«Δούλες» του Ζαν Ζενέ , ένα μονόπρακτο θεατρικό δράμα που γράφτηκε και παραστάθηκε το 1947. Πρόκειται για αλληγορία, καθώς πραγματεύεται την ανάγκη του ανθρώπου να ξορκίσει κάθε τι απωθημένο, την αναζήτηση κάποιας λύσης στα σκοτάδια του, την ανακάλυψη ενός νέου ορίζοντα υποσχόμενου μια καλύτερη ζωή.

Βασικό μοτίβο το «παιχνίδι» μέχρι τέλους, με τους ρόλους να εναλλάσσονται ανάμεσα στις δύο αδελφές, οι οποίες ασφυκτιούν μέσα στη μιζέρια και την προσωπική τους φυλακή, μισώντας, αλλά και αγαπώντας ταυτόχρονα την κυρία του πλούσιου σπιτιού, όπου εργάζονται ως υπηρετικό προσωπικό. Ενώ αναζητούν τη διαφυγή, με στόχο μια ελεύθερη και αληθινή ζωή, τα σχέδιά τους για τη δολοφονία της κυρίας γυρίζουν εναντίον τους.

Ο θεατής παρατηρεί την άλλοτε έξαλλη και άλλοτε αμφιθυμική συμπεριφορά τους, σε κλίμα συγκρουσιακό, αντιφατικό, οδυνηρό, οργίλο, γενικά έντονης υπαρξιακής αγωνίας. Αλήθειες και ψέμματα αναμιγνύονται με τέτοιο τρόπο που δείχνουν καθαρά μια ανθρώπινη και συγκαταβατική πλευρά των «ηρωίδων», από την άλλη όμως τον διακαή τους πόθο για κυριαρχία. Αυτό το γαϊτανάκι γύρω από την επικράτηση και το θαυμασμό της εξουσίας, απλώνεται και στα τρία πρόσωπα του θεατρικού.

Ο προβληματισμός αφορά στα πόσα δικά μας δεν μας καλύπτουν και συνεχώς φαντασιωνόμαστε κάτι ανώτερο, πιο κοσμοπολίτικο, πιο έξω από τη ρουτίνα και την αυτοματαίωσή μας.

Η συγκροτημένη σκηνοθεσία και η εναρμονισμένη μουσική επιμέλεια ανήκουν στον Άρη Τρουπάκη, ο οποίος παράγει ένα καλλιτεχνικό προϊόν, με δραματουργικό βάθος, κινούμενο ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, με αύρα ειρωνείας, φόβου, κάποιας λανθάνουσας τρυφερότητας, σαρκασμού και παρασκηνιακού υπόβαθρου.

Η ρέουσα μετάφραση της Έλσας Ανδριανού, τα ενδεικτικά σκηνικά και τα σωστά κοστούμια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, η επιμέλεια της κίνησης του Κωνσταντίνου Καρβουνιάρη και οι υποβλητικοί φωτισμοί του Δημήτρη Λογοθέτη, συμπληρώνουν την άρτια παρουσία αυτής της θεατρικής εμπειρίας.
Εταιρεία παραγωγής: ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΗΩΣ.

Ερμηνείες:

Σολάνζ είναι η Δήμητρα Χατούπη, Κλαιρ η Μαρία Σαββίδου και κυρία η Μαρία Νίκα.
Η διανομή των τριών ηθοποιών υποστηρίζει με σθένος το κλασικό κείμενο στην πολύ καλή μετάφραση της Έλσας Ανδριανού, χαρίζοντας τον αέρα μιας θεατρικής δράσης με συμπαγή δομή. Ο πυρήνας του έργου και οι συνημμένες συμβολικές προεκτάσεις του, ακουμπούν το πεδίο της ψυχαναλυτικής έρευνας, με χειρουργική ακρίβεια και τελετουργικό ύφος.

Η Δήμητρα Χατούπη, μια έμπειρη και ιδιαίτερη ερμηνεύτρια με τόσες επιτυχίες είναι καταπληκτική στο ρόλο της Σολάνζ, προσφέροντας στο κοινό την ποιότητα και τη σκηνική συνέπεια ενός αξιόλογου θεατρικού χαρακτήρα. Η Μαρία Σαββίδου άμεση και ευθύβολη και η Μαρία Νίκα αφοπλιστική και υποκριτικά και στο τραγούδι.

Συμπέρασμα:

«Δούλες» του Γάλλου Ζαν Ζενέ, στο χώρο καλλιτεχνικών εκδηλώσεων «δήλος»,
αξίζει την προσοχή μας, τόσο για τη σκηνοθεσία, όσο και για τις ερμηνείες. Στο σύνολό της η θεατρική αυτή παράσταση έχει μόνο θετικό πρόσημο.

The post Σκέψεις πάνω στη θεατρική παράσταση «Δούλες» του Ζαν Ζενέ στο χώρο καλλιτεχνικών εκδηλώσεων «δήλος» appeared first on Enetpress.

Είναι νέα, ταλαντούχα και αυτή την περίοδο έρχεται αντιμέτωπη μ’ έναν από τους πιο δύσκολους ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου. Η Ντένια Στασινοπούλου ερμηνεύει τη Σολάνζ και μαζί με τη θεατρική της αδερφή, Κλαιρ, κατά κόσμον, Ιωάννα Λέκκα και κλέβουν τις εντυπώσεις στο αριστούργημα του Ζαν Ζενέ “Δούλες” σε σκηνοθεσία Βάσιας Χρονοπούλου.

Οι δύο τους μαζί με τη HollyGrace (Θέμης Θεοχάρογλου) δίνουν ραντεβού με το κοινό κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Άλμα. Εμείς μιλήσαμε με την νεαρή ηθοποιό μ’ αφορμή το απαιτητικό θεατρικό της στοίχημα.

Οι Δούλες ανεβαίνουν πολύ συχνά. Γιατί πιστεύετε ότι γοητεύουν το κοινό και τους δημιουργούς;

Οι Δούλες είναι ένα έργο ιδιαίτερα όμορφο. Έχει μια αίσθηση μοναδικότητας, που έχουν ίσως όλα τα μεγάλα έργα. Διαβάζοντάς το δεν σου αποκαλύπτεται ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα. Θέλει χρόνο, κόπο και πολλή φαντασία. Αυτό από μόνο του είναι δελεαστικό και σε προκαλεί να προσπαθήσεις να το ανακαλύψεις στο βαθμό που σου επιτρέπει ο εαυτός σου, ξέροντας ότι κάποια στιγμή θα αναγκαστείς να καταλήξεις κάπου και να το υπερασπίσεις χωρίς καν να είσαι απολύτως σίγουρος για την πρόθεση του συγγραφέα. Εικάζεις, πλησιάζεις, απομακρύνεσαι, είναι ένα ζωντανό έργο που έχει την τάση να μην σε αφήνει σε ησυχία. Είναι εμπειρία ζωής η ενασχόληση με το έργο του Genet. O τρόπος που υπερασπίζεται το αίσθημά του πρέπει είναι παράδειγμα για όλους μας.

Πόσο μας αφορά το έργο σήμερα;

Το έργο νιώθω ότι θα μας αφορά πάντα μιας και η πρόθεση του συγγραφέα είναι να ανακαλύψει μέσα από το προσωπικό του και τόσο ιδιαίτερο πρίσμα, την ανθρώπινη ψυχή. Είναι φυσικό αυτό να μην εξαντλείται ποτέ. Όπως οτιδήποτε εκφράζεται με αλήθεια και όχι για εντυπωσιασμό, παραμένει διαχρονικό και αυτό είναι ίσως κάτι που μπορεί ακόμα να μας γεμίζει ελπίδα για το μέλλον. Τα ερωτήματα που θέτει δεν μπορούν βέβαια να απαντηθούν εύκολα, και καλώς δεν μπορούν. Η δυσκολία με την οποία μας φέρνει αντιμέτωπους είναι απαραίτητη και οφείλουμε στους εαυτούς μας πάνω απ’ όλα να μην την αποφεύγουμε.

Πείτε μας μια ατάκα του έργου που σας αγγίζει.

Το κείμενο είναι γεμάτο υπέροχες φράσεις και εικόνες.

«Αγάπησα τη σοφίτα μας γιατί η φτώχεια της με ανάγκαζε να κάνω φτωχές χειρονομίες. Χωρίς κουρτίνες να ανασηκώνω, χωρίς χαλιά να πατάω, χωρίς έπιπλα να χαϊδεύω έστω με το μάτι ή με το πανί. Χωρίς καθρέφτες, χωρίς μπαλκόνι. Τίποτα δεν μας ανάγκαζε να κάνουμε μια εξαιρετικά όμορφη κίνηση»

Με συγκινεί αυτή η παραδοχή. Ότι η παρηγοριά τους είναι ότι τουλάχιστον το περιβάλλον τους δεν τους επιτρέπει να γίνουν γελοίες. Είναι κάτι σημαντικό.

Τον ρόλο της κυρίας ερμηνεύει η HollyGrace. Γιατί έγινε αυτή η επιλογή;

Ήταν μια επιλογή της ομάδας Apparatus, δεν γνωρίζω ακριβώς τι τους οδήγησε σε αυτήν την απόφαση. Προσωπικά θεωρώ ότι αυτή τους η πρόταση πάνω στο έργο δείχνει μια βαθιά κατανόηση και σεβασμό στον ψυχισμό του συγγραφέα και στην πρόθεσή του. Η «Κυρία» είναι ένα πλάσμα που διαρκώς σε υπερβαίνει και σε μαγνητίζει. Η Holly Grace το καταφέρνει με μια κίνηση του καρπού της ή με ένα βλέμμα, με έναν τρόπο που δεν μπορείς εύκολα να τον μιμηθείς. Έδωσαν μια νέα πνοή στο έργο αφουγκραζόμενοι την ανάγκη του συγγραφέα να βάλεις τη φαντασία σου και να μην υπακούσεις σε κάτι που ουσιαστικά δεν υπάρχει.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος επαγγελματικός σας στόχος;

Αυτή τη στιγμή κι αφού η ίδια η ζωή μας απέδειξε για άλλη μια φορά ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, κάτι που -δεν ξέρω γιατί- αρνούμαστε να αποδεχτούμε, θα έλεγα ότι ο στόχος μου είναι να μπορώ να ζω από τη δουλειά μου κάνοντας τη με φαντασία, πάθος και αγάπη. Είναι ένας μαγικός χώρος το θέατρο και όλη η προσπάθεια να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας μέσα από αυτόν και άρα τον κόσμο που ζούμε. Είναι ένας στόχος για τον οποίο πάντα θα παλεύω.

Τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Αυτή την περίοδο συμμετέχω σε ένα αφιέρωμα στη μελοποιημένη ποίηση με τίτλο «Όταν χαμηλώνουν τ’ άστρα» που επιμελείται και συμμετέχει ο Γιάννης Μπέζος, στο χώρο εκδηλώσεων του Ιανού. Μαζί με την Κωνσταντίνα Νταντάμη και τον Θοδωρή Οικονόμου στο πιάνο.

Info

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

Διάρκεια: 105 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: κανονικό 15 ευρώ

μειωμένο (φοιτητικό- άνω των 65) 12 ευρώ

5 ευρώ ανέργων και ατέλειες

Γκρουπ άνω των 7 ατόμων (10 ευρώ)

Προπώληση μέσω viva.gr

Θέατρο Άλμα Β’ Σκηνή

Διεύθυνση: Ακομινάτου 15

Τηλέφωνο: 21 0522 0100

The post Η Ντένια Στασινοπούλου είναι η Σολάνζ του Ζαν Ζενέ appeared first on Enetpress.