Το «Άδειο άλογο», το πέμπτο μυθιστόρημα του συγγραφέα και δημοσιογράφου Παύλου Μεθενίτη, κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα από τις εκδόσεις «Εύμαρος». Πρόκειται για ένα παράξενο μυθιστόρημα, άγρια τρυφερό, ευγενικά βλάσφημο, σαρκαστικά ανθρώπινο. Είναι ένας παραληρηματικός εσωτερικός μονόλογος ενός αϋπνιακού πενηντάρη, μια ολόκληρη νύχτα, μέχρι το ξημέρωμα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ο ήρωάς του, ο Ηλίας Πανταζής, είναι ένας μονόχνοτος, πικρόχολος, οργισμένος, βωμολόχος, μισογύνης και μισάνθρωπος τύπος που τα έχει χάσει όλα. Για να το αντέξει, για να βγάλει τη νύχτα, αφηγείται παράξενες ιστορίες στον εαυτό του, θυμάται περιστατικά της ζωής του, αναχαράζει ό,τι τον πληγώνει και τον διασκεδάζει και, βέβαια, φαντασιώνεται εκδίκηση. Είναι μία ακόμα από τις απασφαλισμένες χειροβομβίδες, που η κρίση έσπειρε δίπλα μας και περιμένουν ένα ελάχιστο κάτι για να εκραγούν.

Όμως, σαν γνήσιο τέκνο της βλάσφημης Γενιάς της Μεταπολίτευσης, ο Ηλίας Πανταζής ξέρει και να σαρκάζει: τους άλλους, αλλά κυρίως τον εαυτό του. Κι αυτή η χλεύη, αυτή η βγαλμένη γλώσσα προς τα όσια και τα ιερά, προς τα σοβαρά και τα θέσφατα, είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας, που πάνω της γαντζώνεται η ανθρωπιά του.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Παύλος Μεθενίτης είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Συνεργάζεται από το 1990 με περιοδικά, εφημερίδες, ιστοσελίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, ως αρθρογράφος, ελεύθερος ρεπόρτερ, κινηματογραφικός και τηλεοπτικός συντάκτης, κειμενογράφος, ερευνητής και ραδιοφωνικός παραγωγός.

Ενδεικτικά αναφέρονται ο Ταχυδρόμος, το Αντί, το GK της Καθημερινής, το ΒΗΜΑ Μen , η Ελευθεροτυπία, το Έθνος, το Documento και το News 24/7. Από τις αρχές Μαΐου του 2019 συνεργάζεται με την Εφημερίδα των Συντακτών.

Η τηλεοπτική εκπομπή του γενεαλογικής και ετυμολογικής έρευνας «Από πού κρατά η σκούφια μας», μετά από δυο σεζόν στη Δημόσια Τηλεόραση, μεταφέρθηκε στο ραδιόφωνο από τους ραδιοσταθμούς 105,5 Στο Κόκκινο και το Ραδιόφωνο 24/7.
Από τον Απρίλιο μέχρι τα τέλη του 2018 συνεργάστηκε ως αρθρογράφος με την ιστοσελίδα news24/7, υπογράφοντας τις καθημερινές στήλες «Σκουφάκια» και «Λέξη της Ημέρας».

Το 2012 κέρδισε, μαζί με τον σκηνοθέτη, το Βραβείο Σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» για την ταινία μικρού μήκους «Παγόβουνο».

Τον Νοέμβρη του 2019 έλαβε τιμητικό έπαινο σε λογοτεχνικό διαγωνισμό που προκήρυξε η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος για την Επανάσταση του 1821. Το διήγημά του συμπεριλήφθηκε στη συλλογή «Αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν».

Ένα διήγημά του έχει λάβει το Πρώτο Βραβείο το 2002 στο διαγωνισμό «Αντώνης Σαμαράκης», και πολλά άλλα έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους.

Από τις εκδόσεις Καστανιώτη έχουν εκδοθεί τέσσερα μυθιστορήματα με την υπογραφή του: «Η συνέντευξη» (2010), «Η Μαμά» (2008), «Aμανίτα Μουσκάρια» (2007) και «Ο άλλος» (2005). Επίσης, το βιβλίο του «Αμανίτα Μουσκάρια» έχει εκδοθεί ως γκράφικ νόβελ, με σχέδια του Θανάση Πέτρου, από τις εκδόσεις Γνώση. Είναι παντρεμένος με τη δημοσιογράφο Ευάννα Βενάρδου και έχει ένα γιο.

Στοιχεία έκδοσης: σχήμα: 14χ21, σελίδες: 192, τιμή: 12 ευρώ (με ΦΠΑ)
ISBN 978-618-5162-73-3
Για περισσότερες πληροφορίες: Εκδόσεις Εύμαρος, Eλευθερίας 2, Ταύρος.
Τηλ. 210-9708.811, 6984-911.622, fbpage: Εκδόσεις Εύμαρος – Evmaroslibro

The post Το «Άδειο άλογο» του Παύλου Μεθενίτη καλπάζει στα… βιβλιοπωλεία appeared first on Enetpress.

Tα νέα βιβλία των Γιώργου Σκαμπαρδώνη («Ντεπό») και Τεύκρου Μιχαηλίδη («Σφαιρικά κάτοπτρα, επίπεδοι φόνοι»), παρουσίασε ο δημοσιογράφος συγγραφέας Παύλος Μεθενίτης στα φετινά Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια στο φεστιβάλ της Δράμας. Ακολούθησε μια απολαυστική κουβέντα.

«Το φεστιβάλ Δράμας προσφέρει μια δραμαμίνη στους τρικυμισμένους καιρούς που ζούμε», είπε χαρακτηριστικά ο Γ.Σκαμπαρδώνης, προσθέτοντας πως η αποκέντρωση του πολιτισμού είναι μια σοβαρή ιστορία.

Επιχειρώντας έναν εξαιρετικά εύστοχο παραλληλισμό μεταξύ διηγήματος και ταινίας μικρού μήκους, χαρακτήρισε τα δύο αυτά είδη ως «θωρηκτά τσέπης». Είναι και τα δύο «καραμπίνες κοντόκαννες. Με λιμαρισμένες κάννες. Είναι όπως ένα τραγούδι που το ακούς και σου παίρνει την ψυχή μέσα σε λίγα λεπτά. Το βασικό στοιχείο τους είναι το μικρό εμβαδόν.

Συστατικά; η πυρηνική συμπύκνωση, η έκπληξη, ο γοργός ρυθμός, το απρόβλεπτο, η ανατροπή. Ωστόσο, δεν οφείλουν όλες οι μικρού μήκους να καταλήγουν με ένα ξεφωνητό. Μπορεί να τελειώνουν με μια κορώνα, αλλά μπορεί να τελειώνουν και σαν ένα σπουργίτι που πεθαίνει. Να σβήνουν αργά όπως ο φλοίσβος. Η ανατροπή στο τέλος δεν είναι αυτοσκοπός. Αυτό γίνεται συχνά με έναν τεχνητό και βίαιο τρόπο».

Το σημαντικότερο, υπογράμμισε, είναι «η στιγμή που έρχεται η έμπνευση. Η άνωθεν επίσκεψη, ο ίλιγγος της αποκάλυψης. Η στιγμή που κάτι ελάχιστο, μια χειρομία, κάτι απορριπτέο, κάτι ασήμαντο μπορεί να ιδωθεί και να φωταγωγηθεί μ ‘έναν μοναδικό τρόπο».

Ο Γ.Σκαμπαρδώνης χαρακτήρισε τον διηγηματογράφο ως «τον τσιλιαδόρο του αόρατου, τον χαφιέ του μη ορατού».

Βέβαια, «για να ’ρθει η έμπνευση πρέπει να είσαι σε εγρήγορση. Όπως λέει ο ποιητής, αν δεν στήσεις μια παγίδα στην αγάπη, η αγάπη δεν έρχεται. Η έμπνευση είναι κάτι διαφεύγον. Δεν μπορείς να βγάλεις ένα ένταλμα για τη σύλληψη της έμπνευσης».

Θεωρεί απλοϊκό το να πει κανείς «θέλω να στείλω ένα μήνυμα».

«Δεν αρκεί να μιλάς λχ για το κακό της μετανάστευσης. Ένα διήγημα ή μια ταινία μικρού μήκους δεν οφείλει να πει κάτι. Το σημαντικό είναι η μαγεία της αποπλάνησης. Η ηδονή πρέπει να βρίσκεται παντού, κι όχι μόνο στο τέλος. Ο καθένας μπορεί να πει μια ιστορία. Τέχνη δεν είναι η ιστορία, είναι η δομή, ο τρόπος που εκφέρεις την ιστορία,  όπως κινηματογράφος δεν είναι το πώς χειρίζεσαι την κάμερα αλλά η τέχνη και η γνώση της αφήγησης.

Κάποιος μαθητής ρώτησε τον δάσκαλό του: «Πως να βγάζω καλές φωτογραφίες;». Και ο δάσκαλός του, του απάντησε: «Να διαβάζεις καλή λογοτεχνία».

Σύμφωνα με τον συγγραφέα «η γνώση του κινηματογράφου σε βοηθά σε ένα ποσοστό 20%. Η γνώση της αφήγησης είναι αυτή που θα βοηθήσει πραγματικά έναν νέο κινηματογραφιστή ή διηγηματογράφο. Και βέβαια χρειάζεται το άγγιγμα, το τάλαντο. Αλλιώς κάθε φιλόλογος θα ήταν και Ντοστογιέφσκι. Αλλά πρέπει να αφοσιωθείς δια βίου, διότι η τέχνη είναι απέραντη και ο βίος βραχύς…».

Και κατέληξε υπογραμμίζοντας την μεγάλη σημασία του μοντάζ: «Αυτό που δεν έχει  ειπωθεί δίνει φτερά στην αφήγηση. Το κόψιμο άλλωστε είναι σημαντικό και στο διήγημα».

Παίρνοντας τον λόγο ο συγγραφέας και μαθηματικός Τεύκρος Μιχαηλίδης, ανέφερε χαριτολογώντας πως 35 χρόνια εργαζόμενος ως καθηγητής, για χάρη της Δράμας έκανε την πρώτη του …κοπάνα!

Ο Τ.Μιχαηλίδης ρώτησε το κοινό αν πιστεύει στο κακό μάτι και στην συνέχεια το πληροφόρησε πως μεγάλες προσωπικότητες της Ιστορίας όπως ο Ευκλείδης, ο Πτολεμαίος και ο Πλάτων «πίστευαν πως η ασπίδα φωτός που εξέρχεται από το μάτι πάει να συλλάβει το παρατηρούμενο αντικείμενο. Αυτό που ήθελαν οι άνθρωποι αυτοί ήταν να φτιάξουν μια αναλογία της όρασης με την αφή».

Μιλώντας για σφαιρικά και επίπεδα κάτοπτρα, για το κακό μάτι, και για Μεσαιωνικά χειρόγραφα ο Τεύκρος Μιχαηλίδης θέλησε να δείξει μερικά από τα συστατικά με τα οποία φτιάχνει τα παραμύθια του. Ως γνωστόν άλλωστε μπολιάζει τη λογοτεχνία με τα μαθηματικά.

Στο τελευταίο βιβλίο του, δεν χάνει την ευκαιρία να «αποκαθηλώσει» μερικές εξιδανικευμένες μορφές όπως ο Λόρενς Ντάρελ αλλά και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος που όπως είπε «είναι αδίκως πριμοδοτημένος καθώς δεν ήταν καθόλου γενναίος, αλλά βάρβαρος και αιμοβόρος. Ήθελα να ξεκαθαρίσω τους λογαριασμούς  μου με κάποιους», εξομολογήθηκε. «Βλέπετε, γράφω για να λύσω και δικά μου προβλήματα…».

Ακολούθησε μια ζωντανή κουβέντα με το κοινό κατά την οποία τέθηκε και το ζήτημα του κατά πόσον η εμμονή των νέων με την τεχνολογία «απειλεί» το βιβλίο.

«Σας πληροφορώ πως τα τελευταία 15 χρόνια έχουν πολλαπλασιαστεί και τα βιβλία και οι ταινίες», απάντησε ο Γ.Σκαμπαρδώνης. «Εμείς μικροί δεν είχαμε την πρόσβαση που έχουν οι σημερινοί νέοι. Νομίζω πως η τεχνολογία κάνει καλό σε όλες τις τέχνες. Το ένα έλκει το άλλο. Πάντα υπήρχε και θα υπάρχει και η παραλογοτεχνία και οι b movies και το κακό θέατρο. Ναι, είμαι οπαδός του φετιχισμού του βιβλίου, αλλά και το μολύβι τεχνολογία είναι. Δεν μπορείς να γυρίσεις την πλάτη στην τεχνολογία.».

«Το βιβλίο μπορεί πράγματι να πεθαίνει. Όχι όμως και η λογοτεχνία», υποστήριξε ο Τεύκρος Μιχαηλίδης. «Γιατί αυτό το νέο μέσο φέρνει το κείμενο πιο κοντά στα νέα παιδιά. Ο μόνος κίνδυνος που βλέπω είναι η εξοικείωση με το σύντομο και εύκολο μήνυμα. Αλλά και αυτό θα το ξεπεράσει πιστεύω η κοινωνία, διότι η λογοτεχνία είναι αναγκαία για τον άνθρωπο…”.

Όσο για την χειρότερη μορφή λογοκρισίας, κατά την εκτίμησή του δεν είναι άλλη από «την υπερπληθώρα της πληροφόρησης. Απλώς αφήνεις κάτι να πνιγεί μέσα σε όλα τ’ άλλα….».

Κλείνοντας, ο πάντα ανατρεπτικός Γιώργος Σκαμπαρδώνης εξομολογήθηκε πως διόλου δεν τον γοητεύει η θέαση μιας ταινίας στο σινεμά καθώς απεχθάνεται την αναίδεια κάποιων θεατών που δεν σέβονται ούτε αυτό που βλέπουν ούτε τους άλλους. «Έχω υπάρξει σε σινεμά όπου ο ένας έπαιζε με το κομπολόι του, ο άλλος έτρωγε τα τσιπς του και μιλούσε στον διπλανό και ο τρίτος σηκωνόταν κάθε λίγο και λιγάκι για να αγοράσει μπύρα τρώγοντας από μια πιατέλα. Θεωρείτε πως όλοι οι θεατές είναι ίδιοι; Εγώ βλέπω 2 ταινίες την μέρα, και τις απολαμβάνω μόνος στο σπίτι με το ουισκάκι μου, σταματώντας στις σκηνές που θέλω. Στο σινεμά έχω κοντέψει να πλακωθώ…».

The post Φεστιβάλ Δράμας: Τεχνολογία και λογοτεχνία από Γιώργο Σκαμπαρδώνη και Τεύκρο Μιχαηλίδη appeared first on Enetpress.

Οικοδεσπότης όπως πάντα ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Παύλος Μεθενίτης  που προλόγισε το τελευταίο βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη «Τετράδια Ονείρων», και μίλησε για την συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη κυκλοφορία του «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού.

* «Βρέθηκα ξανά μετά από πολλά χρόνια στην όμορφη Δράμα», είπε η κ.Ζατέλη η οποία κατάγεται από τη Β.Ελλάδα (Σοχός Θεσσαλονίκης). «Πριν λίγο, άκουσα μια νεαρή κοπέλα να λέει: «Έχεις να με δώσεις κάτι;». Και αυτό το «με» μου θύμισε πολλά…».

Εξηγώντας το πώς αποφάσισε να εκδώσει τα όνειρά της είπε πως τα κατέγραφε ήδη από την εφηβεία της.

«Το όνειρο είναι κάτι το άπιαστο, φτιαγμένο να μας διαφεύγει, κάτι το ανείπωτο, το άρρητο.  Όταν κλείνουμε τα μάτια μας ζούμε μια δεύτερη ζωή. Η μάνα μου έλεγε πως ο, τι δεν βλέπουμε με ανοιχτά μάτια, το βλέπουμε με κλειστά…».

Στις 3 Μαρτίου 1997 είδε ένα όνειρο που δεν ξέχασε ποτέ. «Δύο φάλαινες πάλευαν με κάτι άγρια κύματα. Δεν καταλάβαινα αν ήθελαν να μπουν πιο βαθιά στην θάλασσα ή ήθελαν να βγουν στη στεριά για να ξεψυχήσουν. Ευχόμουν: ας μπούν μέσα… Και τελικά μπήκαν μέσα…».

Έκτοτε αποφάσισε να καταγράφει συστηματικά τα όνειρά της σε τετράδια ονείρων. «Τώρα γεμίζω το ενδέκατο. Στο βιβλίο άντλησα από τα τρία πρώτα τετράδια που καλύπτουν την περίοδο από  3/3/1997  έως 5/5/2001».

Ταυτόχρονα «εξασκούσα τη λεγόμενη νυχτερινή μνήμη. Προσπαθούσα να θυμάμαι τα όνειρά μου στο μέτρο του δυνατού, με όσο γίνεται περισσότερες λεπτομέρειες. Συχνά μάλιστα σηκωνόμουν και κρατούσα σημειώσεις στη μέση της νύχτας. Ακόμα και σε χαρτάκια από τσιγάρα Σαντέ τα κατέγραφα. Και τα άφηνα έτσι, τα ήθελα ακατέργαστα, δεν τα επεξεργαζόμουν. Κατέγραφα ο, τι προλάβαινα. Στα τετράδια αυτά βάζω εικόνες, ζωγραφιές. Είναι ένα ονειρογράφημα, ελκυστικό στην όψη».

Και στον παρελθόν της είχαν ρίξει την ιδέα να τα βγάλει σε ένα βιβλίο, «όμως  αρχικά αυτό  μου φαινόταν σχεδόν ανεπίτρεπτο. Σκεφτόμουν πως αν είναι να δουν το φως του ήλιου, αυτό θα έπρεπε να γίνει  μετά την αποχώρησή μου, όταν περάσω στην αντίπερα όχθη…».

Ο Θανάσης  Καστανιώτης, ο εκδότης της, την μετέπεισε.

«Τα μυθιστορήματά μου μου παίρνουν περίπου 7 χρόνια –καθένας έχει τους χρόνους του. Τώρα δουλεύω το τρίτο βιβλίο της τριλογίας, αλλά είδα την διορία να πλησιάζει χωρίς να είμαι ακόμα έτοιμη. Ο Καστανιώτης μου είπε: “άσε για λίγο το μυθιστόρημα, κι ας βγάλουμε τα όνειρα”.  Τρόμαξα στην αρχή. Σκεφτόμουν: τι με περιμένει; Ως πού ήθελα να εκτεθώ; Λέω στον Καστανιώτη: Θα μπω στο τρελάδικο. Μετά όμως γλυκάθηκα…».

Ομως «έπεσα και στους μήνες που είχε πεθάνει η μάνα μου. Πριν καν συμβεί αυτό έβλεπα σχετικά όνειρα. Ένα μεγάλο μέρος των ονείρων ήταν φόρος τιμής στην μητέρα μου».

*Ο Βασίλης Βασιλικός, με καταγωγή από την γειτονική Καβάλα, άδραξε την ευκαιρία για να παρουσιάσει με τα θερμότερα λόγια το λογοτεχνικό περιοδικό «Δίοδος», που εδώ και χρόνια κυκλοφορεί στην Δράμα, και όπως εξήγησε ο Δραμινός συγγραφέας Βασίλης Τσιαμπούσης πλέον τα έξοδά του καλύπτονται εξ ολοκλήρου από την δραστήρια επιχείρηση  Raycap.

Ο συγγραφέας του «Ζ» επέλεξε να διαβάσει στο κοινό του φεστιβάλ ένα συναρπαστικό κείμενο του με θέμα την σχέση λογοτεχνίας και τεχνολογίας.

«Από το ρομαντικό ραβασάκι φτάσαμε στο sms, οι απιστίες δεν αποκαλύπτονται πλέον από κάποια γυναικεία τρίχα στο πέτο, αλλά από το κινητό ή το μέιλ, ενώ ακόμα και οι αυτοκτονίες δεν γίνονται πια στον σιδηρόδρομο, αλλό στο μετρό…», μας θύμισε, μεταξύ άλλων.

Όχι πως δεν βοήθησαν τα νέα εργαλεία: “Επεξεργασία κειμένου, delete, αλλαγή παραγράφων. Παρ’ ολ’ αυτά  εγώ ποτέ δεν έγραψα κείμενο της ψυχής κατευθείαν σε κομπιούτερ».

Αυτό άλλωστε, επεσήμανε, σε βοηθά και στην οικονομία της γραφής. Τα κομπιούτερ ενθαρρύνουν την «φλυαρία στα μυθιστορήματα. Ποτέ πριν δεν γράφονταν τόσα «τούβλα» από μπεστσελερίστριες κυρίες. Αν όλα αυτά τα έγραφαν στο χέρι, θα τους έπαιρνε χρόνια. «Παραλογοτεχνία»: η λογοτεχνία του παρά δηλαδή…».

Μόνο ένα βίβλίο, το «Κ» για τον Κοσκωτά, «το έγραψα στο κομπιούτερ. Και παρασύρθηκα. Έγινε μεγάλο…».

Το ίντερνετ, υποστηρίζει, δίνοντας πρόσβαση σε τόσες πληροφορίες μετέτρεψε τον συγγραφέα σε παντογνώστη. «Κι όμως, ίσως το καλύτερο βιβλίο για την Αμερική να παραμένει αυτό του Κάφκα που δεν τη επισκέφθηκε ποτέ…».

Η Ζυράννα Ζατέλη συμφώνησε πως «το γράψιμο είναι και χειρωνακτική εργασία. Προσωπικά γράφω πάντα με το χέρι ή στην ηλεκτρική πλέον γραφομηχανή μου. Μάλλον ανήκουμε στα είδη υπό εξαφάνιση…».

Η συγγραφέας αποκάλυψε στο κοινό του φεστιβάλ πως μεγάλωσε σε κινηματογραφικό περιβάλλον, καθώς ο πατέρας της από το 1952 είχε κινηματογράφο. «Μάλιστα είχα άδεια από το σχολείο να πουλάω σπόρια στους θεατές».

Σήμερα είναι φανατική κινηματογραφόφιλη. «Μόνο πέρυσι είδα 104 ταινίες –κρατώ αρχείο. Μου αρέσει να πηγαίνω μόνη σινεμά. Και καθώς είμαι τέτοια θαμώνας, πλέον όλοι οι κεντρικοί που με ξέρουν με βάζουν μέσα δωρεάν».

Ο Βασίλης Βασιλικός υπήρξε συμμαθητής του Τάκη Κανελλόπουλου ενώ στην Αμερική σπούδασε σκηνοθεσία τηλεόρασης. «Κινδύνεψα να γίνω σκηνοθέτης αλλά… σώθηκα», είπε χαριτολογώντας. Σκηνοθετώντας για την τηλεόραση την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου άλλωστε, την γνώρισε και την ερωτεύτηκε: «Την σκηνοθετώ, την ερωτεύομαι και την παντρεύομαι!». Καρπός του έρωτά τους υπήρξε η όμορφη Ευρυδίκη που τον συνοδεύει αυτές τις μέρες στη Δράμα.

Όπως εξομολογήθηκαν οι δύο συγγραφείς στο κοινό, μόνο δύο φορές στη ζωή τους έφυγαν πριν τελειώσει.

Ο Β. Βασιλικός στην πρώτη ταινία του Λάνθιμου και η Ζ.Ζατέλη στον «Σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι»!

The post Φεστιβάλ Δράμας: όνειρα και σινεμά από τον Βασίλη Βασιλικό και τη Ζυράννα Ζατέλη appeared first on Enetpress.

Αποδεικνύοντας έτσι πως η ελληνική λογοτεχνία αποτελεί δεξαμενή υπέροχων ιστοριών για τους κινηματογραφιστές.

Φετινοί καλεσμένοι οι συγγραφείς: Βασίλης Βασιλικός, Ζυράννα Ζατέλη, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Κάλλια Παπαδάκη και Γιούλη Αναστασοπούλου. Επίσης οι Κύπριοι ποιητές: Παναγιώτης Νικολαϊδης και Μιχάλης Παπαδόπουλος. Μελέτες τους για τον κινηματογράφο θα παρουσιάσουν οι Μαρία Παραδείση και Σπύρος Σιάκας.

Ημέρες παρουσίασης: Τρίτη (19/9)-Παρασκευή (22/9). Ώρα έναρξης: 13.00.

Αναλυτικά το πρόγραμμα:

ΑΙΘΡΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑ

Παρουσίαση: Παύλος Μεθενίτης (συγγραφέας, δημοσιογράφος)

ΤΡΙΤΗ 19/9

* “Aπό τον πρώιμο στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο. Ζητήματα μεθοδολογίας, θεωρίας, ιστορίας” -Eπιμέλεια: Μαρία Παραδείση, Αφροδίτη Νικολαϊδου (εκδόσεις Gutenberg, 2017)

* “Τι συμβαίνει με τα βατόμουρα;” (Διηγήματα) –Γιούλη Αναστασoπούλου (εκδόσεις Θράκα, 2016)

* “Δενδρίτες” (Mυθιστόρημα) –Κάλλια Παπαδάκη (εκδόσεις Πόλις, 2015)

ΤΕΤΑΡΤΗ 20/9

* “Το Animation ως εργαλείο μάθησης” -Σπύρος Σιάκας (εκδόσεις Νεανικό Πλάνο, 2016)

* “Παραλογή” (ποίηση) –Παναγιώτης Νικολαϊδης (εκδόσεις Gutenberg, 2015)

* “Εκδοχές ενός ποιήματος” (ποίηση) –Μιχάλης Παπαδόπουλος (εκδόσεις Φαρφουλάς, 2016)

ΠΕΜΠΤΗ 21/9

* «Τετράδια ονείρων» (Mυθιστόρημα) -Ζυράννα Ζατέλη (εκδόσεις Καστανιώτη, 2017)

* Πενήντα χρόνια από την πρώτη έκδοση του «Ζ» -Βασίλης Βασιλικός (Gutenberg, 2016)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22/9

* «Σφαιρικά Κάτοπτρα, επίπεδοι φόνοι» (Μυθιστόρημα) –Τεύκρος Μιχαηλίδης (Πόλις, 2016)

* «Ντεπό» (Διηγήματα) –Γιώργος Σκαμπαρδώνης (εκδόσεις Πατάκης, 2017)

The post Το Φεστιβάλ Δράμας αγαπά το βιβλίο appeared first on Enetpress.