Retro Classic 2008. Eίναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι ένα τόσο μεγάλο παζάρι αυτοκινήτου. Άξαφνα ένας ήχος που θύμιζε βομβαρδιστικό του Β’ΠΠ σκεπάζει τα πάντα. Όλοι γυρνάνε προς το σημείο που έρχεται ο θόρυβος. Μία θηριώδης Buick Riviera σταθμεύει πιάνοντας δύο θέσεις, όχι γιατί ο οδηγός είναι απρόσεχτος αλλά γιατί το αυτοκίνητο είναι τεράστιο. Καλώς ήρθατε στον κόσμο των Muscle Cars, ξεχάστε τις ελαφρές Porsche, Ferrari και Lotus γιατί εδώ ισχύει το «Big is Beautiful».

Τα βλέπεις σε κάθε εκδήλωση παλιού αυτοκινήτου. Με τον όγκο τους και τον ακατέργαστο ήχο των τεράστιων V8 τραβάνε τα βλέμματα και του πιο σνομπ ιδιοκτήτη Porsche ή Ferrari. Έχουν φανατικούς οπαδούς σε όλον τον κόσμο, είναι αντικείμενο λατρείας από διάφορους μετατροπείς με αμέτρητες custom κατασκευές.

Tα έχετε δει στην τηλεόραση στους Dukes of Hazard και οι παλιότεροι στο Starsky and Hutch (Ford Gran Torino), στο σινεμά στην διάσημη σκηνή καταδίωξης με την πράσινη Mustang Fastback του «Bullit» Steve McQueen και στην σύγχρονη σειρά ταινιών The Fast and the Furious. Τα Muscle Cars είναι ότι πιο κλασσικό κατασκεύασε και ακόμα κατασκευάζει η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία.

Το Detroit πειραματίστηκε με πολλούς κινητήρες μέχρι μεταπολεμικά να καταλήξει σε δύο βασικές κατηγορίες. Τους μικρότερους εξακύλινδρους εν σειρά και τους μεγαλύτερους, Big Block, V8 ενώ η Chrysler λάνσαρε τον V8 Hemi από την δεκαετία του ΄50. Από τότε τα αυτοκίνητα που ήταν εξοπλισμένα με τους ισχυρότερους κινητήρες λεγόταν Muscle Cars, όπως το Ford και η Chevrolet Corvette, την επανάσταση όμως την έφερε ένα …Άλογο.

Ford Mustang και Pony Cars

Ούτε πέρασε από το μυαλό των ανθρώπων της General Motors τι θα προκαλούσαν με την παρουσία της Chevrolet Corvair στις αρχές του ΄60 . Η Ford με την καθοδήγηση του Lee Iaccoca και την εποπτεία του Henry Ford II , θέλοντας να απαντήσει και αυτή με ένα φτηνό μοντέλο, λάνσαρε, στο World Fair του 1965, την Mustang.

Αν η Corvair όμως ήταν ένα ασταθές και προβληματικό αυτοκίνητο, η Mustang ήταν ένα στιβαρό, φτηνό σπορ αυτοκίνητο που στην αρχή ήταν εξοπλισμένο με τον βασικό εξακύλινδρο κινητήρα της φίρμας . Η επιτυχία της ήταν μεγάλη αλλά η Stang δεν θα γινόταν ποτέ κλασσική εάν η διοίκηση της Ford δεν αποφάσιζε να εξοπλίσει το νέο μοντέλο με τους ισχυρότερους Big Block V8. Κάπως έτσι άρχισε η χρυσή εποχή των Muscle Cars που κράτησε μέχρι την πρώτη πετρελαϊκή κρίση.

Η πρώτη γενιά της Mustang έμεινε στην παραγωγή μέχρι τις αρχές του ΄70 , με διάφορα facelifts . Η εμπορική επιτυχία της ήταν τέτοια που με τα χρόνια γινόταν όλο και πιο ισχυρή , ήταν διαθέσιμη σε τρείς εκδόσεις , Fastback, Hardtop και Cabrio και είχε το δικό της λογότυπο -ένα άλογο που καλπάζει . Το 1965 ο κινητήρας των 4728 κ.εκ. απέδιδε 270 ίππους , η κίνηση μεταδιδόταν στους πίσω τροχούς μέσω ενός τετρατάχυτου χειροκίνητου κιβωτίου (ή τριτάχυτου αυτόματου) , το βάρος ήταν περίπου 1400 κιλά και τα φρένα ήταν ταμπούρα μπρος και πίσω.

Το 1968 εκτός από αισθητικές αλλαγές , η απόδοση ανέβηκε στους 320 ίππους ενώ ήταν διαθέσιμη και με δισκόφρενα. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε η κλασσική Shelby Gt500 KR που ήταν εξοπλισμένη με έναν επτάλιτρο V8 ισχύος 400 ίππων και βάρος περί τα 1500 κιλά. Μαζί με την BOSS 429, που είχε λιγότερη ιπποδύναμη και ήταν εξοπλισμένη με αεροτομή, εισαγωγή στο μαύρο καπό και spoiler ήταν από τις πιο γρήγορες της σειράς αφού ξεπερνούσαν κατά πολύ τα 200 χλμ/ω τελικής ταχύτητας.

Μια αστεία πτυχή της ιστορίας της Mustang είναι η διάθεση του μοντέλου από μεγάλη φίρμα ενοικιάσεων αυτοκινήτων. Λίγο καιρό μετά οι άνθρωποι της εταιρίας ανακάλυπταν ότι τα αυτοκίνητα γύρισαν πίσω με φαγωμένα λάστιχα και ίχνη αυτοκόλλητων στις πόρτες, απόδειξη ότι αυτοί που τα ενοικίαζαν τα χρησιμοποιούσαν σε αγώνες.

Από το άλογο στο ψάρι

Φυσικά ο ανταγωνιστές αντέδρασαν σχεδόν αμέσως , η Chrysler το 1968 με το Barracuda πρώτης γενιάς που απέδιδε 300 ίππους και έμοιαζε αισθητικά με το φθηνότερο Valliant (οι παλιότεροι θα τα θυμούνται ως περιπολικά της Χωροφυλακής) ενώ το 1970 παρουσίασε τα αδελφά μοντέλα Barracuda II και Challenger με το πρώτο να βάζει τα γυαλιά στην Mustang με την έκδοση Cuda AAR του 1970 να αποδίδει 425 ίππους κάτω από το συνθετικό, μαύρο καπό.

Η Chevrolet παρουσίασε το Camaro το 1967 με ισχυρότερη έκδοση την SS396 του 1970 που μοιραζόταν το ίδιο πάτωμα και κινητήρες με το Pontiac Firebird με την έκδοση Trans Am να ξεπερνά τους 300 ίππους.

Dukes of Hazard και Beep Beep

Η μόδα των Muscle Cars πέρασε και στην μεγαλύτερη κατηγορία αλλά και σε εταιρίες που είχαν ένα πιό πολυτελές προφίλ όπως η Mercury, θυγατρική της Ford με το Cougar που στην πρώτη του γενιά μοιραζόταν πολλά με την Mustang. H Dodge από την άλλη παρουσίασε το πολύ όμορφο Charger το οποίο έγινε διεθνές γνωστό ως o General Lee το αυτοκίνητο δηλαδή των Dukes of Hazard.

Στην πιο γρήγορη του έκδοση με την ονομασία Daytona είχε ένα αεροδυναμικό πρόσθετο ρύγχος εμπρός μαζί με μία πολύ μεγάλη αεροτομή για μεγαλύτερη σταθερότητα και τελική ταχύτητα 225 χλμ/ω. Επίσης ογκώδες , με πιο γνωστή την ανοιχτή του έκδοση το Pontiac GTO απέδιδε 360 ίππους στην έκδοση “The Judge” του 1970 που ήταν εξοπλισμένο με πίσω αεροτομή.

Άλλη μια εντυπωσιακή παρουσία ήταν και το Plymouth Roadrunner που πήρε το όνομα του από το γνωστό πουλί της γνωστής σειράς κινουμένων σχεδίων “Roadrunner and Will E. Coyote“ της Warner Bros . Η πρώτη γενιά εμφανίστηκε το 1968 , ενώ το 1970 παρουσιάστηκε η ισχυρότερη έκδοση με τον επτάλιτρο V8 Hemi και απόδοση που ξεπερνούσε τους 400 ίππους με την ονομασία Super Bird. H έκδοση αυτή είχε, όπως και η Daytona , πρόσθετο αεροδυναμικό ρύγχος και μεγάλη αεροτομή. Το 1971 παρουσιάστηκε και μια δεύτερη γενιά του αυτοκινήτου.

Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελούν τα Cadillac Eldorado του 1970 αλλά και το Oldsmobile Toronado του 1966 τα οποία για πρώτη φορά στις ΗΠΑ είχαν κίνηση εμπρός, έχοντας κατά τα άλλα κοινά χαρακτηριστικά με τα άλλα αυτοκίνητα της εποχής, δηλαδή V8 κινητήρες, βάρος που πλησίαζε τους 2 τόνους, χειροκίνητα κιβώτια 4 και αυτόματα τριών σχέσεων και προαιρετικά δισκόφρενα.

Η μοιραία πετρελαϊκή κρίση

Τα Muscle Cars ήταν η αμερικανική άποψη για την γρήγορη οδήγηση. Είχαν αργά κιβώτια, μαλακές αναρτήσεις και αδύναμα φρένα. Ήταν περισσότερο Cruisers παρά αγωνιστικές κατασκευές. Ήταν όμως προσιτά, σε σχέση με τις εξωτικές Ferrari, Porsche, Lamborghini και Maserati, κατασκευάστηκαν σε μεγάλους αριθμούς και το σπουδαιότερο είχαν απλούς ανθεκτικούς και πανίσχυρους κινητήρες .

Όμως η πετρελαϊκή κρίση των αρχών της δεκαετίας του ΄70 έπιασε την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία απροετοίμαστη. Από την άλλη οι αυστηρότερες περιβαλλοντολογικές προδιαγραφές σήμαναν το τέλος των ισχυρών V8. Τα Muscle Cars ή άλλαξαν χαρακτήρα , με κύριο παράδειγμα την κάκιστη δεύτερη γενιά του Mustang ή είχαν πολύ μικρή ιπποδύναμη όπως η Corvette του 1983 που απέδιδε 180 ίππους ή η Camaro με τον τετρακύλινδρο κινητήρα Iron Duke.

Τα υβρίδια και η επιστροφή

Οι πανίσχυροι αμειρκανικοί V8 έκαναν μία δέυτερη καριέρα τοποθετημένοι και σε πολλά ευρωπαϊκά αυτοκίνητα τα οποία στις ΗΠΑ αποκαλούσαν “υβρίδια” όπως τα ελβετικά Monteverdi, το γνωστό De Tomaso Pantera, τα ιταλικά Iso και Bizzarini αλλά, την αγωνιστική Lola T70 και κάποια μοντέλα της McLaren.

Η νέα αρχή των Muscle Cars έγινε όταν Detroit αποφάσισε να γυρίσει πίσω στις ρίζες. Έτσι Mustang το 2005 έμοιαζε αισθητικά με την πρώτη γενιά, με μία διαφημιστική καμπάνια που ανέστησε ψηφιακά και τον Steve McQueen ως Bullit. Σήμερα τα Muscle Car περνάνε μιά δεύτερη νεότητα με τα Ford Mustang , Dodge Charger και Challenger, Chevrolet Corvette αλλά και έναν καινούργιο που δεν υπήρχε στην παλιά εποχή το Dodge Viper. Και για να πεισθείτε ότι οι αμερικανοί δεν έβαλαν μυαλό κάποια από αυτά έχουν και Burn Out Mode…

Eπεξηγήσεις φωτογραφιών

1. Το έμβλημα των Ford Mustang.
2. Ένας περίπου General Lee. Ένα Dodge Charger Road-Truck
3. Πάνω το Plymouth Barracuda δέυτερης γενιάς , στο μέσο το μοντέλο της πρώτης γενιάς και κάτω το Plymouth Roadrunner Superbird.
4. Πάνω μία Corvette και κάτω μια Chevy Camaro δεύτερης γενιάς.
5. Πάνω η πρώτη Pomtiac Firebird και κάτω το μοντέλο από την δεκαετία του ’70
6. Τρείς υπέροχες Mustang. Πάνω η Boss , στο μέσον δύο Fastback και κάτω μιά Shelby από το 1971.
7. Πάνω ένα Dodge Charger κάτω ένα Challenger.

8.-9.-10.   Πάνω η Mustang δεύτερης γενιάς, στο μέσον μια από την δεκαετία του ΄80 και κάτω δύο από το 2005.

The post Muscle και Pony Cars – Fast και Furious appeared first on Enetpress.

H Ford έχει να «δει» το Νο 1 στις πόρτες κάποιου αγωνιστικού αυτοκινήτου της από το 1982. Φέτος θα το ξαναδεί, καθώς στο τιμόνι θα βρίσκεται ο παγκόσμιος πρωταθλητής Οζιέ.

Έπρεπε να περάσουν 37 χρόνια για δει η Ford το Νο 1 σε αγωνιστικό της αμάξι. Το 1981 ήταν η τελευταία χρονιά που οδηγός με Ford κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα, και αυτό με τον Φινλανδό θρύλο Άρι Βατάνεν. Φέτος, χωρίς να έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα, θα έχει την ευκαιρία να την οδηγησει στην κορυφή ένας παγκόσμιος πρωταθλητής, ο Σεμπαστιάν Οζίέ.

Βέβαια, το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμα, καθώς δεν έχει καν ξεκινήσει, αλλά η Ford φαντάζει ως το πρώτο φαβορί σε ένα πρωτάθλημα που αναμένεται συναρπαστικό λόγω των νέων κανονισμών που έχουν κάνει τα αυτοκίνητα γρηγορότερα και πιο εντυπωσιακά με τα μεγάλα αεροδυναμικά βοηθήματα.

Αυλαία του πρωταθλήματος στις 18-22 Ιανουαρίου από το Μόντε Κάρλο.

{source}
<iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/hNUbl8oSA44″ frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}

The post Η χρονιά της M-Sport φέτος; (video) appeared first on Enetpress.

Όσοι έχουμε παρακολουθήσει το «Westworld», μας έχει βασανίσει όλους νομίζω η ύπαρξη –θαρρώ- του Arnold, που ακόμα και μέχρι το τέλος της σεζόν παρέμεινε μυστήριο.

Στο «Westworld» ο Arnold είναι ο μυστηριώδης συνεργάτης με τον οποίο ο Ford (Anthony Hopkins) δημιούργησε πιθανότατα το θεματικό πάρκο. Ο τύπος παραμένει το μεγαλύτερο ερώτημα στη σειρά –μέχρι τώρα.

Μια θεωρία αναφέρει πως ο Arnold ήταν μπροστά στα μάτια μας όλο αυτό το διάστημα.

Η θεωρία: o Bernard είναι ο Arnold
Υπήρχε μια γενική συζήτηση γύρω από το θέμα, ωστόσο το μεγαλύτερο στήριγμα στη θεωρία πως ο Bernard είναι ένα ρομπότ που δημιούργησε ο Arnold καθ’ ομοίωσίν του, το έδωσε ίσως το 6ο επεισόδιο με τίτλο «The Adversary».

Έχουμε δει hints καθ’όλη τη διάρκεια της πρώτης σεζόν πως ο Bernard δεν είναι πολύ… ανθρώπινος. Για παράδειγμα ο Ford υπενθυμίζει συνεχώς στον Bernard για την απώλεια του γιου του –το θλιβερό «backstory» του. Στο επεισόδιο αυτό ο Bernard ανακαλύπτει ένα σπίτι γεμάτο «οικοδεσπότες» που υποτίθεται απεικονίζουν την οικογένεια του Ford. Ενώ εκεί ο Bernard δέχεται επίθεση από έναν «οικοδεσπότη», υποψιάζεται πως αυτός είναι ο Arnold. Ο Ford τότε εμφανίζεται από το πουθενά για να σταματήσει τον επιτιθέμενο κι έπειτα αποκαλύπτει πως το μοντέλο αυτό σχεδιάστηκε βάσει της εικόνας του πατέρα του.

Δεν υπάρχει κάποια άλλη πόρτα στο δωμάτιο ώστε να μπορούσε να είχε περάσει ο Ford και δεν υπήρχε περίπτωση ο Bernard να μην είχε παρατηρήσει το αφεντικό του να στέκεται ακριβώς δίπλα του! –κι εδώ χτυπάει το καμπανάκι!!!

Αν ο Bernard ήταν ρομπότ ωστόσο, θα έβλεπε μόνο ό,τι θα ήθελε ο Ford. Σ’ αυτή την περίπτωση η καλύτερη απόδειξη πως ο Bernard είναι ρομπότ που έχει σχεδιαστεί από τον Arnold είναι η παρακάτω φωτογραφία:

Στο 3ο επεισόδιο «The Stray» ο Ford μιλάει για τις πρώτες του ημέρες στο πάρκο και αποκαλύπτει πως είχε έναν συνεργάτη. Δίνει λοιπόν στον Bernard μια φωτογραφία όπου υποθέτουμε πως απεικονίζεται ο Ford με τον συνεργάτη του.

Δεν υπάρχει κάποιος άλλος στη φωτογραφία –ή μήπως υπάρχει;

Στο reddit είχε ανοίξει συζήτηση γύρω από το θέμα και εξηγούσε πως ο Arnold είναι όντως στη φωτογραφία, αλλά επειδή ο Bernard είναι ρομπότ σχεδιασμένο από αυτόν, δεν μπορούσε να τον αντιληφθεί.

Bernard’s seeing himself in the image as Arnold wouldn’t have made sense to his programming ― and therefore «doesn’t look like anything». A blank spot in the photo.

Μην το σκέφτεστε ωστόσο τόσο πολύ, γιατί θυμάστε τι έμαθε η γλυκιά Maeve μας!

{source}
<iframe src=”//giphy.com/embed/9XK0C1rNqsw2A” width=”480″ height=”265″ frameBorder=”0″ class=”giphy-embed” allowFullScreen></iframe><p><a href=”https://giphy.com/gifs/westworld-9XK0C1rNqsw2A”>via GIPHY</a></p>
{/source}

The post Ποιος είναι τελικά ο Arnold στο «Westworld» (Spoiler Alert!) appeared first on Enetpress.

Mέχρι το τέλος Νοέμβρη θα γνωρίζουμε την ομάδα στην οποία θα συνεχίσει την καριέρα του ο Sebastien Ogier, μετά την αιφνιδιαστική απόφαση της Volkswagen να αποχωρήσει από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι στο τέλος του 2016.

Ο Γάλλος, τέσσερις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, βρίσκεται σε συζητήσεις με δύο εταιρείες, την M-Sport (Ford) και τη Citroen που επιστρέφει το 2017 σε φουλ εργοστασιακούς ρυθμούς, αλλά πριν πάρει την τελική του απόφαση θέλει να οδηγήσει τα νέα τους αγωνιστικά προδιαγραφών 2017, ώστε να μπορέσει να σχηματίσει άποψη.

Για να μπορέσει βέβαια να βρεθεί στο μπάκετ των νέων Fiesta RS WRC και C3 WRC θα πρέπει να εξασφαλίσει σχετική άδεια από τη Volkswagen, με την οποία έχει συμβόλαιο.

Ο ίδιος πιστεύει ότι το εμπόδιο θα ξεπεραστεί λόγω των πολύ καλών σχέσεων που έχει με την εταιρεία: «Έχουμε αυτό που λέμε μια συμφωνία κυρίων που μου επιτρέπει να δουλεύω για το μέλλον μου», ανέφερε χαρακτηριστικά ο τέσσερις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής από την Αυστραλία, όπου βρίσκεται για το τελευταίο Ράλι της χρονιάς και τελευταία παράσταση της VW στο WRC.

«Ελπίζω ότι όταν επιστρέψω στην Ευρώπη θα μπορέσω πολύ γρήγορα να δουλέψω πάνω στο νέο project, γιατί απομένουν ελάχιστες εβδομάδες μέχρι την έναρξη του Πρωταθλήματος.

Δεν αποτελεί μυστικό ότι βρίσκομαι σε συζητήσεις με δυο ομάδες. Το επόμενο βήμα είναι να δουλέψω πιο σκληρά μαζί τους για να κατανοήσω το πλάνο που έχουν για το μέλλον. Μου αρέσει να κρίνω πριν υπογράψω με κάποιον και επιπλέον να δοκιμάσω το αυτοκίνητο -είναι σημαντικό να έχω μια πρώτη αίσθηση για το ποιο αυτοκίνητο μπορεί να οδηγήσω του χρόνου».

The post Ο Οζιέ, «μήλον της Έριδος» για Citroen και M-Sport appeared first on Enetpress.

Του Άγγελου Φούντα
Ολοκληρώθηκε στο Llandudno της Ουαλίας ο 1ος γύρος του τουρνουά Snooker «World Grand Prix», με τις εκπλήξεις να συνεχίζονται και τη δεύτερη μέρα, καθώς ακόμα δύο παίχτες της καλύτερης 16άδας του κόσμου έμειναν εκτός. Έτσι μετά τους αποκλεισμούς των Ronnie O’Sullivan, Barry Hawkins και Neil Robertson, ήταν η σειρά των Mark Selby και Marco Fu να αποκλειστούν.

Ας δούμε όμως το τι συνέβη στους αγώνες του 1ου γύρου της Τετάρτης:

-Χαλαρός ο Trump
Ο Judd Trump είχε δηλώσει πριν μερικές μέρες πως πρέπει να καταφέρει να παίζει στα μεγάλα τουρνουά χωρίς να σκέφτεται την πίεση και στον πρώτο του αγώνα στο World Grand Prix φαίνεται πως τα κατάφερε. Το νούμερο 5 στον κόσμο και υπερασπιστής του τίτλου επικράτησε με σκορ 4 – 1 σε έναν αγώνα που όλοι πίστευαν πως θα είναι ντέρμπι, καθώς αντιμετώπιζε το νούμερο 14, Mark Williams. Τελευταίο τουρνουά με τηλεοπτική κάλυψη που κέρδισε ο Trump ήταν πέρυσι το World Grand Prix 2015, όπου είχε επικρατήσει του Ronnie O’Sullivan στον τελικό. Όσον αφορά τον αγώνα ο Trump προηγήθηκε με σκορ 2 – 0, ο Williams μείωσε σε 2 -1 αλλά ο Trump ήταν αποφασισμένος και πήρε τα 2 επόμενα frame, κάνοντας και ένα break 122 πόντων στο τελευταίο.

Μετά τον αγώνα δήλωσε:

«Έβαζα καλές μπάλες και το ευχαριστιόμουν. Είναι πολύ βασικό να μπορείς να παίζεις χαλαρός. Ο Mark πάντα παίζει με αυτόν τον τρόπο και είναι γενικά ο καλύτερος στον κόσμο σε αυτόν τον τομέα. Μπορείς να μάθεις πολλά από αυτόν. Μου αρέσει που παίζω στο Llandudno γιατί είναι ένα πολύ ειρηνικό μέρος και το ευχαριστιέμαι πάρα πολύ».

Όταν ρωτήθηκε για το αν πιστεύει πως πλέον έχει καλύτερες πιθανότητες στο τουρνουά καθώς αποκλείστηκαν κάποια φαβορί όπως ο O’Sullivan και ο Robertson, απάντησε:

«Προτιμώ να παίζω ενάντια στους κορυφαίους παίχτες γιατί αναγκάζομαι να μένω συγκεντρωμένος συνέχεια και προσπαθώ να παίζω καλύτερα».

-Με άνεση ο Bingham
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής Stuart Bingham επικράτησε άνετα του David Gilbert με σκορ 4 -1, ενώ έκανε και ένα break 80 πόντων. Ο Bingham παραδέχεται πως η χρονιά δεν είναι η καλύτερή του και πως πρέπει να καταφέρει να φτάσει σε έναν τελικό κάποια στιγμή φέτος.

«Οι αντίπαλοί μου παίζουν καλύτερα εναντίον μου καθώς κέρδισα πέρυσι το παγκόσμιο, οπότε το να με κερδίσουν προσθέτει μιαν άλλη αίγλη. Προσπαθώ να προετοιμάζομαι όσο καλύτερα, αλλά δεν πετυχαίνει πάντα. Τις τελευταίες βδομάδες πάλευα με το παιχνίδι μου, αλλά τώρα νιώθω πως βρίσκομαι σε καλό δρόμο».

-Εκτός ο Selby
Παρέα στον Ronnie O’Sullivan και στον Neil Robertson θα κάνει το νούμερο 1 στον κόσμο Mark Selby, καθώς αποκλείστηκε από τον Tom Ford με σκορ 4 – 2. Ο Selby άνοιξε το σκορ κερδίζοντας το 1ο frame αλλά ο Ford απάντησε με 3 frames στην σειρά κάνοντας το 3 – 1. Ο Selby μείωσε σε 3 – 2, είχε την ευκαιρία για το 3 – 3, αλλά δεν τα κατάφερε και ο Ford πήρε τελικά το 5ο frame και τον αγώνα με τελικό σκορ 4 – 2.

Μετά το παιχνίδι το νούμερο 48 στον κόσμο δήλωσε:

«Ήμουν άνετος σήμερα διότι ο Mark και εγώ μεγαλώσαμε μαζί, οπότε δεν ένιωθα πως αντιμετώπιζα το νούμερο 1 στον κόσμο. Έπαιξα καλά αλλά και ο Mark έχασε κάποια χτυπήματα. Αυτή η νίκη είναι μια από τις καλύτερες της καριέρας μου. Ο Mark σκόπευε να μου αγοράσει εισιτήριο για να δούμε τον αγώνα μεταξύ της Leicester με τη Newcastle, αλλά τώρα δεν είμαι σίγουρος αν το κάνει».

-Μεγάλη νίκη για τον Thepchaiya Un-Nooh
Ο Ταϊλανδέζος Thepchaiya Un-Nooh επικράτησε με σκορ 4 – 3 του Marco Fu σε έναν αγώνα για γερά νεύρα. Αν και βρέθηκε μπροστά με 3 – 0, ο Fu επέστρεψε δυναμικά, έκανε το 3 – 3 και στο τελευταίο frame έφτασε να βρίσκεται μπροστά στο σκορ με 51 – 1 πριν δώσει την ευκαιρία στον αντίπαλό του να επιστρέψει στο τραπέζι. Ο Un-Nooh την εκμεταλλεύτηκε και τελικά πήρε την πρόκριση με σκορ 4 – 3.

-Πρόκριση για Carter, Murphy, Wilson και Wenbo
Ο Shaun Murphy φαίνεται να βιαζόταν να τελειώσει τον αγώνα του καθώς επικράτησε με σκορ 4 – 0 του Michael White μέσα σε 54 λεπτά. Μετά το παιχνίδι δήλωσε:

«Υπάρχουν μέρες στο snooker που απλά πρέπει να αρπάζεις την ευκαιρία και να παίζεις ό,τι μπάλα μπορείς. Όταν είσαι στη μέρα σου βάζεις τα πάντα. Έχω μια καλή ευκαιρία να πάω καλά στο τουρνουά τώρα που μερικοί από τους καλύτερους του κόσμου αποκλείστηκαν, αλλά είμαι πολύ μεγάλος πλέον για να μπορώ να πω ότι θα το κερδίσω. Απλός θα προετοιμαστώ για το επόμενο παιχνίδι και βλέπουμε».

Ο Kyren Wilson κέρδισε τον Jamie Jones με σκορ 4 – 2. Μάλιστα στο 5ο frame νίκησε μετά από snooker που έκανε καθώς βρισκόταν αρκετά πίσω στο σκορ.

Ο Ali Carter κατάφερε μια σπουδαία νίκη απέναντι στο ανερχόμενο αστέρι του παιχνιδιού Luca Brecel με σκορ 4 -1, την οποία υπογράμμισε και με ένα break 103 πόντων.

Ο Liang Wenbo επικράτησε με σκορ 4 – 1 του Graeme Dott κάνοντας και ένα century break 105 πόντων.

Ο δεύτερος γύρος ξεκινάει σήμερα (Πέμπτη) και τα παιχνίδια θα γίνουν μεσημέρι και βράδυ.

Τα ζευγάρια που προέκυψαν στον δεύτερο γύρο:
John Higgins vs Ryan Day
Judd Trump vs Stuart Bingham
Tom Ford vs Allister Carter
Joe Perry vs Kyren Wilson
Martin Gould vs Shaun Murphy
Michael Holt vs Liang Wenbo
Mark Allen vs Thepchaiya Un-Nooh
Ding Junhui vs Peter Ebdon

Αναλυτικά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου:

David Gilbert vs Stuart Bingham (1-4)
Liang Wenbo vs Graeme Dott (4-1)
Judd Trump vs Mark Williams (4-1)
Marco Fu vs Thepchaiya Un-Nooh (3-4)
Mark Selby vs Tom Ford (2-4)
Luca Brecel vs Allister Carter (1-4)
Shaun Murphy vs Michael White (4-0)
Kyren Wilson vs Jamie Jones (4-2)
Neil Robertson vs Peter Ebdon (3-4)
Joe Perry vs Barry Hawkins (4-0)
Ben Woollaston vs Ding Junhui (3-4)
Martin Gould vs Tian Pengfei (4-0)
John Higgins vs Stephen Maguire (4-0)
Matthew Selt vs Ryan Day (1-4)
Ronnie O’Sullivan vs Michael Holt (3-4)
Mark Allen vs David Grace (4-2)

The post Snooker: συνεχίζονται οι εκπλήξεις στο «World Grand Prix» appeared first on Enetpress.

Το μοντέλο Τ, ή αλλιώς Tin Lizzie, είναι το θεμέλιο της αυτοκρατορίας που έχτισε ο Χένρυ Φορντ σε όλο τον κόσμο. Εάν το αυτοκίνητο γεννήθηκε, ως αντικείμενο, στην Γερμανία, στις ΗΠΑ γεννήθηκε, μέσω του Φορντ Τ, ως προϊόν.

Γύρω στα 15,5 εκ. μοντέλα Τ κατασκεύασε η Φορντ από το 1908 μέχρι το 1927. Μέσα σε αυτή την χρονική περίοδο, ο Χένρυ Φορντ από βιοτέχνης έγινε βιομήχανος, το Ντιτρόιτ έγινε η βάση της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας και το αυτοκίνητο έγινε προϊόν μαζικής παραγωγής. Ο δαιμόνιος Χένρυ Φορντ μέσω αυτού του αυτοκινήτου εισήγαγε πολλές νέες ιδέες που σήμερα αποτελούν την βάση της σύγχρονης παραγωγής οχημάτων.

Τα συστατικά της επιτυχίας

Γραμμή παραγωγής. Πριν το μοντέλο Τ η παραγωγή αυτοκινήτων γινόταν αργά και με τα εργαλεία ενός σιδηρουργού. Ο Φόρντ έβαλε την παραγωγή σε μια γραμμή όπου οι εργάτες έκαναν συγκεκριμένη εργασία με συγκεκριμένη σειρά. Η ταινία παραγωγής του σήμερα στηρίζεται ακριβώς στην ίδια λογική.

Το αυτοκίνητο ως παγκόσμιο προϊόν μαζικής κατανάλωσης. Χαμηλή τιμή, γρήγορη παράδοση, πολλές εκδόσεις, απλή και ανθεκτική κατασκευή και χρήση διαφήμισης για την εμπορική προώθηση. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο έβγαινε κυρίως σε μαύρο χρώμα για λόγους μείωσης του κόστους. Στις εποχές της μεγάλης ζήτησης παραγόταν σε πάνω από 20 εργοστάσια ανά τον κόσμο.Το αυτοκίνητο πια δεν αφορούσε μόνο τους πλούσιους αλλά όλους. Με περίπου 500 δολάρια ο καθένας μπορούσε να αποκτήσει ένα.

Χρήση φθηνών και ανακυκλώσιμων υλικών. Το ξύλο που περίσσευε ο Χένρυ Φορντ το χρησιμοποιούσε για παραγωγή κάρβουνου.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Το μοντέλο Τ ζύγιζε από 600 μέχρι 700 κιλά. Το κινούσε ένας τετράχρονος, τετρακύλινδρος, βενζινοκινητήρας 2,9 λίτρων, ισχύος 20 ίππων. Μπορούσε να αναπτύξει γύρω στα 60 χλμ. ανώτατη ταχύτητα και είχε δύο ταχύτητες εμπρός συν μία όπισθεν και χειρόφρενο. Η διαρρύθμιση του εσωτερικού έμοιαζε οπτικά με τα σημερινά αυτοκίνητα, αλλά ήταν πολύ διαφορετική και περίπλοκη. Το χειρόφρενο χρησίμευε και για την επιλογή της νεκράς, το αυτοκίνητο είχε το πετάλι του φρένου εκεί που είναι στα σημερινά αυτοκίνητα το γκάζι το οποίο βρισκόταν στο τιμόνι. Το όχημα είχε δύο διαφορετικά πετάλια, ας πούμε ένα είδος συμπλεκτών, για κίνηση μπρος ή πίσω δίπλα από το πετάλι του φρένου. Ο κινητήρας απέδιδε την ισχύ του πολύ χαμηλά, στις 1800 σ.α.λ..

Η αυτονομία του ήταν πολύ καλή για την εποχή του, περίπου 200 χλμ με ένα γέμισμα.

Το μοντέλο Τ είχε όλα τα χαρακτηριστικά του λαϊκού αυτοκινήτου και εκτός από μεγάλη επιτυχία κινητοποίησε τον ανταγωνισμό επηρεάζοντας τα πάντα, για πάντα στην παραγωγή αυτοκινήτου. Οι ιδέες του εφαρμόστηκαν φυσικά και στην Ευρώπη και αποτελούν την βάση της μαζικής παραγωγής αυτοκινήτου ακόμα και σήμερα. Αντικαταστάθηκε το 1927 από το μοντέλο Α ενώ το ρεκόρ του το έχει σπάσει μόνο ο σκαραβαίος της Φολκσβάγκεν που παρήχθη σε περισσότερες μονάδες και έμεινε στην παραγωγή πιο πολλά χρόνια. Αλλά χωρίς το Τ ίσως να μην υπήρχε και ο σκαραβαίος.

Ο πατέρας του μοντέλου Τ, Χένρυ Φορντ, πέθανε το 1947. Εν τω μεταξύ είχε γίνει ένας από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο και όλα αυτά χάρις σε ένα μικρό απλό αυτοκίνητο, που μπορεί να έμοιαζε με άμαξα αλλά ήταν πολύ ταχύτερο από αυτή.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΦΟΓΙΩΡΓΟΣ

The post Ford Model T – To αυτοκίνητο του αιώνα appeared first on Enetpress.

Η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Ford σχεδιάζει ένα σύστημα με το οποίο τα οχήματά της θα επικοινωνούν με τα σπίτια που είναι συνδεδεμένα στο Διαδίκτυο, χάρη σε μια συνεργασία με την Amazon, τον κολοσσό του ηλεκτρονικού εμπορίου.

“Οι ερευνητές της Ford αναπτύσσουν μέσα για να συνδέσουν τα σπίτια με τα αυτοκίνητα” ανέφερε σήμερα ο επικεφαλής της εταιρείας, Μαρκ Φιλντς, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Λας Βέγκας όπου αύριο εγκαινιάζεται για το κοινό το σαλόνι ηλεκτρονικών CES (Consumer Electronics Show). “Σήμερα, ανακοινώνουμε ότι συνεργαζόμαστε με την Amazon για να συνδέσουμε τα αυτοκίνητά μας με την Alexa (φωνητική βοήθεια) και τον κόμβο Echo για τα συνδεδεμένα σπίτια “.

Το Echo είναι μια ηλεκτρονική συσκευή, ένας μαύρος κύλινδρος που διαθέτει ένα ηχείο και μια “εικονική προσωπική βοηθό”, την Alexa, η οποία μπορεί να απαντά σε ερωτήσεις για τον καιρό ή για τις τελευταίες ειδήσεις και ταυτόχρονα μπορεί να ελέγχει συνδεδεμένες οικιακές συσκευές.

Η Amazon λάνσαρε το σύστημα αυτό τον Νοέμβριο του 2014, αρχικά σε περιορισμένο αριθμό επιλεγμένων πελατών της κατόπιν πρόκλησης. Αν και δεν αποκαλύφθηκαν στοιχεία των αρχικών πωλήσεων, η υποδοχή του φαίνεται ότι ήταν αρκετά θετική, ώστε η εταιρεία να το διαθέσει και στο ευρύτερο κοινό από τον Ιούνιο του 2015.

Ο Μαρκ Φιλντς και ο αντιπρόεδρος της Amazon Γκρεγκ Χαρτ εξήγησαν σήμερα ότι η συνεργασία των δύο εταιρειών θα επιτρέψει τη χρήση του Echo και της Alexa για να επικοινωνεί κανείς με το αυτοκίνητό του από το σπίτι του, για παράδειγμα για να θέτει τη μηχανή σε λειτουργία, να το ξεκλειδώνει από απόσταση, να ελέγχει την ποσότητα του καυσίμου στο ντεπόζιτο, ή την κατάσταση της μπαταρίας. Η επικοινωνία θα είναι και αντίστροφη: από το αυτοκίνητο θα μπορεί κανείς να σβήνει τα φώτα του σπιτιού ή να ανοίγει την πόρτα του γκαράζ του.

Αυτή η λειτουργική δυνατότητα θα είναι διαθέσιμη “αργότερα φέτος” για τους ιδιοκτήτες των οχημάτων που είναι εξοπλισμένα με το σύστημα Sync. Σήμερα κυκλοφορούν 15 εκατομμύρια τέτοια αυτοκίνητα και ο αριθμός τους αναμένεται να αυξηθεί στα 43 εκατομμύρια μέχρι το 2020, σημείωσε ο Φιλντς.

Η Ford θέλει επίσης να συνδέσει τα αυτοκίνητά της με μη επανδρωμένα μικρά αεροσκάφη και για αυτό συνεργάζεται με την εταιρεία DJI, στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού για κατασκευαστές. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα σύστημα με το οποίο αυτοκίνητα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα ανταλλάσσουν πληροφορίες, για παράδειγμα για να ελέγχουν ζώνες που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές και να επιταχύνεται έτσι η αποστολή βοήθειας.

Το σύστημα αυτό προορίζεται για τα Ηνωμένα Έθνη, ώστε οι εργαζόμενοί τους να ελέγχουν και να επιτηρούν περιοχές όπου έχουν σημειωθεί φυσικές καταστροφές, διευκρίνισε η Ford. Το έπαθλο για τον νικητή θα είναι 100.000 δολάρια.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

The post H FORD σχεδιάζει τα αυτοκίνητα του μέλλοντος appeared first on Enetpress.