσσεια μιας φτωχής μάνας και της οικογένειάς της που προσπαθούν με διάφορους νόμιμους και παράνομους τρόπους να επιβιώσουν στις σημερινές Φιλιππίνες.

5. «Ο ΠΕΛΑΤΗΣ» του Ασκάρ Φαρχάντι – η εκδίκηση που επιζητεί ο σύζυγος μιας βιασμένης από έναν άγνωστο γυναίκας θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον εαυτό του και με τα γενικότερα ηθικά και κοινωνικά προβλήματα της ιρανικής κοινωνίας.

6. «CAFE SOCIETY» του Γούντι Άλεν – ένας φιλόδοξος νεαρός μπλέκει στην τρελή κοινωνία του Χόλιγουντ και αργότερα της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του ’30, σε μια από τις πιο ωραίες και απολαυστικές ρομαντικές κωμωδίες του Γούντι Άλεν.

7. «MA LUTTE» του Μπρούνο Ντιμόν – αστυνομική, με σουρεαλιστικές πινελιές, κωμωδία/θρίλερ εποχής, γύρω από ένα δίδυμο αστυνομικών αλά Λόρελ και Χάρντι, που προσπαθεί να διαλευκάνει την εξαφάνιση τουριστών σε μια απόμερη γαλλική παραλία.

8. «ΙΟΥΛΙΕΤΑ» του Πέδρο Αλμοδόβαρ – η απώλεια και οι ενοχές μέσα από τις σχέσεις μιας μάνας και της αποξενωμένης κόρης της, δοσμένα με ένα λιτό, άμεσο, χωρίς τις γνωστές φιοριτούρες, στιλ από τον Ισπανό σκηνοθέτη.

9. «ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ» των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν – οι ενοχές μιας νέας γιατρού που προσπαθεί να επανορθώσει ενα λάθος της, σε μια δραματική, δοσμένη με διεισδυτικότητα και επιμονή στις λεπτομέρειες, ταινία.

10. «ΤΟΝΙ ΕΡΝΤΜΑΝ» της Μάρεν Άντε – οι σχέσεις ανάμεσα σε ένα πατέρα και την αποξενωμένη, δοσμένη ψυχή τε και σώματι στην καριέρα της, κόρη του, δοσμένη με απολαυστικό, τρελό συχνά, χιούμορ και εξοχές ερμηνείες.

11. «SIERANEVADA» του Κρίστι Πούιου – η πολιτική, η τρομοκρατία αλλά και οι πολύπλοκες οικογενειακές σχέσεις μέσα από τη μάζωξη των μελών μιας οικογένειας για το μνημόσυνο του πατέρα, σε μια δοσμένη με ρεαλισμό και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ταινία.

12. «LOVING» του Τζεφ Νίκολς – ο δικαστικός αγώνας ενός διαφυλετικού ζευγαριού στον αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του ’50, ένα Νότο φυλετικών συγκρούσεων και μισαλλοδοξίας, με εξαιρετικές ερμηνείες από τον Τζόελ Έτζερτον και τη Ρουθ Νέγκα.

The post Οι 12 καλύτερες ταινίες των Κανών appeared first on Enetpress.

Toυ Περικλή Κατσαρού*
Πολλές οικογένειες θέλουν ν ’αποκτήσουν κατοικίδιο,γιατί είναι γεγονός ότι αποτελεί συντροφιά και μας δίνει χαρά.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζει κάποιος που δεν είχε κατοικίδιο στο παρελθόν, αλλά θέλει να αποκτήσει τώρα, είναι ότι αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ αλλά ζωντανός οργανισμός με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Καλό θα είναι λοιπόν πριν το αποκτήσει να λάβει σοβαρά υπ’όψιν του τα παρακάτω:

Να υπάρχει ελεύθερος χρόνος για τις βόλτες του, να το περιποιείται, να το εκπαιδεύει, να παίζει και να έχει επαφή μαζί του. Μην ξεχνάμε ότι τα ζωάκια έχουν και αυτά αισθήματα όπως οι άνθρωποι, και οι ανάγκες μας για επαφή, παιχνίδι, συντροφιά είναι κοινές!

Το οικονομικό κόστος θα πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν ειδικά τα τελευταία χρόνια. Ένα σκυλί μετρίου μεγέθους (15-20 kg),κοστίζει στον ιδιοκτήτη του περίπου 500 ευρώ το χρόνο, συμπεριλαμβανομένης της τροφής η οποία είναι και το βασικό έξοδο, και μία γάτα περίπου 200 ευρώ. Αυτά ισχύουν φυσικά χωρίς να χρειαστεί ν’αρρωστήσουν και τα πάμε στον γιατρό.

Θα πρέπει να είμαστε τυπικοί σε ότι αφορά την πρόληψη της υγείας τους. Εμβολιασμοί, αποπαρασιτώσεις και γενικότερα η πρόληψη της υγείας τους δεν πρέπει να παραλείπονται.

Διακοπές! Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι όταν αποφασίσουμε να φύγουμε για διακοπές, ή εκδρομή, το ζωάκι μας καλό θα είναι να το πάρουμε μαζί, άλλωστε είναι ισότιμο μέλος της οικογένειας. Αν δεν μπορούμε τότε θα πρέπει να φροντίσουμε να το αφήσουμε ή σε κάποιον δικό μας που θα το φροντίσει, ή σε ξενοδοχείο-πανσιόν ζώων με το ανάλογο φυσικά κόστος.

Ιδιαίτερα σε ότι αφορά το σκύλο, συχνά δέχομαι την ερώτηση: «Ποια είναι η καλύτερη ράτσα?»
Φυσικά η ερώτηση αυτή δεν έχει απάντηση! Κάθε ράτσα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τη δική της «χρησιμότητα». Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ένα Rottweilerμε ένα Maltaise, ούτε ένα Setter με ένα Husky.
Επίσης ένα αδεσποτάκι μπορεί να μας δώσει την ίδια αγάπη, αφοσίωση και χαρά.

Αν μας αρέσει κάποια ράτσα μπορούμε να βρούμε πληροφορίες στο διαδίκτυο ή να ρωτήσουμε ένα ειδικό αν πληρούμε ΕΜΕΙΣ τις προϋποθέσεις για την απόκτηση του συγκεκριμένου σκύλου. Ένα μεγαλόσωμο π.χ. σκυλί θα ήταν σαφώς δυστυχισμένο σ’ ένα στενό διαμέρισμα.

Το ζωάκι μας, όπως και τα μικρά παιδιά μέχρι να μάθει, θα κάνει και ζημιές και την ανάγκη του εκεί που δεν πρέπει. Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε οπλισμένοι με υπομονή, ιδιαίτερα οι «μαμάδες» και όλα αυτά θα διορθωθούν. Τα ζωάκια δεν διαβάζουν βιβλία, δεν βλέπουν τηλεόραση….

Το κατοικίδιο πρέπει να το βλέπουμε σαν ισότιμο μέλος της οικογένειας.
Αν το πάρουμε χωρίς να έχουμε σκεφτεί τα παραπάνω, μπορεί να βρεθούμε σε δύσκολη θέση και δεν θα είναι εύκολο να κάνουμε πίσω.

Δύσκολα μεταπωλείται ή χαρίζεται ένα ζώο το οποίο κρατήσαμε 3-4 μήνες και διαπιστώσαμε ότι δεν μπορούμε ν’ ανταπεξέλθουμε στη φροντίδα του.

Σε καμία δε περίπτωση δεν πρέπει να το εγκαταλείψουμε στο δρόμο,όπου θα περάσει δύσκολες στιγμές και είναι πιθανό να χάσει και τη ζωή του! Γι’ αυτό λοιπόν ας είμαστε συνειδητοποιημένοι στην απόκτηση ενός κατοικίδιου.
Είναι επιλογή μας!

* Κτηνίατρος
vetperi@gmail.com

The post Το κατοικίδιο δεν είναι παιχνίδι! appeared first on Enetpress.