Το Πανόραμα Ευρωπαΐκού Κινηματογράφου, το μοναδικό φεστιβάλ της Αθήνας, αφιερωμένο εδώ και 36 χρόνια στην προβολή και διάδοση του ευρωπαϊκού (μαζί και του ελληνικού) κινηματογράφου, με ανοικτή επιστολή του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του εύχεται και κάνει έκκληση για τη διάσωση των ιστορικών κινηματογράφων της Αθήνας. Παραθέτουμε την έκκληση:

«Σε λίγες μέρες θα έχουμε Πάσχα και θα ευχόμαστε, από καρδιάς, Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε υποστηρικτές και φίλους. Αίθουσες όμως όπως το ΙΝΤΕΑΛ, το ΑΣΤΟΡ και η ΙΡΙΔΑ θα συνεχίζουν το δικό τους Γολγοθά! Γιατί το κράτος, που έπρεπε να τις αγκαλιάζει και να τις φροντίζει ως κόρην οφθαλμού, όχι ο μόνο αδιαφορεί αλλά και σχεδιάζει την κατεδάφιση τους ή την μετατροπή τους σε χώρους «αναψυχής και τουρισμού»!!!

Η κινηματογραφική αίθουσα είναι φάτνη και ναός και λειτουργία κοινωνική! Εκεί γεννήθηκε ο κινηματογράφος, εκεί μεγάλωσε, εκεί άλλαξε τις διάφορες μορφές του (Βωβός, Ομιλών, τρισδιάστατη οθόνη, Σινεμασκοπική, 70 m.m. Ψηφιακή). Εκεί μοιράζεσαι το γέλιο, τη συγκίνηση, την αγωνία, την απόλαυση, με τους συνανθρώπους σου. Εκεί δημιουργείται επαφή, κατανόηση, αλληλεγγύη! Ο τουρισμός έχει αρκετούς χώρους για να υπάρξει. Τα ιστορικά μνημεία πολιτισμού (κινηματογράφοι, θέατρα, χώροι μουσικής και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων) είναι λιγοστά και αναγκαία, και απαιτούν την υποστήριξη μας. Να τα διαφυλάξουμε!

Το ΙΝΤΕΑΛ, το ΑΣΤΟΡ και η ΙΡΙΔΑ είναι αίθουσες ιστορικές, όπως και το ΑΤΤΙΚΟΝ και ο ΑΠΟΛΛΩΝ (δυο αίθουσες που αδικαιολόγητα παραμένουν κλειστές), το ΑΣΤΥ, το ΣΤΟΥΝΤΙΟ, το ΤΡΙΑΝΟΝ και η ΑΑΒΟΡΑ, και άλλες αίθουσες της Αθήνας, που πρέπει, και είναι ανάγκη και υποχρέωση του κράτους (αν θέλουμε να υπάρχει κράτος, γιατί κράτος χωρίς πολιτισμό δεν είναι και δεν μπορεί να αποκαλείται κράτος), που πρέπει να υποστηρίζονται και να φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού!

Οι κινηματογράφοι είναι ναοί, οι μοναδικοί ναοί, όπου όλοι (άντρες, γυναίκες, παιδιά, λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, στρέιτ, ΛΟΑΤΚΙ+),μπορούμε να βαφτιζόμαστε και να βαφτίζουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Για να μας προσφέρουν ότι καλύτερο έχει να προσφέρει η Έβδομη Τέχνη.

Το ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, όπως και άλλα φεστιβάλ, ξεκίνησε σε παρόμοιες αίθουσες και θα συνεχίσει την πορεία του σ’ αυτές. Και θα τις υποστηρίζει! Όπως τις υποστηρίζουν οι χιλιάδες κάτοικοι της Αθήνας που προσήλθαν στις προβολές – διαμαρτυρία για τη στάση της πολιτείας. Όπως τις υποστηρίζει ο κόσμος του κινηματογράφου. Όπως τις υποστηρίζουν ξένοι σκηνοθέτες, οι Κεν Λόουτς, Εμίρ Κουστουρίτσα, Ελία Σουλεϊμάν (στους οποίους απευθύνθηκε το Πανόραμα), Κώστας Γαβράς, Φατίχ Ακίνητα, Γιώργος Λάνθιμος!. Όπως το υποστήριξε η πρόεδρος της Δημοκρατίας! Όπως έπρεπε, και έχει καθήκον, να τα υποστηρίζει, το υπουργείο Πολιτισμού, το υπουργείο Περιβάλλοντος και γενικότερα η κυβέρνηση.

Αυτή την ώρα, δυστυχώς, τα ΧΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ, για να παραφράσω τον τίτλο του πολιτικού θρίλερ του Φραντσέσκο Ρόζι. Το ΙΝΤΕΑΛ, το ΑΣΤΟΡ και η ΙΡΙΔΑ μας χρειάζονται, όπως μας χρειάζονται και άλλες αίθουσες. Το ΠΑΝΟΡΑΜΑ στέκεται δίπλα τους και φωνάζουμε μαζί τους: κάτω τα χέρια σας από τις αίθουσες! Κάτω τα χέρια από τον πολιτισμό!»

The post Έκκληση κι ευχές από το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου appeared first on Enetpress.

Η Επιτροπή δημοσίευσε τις τρεις πρώτες προσκλήσεις υποβολής προτάσεων που προκηρύχθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος Δημιουργική Ευρώπη – MEDIA για το 2022, ένα πρόγραμμα με συνολική διαθέσιμη ενωσιακή χρηματοδότηση για το τρέχον έτος ύψους 226 εκατ. ευρώ.

Στόχος είναι η στήριξη της ανάκαμψης της οπτικοακουστικής βιομηχανίας και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της τόσο εντός της Ευρώπης όσο και παγκοσμίως. Περισσότερες προσκλήσεις θα δημοσιευθούν τις προσεχείς εβδομάδες και μήνες.

Διευκρινίζεται, ότι από το 2021,το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» αποτελείται από τρία σκέλη: το σκέλος MEDIA παρέχει στήριξη στον οπτικοακουστικό τομέα, το σκέλος «Πολιτισμός» καλύπτει όλους τους άλλους τομείς του πολιτιστικού και του δημιουργικού τομέα και το διατομεακό σκέλος παρέχει ευκαιρίες για διατομεακή συνεργασία και για τον τομέα των ειδησεογραφικών μέσων. .

Εκτός από τις αρχικές αυτές προσκλήσεις που αντιπροσωπεύουν 41 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο του προγράμματος MEDIA, δημοσιεύτηκε σήμερα πρόσκληση με επίκεντρο τον γραμματισμό στα μέσα επικοινωνίας στο πλαίσιο του διατομεακού σκέλους του προγράμματος, η οποία αντιπροσωπεύει 2,4 εκατ. ευρώ σε κονδύλια της ΕΕ. Αρκετές άλλες προσκλήσεις στο πλαίσιο των τριών σκελών του προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη» θα δημοσιευθούν στη διαδικτυακή πύλη της Επιτροπής για ευκαιρίες χρηματοδότησης και υποβολής προσφορών.

Ο προϋπολογισμός για το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» του 2022 ανέρχεται σε 385,6 εκατ. ευρώ, είναι δηλαδή αυξημένος κατά 30 % περίπου σε σύγκριση με το 2021

Δηλώσεις του αρμοδίου Επιτρόπου

Ο κ. Τιερί Μπρετόν, Επίτροπος Αρμόδιος για την Εσωτερική Αγορά, ανέφερε: «Το 2022, θα εντείνουμε τη στήριξή μας στους τομείς του πολιτισμού και της δημιουργίας της Ευρώπης, οι οποίοι έχουν πληγεί σοβαρά από την κρίση της COVID-19. Σήμερα ανακοινώνουμε την πρώτη από μια μακρά σειρά ευκαιριών χρηματοδότησης για την υποστήριξη αυτού του κρίσιμου τομέα τόσο κατά τη διάρκεια της ανάκαμψής του όσο και μετέπειτα. Η «Δημιουργική Ευρώπη» θα επενδύσει στην καινοτομία στις ψηφιακές τεχνολογίες και στους νέους τύπους περιεχομένου, από τις τηλεοπτικές σειρές υψηλής ποιότητας έως την εικονική πραγματικότητα.

Όπως επισημαίνει η Επιτροπή στη σχετική ανακοίνωσή της, το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη — MEDIA» έχει προσαρμοστεί στις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που δημιουργούν οι εξελίξεις στις οπτικοακουστικές αγορές.

The post Κομισόν: Προτάσεις για τη στήριξη της οπτικοακουστικής βιομηχανίας appeared first on Enetpress.

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος γιορτάζουν την ελληνογαλλική φιλία, με τη διοργάνωση ενός εκτενούς αφιερώματος στην κοινή κινηματογραφική ιστορία των δύο χωρών που τιτλοφορείται: Ελλάδα – Γαλλία: Κινηματογραφικές συναντήσεις.

Το φιλόδοξο αυτό κινηματογραφικό αφιέρωμα σχεδιάζεται από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, τη Γαλλική Πρεσβεία και το Γαλλικό Ινστιτούτο στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάστασης του 1821 και θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο.

Μια πρώτη γεύση θα πάρουμε στις 10-16 Ιουνίου όταν η Ταινιοθήκη θα παρουσιάσει στον θερινό της, το αφιέρωμα του 21ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, όπου καλεσμένοι Έλληνες σκηνοθέτες παρουσιάζουν τις γαλλικές ταινίες της επιλογής τους: έργα που αγάπησαν, που τους σημάδεψαν ή τους ενέπνευσαν.

Συμμετέχουν μερικοί από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς:

Η Στέλλα Θεοδωράκη επέλεξε την ταινία Le Mépris (Η περιφρόνηση) του Jean-Luc Godard.

Η Ευαγγελία Κρανιώτη επέλεξε την ταινία La Jetée (Σταθμός αποχαιρετισμού) του Chris Marker.

Ο Πάνος Κούτρας επέλεξε την ταινία Mouchette του Robert Bresson.

Ο Γιάννης Οικονομίδης επέλεξε την ταινία J’embrasse pas (Δεν φιλώ… στο στόμα) του André Téchiné.

Η Εύα Στεφανή επέλεξε την ταινία Au hasard Balthazar (Στην τύχη ο Μπαλταζάρ) του Robert Bresson.

Ο Σύλλας Τζουμέρκας επέλεξε την ταινία L’inconnu du lac (Ο άγνωστος της λίμνης) του Alain Guiraudie.

Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη επέλεξε την ταινία À nos amours (Στους έρωτές μας) του Maurice Pialat.

Παρόντες στις προβολές των ταινιών που επέλεξαν, θα είναι: η Στέλλα Θεοδωράκη, ο Σύλλας Τζουμέρκας, η Εύα Στεφανή και ο Γιάννης Οικονομίδης

Το υπόλοιπο πρόγραμμα του 21ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου θα παρουσιαστεί, το ίδιο διάστημα (10-16/6), στους κινηματογράφους: Στέλλα, Κάρμεν και Δάφνη και το καλοκαίρι σε Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα και Ρόδο.

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΝΑ ΗΜΕΡΑ

ΠΕΜΠΤΗ 10/6

Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ (1963, Ζαν Λικ Γκοντάρ)

Ο ταπεινός θεατρικός συγγραφέας Paul Javal εξελίσσεται σε πετυχημένο σεναριογράφο που ζει ευτυχισμένα μαζί με τη σύζυγό του Camille. Γράφει ένα σενάριο με θέμα την Οδύσσεια, που θα σκηνοθετήσει ο Fritz Lang, σε παραγωγή του Αμερικανού Jeremy Prokosh.

Ενώ ο πρώτος θέλει να γυρίσει μια ταινία ψυχολογικού χαρακτήρα, ο δεύτερος θέλει μια επική ταινία. Όσο για τον Paul, που νοιάζεται πάνω απ’ όλα για τα οικονομικά του προβλήματα, κολακεύει και τους δύο, ενθαρρύνοντας μέχρι και το φλερτ που ξεκινά ο Jeremy με την Camille. Προλογίζει η Στέλλα Θεοδωράκη

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/6

ΣΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ ΜΑΣ (1983, Μορίς Πιαλά)

Η Suzanne είναι δεκαπέντε χρονών και ζει τη ζωή ενός κοριτσιού της ηλικίας της. Έχει ένα κύκλο φιλενάδων, κορίτσια λυκείου σαν κι αυτή, με γονείς του ιδίου οικογενειακού υπόβαθρου -τεχνίτες και έμποροι που εργάζονται σκληρά και δεν έχουν το χρόνο να αφοσιωθούν στα παιδιά τους. Τα κορίτσια δεν μοιράζονται απλά τα φλερτ και τις ιστορίες τους, αλλά αναδημιουργούν αυτό που δεν έχουν: μια στοργική οικογένεια. H ηρωίδα επιδίδεται σε μια σειρά από εφήμερους έρωτες, αλλά τελικά, επιζητώντας την αγάπη και την αποδοχή του πατέρα της, βρίσκει την ισορροπία στη ζωή της.

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/6

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ (2013, Αλέν Γκιροντί)

Καλοκαίρι. Κρυμμένο στις όχθες μιας λίμνης, ένα μέρος όπου φλερτάρουν άντρες. Ο Franck ερωτεύεται τον Michel, έναν άντρα όμορφο, ισχυρό και θανατηφόρα επικίνδυνο. Ο Franck το ξέρει, αλλά θέλει να ζήσει αυτό το πάθος.
Προλογίζει ο Σύλλας Τζουμέρκας

ΚΥΡΙΑΚΗ 13/6

ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ (1962, Κρις Μαρκέρ)

Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει επεκταθεί σε όλη τη γη. Η ραδιενέργεια διαχέεται. Μοναδική σωτηρία αποτελεί η φυγή μέσα στο χρόνο, είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον. Οι επιστήμονες εργάζονται στα υπόγεια στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάτω από την τυραννική επιτήρηση των επιστημόνων, οι οποίοι τον στέλνουν σε ένα ταξίδι στο χρόνο ώστε να ζητήσει βοήθεια από τους ανθρώπους του μέλλοντος, ο πρωταγωνιστής θα καταφέρει να ζήσει μια ιστορία αγάπης με μια γυναίκα από άλλο χωροχρόνο.
και

MOUCHETTE (1967, Ρομπέρ Μπρεσόν)

Η Mouchette, μια λιγομίλητη έφηβη με πατέρα αλκοολικό και μητέρα βαριά άρρωστη, ζει μέσα στη μοναξιά. Ένα βράδυ µε καταρρακτώδη βροχή, χάνεται στο δάσος καθώς επιστρέφει από το σχολείο στο σπίτι. Εκείνο το βράδυ την φιλοξενεί ο Arsène, ένας λαθροκυνηγός, ο οποίος την κακοποιεί. Επιστρέφοντας στο σπίτι, η μητέρα της Mouchette πεθαίνει, πριν προλάβει η μικρή να της εκμυστηρευτεί αυτό που της συνέβη…

ΔΕΥΤΕΡΑ 14/6

ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ Ο ΜΠΑΛΤΑΖΑΡ (1966, Ρομπέρ Μπρεσόν)

Ο Balthazar είναι το “κλοτσοσκούφι”, το θύμα. O καθένας από τους αφέντες του ενσαρκώνει ένα ελάττωμα της ανθρωπότητας και με κάθε έναν από τους αφέντες του, ο Balthazar θα υποφέρει έναν διαφορετικό πόνο. Αυτό που σκέφτεται, κανείς δεν το γνωρίζει. Αλλά έχει το μάτι ενός δικαστή. Η γαλήνια ζωή του αντιβαίνει στη ταραχώδη ύπαρξη των ανθρώπων. Τελικά πεθαίνει, επειδή φέρει την αμαρτία τους: τον χρυσό που του φόρτωσαν λαθρέμποροι στο δρόμο τους προς τα ισπανικά σύνορα.
Προλογίζει η Εύα Στεφανή

ΤΡΙΤΗ 15/6

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ (Contes de juillet, 2017, Γκιγιόμ Μπρακ)

To Παρίσι και τα προάστιά του. Πέντε κορίτσια, πέντε αγόρια. Δύο ιστορίες. Μια καλοκαιρινή μέρα.
Μέρος πρώτο – Η κυριακάτικη φίλη. Η Milena και η Lucie, δύο συναδέλφισσες, θέλοντας να επωφεληθούν από την ηλιόλουστη Κυριακή, πάνε για μπάνιο στο κέντρο αναψυχής του Cergy-Pontoise. Η συνάντησή τους με έναν ενοχλητικό φύλακα θέτει σε κίνδυνο τη πρόσφατη φιλία τους.

Μέρος δεύτερο – Η Hanne και η εθνική εορτή Ενώ οι εορτασμοί της 14ης Ιουλίου βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, η Hanne, μια φοιτήτρια από τη Νορβηγία, φλερτάρει με τρεις άντρες διαδοχικά. Τρεις συναντήσεις στη Φοιτητική Εστία, μέχρι να ξημερώσει.
Η συγκεκριμένη προβολή του 21ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου δεν εντάσσεται στο συγκεκριμένο αφιέρωμα.

ΤΕΤΑΡΤΗ 16/6

ΔΕΝ ΦΙΛΩ… ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ (1991, Αντρέ Τεσινέ)

Ο Pierre δεν είχε ως στόχο να κατακτήσει το Παρίσι όταν εγκατέλειψε τον τόπο που γεννήθηκε στη Νοτιοδυτική Γαλλία, αλλά να ζήσει απλά τη ζωή του στην πρωτεύουσα, μακριά από τα δεσμά και τις συμβάσεις. Για να ζήσεις τη ζωή σου βέβαια, σημαίνει πως πρώτα πρέπει να την κερδίσεις. Όταν όμως έχεις ένα δίπλωμα τραυματιοφορέα ως μοναδική αποσκευή, είναι δύσκολο. Ευτυχώς, ο Pierre είναι επινοητικός και πονηρός· διαθέσιμος και χωρίς προκαταλήψεις. Από τους διαδρόμους ενός νοσοκομείου μέχρι τα σαλόνια μιας κάποιας παρισινής διανόησης, θα γνωρίσει ένα σύμπαν τρυφερότητας ή και βίας, ανθρώπους που θα αλλάξουν την οπτική του για την ύπαρξη.
Προλογίζει ο Γιάννης Οικονομίδης

ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η ελληνογαλλική φιλία που σφυρηλατήθηκε κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, δημιούργησε μία συνεχή και γόνιμη επαφή στον πνευματικό κόσμο των δύο χωρών. Αποτέλεσμα αυτού του διαλόγου και της στενής φιλίας μεταξύ του Ανρί Λανγκλουά και της Αγλαΐας Μητροπούλου ήταν και η δημιουργία της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, ενώ αποκορύφωμα αυτής της στενής σχέσης ήταν κι η πρόσφατη σημαντική συνεργασία μεταξύ των δύο Ταινιοθηκών για την αποκατάσταση και ψηφιοποίηση της ταινίας Οι Απάχηδες των Αθηνών (1930) του Δημήτρη Γαζιάδη.

*Το κυρίως αφιέρωμα θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο του 2021, στον θερινό κινηματογράφο «Λαΐς», στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ. Η Ταινιοθήκη θα παρουσιάσει ένα πλούσιο πρόγραμμα ταινιών, σε τρεις θεματικές ενότητες. Η πρώτη θα παρουσιάσει ταινίες σταθμούς που σημάδεψαν τη σχέση μεταξύ της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και της Γαλλικής Ταινιοθήκης, από τον Ανρί Λανγκλουά στον Κώστα Γαβρά, περνώντας από τον Ζαν Ρους και τον Κλοντ Μπερί. Η δεύτερη θα αναδείξει τις επιρροές του γαλλικού σινεμά στον ελληνικό κινηματογράφο με προβολές εμβληματικών ελληνικών ταινιών. Και αντίστοιχα η τρίτη ενότητα θα παρουσιάσει την απεικόνιση της Ελλάδας, τόσο της κλασικής όσο και της σύγχρονης, στο γαλλικό κινηματογράφο.

ΙNFO

Εισιτήριο: 5 ευρώ

Ώρα προβολής: 9.15 μ.μ.

Ο ιστορικός θερινός κινηματογράφος «Λαΐς» επαναλειτουργεί με ασφάλεια, τηρώντας το υγειονομικό πρωτόκολλο του Υπουργείου Πολιτισμού.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε σύντομα στο www.tainiothiki.gr

Ακολουθήστε μας στο facebook https://www.facebook.com/tainiothikigr/ και στο instagram https://www.instagram.com/tainiothikigr/ για να μαθαίνετε τα πάντα για τις δράσεις της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.

The post Ελλάδα – Γαλλία: Κινηματογραφικές συναντήσεις appeared first on Enetpress.

Ο Νιούτ Σκαμάντερ βρίσκεται εκεί, έπειτα από παράκληση του Άλμπους
Ντάμπλαντορ, ώστε να αντιμετωπίσει μια σκοτεινή και επικίνδυνη απειλή για την τάξη
των μάγων.

Της Justine Φιλιππίδου

Όλο το παραπάνω θα μπορούσε να είναι μια αλληγορία σχετική με θέματα επιβολής
εξουσίας και μάχες μεταξύ Καλού και Κακού. Συγκριτικά με την πρώτη ταινία, σε αυτή
τα φανταστικά ζώα είναι αισθητά, πολύ λιγότερα ενώ όλο το σκηνικό αποκτά μια πιο
απόκοσμη και συννεφιασμένη εικόνα, προετοιμάζοντας τον θεατή για τις επόμενες
ταινίες.

Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γέιτς παρουσιάζει μαζί με τις ιστορίες των πρωταγωνιστών
και άλλες δευτερεύουσες, οι οποίες πλαισιώνουν το σενάριο κάνοντας το ακόμα πιο
πολύπλοκο. Υπάρχουν και κομμάτια αναδρομής στο παρελθόν των εμπλεκομένων
που μας επεξηγούν τι συνέβη παλαιότερα, ώστε να υπάρχει κάποια υπόνοια για το
πώς ενδεχομένως θα εξελιχθεί ο χαρακτήρας αυτός στη συνέχεια.

Ο Τζόνι Ντεπ, ο “μετρ” των μεταμφιέσεων, δίνει μια πολύ σαφή εικόνα για τις
προθέσεις του Γκρίντελβαντ, ήδη με μια ματιά καθώς όλο το στήσιμο του, θυμίζει
χιτλερικό: από το ντύσιμο του και τον τρόπο με τον οποίο περιφέρεται στο χώρο ως
την εμφάνισή του με ξανθά μαλλιά, που παραπέμπουν σαφώς στην Αρεία φυλή.

Ο Τζουντ Λο ως Άλμπους Ντάμπλαντορ, δίνει την εικόνα του σοφού στα πλαίσια που
απαιτεί ο ρόλος του και ο Έντι Ρεντμέιν ως Νιούτ Σκαμάντερ συνεχίζει να είναι ο
συμπαθής, συνεσταλμένος και μάλλον αλαφροΐσκιωτος κάτοχος της βαλίτσας με τα
φανταστικά ζώα.

Εν κατακλείδι, ακριβώς επειδή πρόκειται για μεταβατική ταινία ενός prequel που
κλιμακώνεται και η ανατροπή φυσικά λείπει, ωστόσο η σκηνή της μάχης με δυο
διαφορετικά χρώματα φλογών να ενώνονται σε μια εντυπωσιακή αμφιθεατρική
αρένα, αποζημιώνει και ισοσταθμίζει την προαναφερθείσα έλλειψη καθώς
παρακολουθείται με δέος και κομμένη την ανάσα.

The post Φανταστικά ζώα: Τα εγκλήματα του Γκρίντελβαντ appeared first on Enetpress.

Ένα πρόγραμμα για μικρούς και μεγάλους, με ειδικά αφιερώματα σε εξαιρετικούς δημιουργούς –  ορισμένοι  εκ των οποίων  ζουν και δημιουργούν στην πόλη μας-  και που με το έργο τους  σχολίασαν  και  φώτισαν σημαντικά ιστορικά-κοινωνικά γεγονότα.  Ταινίες και ντοκιμαντέρ που έχουν ως στόχο την ψυχαγωγία και την ευαισθητοποίηση των συμπολιτών μας, έδωσαν νέες οπτικές και κατάφεραν μέσα από δραματικές και χιουμοριστικές καταστάσεις να καθηλώσουν τους θεατές.

Ειδικά για τους μαθητές  έχουμε οργανώσει ένα πρωινό πρόγραμμα προβολών με θέματα όπως το προσφυγικό, η ζωοφιλία και οι ανθρώπινες σχέσεις. Ορισμένες προβολές γίνονται σε συνεργασία με τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους.

Η παρουσία  των Ελλήνων δημιουργών κατά τη διάρκεια των προβολών και η άμεση επικοινωνία με το κοινό, δίνει μία άλλη διάσταση στην πρόταση μας,  για το πώς αντιλαμβανόμαστε τον πολιτισμό μας και τις δράσεις που αναπτύσσουμε στην πόλη μας.

Την επιμέλεια των προβολών έχει αναλάβει ο Γιάννης Καραμπίτσος, σκηνοθέτης, μοντέρ και κριτικός κινηματογράφου ο οποίος προλογίζει  τις ταινίες και συντονίζει τη συζήτηση με το κοινό και τους δημιουργούς μετά από κάθε προβολή.

Όλες οι εκδηλώσεις είναι με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ και την προαιρετική συνεισφορά τροφίμων και φαρμάκων για την ενίσχυση των κοινωνικών δομών του Δήμου

Το τελευταίο σημείωμα – Παντελή Βούλγαρη

Δραματική 2017 / Έγχρ. / Διάρκεια: 117΄

Παρασκευή 13/4/2018 ώρα 20:00

Η αληθινή ιστορία του 34χρονου Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ο οποίος εκτελούσε χρέη διερμηνέα για τον Γερμανό διοικητή του στρατοπέδου Χαϊδαρίου Καρλ Φίσερ και ήταν ένας από τους 200 αγωνιστές οι οποίοι εκτελέστηκαν στην Καισαριανή την 1η Μαΐου 1944. Με τους: Αντρέα Κωνσταντίνου, Αντρέ Χένικε, Βασίλη Κουκαλάνι, Μελία Κράιλινγκ, Τάσο Δήμα, κ.α.

Θα ακολουθήσει συζήτηση παρουσία του σκηνοθέτη.

Ο γιός του Σαούλ (Saul fia) – Λάζλο Νέμες (ΟΥΓΓΑΡΙΑ)

Δραματική 2015 / Έγχρ. / Διάρκεια: 107΄

Σάββατο 14/4/2018 ώρα 20:00

Στο Άουσβιτς του 1944 ο Σαούλ είναι ένας από τους λίγους επιζώντες Εβραίους, ο οποίος αναγκάζεται να βοηθά τους Γερμανούς στο κάψιμο των νεκρών ομοεθνών του. Μέχρι που κάποια στιγμή αποφασίζει να θάψει το πτώμα ενός παιδιού, το οποίο ισχυρίζεται πως είναι δικό του.

Με τους: Γκέζα Ρέριγκ, Λαβέντε Μόλναρ, Ουρς Ρεχν.

Καλή Συκιά – Τάσου Μπιρσίμ Ντοκιμαντέρ 2017 / Έγχρ. / Διάρκεια: 25΄

Κομμένο Άρτας – Το άγνωστο ολοκαύτωμα

Κυριακή 15/4/2018 ώρα 20:00

Δυο αποκαλυπτικά ντοκουμέντα της θηριωδίας στην Καλή Συκιά και στο Κομμένο Άρτας. Το άγνωστο αποκρουστικό πρόσωπο της βαρβαρότητας των Γερμανών ναζί στη διάρκεια της κυριαρχίας τους.

Θα ακολουθήσει συζήτηση παρουσία των σκηνοθετών.

Σε συνεργασία με το Σύλλογο Κρητών Ζωγράφου «Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ» και την Ένωση Ηπειρωτών Ζωγράφου «ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ»..

The post «Ραντεβού στο cinema» με ελεύθερη είσοδο στον Πολυχώρο «Αλέκα» του Ζωγράφου appeared first on Enetpress.

Θα προβληθούν ταινίες που εξερευνούν όλα τα είδη: Από φιλμ επιστημονικής φαντασίας με την υπογραφή του Σεμίχ Καπλάνογλου, μέχρι μαύρη κωμωδία και πολιτικό δράμα.

Το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα διεξαχθεί φέτος στις 2-12 Νοεμβρίου και εξερευνά την παθιασμένη σχέση σινεμά και λογοτεχνίας μέσα από έντεκα αριστουργηματικές βαλκανικές ταινίες που βασίστηκαν σε λογοτεχνικά βιβλία (των Ορχάν Παμούκ, Ισμαήλ Κανταρέ, Νετζάτι Τζουμαλί και άλλων). Οι 7 από τις 11 ταινίες του αφιερώματος -που επιμελείται ο υπεύθυνος του βαλκανικού προγράμματος, Δημήτρης Κερκινός- θα προβληθούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Αφιέρωμα «Βαλκανική λογοτεχνία και σινεμά» – Αξεπέραστα φιλμ βασισμένα σε διαχρονικά λογοτεχνικά έργα.

Η αθωότητα των αναμνήσεων του Γκραντ Τζι (2015, Ηνωμένο Βασίλειο-Ιρλανδία-Ιταλία) – από το βιβλίο Μουσείο της αθωότητας του Ορχάν Παμούκ. Το σαγηνευτικό ντοκιμαντέρ του βρετανού Γκραντ Τζι –γνωστού από βιντεοκλίπ και ταινίες για τους Radiohead και τους Joy Division- μας ξεναγεί στον κόσμο του Μουσείου της αθωότητας, που ίδρυσε στην Κωνσταντινούπολη ο νομπελίστας Ορχάν Παμούκ.

Άνυδρο καλοκαίρι του Μετίν Ερκσάν (1964, Τουρκία) – από την ομότιτλη συλλογή διηγημάτων του Νετζάτι Τζουμαλί. Με την αξεπέραστη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, μια ταινία – ορόσημο στο τούρκικο σινεμά. Ένας διαβολικός γαιοκτήμονας στέλνει άδικα τον αδελφό του στη φυλακή, αποπλανά τη νύφη του και κόβει το νερό στην περιοχή. Απληστία και λαγνεία σε ένα επίκαιρο σχόλιο.

Το κέρατο της κατσίκας του Μετόντι Αντόνοφ (1972, Βουλγαρία) – από τη συλλογή Άγριες ιστορίες του Νικολάι Χαΐτοφ. Kill Bill του ’70, ένα βουκολικό γουέστερν για μια ανελέητη ιστορία εκδίκησης. Τον 17ο αιώνα, μια ομάδα Τούρκων βιάζει και σκοτώνει τη γυναίκα ενός βοσκού. Τυφλωμένος από μίσος, μεγαλώνει την κόρη του σαν αγόρι για να σκοτώσει μια μέρα τους υπαίτιους.

Χορός στη βροχή του Μποστιάν Χλάντνικ (1961, Γιουγκοσλαβία/Σλοβενία) – από το μυθιστόρημα Μαύρες μέρες, άσπρη μέρα του Ντομινίκ Σμόλε. Ένας νεαρός ζωγράφος και η ερωμένη του, μεθούν, ανταλλάζουν προσβολές και βουλιάζουν στην παρακμή. Ταινία πρωτοποριακή, με επιρροές από τη γαλλική νουβέλ βαγκ (ο Χλάντνικ υπήρξε βοηθός του Κλοντ Σαμπρόλ).

Ο κλέφτης των ροδάκινων του Βάλο Ράντεφ (1964, Βουλγαρία) – από το ομότιτλο διήγημα του Εμιλιάν Στάνεφ. Με φόντο τον Α΄ΠΠ, ένας συνταρακτικός καταδικασμένος έρωτας ανάμεσα σε έναν αιχμάλωτο πολέμου και τη νεαρή σύζυγο του διοικητή του στρατοπέδου, στην πρώτη διεθνή επιτυχία του βουλγαρικού σινεμά.

Τρία του Αλεξάνταρ Πέτροβιτς (1965, Γιουγκοσλαβία/Σερβία) – από τη συλλογή διηγημάτων Η φτέρη και η φωτιά του Αντόνιχε Ισάκοβιτς. Συγκλονιστική αντιπολεμική ταινία για το επιμύθιο του πολέμου και τα ανεπανόρθωτα τραύματα που προκαλεί. Με επίκεντρο τους παρτιζάνους, τρεις ιστορίες εκτυλίσσονται στην αρχή, τη μέση και το τέλος του Β΄ΠΠ.

Η σημύδα του Άντε Μπάμπαγια (1967, Γιουγκοσλαβία/Κροατία) – από το ομότιτλο διήγημα του Σλάβο Κόλαρ. Ταινία-αφιέρωση στην αγάπη και την έλλειψή της. Μια πανέμορφη κοπέλα πεθαίνει. Τότε ο σύζυγός της, που την αγνοούσε, νιώθει την απώλειά της. Οι προκαταλήψεις της επαρχίας και η θλιβερή μοίρα ενός κοριτσιού που όλοι θυμούνται σαν μια εύθραυστη σημύδα.

Πέτρινος γάμος των Μιρτσέα Βερόιου και Νταν Πίτσα (1972, Ρουμανία) – από διηγήματα του Ίον Αγκαρμπιτσεάνου. Δυο οπτικά εκθαμβωτικές σπαρακτικές ιστορίες: Μια μάνα ξεπουλά ό,τι έχει για να ντύσει νύφη τη νεκρή κόρη της. Μια νύφη αναγκάζεται σε γάμο από υποχρέωση και το σκάει με έναν περιπλανώμενο μουσικό, προκαλώντας τον θάνατο ενός αθώου.

Η επιστροφή του νεκρού στρατού του Ντίμιτερ Αναγνόστι (1989, Αλβανία) – από το βιβλίο Ο στρατηγός της νεκρής στρατιάς του Ισμαήλ Κανταρέ. Ένα αντιπολεμικό αριστούργημα που έχει μεταφερθεί πολλές φορές στο σινεμά. Ένας ιταλός στρατηγός ταξιδεύει στην Αλβανία για να επαναπατρίσει τα οστά ενός ένδοξου συνταγματάρχη. Μέχρι που ανακαλύπτει το πραγματικό αποτρόπαιο πρόσωπο του νεκρού.

Ο επαγγελματίας του Ντούσαν Κοβάσεβιτς (2003, Σερβία και Μαυροβούνιο) – από το ομότιτλο θεατρικό έργο του. Μετά την πτώση του Μιλόσεβιτς, ένας πρώην μυστικός αστυνομικός συναντά τον άνδρα που παρακολουθούσε επί χρόνια, έναν αντιστασιακό που κατέληξε να γίνει ό,τι απαρνιόταν: ένα γρανάζι του συστήματος.

Οικογένεια Μορομέτε του Στέρε Γκούλεα (1987, Ρουμανία) – από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Μαρίν Πρέντα. Πριν το ξέσπασμα του Β΄ΠΠ και την έλευση του κομμουνισμού, η αγροτική τάξη πεθαίνει. Το χρονικό αλλαγών που συντάραξαν την Ιστορία, μέσα από τα μάτια μιας οικογένειας που διαλύεται.

Βαλκανικό πρόγραμμα – Ένα συναρπαστικό καλειδοσκόπιο ιστοριών.

• Σε ένα δυστοπικό μέλλον, η ρημαγμένη Γη αναζητά σωτηρία από την ασιτία. Ο Σεμίχ Καπλάνογλου σκηνοθετεί την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Σπόρος, ένα ασπρόμαυρο, ταρκοφσκικών αποχρώσεων φιλμ επιστημονικής φαντασίας με πρωταγωνιστή τον Ζαν Μαρκ Μπαρ (Απέραντο γαλάζιο).

• Οι «Δέκα μικροί νέγροι» αλά βαλκανικά. Μια παρέα νεαρών ξεκινά για ένα ταξίδι στο άγνωστο, ψάχνοντας ένα (ανύπαρκτο;) μοναστήρι. Εξαφανίζονται ένας-ένας στο μυστηριώδες Μια σύντομη εκδρομή του Κροάτη Ιγκόρ Μπεζίνοβιτς.

• Ένας ανθρωπολόγος και ένας ρομά αψηφούν τα ταμπού και ερωτεύονται με φόντο το ρουμανικό γκέτο Φερεντάρι, στο τολμηρό ντεμπούτο της Ιβάνα Μλαντένοβιτς Soldiers, a Story from Ferentari.

• Ο Βέλε κλέβει μαριχουάνα για να φτιάξει ένα θαυματουργό κέικ που θα ανακουφίσει τον καρκινοπαθή πατέρα του. Όταν το σχέδιο πετυχαίνει, οι γείτονες θέλουν τη συνταγή και οι κακοποιοί το εμπόρευμα πίσω, στην ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία Μυστικό συστατικό του Γκιόρτσε Σταβρέσκι, μια συμπαραγωγή ΠΓΔΜ-Ελλάδας. Παγκόσμια πρεμιέρα στο 58ο ΦΚΘ (Crossroads-55ο ΦΚΘ).

• Γιατί κατέρρευσε ο έρωτάς του με την Άνα; Τη δική του εκδοχή δίνει στον ψυχαναλυτή του ο Τομά, αφήνοντας απ’ έξω τη μισή αλήθεια. Ή μήπως όχι; Μια σχέση πάθους στο Ana, Mon Amour του Ρουμάνου Κάλιν Πέτερ Νέτζερ.

• Η κυρία Γ. (Μιριάνα Καράνοβιτς) αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Πρώτα πρέπει να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητές της σε μια χώρα παγιδευμένη σε καφκικούς μηχανισμούς. Μαύρο χιούμορ στο Ρέκβιεμ για την κυρία Γ. του Μπόγιαν Βούλετιτς, την πρόταση της Σερβίας για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

• Ένας βόσνιος πρόσφυγας που δουλεύει στα ορυχεία της Σλοβενίας, ανακαλύπτει έναν ομαδικό τάφο με θύματα του Β΄ΠΠ. Θα πάει κόντρα σε όλους προκειμένου να αποκατασταθεί η μνήμη των νεκρών στο Ο ανθρακωρύχος της Χάνα Σλακ, την πρόταση της Σλοβενίας για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (Crossroads-52ο ΦΚΘ και Works in Progress-57ο ΦΚΘ).

• Ο σύζυγος και ο εραστής μιας γυναίκας που μόλις πέθανε συναντιούνται με απρόβλεπτες συνέπειες στο Τσάρλεστον του Αντρέι Κρετσουλέσκου, ένα πιο ποπ δείγμα του σύγχρονου ρουμανικού σινεμά (Crossroads-56ο ΦΚΘ και Works in Progress-57ο ΦΚΘ).

• Ένα τρυφερό art house φιλμ από έναν πολλά υποσχόμενο ντοκιμαντερίστα: 3/4 του Βούλγαρου Ίλιαν Μέτεφ. Ασκήσεις ύφους με θέμα μια αποξενωμένη οικογένεια. Χρυσή Λεοπάρδαλη για πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη, Φεστιβάλ Λοκάρνο 2017.

• Ένας νεαρός μουσικός κουρδικής καταγωγής από τη Νέα Υόρκη περιπλανιέται στα βάθη της Τουρκίας. Ψάχνει ένα τραγούδι που του τραγούδησε η γιαγιά του και μαζί αναζητά τις ρίζες του στο Zer του Καζίμ Οζ.

Μεγάλες εκπλήξεις μας επιφυλάσσουν και οι μικρού μήκους ταινίες από τα Βαλκάνια:  Ένα οικονομικό χρέος αλλάζει χέρια ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικών εθνοτήτων (Το αόρατο χέρι του Άνταμ Σμιθ του Σλόμπονταν Μαξίμοβιτς, Σλοβενία). Πρωταγωνιστεί ο έλληνας Μάκης Παπαδημητράτος.

Μια 8χρονη ρομά επαναστατεί ενάντια στην παράδοση που την αναγκάζει να παντρευτεί (Cumulonimbus της Ιοάνα Μίσκιε, Ρουμανία). Τίποτα δεν προετοιμάζει τον μικρό Ίβιτσα ότι οι γονείς του θα χωρίσουν (Μια χούφτα πέτρες του Στέφαν Ίβαντσιτς, Σερβία). Ένας οδηγός αρνείται να παραβιάσει ένα κόκκινο χαλασμένο φανάρι (Κόκκινο φανάρι του Τομά Βασάροφ, Βουλγαρία). Ένα 13χρονο κορίτσι από θύμα οικογενειακής βίας, γίνεται θύτης (Into the Blue της Αντονέτα Αλαμάτ Κουσιγιάνοβιτς, Κροατία).

The post Λoγοτεχνία και σινεμά: μια παθιασμένη σχέση, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης appeared first on Enetpress.

Βουτιά διαρκείας στο κινηματογραφικό σύμπαν του Άντι Γουόρχολ: προβολές ταινιών του από κόπιες 16 mm κατευθείαν από το ΜοΜΑ της Νέας Υόρκης, αυτοσχέδια screen tests, διαδραστικές συζητήσεις, μουσική από βινύλια, ολονύχτιο πάρτι στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

«Αφήνω την κάμερα να τρέχει μέχρι να τελειώσει το φιλμ, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορώ να “συλλάβω” τους ανθρώπους την ώρα που είναι ο εαυτός τους. Είναι προτιμότερο να συμπεριφέρεσαι φυσικά, από το να στήνεις μια σκηνή και να υποδύεσαι κάποιον άλλον. Καταλαβαίνεις καλύτερα τους ανθρώπους όταν είναι ο εαυτός τους παρά όταν προσπαθούν να υποδυθούν τον εαυτό τους»

Άντι Γουόρχολ (1934-1987)

Με αφορμή τα 30 χρόνια από το θάνατό του, στις 22 Φεβρουάριου του 1987, το «Flix it στη Στέγη» αφιερώνει 12+ ώρες στο σκηνοθέτη Άντι Γουόρχολ με την προβολή επτά ταινιών του και μια βουτιά διαρκείας στο κινηματογραφικό του σύμπαν, που είναι εξίσου αταξινόμητο με το εικαστικό.

Ξεκινώντας από το απόγευμα του Σαββάτου 4 Φεβρουαρίου και τελειώνοντας το πρωί της Κυριακής 5 Φεβρουαρίου, ο πέμπτος όροφος της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση συναντά το ζωντανό σκηνικό του Factory, με προβολή ταινιών από μηχανές 16 mm, αυτοσχέδια screen tests που θα εξασφαλίσουν στον καθένα τα δικά του 15 λεπτά δημοσιότητας, διαδραστικές συζητήσεις για το σινεμά του Άντι Γουόρχολ, μουσική από βινύλια και ολονύχτιο πάρτι με μουσική της εποχής (The Velvet Underground, Lou Reed, Nico, John Cale, Bob Dylan, The Rolling Stones, David Bowie κ.ά.), αλλά και συγκροτήματα και καλλιτέχνες που επηρέασαν η επανάσταση του Factory και το glam rock ‘n’ roll μιας ολόκληρης γενιάς.

Σε κόπιες 16 mm, κατευθείαν από το The Circulating Film Library του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) της Νέας Υόρκης, οι σούπερ σταρ μιας ολόκληρης εποχής –από την «it girl» του Factory, Έντι Σέτζγουικ (φωτ. πάνω), μέχρι τους Velvet Underground, και από τον ποιητή Τζέραρντ Μαλάνγκα μέχρι τη θρυλική Viva– θα αφηγηθούν με το δικό τους τρόπο την ιστορία μιας ατόφιας επαναστατικής ιδέας που ήθελε το Factory να γίνεται το Χόλιγουντ του underground και τον Άντι Γουόρχολ να ενσωματώνει στην υπερπαραγωγική του ιδιοφυΐα το σινεμά έτσι όπως δεν το είχε δει κανείς πριν (και μετά) από αυτόν.

Το εξάωρο «Sleep» (η πρώτη ταινία που γύρισε ο Γουόρχολ σε 16mm), το «Poor Little Rich Girl» (η γνωστότερη ταινία με την Έντι Σέτζγουικ, το κορίτσι που αγάπησε πιο πολύ ο Άντι Γουόρχολ), το «Vinyl» [φωτ. κάτω] (το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Άντονι Μπέρτζες σε πρώιμη μεταφορά του στο σινεμά), το «Kitchen» (γυρισμένο εξ ολοκλήρου στα λίγα τετραγωνικά μιας νεοϋορκέζικης κουζίνας), το «The Nude Restaurant» (η απάντηση του Γουόρχολ στη μόδα της βιομηχανίας πορνό), το σπάνιο «The Life of Juanita Castro» (μια πολιτική δήλωση πάνω στο φασισμό) και το «The Velvet Underground and Nico» (το σημαντικότερο ντοκουμέντο που γύρισε ο Άντι Γουόρχολ για το συγκρότημα), όλες οι ταινίες που θα προβληθούν σε ενιαίο πρόγραμμα στο αφιέρωμα του «Flix it στη Στέγη» αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο την ουσία του σινεμά όπως το όρισε ο Άντι Γουόρχολ.

Εξίσου συναρπαστικό σήμερα, όπως και τη στιγμή που γεννιόταν, το σινεμά του Άντι Γουόρχολ είναι πρωτίστως ένα σινεμά βαθιά ανθρωποκεντρικό, βασισμένο στην παρατήρηση, την ηδονοβλεψία, τον αυτοσχεδιασμό –τόσο στη δράση όσο και στην κινηματογράφησή της– και, φυσικά, την επανάληψη. Σε απόλυτη συνέπεια με το ποπ της τέχνης του, ο Άντι Γουόρχολ επιμηκύνει το χρόνο, παίζει με την έννοια της «ανίας», αρνείται ότι ο σκηνοθέτης πρέπει να βρίσκεται συνεχώς πίσω από την κάμερα και σπρώχνει τα όρια του mainstream, απλώς και μόνο για να επαληθεύσει τη φιλοσοφία του, που ήθελε τις ταινίες του να προβάλλονται διαρκώς μέσα στο Factory, ή και έξω από αυτό, χωρίς απαραίτητα κάποιος να τις βλέπει: «Φοβάμαι πως αν κοιτάξεις ένα πράγμα για πολλή ώρα, χάνει όλο το του νόημα».

Η ιδέα του Άντι Γουόρχολ να φέρει τη βιομηχανία του Χόλιγουντ στα μέτρα των ποτέ ηθοποιών ή ηρώων, ούτε καν σταρ, αλλά κατευθείαν σούπερ σταρ του Factory και να δοκιμάσει με ρίσκο πάνω στις έννοιες του real time και του «μπανάλ», επιβεβαιώνει σε κάθε θέαση των ταινιών του τη διαχρονική επίδραση ενός πρωτοποριακού σινεμά, ελεύθερου από συμβάσεις, γνήσια rock ‘n’ roll, ανεπιτήδευτα ποιητικού, πιο πολιτικού από το επονομαζόμενο πολιτικό σινεμά των δεκαετιών του ‘60 και του ‘70, ρηξικέλευθα queer για τις διεκδικήσεις και την ανάδειξη της LGBT κοινότητας. Ενός σινεμά, εν τέλει, προφητικού για το low budget ανεξάρτητο σινεμά του σήμερα και του αύριο και για τα ρίσκα που συνεχίζει να παίρνει το Χόλλυγουντ, προπομπού των reality shows, της κυριαρχίας του YouTube, του «κάνω σινεμά οτιδήποτε με οτιδήποτε», της πλήρους αναθεώρησης του παραδοσιακού τρόπου παραγωγής, εκμετάλλευσης, θέασης των ταινιών, όλων δηλαδή όσα αναγνωρίζουμε σήμερα ως σύγχρονη οπτικοακουστική κουλτούρα.

Πρόγραμμα προβολών

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου

16:00 Poor Little Rich Girl (66 λεπτά)

17:30 Κάν’ το σαν τον Άντι Γουόρχολ – Ανοιχτή Συζήτηση (60 λεπτά)

19:00 The Life of Juanita Castro (66 λεπτά)

20:30 Kitchen (70 λεπτά)

22:00 The Nude Restaurant (100 λεπτά)

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου

00:00 Vinyl (70 λεπτά)

00:30 Πάρτι (στο φουαγέ του 5ου ορόφου)

01:30 The Velvet Underground and Nico (67 λεπτά)

02:30 Sleep (321 λεπτά)

Πληροφορίες
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107
Πληροφορίες: 210-900 5 800

Προβολές: Μικρή Σκηνή
Παράλληλες δράσεις: φουαγέ 5ου ορόφου

Εισιτήρια
– Εισιτήριο ανά ταινία 2 €
– Πάσο ημέρας με τιμή 7 € (περιορισμένος αριθμός)
– Το πάρτι & οι δράσεις στο φουαγιέ του 5ου ορόφου με ελεύθερη είσοδο χωρίς δελτία
– Η προβολή της ταινίας Sleep με δωρεάν δελτία εισόδου
– Η συζήτηση στη Μικρή Σκηνή με δωρεάν δελτία εισόδου

Προπώληση εισιτηρίων από τις 26 Ιανουαρίου 2017

Γραμμή εισιτηρίων
Τηλ.: 210 900 5 800
Δευτ.-Κυρ. 09:00-21:00
Γραμμή Φίλων της Στέγης
Τηλ.: 213 017 8200
Δευτ.-Κυρ. 09:00-20:00

The post 12+ ώρες στη Στέγη με τον Andy Warhol appeared first on Enetpress.

Aυλαία αύριο για το 29ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου (8.30 μ.μ., «Ααβόρα») με τη νέα, γαλλοϊταλική ταινία του μεγάλου αντικομφορμιστή Ιταλού σκηνοθέτη Μάρκο Μπελόκιο «Sweet Dreams» («Fai bei sogni»).

Το φιλμ εκ πρώτης όψεως φανερώνει μια αλλαγή πλεύσης για τον 77χρονο Μάρκο Μπελόκιο, έναν από τους πιο ανήσυχους, πολιτικοποιημένους και διανοούμενους σκηνοθέτες της Ιταλίας, ο οποίος κατά καιρούς άσκησε κριτική στην Εκκλησία, περιέλαβε τον Τύπο και το Στρατό, ασχολήθηκε με το ακανθώδες ζήτημα της ευθανασίας και έφερε στο προσκήνιο την κρυφή ερωμένη του Μουσολίνι.

Το «Sweet dreams» (9.00 μ.μ.), που προβάλλεται σε αβάν πρεμιέρ, μιλά για τη σχέση μητέρας-παιδιού: η ειδυλλιακή παιδική ηλικία του 9χρονου Μάσιμο γκρεμίζεται από το μυστηριώδη θάνατο της μητέρας του. Το νεαρό αγόρι αρνείται να δεχθεί αυτή τη βάναυση απώλεια, παρά τις διαβεβαιώσεις του ιερέα πως εκείνη είναι τώρα στον Παράδεισο. Χρόνια αργότερα, στη δεκαετία του ‘90, ο ενήλικος Μάσιμο έχει γίνει ένας καταξιωμένος δημοσιογράφος. Μετά την ανταπόκρισή του από τον πόλεμο στο Σαράγεβο, αρχίζει να υποφέρει από κρίσεις πανικού. Καθώς ετοιμάζεται να πουλήσει το διαμέρισμα των γονιών του, ξαναζεί το τραυματικό παρελθόν του…

Το σενάριο βασίζεται στο μυθιστόρημα του Mάσιμο Γκραμελίνι, «Sweet Dreams, Little One». Στην ταινία παίζουν οι Μπερενίς Μπεζό και Εμανουέλ Ντεβός.

Η τελετή λήξης του Πανοράματος θα ξεκινήσει με την απονομή των τεσσάρων βραβείων που θα απονείμουν οι κριτικές επιτροπές της Fipresci, της ΠΕΚΚ, του Πανοράματος και του περιοδικού «Αθηνόραμα». Κατά τη διάρκεια της βραδιάς θα τιμηθούν για τη συμβολή τους στον ελληνικό κινηματογράφο η ηθοποιός Αλεξία Καλτσίκη, ο συνθέτης Νίκος Κυπουργός και ο σκηνοθέτης Ανδρέας Πάντζης.

Νωρίτερα αύριο, στην «Ααβόρα», θα προβληθούν δύο σημαντικές ταινίες: «Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» του αξέχαστου Νίκου Παναγιωτόπουλου (4 μ.μ.) και το «Πνεύμα του Μελισσιού» ( φωτ. πάνω) του Βίκτορ Ερίθε (6.15 μ.μ.), μια ταινία που εμπνέεται από τον ισπανικο εμφύλιο, αλλά ισορροπεί ανάμεσα στο παραμύθι και το ρεαλισμό.

The post Mε Μάρκο Μπελόκιο η λήξη του Πανοράματος appeared first on Enetpress.

Μια πρωτοβουλία που θα ξαναζωντανέψει το θρυλικό δίδυμο των κινηματογράφων «Αττικόν»-«Απόλλων», στην οδό Σταδίου, αναλαμβάνει το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Τα δύο διαμάντια καταστράφηκαν από φωτιά κατά τις συγκρούσεις των ΜΑΤ με διαδηλωτές στις 12 Φλεβάρη του 2012, με την υπογραφή του 2ου Μνημονίου.

Στην ανακοίνωση αυτή προέβη ο αναπληρωτής διευθυντής Προγραμμάτων και Στρατηγικής του ΙΣΝ Πάνος Παπούλιας, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για τα 20 χρόνια δράσης του Ιδρύματος.

Η γραφειοκρατία είχε θέσει εμπόδια στην αποκατάσταση των κινηματογράφων, με αποτέλεσμα οι αίθουσες να παραμένουν κλειστές και οι εργασίες αποκατάστασης να μην έχουν ξεκινήσει.

Πρόβλημα, οι διαμάχες μεταξύ δύο ιδρυμάτων (Δεκόζη-Βούρου και Βούρου-Ευταξία): το Ίδρυμα Σταματίου Δεκόζη-Βούρου, ιδιοκτήτης του κτηρίου και των κινηματογράφων, οφείλει στο Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία ποσό περίπου 24 εκατομμυρίων ευρώ, που έχει αθροιστεί με την πάροδο των ετών, από το 1989, βάσει της αρχικής σύμβασης που είχε υπογραφεί με πρωτοβουλία του Λάμπρου Ευταξία (που ήταν διοικητής και των δύο ιδρυμάτων). Η σύμβαση εκείνη προέβλεπε ότι το 40% των ετήσιων εσόδων του Ιδρύματος Σταματίου Δεκόζη-Βούρου θα δινόταν στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών.

Χρειάστηκε η επέμβαση του Δήμου Αθηναίων και η προσωπική εμπλοκή του δημάρχου Γιώργου Καμίνη, που έφερε τα δύο ιδρύματα σε συμφωνία. Το εσωτερικό τους έχει μείνει ανέγγιχτο χάρη στην αυτοθυσία των ιδιοκτητών, των εργαζομένων και των πυροσβεστών το μοιραίο απόγευμα. 

Το ιστορικό

Σύμφωνα με το Αρχείο Νεοτέρων Μνημείων, το αρχικό εκλεκτικιστικό κτήριο όπου βρίσκεται το «Αττικόν» οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1870-1881, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Έρνεστ Τσίλερ, για λογαριασμό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιου Δεκόζη Βούρου.

Κατά το 1900 στεγάζονταν εκεί το φαρμακείο του Σ. Βαλτή (αναφέρεται ήδη από το 1891), το κουρείο του Λ. Μουσίου και το εμπορικό κατάστημα «ειδών Κίνας» του Π. Γεωργιάδη, ενώ το 1914 φιλοξενήθηκε για ένα διάστημα το νεοπαγές υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

Μεταξύ των ετών 1914-1920 πραγματοποιήθηκε μια σημαντική επέμβαση σε ρυθμό «νεομπαρόκ», όταν οικοδομήθηκε σε τμήμα του κτηρίου το κινηματοθέατρο «Αττικόν», επάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη, με μια από τις πρώτες χρήσεις οπλισμένου σκυροδέματος.

Το «Αττικόν» θαύμα
Ως κινηματογράφος άρχισε να λειτουργεί από το 1916. Αργότερα στο ίδιο κτήριο ξεκίνησε τη λειτουργία του και ο κινηματογράφος «Απόλλων». Από το 1929 και μετά λειτούργησε υπό τη διεύθυνση της Σκούρας Φιλμ, της κινηματογραφικής δυναστείας των αδελφών Σκούρα.  

Το «Αττικόν» ήταν η πρώτη αίθουσα στην Ελλάδα, στις 22 Οκτωβρίου του 1929, που προέβαλε την πρώτη ταινία με ήχο, «Fox Movietone Follies» του Ντέιβιντ Μπάτλερ.
Την περίοδο της Κατοχής επιτάχθηκε από τους Γερμανούς για να προβάλλει ταινίες για την ψυχαγωγία των γερμανικών στρατευμάτων.
Το «Αττικόν» μετατρέπεται, έτσι, σε «SoldatenKino Victoria», το «Απόλλων» σε «Kino Apollo», ενώ οι άλλοι κινηματογράφοι υποχρεώνονται να αναγράφουν τους τίτλους των έργων -εκτός από ελληνικά- στα γερμανικά και ιταλικά.  

Τη δεκαετία του ’30 δημιουργείται και η δεύτερη κινηματογραφική αίθουσα, ο «Απόλλων», στο υπόγειο, ενώ εγκαθίστανται εδώ τα γραφεία της «Σκούρας Φιλμς», υπό τη διεύθυνση της οποίας λειτουργούν οι δύο κινηματογράφοι.

Το 1960 οι αδελφοί Γρηγοριάδου και ο Άγγελος Αγαλιώτης εξασφαλίζουν άδεια για επισκευές από την Πολεοδομία Αθηνών και το 1982 πραγματοποιούνται γενικές εργασίες συντήρησης και αναπαλαίωσης πάνω σε μελέτη του αρχιτέκτονα Ι. Χριστακόπουλου.

Όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας του, λαμπεροί αστέρες του Χόλιγουντ, του ευρωπαϊκού και του ελληνικού σινεμά ανέβηκαν τη λευκή μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στην αίθουσα.
Το «Αττικόν» είναι ένας από τους ομορφότερους κινηματογράφους της Ευρώπης.

Στην -σχεδόν- αιωνόβια ζωή του έχει φιλοξενήσει μεγάλες ευρωπαϊκές αλλά και παγκόσμιες πρεμιέρες, φεστιβάλ, συναυλίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, καθώς και την πρώτη ροκ-όπερα της Ελλάδας.
Σήμα-κατατεθέν του σινεμά, ο εντυπωσιακός του πολυέλαιος.

The post Νέες πρεμιέρες στα αριστουργήματα «Αττικόν»-«Απόλλων» appeared first on Enetpress.

Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

Ο γνωστός Γάλλος κριτικός, ιστορικός και θεωρητικός του κινηματογράφου Μαρσέλ Μαρτέν, επίτιμος πρόεδρος και γενικός γραμματέας για ένα μεγάλο διάστημα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και φίλος του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, πέθανε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Παρίσι, σε ηλικία 90 χρόνων.

Γεννημένος στη Νανσί της Γαλλίας στις 12 Οκτωβρίου 1926, ο Μαρτέν σπούδασε φιλοσοφία και θεωρία του κινηματογράφου πριν στραφεί στην κριτική κινηματογράφου σε κινηματογραφικά περιοδικά που ανθούσαν ιδιαίτερα στις δεκαετίες του ’50 και ’60 και ήταν ένας από τους διευθυντές του περιοδικού Cinema που αποχώρησαν για να ιδρύσουν το περιοδικό Ecran (του οποίου υπήρξε διευθυντής από το 1972 μέχρι το 1979), ενώ αργότερα θα συμμετάσχει στην έκδοση του περιοδικού Revue du cinema.

Θα συμμετάσχει στην πρώτη επιτροπή επιλογής ταινιών για το τμήμα «Εβδομάδα της κριτικής» του Φεστιβάλ των Κανών, ενώ, ως μέλος του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος συνεργαζόταν τακτικά στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Les Lettres Françaises» και αργότερα στο Revolution.

Θ ασχοληθεί και με τη θεωρία του κινηματογράφου και θα εκδώσει το βιβλίο «Η γλώσσα του κινηματογράφου» που θα μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ανάμεσά τους και στα ελληνικά.

Θα γράψει διάφορα βιβλία για τον κινηματογράφο, ανάμεσά τους και φιλμογραφίες για τον «Ζαν Βιγκό» και τον «Τσάρλι Τσάπλιν», καθώς και γενικότερα κινηματογραφικά θέματα, όπως «Ο σοβιετικός κινηματογράφος από αυτούς που τον έφτιαξαν», «Ο μεταπολεμικός γαλλικός κινηματογράφος», «Ο κινηματογράφος από τον Χρουστσόφ μέχρι τον Γκορμπατσόφ».

Ο Μαρσέλ Μαρτέν υπήρξε γενικός γραμματέας της FIPRESCI από το 1972 μέχρι το 1987 και πρόεδρός της από το 1987 μέχρι το 1991. Ήταν υποστηρικτής και ένθερμος φίλος του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και συμμετείχε σε σεμινάριο που το Πανόραμα διοργάνωσε το 1995 στην Αθήνα.

The post «Έφυγε» ο Γάλλος κριτικός κινηματογράφου Μαρσέλ Μαρτέν appeared first on Enetpress.