Η κλιματική αλλαγή αποτελεί  παγκόσμιο φαινόμενο. Ποια είναι όμως η κατάσταση συγκεκριμένα στην Ευρώπη; Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι Ευρωπαίοι ρυπαντές;

Σχετικά με την αλλαγή του κλίματος, η ΕΕ διαμορφώνει και υλοποιεί πολιτικές και στρατηγικές για το κλίμα, διαδραματίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για το κλίμα. Έχει δεσμευτεί να εξασφαλίσει την επιτυχή εφαρμογή της συμφωνίας του Παρισιού και την εφαρμογή του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών της ΕΕ (ΣΕΔΕ).

Σε αυτό το πλαίσιο, οι χώρες της ΕΕ έχουν συμφωνήσει να επιτύχουν διάφορους στόχους κατά τα προσεχή χρόνια. Η ΕΕ επιδιώκει να εξασφαλίσει ότι οι ανησυχίες για το κλίμα λαμβάνονται υπόψη και σε άλλους τομείς πολιτικής (π.χ. στους τομείς μεταφορών και ενέργειας) και επίσης προωθεί τις τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα και μέτρα προσαρμογής.

Η περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ βασίζεται στα άρθρα 11 και 191-193 της Συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ. Σύμφωνα με το άρθρο 191, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αποτελεί στόχο της περιβαλλοντικής πολιτικής της ΕΕ. Η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί πρωταρχικό στόχο για την ΕΕ, η οποία έχει δεσμευτεί για ένα «υψηλό επίπεδο προστασίας και βελτίωσης της ποιότητας του περιβάλλοντος» (άρθρο 3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση).

Οι μεγαλύτεροι παραγωγοί αερίων θερμοκηπίου της ΕΕ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός αερίων θερμοκηπίου στον κόσμο μετά την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ ακολουθεί η Ινδία, η Βραζιλία και η Ρωσία (2012).

Εντός της ΕΕ, οι έξι μεγαλύτεροι  ρυπαντές το 2015, ήταν η Γερμανία, η Βρετανία , η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πολωνία. Ο κλάδος της ενέργειας ήταν υπεύθυνος για το 78% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην ΕΕ το 2015, ενώ η βιομηχανία για το 8,7%.

Η μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου στην ΕΕ

Το 2008, η ΕΕ έθεσε ως στόχο τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 20% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990. Τα στοιχεία είναι πολύ θετικά σχετικά με την επίτευξη αυτού του στόχου: το 2015 το ποσοστό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ΕΕ αντιπροσώπευε πτώση της τάξης του 22%, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.

Το 2014, η ΕΕ έθεσε  νέο στόχο για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά τουλάχιστον 40% έως το 2030, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος αναφέρει ότι οι προβλεπόμενες μειώσεις βάσει της τρέχουσας κατάστασης των μέτρων της ΕΕ το 2017 θα υπολείπονται του στόχου, υπολογίζοντας μείωση γύρω στο 30% έως το 2030.

Πηγή: Blog:marina anastas.kourbela

The post Οι μεγαλύτεροι ρυπαντές στην ΕΕ: Γερμανία, Βρετανία , Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία appeared first on Enetpress.

Της Ευρυδίκης Παπαλάμπρου

Σύμφωνα με το Ειδικό Ευρωβαρόμετρο, λιγότεροι από τους μισούς πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ταξιδεύουν σε άλλες χώρες του μπλοκ πάνω από μία φορά κάθε πέντε χρόνια, ενώ το 37% δεν έχει επισκεφθεί ποτέ κάποια άλλη χώρα της ΕΕ.

Η έρευνα καταδεικνύει σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των 28 του ευρωπαϊκού μπλοκ, σε ό,τι αφορά στην τάση των πολιτών τους να… περάσουν τα σύνορα.

Σχεδόν όλοι οι πολίτες σε πλουσιότερες χώρες του Βορρά, όπως η Σουηδία, η Δανία και η Ολλανδία, έχουν ταξιδέψει σε άλλα κράτη του μπλοκ. Επιπλέον, πάνω από το 65% των πολιτών τους επισκέπτονται μια άλλη χώρα της Ένωσης τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.

Αντιθέτως, λιγότερο από το 10% των Ελλήνων ταξιδεύει σε κάποια άλλη χώρα μία φορά το χρόνο και πάνω από το 60% δεν έχει καν επισκεφθεί κάποιο άλλο κράτος. Η Πορτογαλία και η Βουλγαρία, δύο από τα μεγαλύτερα κράτη χαμηλού εισοδήματος στην ΕΕ, παρουσιάζουν παρόμοια εικόνα.

Στο μεταξύ, η έξοδος της Βρετανίας από το ευρωπαϊκό μπλοκ εκτιμάται πως θα έχει έναν μικρό αρνητικό αντίκτυπο στις μετακινήσεις στους κόλπους της Ένωσης: το 40% των Βρετανών ταξιδεύει στην ΕΕ μία φορά το χρόνο και μόνο το 27% δεν έχει ταξιδέψει ποτέ σε άλλη χώρα της ΕΕ.

The post Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν επισκέπτονται άλλες χώρες της ΕΕ! appeared first on Enetpress.

Aπό την Πέμπτη, 15 Ιουνίου, τίθεται σε ισχύ η απόφαση της ΕΕ με την οποία καταργούνται τα τέλη περιαγωγής, κι έτσι, όσοι ταξιδεύουν εντός ΕΕ θα μπορούν να απολαμβάνουν μηνύματα, κλήσεις και σερφάρισμα χωρίς επιπλέον χρεώσεις.

Θα χρεώνονται με βάση της εγχώριες τιμές μέσα από το πρόγραμμα κινητής τηλεφωνίας στο οποίο και είναι συνδρομητές. Για παράδειγμα, ο καταναλωτής που έχει επιλέξει ένα μηνιαίο πακέτο δωρεάν ομιλίας, SMS ή δεδομένων στη χώρα του, οποιαδήποτε χρήση γίνεται όταν ταξιδεύει στην ΕΕ, θα αφαιρείται από το πακέτο, ακριβώς όπως γίνεται και στη χώρα του, χωρίς πρόσθετες χρεώσεις, υπό τον όρο της εύλογης χρήσης.

Για το λόγο αυτό καλό θα είναι ο καταναλωτής να ελέγχει το υπόλοιπο του χρόνου του πριν ταξιδέψει αλλά και κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο εξωτερικό. Σε περίπτωση που κάποιος μετακομίσει και εγκατασταθεί μόνιμα σε άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ, θα πρέπει να προχωρήσει σε νέα σύμβαση με τοπικό τηλεπικοινωνιακό πάροχο και, στη συνέχεια, θα απολαμβάνει τα ίδια δικαιώματα, όταν ταξιδεύει στο εξωτερικό εντός ΕΕ.

Για να αποφύγει τους «φουσκωμένους» λογαριασμούς, έχει τεθεί ανώτατο όριο όσον αφορά τον όγκο των δεδομένων που μπορεί ο καταναλωτής να «κατεβάσει » από το κινητό ανά τον κόσμο: 50 ευρώ (ή το αντίστοιχο ποσό σε άλλο νόμισμα), εκτός αν έχει συμφωνήσει διαφορετικό όριο με τον πάροχο του. Θα λαμβάνει, επίσης, προειδοποίηση, όταν φθάνει στο 80% του ορίου που έχει συμφωνήσει.

Οι χώρες όπου εφαρμόζονται οι κανόνες περιαγωγής είναι τα 28 κράτη-μέλη της ΕΕ ενώ μετά τις 15 Ιουνίου αναμένεται να εφαρμοστούν σύντομα και σε Ισλανδία, Λιχτενστάιν και Νορβηγία.

The post Tέλος το roaming στις χώρες της Ε.Ε. appeared first on Enetpress.

Το ρυθμιστικό πλαίσιο, που είναι εναρμονισμένο σε μεγάλο βαθμό,  καθιστά δυνατή τη διασφάλιση σε ολόκληρη την Ένωση της ομοιόμορφης τήρησης των απαιτήσεων σχετικά με την προστασία των προσωπικών δεδομένων των συνδρομητών.  [Απόφαση στην υπόθεση C-536/15, Tele2 (Netherlands) BV, Ziggo BV και Vodafone Libertel BV κατά Autoriteit Consument en Markt (ACM)].

Η υπόθεση

Η βελγική εταιρία European Directory Assistance (EDA) προσφέρει υπηρεσίες πληροφοριών καταλόγου και καταλόγου συνδρομητών, διαθέσιμες από το βελγικό έδαφος.

Η εταιρεία αυτή, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΕΕ, ζήτησε από τις επιχειρήσεις που χορηγούν αριθμούς τηλεφώνου σε συνδρομητές στις Κάτω Χώρες (δηλαδή από τις Tele2, Ziggo και Vodafone Libertel) να θέσουν στη διάθεσή της τα δεδομένα των συνδρομητών τους, επικαλούμενη σχετική υποχρέωση την οποία προβλέπει η ολλανδική νομοθεσία που αποτελεί μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο της ευρωπαϊκής οδηγίας καθολικής υπηρεσίας.

Οι  επιχειρήσεις αυτές, εκτιμώντας ότι δεν είχαν υποχρέωση να διαθέσουν τα επίμαχα δεδομένα σε επιχείρηση εγκατεστημένη σε άλλο κράτος-μέλος, αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν το ανωτέρω αίτημα.

Το College van Beroep voor het bedrijfsleven (διοικητικό δικαστήριο αρμόδιο για οικονομικές υποθέσεις, Κάτω Χώρες) το οποίο επιλήφθηκε της διαφοράς, υπέβαλε προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο.

Πέρα από το ζήτημα αν ορισμένη επιχείρηση υποχρεούται να θέτει τα δεδομένα των συνδρομητών της στη διάθεση εγκατεστημένου σε άλλο κράτος-μέλος παρόχου υπηρεσιών τηλεφωνικού καταλόγου και καταλόγου συνδρομητών, το δικαστήριο αυτό ζητεί, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, να διευκρινιστεί αν πρέπει να δίνεται στους συνδρομητές η δυνατότητα να επιλέγουν αν θα παράσχουν ή όχι τη συγκατάθεσή τους ανάλογα με τις χώρες όπου προσφέρει τις υπηρεσίες της η εταιρία που ζητεί τις πληροφορίες.

Ως προς το σημείο αυτό, το αιτούν δικαστήριο διερωτάται σχετικά με τη στάθμιση μεταξύ της τήρησης της αρχής της απαγόρευσης των διακρίσεων και της προστασίας της ιδιωτικής ζωής.

Με τη σημερινή απόφασή του, το Δικαστήριο κρίνει, απαντώντας στο πρώτο ερώτημα, ότι η οδηγία καθολικής υπηρεσίας καλύπτει επίσης κάθε αίτημα επιχείρησης εγκατεστημένης σε διαφορετικό κράτος μέλος από εκείνο όπου είναι εγκατεστημένες οι επιχειρήσεις που χορηγούν αριθμούς τηλεφώνου σε συνδρομητές.

Συγκεκριμένα, από το ίδιο το γράμμα του κρίσιμου άρθρου 2 της οδηγίας καθολικής υπηρεσίας προκύπτει ότι καλύπτεται κάθε εύλογο αίτημα διάθεσης πληροφοριών στο πλαίσιο της παροχής διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών πληροφοριών καταλόγου και καταλόγου συνδρομητών.

Επιπλέον, το άρθρο αυτό επιβάλλει η  διάθεση των σχετικών πληροφοριών να γίνεται υπό όρους μη ενέχοντες διακρίσεις.

Τα άρθρο αυτό δεν διακρίνει συνεπώς ανάλογα με το αν το αίτημα υποβάλλεται από επιχείρηση εγκατεστημένη στο ίδιο κράτος μέλος με την επιχείρηση προς την οποία αυτό απευθύνεται ή από επιχείρηση εγκατεστημένη σε διαφορετικό κράτος μέλος.

Το ότι το άρθρο αυτό δεν διακρίνει ως καθολικής υπηρεσίας προς το ζήτημα αυτό συνάδει με τον σκοπό που επιδιώκει η οδηγία, ο οποίος συνίσταται ιδίως στην εξασφάλιση της πρόσβασης, σε ολόκληρη την Ένωση, σε διαθέσιμες στο κοινό υπηρεσίες καλής ποιότητας μέσω πραγματικού ανταγωνισμού και επιλογών.

Επιπλέον, δεν συνάδει με την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων η απόρριψη του αιτήματος να τεθούν τα δεδομένα των συνδρομητών στη διάθεση της επιχείρησης που τα ζητεί για τον μοναδικό λόγο ότι αυτή είναι εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος.

Δυνατότητα επιλογής στο συνδρομητή

Όσον αφορά το ζήτημα αν πρέπει να δίνεται στους συνδρομητές η δυνατότητα να επιλέγουν αν θα παράσχουν ή όχι τη συγκατάθεσή τους ανάλογα με τις χώρες όπου προσφέρει τις υπηρεσίες της η εταιρία που ζητεί τις πληροφορίες, το Δικαστήριο παραπέμπει στην προηγούμενη νομολογία του.

Εφόσον ο συνδρομητής ενημερώθηκε από την επιχείρηση που του χορήγησε αριθμό τηλεφώνου για το ενδεχόμενο διαβίβασης των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που τον αφορούν σε τρίτη επιχείρηση με σκοπό τη δημοσίευσή τους σε δημόσιο κατάλογο και ενέκρινε τη δημοσίευση των δεδομένων αυτών σε τέτοιο κατάλογο, τότε για τη διαβίβαση των ίδιων αυτών δεδομένων σε άλλη επιχείρηση δεν απαιτείται εκ νέου η συγκατάθεσή του, υπό την προϋπόθεση ότι διασφαλίζεται ότι τα συγκεκριμένα δεδομένα δεν θα χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς εκτός από αυτούς για τους οποίους συνελέγησαν ενόψει της αρχικής δημοσίευσης τους.

Συγκεκριμένα, υπό τις συνθήκες αυτές, η διαβίβαση των ως  δεδομένων που προαναφέρθηκαν σε άλλη επιχείρηση με σκοπό την έκδοση δημοσίου καταλόγου χωρίς ο συνδρομητής αυτός να δώσει εκ νέου τη συγκατάθεσή του, σύμφωνα με το ΔΕΕ, δε θίγει την ουσία του δικαιώματος στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 8 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εξάλλου, επισημαίνεται από το ΔΕΕ, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι, ανεξαρτήτως του τόπου εγκατάστασης της, η επιχείρηση που παρέχει διαθέσιμες στο κοινό υπηρεσίες καταλόγου και υπηρεσίες καταλόγου συνδρομητών ασκεί τη δραστηριότητά της υπό εναρμονισμένο, σε μεγάλο βαθμό, ρυθμιστικό πλαίσιο το οποίο καθιστά δυνατή τη διασφάλιση σε ολόκληρη την Ένωση της ομοιόμορφης τήρησης των απαιτήσεων σχετικά με την προστασία των προσωπικών δεδομένων των συνδρομητών.

Κατά συνέπεια, η επιχείρηση που χορηγεί αριθμούς τηλεφώνου στους συνδρομητές της δεν απαιτείται να διατυπώνει το αίτημα παροχής συγκατάθεσης που απευθύνει στους συνδρομητές κατά τρόπον ώστε αυτοί να παρέχουν τη συγκατάθεσή τους χωριστά για κάθε κράτος μέλος προς το οποίο ενδέχεται να διαβιβαστούν τα δεδομένα που τους αφορούν.

The post Προσωπικά δεδομένα: απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. appeared first on Enetpress.

Του Γιάννη Παγουλάτου

Από τις 10 Ιουνίου μέχρι τις 10 Ιουλίου ζούσαμε ημέρες Euro και για τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους, το κέντρο του κόσμου ήταν η Γαλλία.

Στα γήπεδα της χώρας κυριαρχούσε μια «ευρωπαϊκή πολυχρωμία», καθώς κάθε κράτος που συμμετείχε έβαζε τη δική του πινελιά με τη σημαία του και τις εμφανίσεις της εθνικής του ομάδας. Αυτά τα χρώματα όμως έχουν προκαλέσει κατά καιρούς κάποιες απορίες, οι οποίες για πολλούς παραμένουν εκνευριστικά αναπάντητες.

Τι δουλειά έχει, ας πούμε, το πορτοκαλί στις εμφανίσεις της Ολλανδίας, αφού η σημαία της είναι μπλε, λευκή και κόκκινη;

Ή επίσης, ποιος ο λόγος που η εθνική Ιταλίας είναι ντυμένη στα μπλε και όχι σε πράσινο, λευκό και κόκκινο;

Πώς προέκυψαν οι περιπτώσεις όπου χρώματα σημαίας και φανέλας δεν ταυτίζονται; Οι απαντήσεις, ευθύς αμέσως.

Ολλανδία

Χρώματα σημαίας: Κόκκινο, λευκό, μπλε

Εμφάνιση εθνικής ομάδας: Πορτοκαλί

Κατά το 16ο αιώνα, οι περιοχές που αργότερα αποτέλεσαν τη σημερινή Ολλανδία βρίσκονταν υπό την κυριαρχία της Ισπανικής Αυτοκρατορίας. Οι κάτοικοί τους εξεγέρθηκαν το 1568 και μετά από έναν αιματηρό πόλεμο που κράτησε 80 χρόνια, κατάφεραν να κερδίσουν την ελευθερία τους. Ο σημαντικότερος ηγέτης αυτής της επανάστασης ήταν ο Γουλιέλμος Α΄, πρίγκιπας της Οράγγης, γνωστός και ως Γουλιέλμος ο Σιωπηλός. Ακόμα και σήμερα στην Ολλανδία τον αποκαλούν «πατέρα της πατρίδας», ενώ ο εθνικός ύμνος της χώρας έχει τίτλο το όνομά του (Wilhelmus).

Ο επαναστάτης πρίγκιπας έγινε ο ιδρυτής της βασιλικής δυναστείας της Ολλανδίας, η οποία έμεινε γνωστή ως οίκος της Οράγγης. Η ονομασία αυτή προέρχεται από την ομώνυμη περιοχή της Νοτιοδυτικής Γαλλίας, που κυβερνιόταν κατά το Μεσαίωνα από την οικογένεια του Γουλιέλμου. Η Οράγγη λέγεται Orange στα γαλλικά και Oranje στα ολλανδικά, λέξεις που αμφότερες σημαίνουν «πορτοκαλί». Έτσι, εξαιτίας αυτής της γλωσσικής και νοηματικής σύμπτωσης, το συγκεκριμένο χρώμα αντιπροσώπευε ανέκαθεν τους μονάρχες των Κάτω Χωρών και τον οίκο καταγωγής τους. Με το πέρασμα των χρόνων το πορτοκαλί έφτασε να συμβολίζει την ίδια την Ολλανδία και όχι μόνο τη βασιλική δυναστεία της, κάτι το οποίο αποτυπώνεται και στις εμφανίσεις της εθνικής της ομάδας.

Ιταλία

Χρώματα σημαίας: Πράσινο, λευκό, κόκκινο

Εμφάνιση εθνικής ομάδας: Μπλε

Για πολλούς αιώνες η σημερινή Ιταλία ήταν χωρισμένη σε διάφορα ανεξάρτητα κρατίδια, ενώ κάποια από τα εδάφη της βρίσκονταν υπό την κατοχή των Αυστριακών. Η διαδικασία ενοποίησης της χώρας, που ξεκίνησε το 1815 περίπου, αποδείχθηκε μακρά και επίπονη. Το 1861, μετά από δεκαετίες πολέμων και διπλωματικών ενεργειών, ιδρύθηκε το Βασίλειο της Ιταλίας. Η ολοκλήρωση όμως της ενοποίησης θα γινόταν το 1870, με την κατάληψη της Ρώμης από τα ιταλικά στρατεύματα. Την επόμενη χρονιά, η πόλη ορίστηκε επίσημα πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους.

Από όλες τις ανεξάρτητες ιταλικές ηγεμονίες, η Σαρδηνία ήταν αυτή που διαδραμάτισε το βασικότερο ρόλο στο σχηματισμό ενιαίου κράτους. Έτσι, ο μονάρχης της, Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄, έγινε και ο πρώτος βασιλιάς της Ιταλίας. Ήταν ένα είδος ανταμοιβής για τις επίπονες προσπάθειες που είχε καταβάλει η Σαρδηνία όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ και οι διάδοχοί του ανήκαν στον οίκο της Σαβοΐας, δυναστεία η οποία είχε υιοθετήσει το μπλε ως το αντιπροσωπευτικό της χρώμα. Όταν το 1910 ιδρύθηκε η εθνική ομάδα της Ιταλίας, οι εμφανίσεις της προσαρμόστηκαν αναλόγως. Ξεκίνησε έτσι μια μακρά παράδοση η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Παρά το γεγονός ότι η μοναρχία καταργήθηκε το 1946, οι παίκτες της εθνικής Ιταλίας εξακολουθούν να είναι ντυμένοι στα μπλε του οίκου της Σαβοΐας.

Γερμανία

Χρώματα σημαίας: Μαύρο, κόκκινο, κίτρινο

Εμφάνιση εθνικής ομάδας: Λευκό και μαύρο

Όπως η Ιταλία, έτσι κι η Γερμανία παρέμενε για αρκετές εκατονταετίες κατακερματισμένη σε πολλά ανεξάρτητα κρατίδια. Ένα από αυτά ήταν το βασίλειο της Πρωσίας, με πρωτεύουσα το Βερολίνο. Επρόκειτο για μια μάλλον αδύναμη χώρα, στηριζόμενη στην αγροτική της παραγωγή και στον σκληρά εκπαιδευμένο στρατό της. Από το 18ο αιώνα η Πρωσία, που κυβερνιόταν από τον οίκο των Χοεντσόλερν, άρχισε να ισχυροποιείται ολοένα και περισσότερο, επεκτείνοντας την εδαφική της επικράτεια. Το 1871 έφτασε στο απόγειο της δύναμής της, επιβάλλοντας την ένωση όλων των γερμανικών χωρών –πλην της Αυστρίας– σε ένα ενιαίο κράτος. Επικεφαλής της νεοσύστατης αυτοκρατορίας δεν ήταν άλλος από τον Πρώσο μονάρχη, τον επονομαζόμενο «Κάιζερ».

Η εθνική Γερμανίας ιδρύθηκε το 1908, υιοθετώντας μια εμφάνιση που διατηρεί μέχρι τις μέρες μας. Το λευκό και το μαύρο ήταν τα χρώματα της πρωσικής σημαίας και του οίκου των Χοεντσόλερν.

Σλοβενία

Χρώματα σημαίας: Λευκό, μπλε, κόκκινο

Εμφάνιση εθνικής ομάδας: Πράσινο και λευκό

Η Σλοβενία έγινε ανεξάρτητη μόλις το 1991, με τη διάλυση του γιουγκοσλαβικού κράτους. Τρία χρόνια μετά, η ποδοσφαιρική της ομοσπονδία έγινε μέλος της UEFA και της FIFA. Αρχικά η εθνική Σλοβενίας αγωνιζόταν ντυμένη σε λευκό, μπλε και κόκκινο, τα χρώματα δηλαδή που υπάρχουν και στη σημαία της χώρας. Το 1994, όμως, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία έλαβε μια απόφαση που προκάλεσε έντονες συζητήσεις. Σύμφωνα με αυτήν, η εθνική ομάδα θα υιοθετούσε στο εξής το πράσινο και το λευκό, τα παραδοσιακά χρώματα της Λιουμπλιάνας, πρωτεύουσας της Σλοβενίας. Η συγκεκριμένη αλλαγή δυσαρέστησε μια μεγάλη μερίδα φιλάθλων. Κατά καιρούς έγιναν προσπάθειες επαναφοράς του τρίχρωμου συνδυασμού, ενώ προτάθηκε και η καθιέρωση του μπλε και του λευκού. Παρόλα αυτά η επιλογή του πράσινου χρώματος κατάφερνε πάντα να επικρατήσει, κυριαρχώντας μέχρι σήμερα στις εμφανίσεις της εθνικής Σλοβενίας.

The post Τα παράδοξα στις εμφανίσεις ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων appeared first on Enetpress.

Η Ευρώπη έχει ένα μεγάλο αριθμό χωρών που διαθέτουν μερικά από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα στον κόσμο. Το βιοτικό επίπεδο λαμβάνει υπόψη το εισόδημα, το κόστος ζωής και την αγοραστική δύναμη.

«Ένα μεγαλύτερο πακέτο αμοιβής δεν είναι πάντα καλύτερο. Αυτό που έχει σημασία είναι η ικανότητα να δώσει χρήσιμα πράγματα που εμπλουτίζουν τη ζωή μας», δηλώνει  ο δρ Andrew Chamberlain σε έκθεση που ασχολείται με το βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων.

«Οι μέσοι μισθοί διαφέρουν σημαντικά από τη μια χώρα στην άλλη, αλλά το χάσμα μεταξύ καθαρού εισόδηματος και των τιμών έχει μεγαλύτερη σημασία για τον άνθρωπο στο δρόμο. Ένα χαμηλό κόστος ζωής, όπως θα βρείτε στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, δεν μετρούν για πολύ, αν οι μέσοι μισθοί και η αγοραστική δύναμη είναι εξίσου χαμηλά».

Οι κορυφαίες 17 χώρες που έχουν το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη:

17. Εσθονία – Το κόστος ζωής είναι σχετικά χαμηλό [αλλά] οι μέσοι μισθοί και η αγοραστική δύναμη είναι μεταξύ των χαμηλότερων στην ήπειρο.

16. Ελλάδα – Η χώρα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, όπου η υψηλή ανεργία και οι χαμηλές αμοιβές συμπίπτουν με μια περίοδο όπου οι φόροι αυξάνονται.

15. Πορτογαλία – Η χώρα εξακολουθεί να διανύει μια σειρά μέτρων λιτότητας διότι δέχτηκε μία διάσωση από τους διεθνείς πιστωτές. Ωστόσο η αγορά εργασίας είναι  σφιχτή και οι μισθοί περιορίζονται, ενώ οι φόροι παραμένουν υψηλοί.

14. Ιταλία – Η χώρα είναι σε καλύτερη θέση, χάρη στο σχετικά χαμηλό κόστος ζωής σε πόλεις όπως η Ρώμη.

13. Ισπανία – Η χώρα μαραζώνει κοντά στο κάτω μέρος της κατάταξης και αυτό οφείλεται στο μέσο όρο των μισθών που είναι ο χαμηλότερος στην Ευρώπη.

12. Βέλγιο – Ο μέσος μισθός για τους κατοίκους στο Βέλγιο είναι σε € 41.000 (£ 31.800, $ 46.380), αλλά το μεγάλο ποσό του μισθού τους που δαπανάται για ενοικίαση ρίχνει τη χώρα στα χαμηλά της λίστας.

11. Γαλλία – Οι ετήσιοι μισθοί στη Γαλλία είναι σχετικά μικροί και καταλαμβάνει την 6η θέση από τη βάση της κατάταξης.

10. Βρετανία – Ο μέσος ετήσιος μισθός στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι επίσης € 41.000 (£ 31.800, £ 46.380), αλλά έχει μερικές από τις υψηλότερες δαπάνες διαβίωσης. Το Λονδίνο είναι η τρίτη πόλη του δείκτη με το υψηλότερο κόστος ζωής.

9. Αυστρία – Τα αποτελέσματα της χώρας είναι στο μέσο όρο για το εισόδημα και τις δαπάνες διαβίωσης, αλλά ένα χαμηλότερο ποσοστό για το ενοίκιο, σε σύγκριση με τη Βρετανία, τη βάζει μπροστά από το Ηνωμένο Βασίλειο.

8. Ιρλανδία – Οι μισθοί είναι άκρως ανταγωνιστικοί σε σύγκριση με τους υπόλοιπους στην Ευρώπη και σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (PPP) είναι σχεδόν τόσο υψηλοί στην Ιρλανδία όσο και στην Ελβετία.

7. Νορβηγία – «Οι χώρες με υψηλό κόστος ζωής στις μεγάλες πόλεις τους δεν προσφέρουν απαραίτητα το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, όπως μπορεί να δει κανείς στην περίπτωση της Νορβηγίας», αναφέρει η έκθεση. Έχουν υψηλές αμοιβές (€ 61.000), αλλά πολλά από αυτά πηγαίνουν στο ενοίκιο και στην αγορά προϊόντων.

6. Φινλανδία – Η φινλανδική κατάταξη κοντά στην κορυφή οφείλεται στο υψηλό εισόδημα, ενώ τα ποσά που δαπανούν για παντοπωλεία, εστιατόρια, μεταφορές, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, καθώς και ενοικίαση, εξακολουθούν να τους αφήνουν με αξιοπρεπές διαθέσιμο εισόδημα.

5. Ολλανδία – Η έκθεση αναφέρει ότι ο μέσος Ολλανδός έχει χαμηλότερο κόστος διαβίωσης από όσους ζουν στην πόλη της Νέας Υόρκης.

4. Σουηδία – Το κόστος των τοπικών αγαθών και υπηρεσιών (συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων, μεταφορά και ενοικίαση) είναι σχετικά μικρό, όταν το συγκρίνουμε με αγορά σπιτιού.

3. Γερμανία – Είναι ενδιαφέρον, η Γερμανία έρχεται σε τρίτη, παρά το ότι ο μέσος όρος των ονομαστικών μισθών στη χώρα είναι σχετικά χαμηλός σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της μελέτης. Αυτό υποδηλώνει ότι η αγοραστική δύναμη για το μέσο όρο εισοδήματος είναι υψηλή στη Γερμανία.

2. Δανία – «Αυτό που έχει σημασία τελικά για το βιοτικό επίπεδο είναι η διαφορά μεταξύ καθαρών αποδοχών και επιπέδων τιμών» και στη Δανία με ένα μεσαίο επιπέδου εισόδημα, το κόστος ζωής είναι πολύ χαμηλότερο από ό,τι σε κάποια άλλα μέλη της Ε.Ε., που σημαίνει ότι οι πολίτες είναι σε θέση να έχουν περισσότερο διαθέσιμο εισόδημα.

1. Ελβετία – Στην κορυφή με πολύ υψηλό μέσο μισθό, ο μέσος εργαζόμενος  με βάση την οικονομική δυνατότητα έχει διπλάσια αγοραστική δύναμη σε σχέση με τον κάτοικο της Ν. όρκης.

The post Η λίστα των ευρωπαϊκών χωρών με υψηλό βιοτικό επίπεδο appeared first on Enetpress.