Το διατηρητέο κτήριο της πρώην Βιοτεχνίας Ελληνικών Μαντηλιών, στο Μεταξουργείο που αποτελεί μοναδικό δείγμα του είδους του θα μετατραπεί από το Υπουργείο Πολιτισμού σε ένα πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο με μουσείο τυποβαφικής τέχνης και παραγωγής μαντηλιών – κέντρο χειροτεχνίας του υφάσματος, χώρους πολλαπλών χρήσεων, χώρο περιοδικών εκθέσεων, χώρο εστίασης και πωλητήριο.

Στο κτήριο αυτό του 1900 στεγάστηκε το τυποβαφικό εργαστήριο των Αδελφών Οικονομόπουλου, μετά τη μεταφορά της επιχείρησης στην Αθήνα από τη Σύρο, όπου λειτουργούσε από το 1879. Χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο μαζί με τον εξοπλισμό και τα λοιπά κινητά αντικείμενα γιατί αποτελεί το μοναδικό σωζόμενο δείγμα προβιομηχανικής παραγωγής σταμπωτών μαντηλιών κεφαλής, με αυθεντικά παραδοσιακά σχέδια από όλη την Ελλάδα, τα οποία διοχετεύονταν εντός και εκτός Ελλάδας.

Μετά το 1945 τύπωνε τα μαντήλια με τη μέθοδο της μεταξοτυπίας. Η βιοτεχνία σταμάτησε τη λειτουργία της στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και το ακίνητο περιήλθε στην ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου. Από τον κινητό εξοπλισμό της βιοτεχνίας διατηρούνται ξύλινες σφραγίδες (στάμπες, ξυλότυποι) για την παραγωγή των σταμπωτών μαντηλιών, μήτρες μεταξοτυπίας σε τελάρα, σχέδια παραδοσιακών μαντηλιών, δειγματολόγια σχεδίων καθώς και σκεύη, εργαλεία και πρώτες ύλες παρασκευής βαφών, δείγματα νημάτων, μαντηλιών και υλικών συσκευασίας, χαρτώο υλικό κ.α.

Τελευταία το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων γνωμοδότησε ομόφωνα υπερ των μελετών αποκατάστασης του. Από το 2021 που ελήφθη η απόφαση για την μετατροπή του σε πολιτιστικό χώρο έγινε ο καθαρισμός του κτηρίου και η καταγραφή του αρχειακού πλούτου του εργαστηρίου (σχέδια, δειγματολόγια, στάμπες), από τη Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, κι άρχισε η εκπόνηση των μελετών.

Παράλληλα, σύμφωνα με το ΥΠΠΟΑ άρχισε η διερεύνηση συνεργασιών και συνεργειών του ΒΕΜ με άλλους φορείς του νεότερου πολιτισμού, όπως το Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής – Ίδρυμα Οικ. Γ. Ψαρόπουλου, το Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Λάρισας, για την παραγωγή νέων σταμπωτών υφασμάτων, και η κλωστοϋφαντουργία Μέντη –παράρτημα πλέον του Μουσείου Μπενάκη- προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του Κέντρου Χειροτεχνίας, το οποίο θα συνδεθεί οργανικά με το Μουσείο Νεώτερου

Ελληνικού Πολιτισμού και θα συνεργάζεται στενά με τον Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων.

Το κτιριολογικό πρόγραμμα προβλέπει μόνιμη έκθεση, χώρο αρχείου, γραφεία διοίκησης, εργαστήρια χειροτεχνίας, χώρους πολλαπλών χρήσεων, χώρο περιοδικών εκθέσεων, χώρο εστίασης και πωλητήριο.

The post Πολιτιστικό κέντρο η παλιά Βιοτεχνία Ελληνικών Μαντηλιών appeared first on Enetpress.

Της Ειρήνη Μιλή

Άντρας σε κατάσταση μέθης απείλησε μια γυναίκα, την ιδιοκτήτρια ενός μαγαζιού  και αυτή κάλεσε την αστυνομία. Ο δράστης, Αλβανικής καταγωγής, ανέβηκε στο διαμέρισμα που έμενε με τη σύντροφός του και συνελήφθη.

Η στιγμή της εφόδου των αστυνομικών

Ο άνδρας κρύφτηκε σε διαμέρισμα στην Αχιλλέως 23 στον δεύτερο όροφο. Οι ειδικές δυνάμεις εισήλθαν στο κτήριο λίγο μετα τις δέκα το βράδυ κι έπειτα από τον συνέλαβαν. Κατά τη διάρκεια του περιστατικού αποκλείστηκε η περιοχή στη συμβολή των οδών Αχιλλέως και Λένορμαν στο κέντρο της Αθήνα.

The post Ενοπλος άνδρας δημιούργησε πανικό στο Μεταξουργείο (vid) appeared first on Enetpress.

Την είδηση γνωστοποίησε η Πυροσβεστική. Τα στοιχεία του θύματος παραμένουν άγνωστα μέχρι στιγμής.

Όπως ανέφερε εκπρόσωπος της Πυροσβεστικής «ο νεαρός έφερε σοβαρά τραύματα στα κάτω άκρα» και η σορός του «θα εξεταστεί από ιατροδικαστή προκειμένου να εξακριβωθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του».

The post Νεκρός σε πυρκαγιά στο κέντρο της Αθήνας appeared first on Enetpress.

Σε 76 ανέρχονται πλέον οι παιδικοί σταθμοί του Δήμου Αθηναίων, με τον πλέον πρόσφατο τον Βιοκλιματικό Παιδικό Σταθμό του Μεταξουργείου, που έχει δυνατότητα φιλοξενίας 72 παιδιών, τον οποίο επισκέφθηκε το πρωί ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης.

Οι 76 δημοτικοί παιδικοί σταθμοί φιλοξενούν 4.562 παιδιά, στα οποία παρέχονται πρωινό και μεσημεριανό που παρασκευάζονται στα πρότυπα της μεσογειακής διατροφής, στα μαγειρεία του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών.

Επίσης ετοιμάζονται άλλα 1.150 γεύματα για μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που είναι παιδιά ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Στους παιδικούς σταθμούς, σύμφωνα με την πρόεδρο του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών, Πόπη Γιαννοπούλου, που τους εποπτεύει, τα νήπια μένουν, κατά μέσον όρο καθημερινά, εννέα ώρες.

Σε δηλώσεις του, μετά την επίσκεψη στον Βιοκλιματικό Παιδικό Σταθμό του Μεταξουργείου, επισήμανε ότι η εξοικονόμηση ενέργειας που επιτυγχάνεται ξεπερνά το 50% και στόχος της δημοτικής αρχής είναι η κατασκευή κι άλλων τέτοιων σύγχρονων παιδικών σταθμών.

The post 4.562 παιδιά στους 76 παιδικούς σταθμούς του Δήμου Αθηναίων appeared first on Enetpress.

Της Νινέττας Κοντράρου – Ρασσιά

Μια παράσταση που θα έπρεπε να παιχτεί στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου είναι η «Νύχτα στην Εθνική» της Λείας Βιτάλη. Και θα πείτε, γιατί στο Εθνικό Θέατρο; Γιατί οφείλει η πρώτη κρατική μας σκηνή να προβάλλει τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία, όταν βεβαίως αξίζει να προβληθεί και πολύ περισσότερο όταν άπτεται ενός θέματος που μας αφορά όλους μας, όπως είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό.

Το έργο αυτό με τρεις όλους κι όλους χαρακτήρες περιγράφει την τραυματική εμπειρία της μετανάστευσης μιας νεαρής Ελληνίδας μάνας και του παιδιού της πριν από χρόνια στη Γερμανία. Ηταν τότε οι «ξένοι», οι «βρωμιάρηδες». Η μάνα έπρεπε να ζητά συγγνώμη για κάθε σκανδαλιά του παιδιού της στο σχολείο, ακόμη και για την υπερκινητικότητά του.

Και τώρα αυτή η ίδια ζώντας στην Ελλάδα αποκαλεί «βρωμιάρα» μια παράνομη μετανάστρια που εφορμά κάποια νύχτα πεινασμένη και κυνηγημένη στην ταβέρνα της στην Εθνική οδό, την οποία λειτουργεί πλέον με το γιο της. Το θύμα μιας άλλης ξενοφοβικής κοινωνίας γίνεται θύτης. Οι ρόλοι αντιστρέφονται τόσο φυσικά, όπως βλέπουμε να συμβαίνει χρόνια τώρα στην ελληνική κοινωνία.

Στην Εθνική οδό, μακριά από τα φώτα της πόλης, ουδείς νοιάζεται για την εκμετάλλευση του αδύνατου, ενώ παράλληλα από κάποιους που πουλάνε προστασία στο κατάστημα εκτρέφεται στο μυαλό του ψυχικά διαταραγμένου γιου, η λογική του δυνατού, του μπρατσαρά που οφείλει να τσακίσει κάθε ξένο, αρκεί να μην ακουστεί η φωνή του θύματος την ώρα του φονικού.

Οι ερμηνείες και των τριών πρωταγωνιστών είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Η Μαίρη Νάνου εκφράζει με εξαιρετική δύναμη τη σκληρότητα της μάνας που δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με την ιδέα ότι μεγαλώνει τον καρπό «του μπεκρούλιακα» τον οποίο παντρεύτηκε. Ο Βασίλης Μπατσακούτσας έπεισε ερμηνεύοντας έναν νέο, ψυχικά ευάλωτο, σεξουαλικά καταπιεσμένο, που ασκείται σωματικά για να ασκήσει βία και έτσι να αυτοεπιβεβαιωθεί.

Αποκάλυψη ωστόσο αποτελεί η Ντομένικα Ρέγκου που μιλάει με εξαιρετική βουλγαρο-ιταλική προφορά τα ελληνικά, χορεύει και τραγουδάει με την ίδια άνεση και καλή φωνή τα λαϊκά ελληνικά τραγούδια, με τα ιταλικά που σιγοψιθυρίζει στις ιδιωτικές της στιγμές.

Αυτή η παράσταση, που και σκηνογραφικά είναι λιτή και ατμοσφαιρική, αποδεικνύει με πόσο λίγα μέσα είναι δυνατόν να στηθεί μια άκρως επαγγελματική, ποιοτική δουλειά.

Παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο «Μεταξουργείο» (Ακαδήμου 14). Πρωτοπαρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2015 στο «Αγγέλων Βήμα».

The post Γιατί πρέπει να δείτε τη «Νύχτα στην Εθνική» της Λείας Βιτάλη appeared first on Enetpress.

Του Παύλου Μεθενίτη

Την εποχή της Κατοχής, το θέατρο ανθούσε – οι σκηνές ήταν γεμάτες, ο κόσμος συνέρεε στους θεατρικούς ναούς για να ξεχάσει τα βάσανά του.

Σήμερα, που η πρόσκαιρη, εξ ορισμού, οικονομική Κρίση έχει μετεξελιχθεί σε εποχή γενικής Έκπτωσης, σήμερα, που ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, σε κάποια σημεία ανεπανόρθωτα, τόσο που να μην παίρνει μπαλώματα κανενός είδους, σήμερα, που η Ελλάδα υφίσταται τις απώλειες ενός πολέμου που δεν κηρύχθηκε ποτέ, σήμερα, που νιώθουμε πως έχουμε εν πολλοίς χρεοκοπήσει, και όχι μόνο οικονομικά, αν και κανείς δεν το παραδέχεται ανοιχτά, σήμερα, που μας έχουν απομείνει λίγα για να χάσουμε, σήμερα, το ελληνικό θέατρο είναι σε οργασμό.

Έργα γράφονται πυρετωδώς, έργα ανεβαίνουν (και κατεβαίνουν), νέες θεατρικές σκηνές ιδρύονται, ενώ οι άνθρωποι, ο κόσμος, το κοινό, συζητά και ενδιαφέρεται για παραστάσεις, αν και τα εισιτήρια που κόβονται σαφώς υπολείπονται της θεατρικής απήχησης στην κοινωνία. Σήμερα, το θέατρο καλείται να λυτρώσει μια κοινωνία ολόκληρη από τους καθημερινούς της δαίμονες, αναπαριστώντας τους.

Δεν ξέρω εάν τα καταφέρνει, δεν ξέρω καν εάν τα θέατρα βγαίνουν οικονομικά, δεν ξέρω εάν πληρώνονται όλοι οι συγγραφείς, οι σκηνοθέτες, οι ηθοποιοί, οι μουσικοί και οι τεχνικοί, για να μείνει και κάτι και στον θεατρικό επιχειρηματία, ώστε να συνεχίσει τη δραστηριότητά του. Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι ότι το κοινό έχει την ευκαιρία να δει σπουδαίες παραστάσεις.

Όπως αυτή της Λείας Βιτάλη, με τίτλο “Νύχτα στην Εθνική”, που ξεκινά από αύριο, Τρίτη 2 Φεβρουαρίου, στο θέατρο Μεταξουργείο. Η μάχιμη συγγραφέας, που μεταξύ άλλων μας έχει δώσει και το συγκλονιστικό μυθιστόρημα “Το παραμύθι του μεγάλου φόβου”, τώρα στρέφει το δραματουργικό της φακό σε κάποιους σύγχρονους δαίμονες, που λέγαμε παραπάνω, από αυτούς που έχουν στοιχειώσει την Ελλάδα: Ρατσισμός, βία, μισαλλοδοξία.

Τα πρόσωπα είναι μόνο τρία: Η κωλοπετσωμένη Ελληνίδα, πρώην μετανάστρια στη Γερμανία, που τα κατάφερε να βάλει στην μπάντα δυο δεκάρες, με τις οποίες άνοιξε ταβέρνα στην Εθνική οδό, ο βίαιος, ψιλοσαλεμένος γιος της, μπρατσαράς και νεοναζί, με πολύ ταραγμένο ψυχισμό, και η ξένη, η μετανάστρια, που η κυρία τη περιμαζεύει από το δρόμο με αντάλλαγμα ένα κομμάτι ψωμί.

Αγώνας για επιβίωση, ακραίος ερωτισμός, φυσική και ψυχολογική βία, κουράγιο και φόβος, αθωότητα και ενοχή: Η Βιτάλη έχει υφάνει με συναισθήματα, πράξεις και επιθυμίες ένα δραματικό πλέγμα, που κρατά δέσμιο το θεατή, ο οποίος και θα γελάσει, και θα φρικάρει, και θα σιγομουρμουρίσει τα σκυλάδικα που ακούγονται, και -σχεδόν- θα μυρίσει την δριμεία οσμή της ταβερνίλας και του αίματος, φτάνοντας τελικά στην αποκορύφωση της λύτρωσης μέσω των αλλοτρίων παθών.

Η βραβευμένη με κρατικά βραβεία και διεθνή διάκριση Λεία Βιτάλη, που φέτος κλείνει μια τριακονταετία στο θέατρο και τη λογοτεχνία, αυτή η μαστόρισσα της γραφής, τώρα κρατάει και την σκηνοθετική μπαγκέτα. Ας ακούσουμε αυτή την παθιασμένη συμφωνία που συνέθεσε – μέσα της είναι ένα κομμάτι της Ελλάδας, είτε είναι υπό Κατοχή, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, είτε όχι.

(Ακολουθεί συνέντευξη της Λείας Βιτάλη στην Ευάννα Βενάρδου και στο enetpress.gr)

-Γιατί επιλέξατε την Εθνική Οδό ως χώρο δράσης; Και γιατί ταβέρνα κι όχι φερ΄ ειπείν σκυλάδικο;

«Η νύχτα στην εθνική οδό κρύβει πολλά ένοχα μυστικά. Για μένα είναι ένας συμβολικός τόπος όπου διακινούνται ουσίες, κορμιά, όπλα, λαθρομετανάστες, τα πάντα. Και φυσικά παράνομα. Αυτή την ατμόσφαιρα ήθελα για να εντάξω τους ήρωες μου που κινούνται στην κόψη. Όσο για την ταβέρνα ή το σκυλάδικο προτίμησα το πρώτο γιατί διαθέτει μιαν επίφαση… αθωότητας. Εύκολα όμως μπορεί να κατρακυλήσει στο παράνομο».

-Η μητέρα, ρόλος κλειδί στο έργο, έχει υπάρξει και η ίδια, υπό δύσκολες μάλιστα συνθήκες, μετανάστρια στην Γερμανία. Γιατί λοιπόν φέρεται με τόση σκληράδα στην ξένη που παίρνει στην δούλεψή της;

«Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Είναι ανθρώπινος “νόμος”. Η ψυχή του αδικημένου είναι γεμάτη οργή και διψάει για εκδίκηση που αργά ή γρήγορα θα την πάρει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Θα στραφεί εναντίον του άλλου. Αν ο ίδιος είναι αδύναμος, θα στραφεί εναντίον του εαυτού του. Η βία γεννάει τη βία και η σκληράδα τη σκληράδα. Ο εγκληματίας έχει υποστεί κάποιο έγκλημα. Μπορεί να ακούγεται αιρετικό αλλά αν εμβαθύνεις θα δεις πως είναι η πραγματικότητα. Αντίθετα, αν έχουμε πάρει αγάπη, αγάπη θα έχουμε να δώσουμε στον άλλο”.

-Έχουμε συνηθίσει σε σκληρούς εργοδότες άντρες. Γιατί επιλέξατε μια γυναίκα;

«Όλο και σπανιότερα βλέπουμε πλέον τη διαφορά. Τώρα πια γνωρίζουμε πολύ καλά ότι για να σταθείς «εκεί ψηλά» πρέπει να υιοθετήσεις έναν συγκεκριμένο τρόπο άσκησης της εξουσίας. Σ’ αυτό το σημείο φοβάμαι πως οι γυναίκες έχουν εξομοιωθεί με τους άντρες. Ίσως κατά βάθος να μη το θέλουν, να μην είναι η πρώτη επιλογή τους αλλά ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και δεν σου αφήνει περιθώρια …πονοψυχίας. Ο συναισθηματισμός σπάνια συνάδει με την εργοδοσία. Συνήθως οδηγεί στην αποτυχία. Δεν συμφωνώ αλλά σαν συγγραφέας θέλω να εκφράζω την πραγματικότητα».

-Ο γιος της, παιδί διαταραγμένο και διψασμένο για αγάπη, μια αγάπη που ουδέποτε του προσέφερε η σκληρή μητέρα του, ενδίδει στους «μπρατσαράδες», όπως τους χαρακτηρίζετε, και υποκύπτει στην νεοναζιστική ιδεολογία. Κάπως έτσι βλέπετε τους νέους που προσελκύει η Χρυσή Αυγή σήμερα; Χαμένες ψυχές; Παιδιά συναισθηματικά στερημένα; Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί τα υψηλότατα ποσοστά τους στις εκλογές…

«Θεωρώ ότι κάθε τέτοιας φύσεως οργάνωση ψαρεύει οπαδούς ανάμεσα σε άτομα που «πάσχουν». Είναι στερημένα, απαξιωμένα, προβληματικά, ανήκουν σε χώρους που δεν κυριαρχούν οι αξίες, δεν υπάρχει ανθρωπιστική κουλτούρα. Είναι πιο εύκολα θύματα. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους μπορείς πιο εύκολα να περάσεις την ιδεολογία της «ανώτερης και εκλεκτής φυλής» γιατί μέσα τους υπάρχει η ανάγκη να «γίνουν» ανώτεροι ξεφεύγοντας από την όποια μιζέρια τους.

Δεν είναι τυχαίο που ο ναζισμός επιβλήθηκε στη Γερμανία από τον Χίτλερ όταν η χώρα ήταν εξαθλιωμένη μετά από τους πολέμους. Γι’ αυτό και σήμερα θεωρούμε επικίνδυνο το φαινόμενο λόγω της εξαιρετικής εξαθλίωσης μεγάλων ομάδων του πληθυσμού. Σίγουρα το ποσοστό είναι μεγάλο αλλά ευτυχώς που δεν είναι μεγαλύτερο».

-Ο τρόπος που αντιμετωπίζετε την λαθρομετανάστρια είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων, μακριά από πολιτικές ορθότητες. Είναι θύμα, ναι, αλλά είναι και θύτης: κλέβει, σκοτώνει, αξιοποιεί τις ευκαιρίες για να βγάλει λεφτά. Δεν φοβηθήκατε την εξ αριστερών κριτική που συνήθως αρέσκεται στο να παρουσιάζει τους μετανάστες μόνο ως θύματα;

«Αν λογοκρίνεται η τέχνη παύει να εξυπηρετεί τον σκοπό της που για μένα είναι η αποκάλυψη της βαθύτερης αλήθειας. Ο άνθρωπος –λαθρομετανάστης ή μη- δεν παύει να παραμένει ο ίδιος. Θα κλέψει ένα καρβέλι ψωμί αν πεινάει. Το θέμα δεν είναι να απενοχοποιούμε κάποιες ομάδες ανθρώπων αλλά να προσπαθούμε να μην εξωθούμε αυτές τις ομάδες στα άκρα βρίσκοντας τρόπους ένταξής τους. Αυτό είναι αριστερή τοποθέτηση. Η κάνω λάθος;».

-Η αλήθεια είναι πως στο έργο σας όλοι είναι ταυτόχρονα και θύτες και θύματα. Τραγικά πρόσωπα και τα τρία. Πώς καταφέρατε να ισορροπήσετε;

«… Ψάχνοντας ανακαλύπτεις ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, ούτε άσπρο ούτε μαύρο. Κάτι ανάμεσα. Ο εγκληματίας έχει τους λόγους του, ο άγιος έχει τη σκοτεινή πλευρά του, η γυναίκα έχει μέσα της τον άντρα, ο άντρας τη γυναίκα, και όλοι αυτό που διακαώς επιζητούν είναι ν’ αγαπηθούν. Ουδείς εκών κακός, αν έχει αγαπηθεί, προσθέτω».

INFO
*Νύχτα στην Εθνική” της Λείας Βιτάλη
*Θέατρο Μεταξουργείο (Ακαδήμου 14-16, Αθήνα, μετρό Μεταξουργείο, τηλ. 210 5234 382, 210 52 38 053)
*κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9 το βράδυ
*Η παράσταση είναι ακατάλληλη για άτομα κάτω των 15 ετών.

{source}
<iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/dUTRwDV7UzE” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}

The post Νύχτα στην Εθνική appeared first on Enetpress.