Το Νομικό Πρόσωπο Πολιτισμού Αθλητισμού Περιβάλλοντος Παιδείας Πρόνοιας και Αλληλεγγύης του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων διοργανώνει, σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη Νάξου, διήμερο αφιέρωμα στην αγαπημένη ηθοποιό, θεατρική συγγραφέα και σκηνοθέτη Χρύσα Σπηλιώτη, που χάθηκε στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, μαζί με τον σύζυγό της και δεκάδες ανθρώπινες ζωές τον Ιούλιο του 2018.

Το αφιέρωμα θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 24 και την Πέμπτη 25 Ιουλίου 2019 και ώρα 21.00 στο Θεατρικό Μουσείο Ιάκωβος Καμπανέλλης. Η Χρύσα Σπηλιώτη εγκαινίασε το Εργαστήρι Θεατρικής Γραφής στο Θεατρικό Μουσείο Ιάκωβος Καμπανέλλης, την πρώτη χρονιά που άρχισε την τακτική λειτουργία του, το καλοκαίρι του 2016.

Ήρθε και το επόμενο καλοκαίρι, του 2017. Τα μαθήματά της σημείωσαν εξαιρετική επιτυχία, όχι μόνο λόγω του υπέροχου τρόπου διδασκαλίας της αλλά και λόγω της προσωπικότητάς της, αφού η Χρύσα ήταν πάντα χαμογελαστή, προσιτή, με αγάπη και απέραντη καλοσύνη.

Την πρώτη μέρα του αφιερώματος (Τετάρτη 24 Ιουλίου), θα προβληθεί η παράσταση «Ο γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος», που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στον Πολυχώρο Vault, σε κείμενο δικό της και σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου.

Συντελεστές παράστασης «Ο γιος μου ο Νικόλαος Μάντζαρος»

Κείμενο: Χρύσα Σπηλιώτη
Σκηνοθεσία: Αυγουστίνος Ρεμούνδος
Μουσική: Νικόλαος Μάντζαρος
Μουσική επιμέλεια/Επεξεργασία: Νικόλας Καρίμαλης (Razastarr)
Σκηνικά/Κοστούμια: Τόνια Αβδελοπούλου
Χορογραφία: Μάτα Μάρρα
Σχεδιασμός Φωτισμού: Βαγγέλης Μούντριχας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίνα Ντούνη
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Video: Νικήτας Χάσκας

Τη δεύτερη μέρα του αφιερώματος (Πέμπτη 25 Ιουλίου), η Ομάδα του Θεατρικού Μουσείου θα παρουσιάσει αποσπάσματα από τα έργα της «Πόρτες»,«Με διαφορά στήθους» και «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;» επιχειρώντας να αποτυπώσει ένα όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο πορτραίτο της τόσο άδικα χαμένης Χρύσας μας.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Βιογραφικό Χρύσας Σπηλιώτη

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, παρακολούθησε μαθήματα αυτοσχεδιασμού στη Γαλλία. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως ηθοποιός έχοντας ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους του διεθνούς ρεπερτορίου σε σκηνοθεσίες των Γιώργου Σεβαστίκογλου, Μίνωα Βολανάκη, Γιώργου Μιχαηλίδη, Γιάννη Χουβαρδά, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, Νικαίτης Κοντούρη, Γιάννη Μαργαρίτη κ.ά.

Έχει πρωταγωνιστήσει σε αρκετές γνωστές τηλεοπτικές σειρές και κάποιες κινηματογραφικές ταινίες. Σαν θεατρική συγγραφέας έχει παρουσιάσει θεατρικά της έργα στην Αθήνα, στα περισσότερα ΔΗΠΕΘΕ και στο εξωτερικό. «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;» (Ν.Υόρκη, Βερολίνο, Κροατία, Άμστερνταμ), «Φωτιά και Νερό» (Λονδίνο),«Σκωτσέζικο ντους», «Αγκά… σφί… και φί…», «Με διαφορά στήθους», «Ποιος κοιμάται απόψε;», «Το μάτι της τίγρης», «Πόρτες», «Η αληθινή σου ιστορία;», «Ο γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος».

Τα έργα της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Σοκόλη», «Δωδώνη», «Καστανιώτης», ενώ η συλλογή διηγημάτων της «Χαμένο δίκιο» από τις εκδόσεις «Κέδρος». Το «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;» έχει ανέβει σε 34 διαφορετικές παραστάσεις, έχει μεταφραστεί σε επτά γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, πολωνικά, γερμανικά, κροατικά, ολλανδικά, πορτογαλικά).

Δίδαξε Υποκριτική και είχε πολύχρονη εμπειρία παράδοσης σεμιναρίων θεατρικής γραφής. Ασχολήθηκε επίσης, με το εφηβικό θέατρο και είχε εργαστεί με θεατρικές ομάδες εφήβων.
Είχε εργαστεί για χρόνια στο ραδιόφωνο σαν παραγωγός εκπομπών λόγου και κειμενογράφος, κυρίως στο κρατικό ραδιόφωνο της ΕΡΤ, αλλά και στην ιδιωτική ραδιοφωνία. Έχει γράψει σενάρια για τηλεοπτικές σειρές και εκπομπές για την τηλεόραση της ΕΡΤ.

Info:
Τοποθεσία: Θεατρικό Μουσείο Ιάκωβος Καμπανέλλης, περιοχή Γρόττα, Χώρα – Νάξος (Δίπλα στο Δημοτικό Χώρο Στάθμευσης).
Ημερομηνία: Τετάρτη 24 και την Πέμπτη 25 Ιουλίου 2019,ώρα 21.00
Πληροφορίες: +30 2285023619.Email: kambanellismuseum@naxos.gov.gr

The post Αφιέρωμα στη Χρύσα Σπηλιώτη στη Νάξο appeared first on Enetpress.

Της Ζωής Τόλη

Ο πολυχώρος Vault (Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός)  παρουσιάζει το μονόλογο της Χρύσας Σπηλιώτη “Ο Γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος”, σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου με τη Χρύσα Σπηλιώτη στο ρόλο της Ρεγγίνας Μάντζαρου, κάθε Σάββατο στις 19:15 και Κυριακή στις 21:15.

«Εγώ το μόνο που’ κανα ήταν να τον αφήσω λεύτερο να χαίρεται μέχρι τις πατουσίτσες του».

Μια θεατρική δουλειά άρτια, δυνατή, με πάθος, τόλμη και ρυθμό, που απογειώνει το θεατή. Η μέθεξη με το κοινό ιδιαίτερη, ντυμένη με δραματικό λυρισμό και ποίηση. Ευαισθησία, κίνηση, χάρη και κομψότητα διέπουν την ερμηνεία της Χρύσας Σπηλιώτη, η οποία έγραψε το θαυμαστό αυτό κείμενο και κατόρθωσε να διεισδύσει στο βάθος της Ρεγγίνας, της προσωπικότητας που υποδύεται.

Μίας γυναίκας με ελεύθερο πνεύμα , που αντιστέκεται σθεναρά στην υποκρισία της αριστοκρατίας της Κέρκυρας στα τέλη του 18ου αιώνα και αρχές του 19ου. Λάτρης της ζωής και του έρωτα, διαψευσμένη στην προσωπική της ζωή, εμφυσά στο μικρό Νικόλαο την αγάπη για τη ζωή και την ελευθερία. Κόντρα στα στερεότυπα της εποχής μεγαλώνει χωρίς και η ίδια να το ξέρει έναν πραγματικό καλλιτέχνη, που υπηρετεί την πατρίδα του, αρνούμενος προτάσεις για διεθνή καριέρα.

Έρχεται αντιμέτωπη με μια δυστοπική ιδεολογία, που επιβάλλει ο άντρας της, ο τυραννικός Γιάκωβος και σύσσωμη η κοινωνική τάξη των προυχόντων εκφράζεται από αυτή. Η μέγγενη των περιορισμών και του δογματισμού την πεισμώνουν και αφοσιώνεται στη διαπαιδαγώγηση του γιου της αψηφώντας τις προσβολές και την κακομεταχείρισή της από το περιβάλλον του Γιάκωβου. Το αντίδοτό της σε μια κοινωνία σκληρή είναι η μουσική, η ονειροπόληση, η πολυεπίπεδη τρυφερότητα, η βαθιά δημοκρατική της συνείδηση και η γενναία διατήρηση των πεποιθήσεων της.

Η Ρεγγίνα, μία περσόνα εκρηκτική, μας οδηγεί σε μια φλογερή περιπέτεια διανθισμένη από τις διακηρύξεις της γαλλικής και της ελληνικής επανάστασης.

Συμβολίζει το φως σε μια περίοδο σκοτεινή , κατά την οποία οι αριστοκράτες με δυτική παιδεία συνεργάζονται ποικιλοτρόπως με τον εκάστοτε δυνάστη.

Ο Νικόλαος αφιερώνεται στη μουσική και εμφορούμενος από το ποτάμι των νέων ριζοσπαστικών ιδεών μελοποιεί πολλά ποιήματα του φίλου του, Διονύσιου Σολωμού. Έτσι ο ένας πλάθει τον άλλον και η εποχή τους δύο αυτούς σημαντικούς άντρες. Ένας αριστοκράτης λοιπόν με τα εφόδια που τον εξοπλίζει η μητέρα του, γράφει τη μουσική για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Ο εθνικός μας ύμνος σε μορφή εμβατηρίου, όπως ήταν η επιθυμία της μητέρας του.

Η ερμηνεύτρια του μονολόγου Χρύσα Σπηλιώτη αποτυπώνει με καθαρότητα τη Ρεγγίνα, σύμβολο αντίστασης σε κάθε φθηνό και πρόχειρο, ένα πραγματικό ηφαίστειο συναισθημάτων και φέρελπις φωτεινών διαδρομών. Μέσα στο ερμηνευτικό της κέντρο κερδίζει το θαυμασμό με τη γενναιότητά της να μας αποκαλύψει το βίο και την πολιτεία μιας μητέρας που αγάπησε πολύ το γιο της χωρίς μελλοντικές προσδοκίες.

Κινείται, χορεύει, τραγουδάει, παίζει όλους τους ρόλους των χαρακτήρων που συνδέονται με την ιστορία του έργου, ακούραστα, με μεστότητα, ειλικρινές υποκριτικό ταλέντο και σωστές κορυφώσεις. Ευγενική παρουσία με συμμετρία και αρμονία πνεύματος, μία καρυάτιδα της εποχής της, μας παραδίδει το σύμπαν μιας γυναίκας με διαχρονική αξία, χάρη στην προίκα της καλλιέργειας και των οραμάτων της. Υφαίνει με αριστοτεχνικό τρόπο το δραματικό ιστό χωρίς υπερβολές ή μελοδραματισμούς, με την ιδιότυπη επτανησιακή προφορά. Αντίθετα υπερτερεί το μέτρο και η ψυχραιμία στη γοργή εναλλαγή των εικόνων και των χρωμάτων.

Μια ερμηνεία ώριμη, πληθωρική, ευφάνταστη, παιγνιώδης, που φλερτάρει τόσο με το ρεαλιστικό όσο και με το υπερβατικό.

Η σκηνοθεσία με οδηγό την ανατρεπτική διάθεση του συναισθηματικού κόσμου της ηρωίδας, εκπέμπει την απαραίτητη αδρεναλίνη, ώστε η σκηνική έκφραση να συνοδεύεται από ένα ευεργετικό ιλαρό πνεύμα. Εικόνες με ένταση και αγωνία δεν βαραίνουν το θεατή, καθώς ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος καταφέρνει να τις μεταποιήσει σε ανακουφιστικό χιούμορ. Ένα χιούμορ, που δεν εκμηδενίζει το σασπένς ή τη συγκίνηση, αντίθετα υποστηρίζει με ενάργεια κάθε παραγόμενο προϊόν εσωτερικότητας. Έτσι το κείμενο υπηρετείται με σεβασμό και σύνεση ως προς τα όποια μηνύματά του, προκαλώντας το θεατή να το «διαβάσει» πολυεδρικά.

Τα σκηνικά και το κοστούμι της Τόνιας Αβδελοπούλου με σφρίγος «μεταφράζουν» το έργο συνεπικουρούμενα από την ατμοσφαιρική μουσική του Νικόλα Καρίμαλη (Razastar). Η εύρυθμη και «εύηχη» χορογραφία της Μάτα Μάρρα και οι υπαινικτικοί φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα συμπληρώνουν το τελικό αποτέλεσμα.

Ένα θεατρικό προϊόν που αξίζει την προσοχή μας.

The post Κριτική θεάτρου – «Ο γιος μου Νικόλαος Μάντζαρος», της Χρύσας Σπηλιώτη appeared first on Enetpress.