Tα «Αθηναϊκά Θέατρα» παρουσιάζουν ένα μεγάλο μουσικό θέαμα αφιερωμένο στη ζωή του Γιώργου Ζαμπέτα,  από  τις 14 Οκτωβρίου, στο θέατρο Αλίκη. 

Πρόκειται για μία μουσικοθεατρική παράσταση που αποτελεί φόρο τιμής στον αυτοδημιούργητο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, στον ορίτζιναλ μάγκα, που ευτύχησε να αποκτήσει το μεγαλύτερο φαν κλαμπ της εποχής του: Την Ελλάδα ολόκληρη. Ανεξάρτητα από ηλικίες και κοινωνική τάξη. Με τη δύναμη των τραγουδιών του. Και το ταμπεραμέντο του.

Ο Πέτρος Ζούλιας, γράφει τα κείμενα και σκηνοθετεί τη φιλόδοξη παραγωγή, αντλώντας στοιχεία από το βιβλίο της κόρης του δημιουργού Kατερίνας Ζαμπέτα, με τον τίτλο «Γιώργος Ζαμπέτας. Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω».

Άφθονο οπτικοακουστικό υλικό από το αρχείο της οικογένειας, πλήθος τραγούδια, αποσπάσματα από ελληνικές ταινίες που ο Ζαμπέτας έντυσε με τη μουσική του και ηχητικά ντοκουμέντα, στα οποία ο ίδιος αφηγείται τη ζωή του, αποτελούν τα βασικά υλικά της συναρπαστικής παράστασης που έχει στηθεί, σαν μία γιορτή!

Οι δεκαετίες των μεγάλων επιτυχιών του αξιαγάπητου βάρδου, τα γεγονότα, πολιτικά και κοινωνικά, οι άνθρωποι που υπήρξαν φίλοι και συνεργάτες του, το χιούμορ, ο αυθορμητισμός και όλο το μεγαλείο της ζωής του, ξεδιπλώνονται στη σκηνή του Αλίκη, με τον ίδιο τον Γιώργο Ζαμπέτα να πρωταγωνιστεί, σαν να βρίσκεται ακόμη ανάμεσά μας.

Όπως λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης: Η  παράσταση κι από τίτλο ακόμα υπόσχεται να υπηρετήσει πιστά και να ταυτιστεί πλήρως με την μοναδική προσωπικότητα του μεγάλου λαϊκού δημιουργού. Θέλει να ‘ναι η ζωντανή αντανάκλαση της ταυτότητας του. Θέλει να γίνει η ίδια η παράσταση ο Ζαμπέτας και όχι μια αναφορά σ’ αυτόν, όχι μια περιγραφή ή παρουσίαση του. Προσπαθεί διαρκώς να βρει το πνεύμα και την ψυχή του συνθέτη και να την εκφράσει μέσα από το θέατρο. Με πολύ τραγούδι, γέλιο αλλά και συγκίνηση, ακούμε τη φωνή και τις μελωδίες του Γιώργου Ζαμπέτα. Ακούμε τις σπαρταριστές αφηγήσεις του και το πιο δύσκολο προσπαθούμε ν’ ακούσουμε την φωνή της σιωπής του. Αυτής που ‘χει την δύναμη της κραυγής αλλά και του αστείρευτου γέλιου .

Συντελεστές παράστασης:

Κείμενο-Σκηνοθεσία : Πέτρος Ζούλιας

Μουσική διεύθυνση- ενορχήστρωση: Γιώργος Ζαχαρίου

Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή

Κοστούμια: Κατερίνα Παπανικολάου

Χορογραφίες: Φώτης Διαμαντόπουλος

Μουσική Διδασκαλία: Άκης Δείξιμος

Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Επεξεργασία-Δημιουργία Βίντεο: Κάρολος Πορφύρης

Επεξεργασία Ηχητικών Ντοκουμέντων: Δημήτρης Μουρλάς

Βοηθός Σκηνοθέτη:  Μαριάννα Τουντασάκη

Βοηθός Σκηνογράφου: Γιώργος Θεοδοσίου

Βοηθός Ενδυματολόγου: Δάφνη Κολυβά

Πρωταγωνιστούν: Βίκυ Σταυροπούλου στο ρόλο της γυναίκας της ζωής του, Τάσος Χαλκιάς, Λευτέρης Ελευθερίου, Χριστίνα Τσάφου, Ελένη Καρακάση, Μάκης Πατέλης. Μαζί τους ένας μεγάλος θίασος από νέους ηθοποιούς και 8-μελής ζωντανή ορχήστρα.

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ :

Βανέσσα Αδαμοπούλου, Αντώνης Βαρθαλίτης, Στεφανία Δράκου, Κωνσταντίνος Κακούρης, Θεμιστοκλής Καρποδίνης, Ιωάννης Κοντέλλης, Απόστολος Μάγγανος, Δημήτρης Μακρής, Λήδα Μανουσάκη,  Ειρήνη Τασούλα, Γιώργος Τσουρουνάκης

ΜΟΥΣΙΚΟΙ:

Μπουζούκι Α : Κοσμάς Κοκόλης

Μπουζούκι Β: Γιώργος Κωνσταντόπουλος

Κρουστά: Αντρέας Σιδεράκης

Μπάσο: Γιάννης Αννινος

Κιθάρα: Σάββας Χριστοδούλου

Ακορντεόν: Αννα Λάκη

Βιολί: Βαγγέλης Τούντας

Πλήκτρα: Μιχάλης Ασίκης

Θέατρο Αλίκη

Αμερικής 5, Αθήνα

Ημέρες – ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη: 19:00

Πέμπτη, Παρασκευή: 21:00

Σάββατο: 18:00 & 21:00

Κυριακή: 20:00

Διάρκεια παράστασης: 110 Λεπτά χωρίς το διάλειμμα

Εισιτήρια : Από 15 ευρώ έως 33 ευρώ

Δείτε το τρέιλερ της παράστασης:

The post Μάλιστα Κύριε Ζαμπέτα!… appeared first on Enetpress.

Σε ηλικία 73 ετών, άφησε σήμερα την τελευταία της πνοή η θρυλική τραγουδίστρια του ΄60 και ΄70 Μπέμπα Μπλανς, ή Αγγελική Κωνσταντοπούλου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα. 

Η τραγουδίστρια που πρωτοεμφανίστηκε στο πάλκο το 1964 ερμηνεύοντας το τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα «Καλωσόρισες βρε Γιώργη», εδώ και αρκετό καιρό έδινε μάχη για τη ζωή της και νοσηλευόταν σε νοσοκομείο.

Η Μπέμπα Μπλανς με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο τροφοδότησε την έμπνευση μεγάλων δημιουργών, όπως του αγαπημένου της Γιώργου Ζαμπέτα που την αποκαλούσε «Μπεμπέκα-βελούδο». Πέρασε στο πάνθεον του ελληνικού τραγουδιού ερμηνεύοντας το 1966 τα τραγούδια «Μιας πεντάρας νιάτα» και «Το καράβι» του Γ. Ζαμπέτα, ενώ είχε συνεργαστεί μεταξύ άλλων, με τη Μαρινέλλα, τον Στράτο Διονυσίου, τον Γιάννη Πουλόπουλο, και σημαντικούς συνθέτες, όπως ο Γιώργος Μητσάκης, ο Γιάννης Καραμπεσίνης και ο Γιάννης Σπανός.

Στο θέατρο συμμετείχε στο έργο «Πεθαίνω σαν Χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού που παρουσιάστηκε το 2013 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Τους τελευταίους μήνες υπέφερε από βαριάς μορφής αναιμία. Το 2009 έδωσε και κέρδισε τη μάχη με τον καρκίνο του εντέρου.Είχε μία κόρη.

Ας τη θυμηθούμε όπως εμφανίστηκε στην ταινία “Καλώς ήλθε το δολλάριο” (1967) όπου τραγούδησε το τραγούδι του Γιάννη Σπανού και του Αλέκου Σακελλάριου “Εναν αητό αγάπησα”.

The post «Εφυγε» η Μπέμπα Μπλανς appeared first on Enetpress.

Γράφει ο Νεκτάριος Φανουργιάκης

Ο Νικόλας Στεφαδούρος, ή αλλιώς stef, είναι 36 χρόνων κατάγεται από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, αλλά έχει ρίζες από Κάλυμνο και Κύπρο… Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ στην Αθήνα και εργάστηκε για μερικά χρόνια ως πολιτικός μηχανικός, μέχρι που πήρε την απόφαση να τα παρατήσει όλα και να ακολουθήσει αυτό που αγαπά, το σκίτσο. Από τότε έκανε πολλά βήματα και μεταξύ άλλων έχει σχεδιάσει κόμικς με τον Ζαμπέτα, τον Κοντοπίδη και τους Gramers. Tο Enetpress.gr σάς τον παρουσιάζει:

– Πώς ξεκίνησες το κόμικς;

«Παρότι με θυμάμαι μια ζωή με το μολύβι στο χέρι από μικρός να φτιάχνω σκιτσάκια, επίσημα μπορώ να πω ότι ξεκίνησα να σχεδιάζω κόμικς το 2000 στο περιοδικό “ΤΑ ΣΑΪΝΙΑ” των εκδόσεων SCRIPTA. Είχα στείλει δείγμα δουλειάς μου στο περιοδικό και θυμάμαι σαν χθες να με παίρνει τηλέφωνο ο αρχισυντάκτης, Πέτρος Κωνσταντινίδης, και να με ρωτάει αν ενδιαφέρομαι να τους φτιάχνω ένα 8σέλιδο κάθε μήνα. Το αστείο είναι ότι έτυχε να είμαι άρρωστος εκείνες τις μέρες και σχεδόν είχε κλείσει ο λαιμός μου, οπότε η τηλεφωνική μας επικοινωνία ήταν σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα. Ο Πέτρος, η Κατερίνα Καραδάκη, στην ομάδα σύνταξης, και η κυρία Βρεττού, η εκδότρια, θα είναι πάντα στην καρδιά μου γι’ αυτό».

– Πόσο δύσκολο είναι να σχεδιάσεις κόμικς και πόσο χρόνο χρειάζεται;

«Το θέμα δυσκολίας και χρόνου εξαρτάται από το τι πρόκειται να σχεδιάσεις, την πολυπλοκότητά του δηλαδή, την προετοιμασία που θα χρειαστείς να ψάξεις υλικό για να εμπνευστείς, πόσες σελίδες θα είναι κ.λπ. Προσωπικά, επειδή μου αρέσει αυτό που κάνω και μπορεί να δουλεύω και 24/7, έχει τύχει αρκετές φορές να φτιάχνω και 2 σελίδες την ημέρα. Περισσότερο όμως μου αρέσει όταν μοιράζομαι τη δουλειά με φίλους συναδέλφους και κάνω μόνο μολύβι και μελάνι, αναλαμβάνοντας άλλος το χρώμα, ή μέρος αυτού».

– Είναι εύκολο κάποιος να βιοποριστεί από τα κόμικς;

«Με μία λέξη: Όχι. Και ειδικά στην Ελλάδα. Θέλει πολλή δουλειά, θέλει να διαφημίζεις τη δουλειά σου καθημερινά με κάθε δυνατό τρόπο (τα social media σώζουν ζωές) και πρέπει να μάθεις να λες όχι. Γιατί λίγοι παίρνουν στα σοβαρά τη δουλειά μας. Λίγοι εκτιμούν το χρόνο που αφιερώνουμε καθημερινά και πολλοί θεωρούν ότι δεν σου είναι και τίποτα να τους χαρίσεις ένα “σκιτσάκι”.

Δεν λέω φυσικά ότι δεν μπορεί κάποιος να βιοποριστεί. Κάθε άλλο, είμαι ζωντανό παράδειγμα ανθρώπου που παράτησε πιο προσοδοφόρες δουλειές, πάλεψε και πείνασε τα πρώτα χρόνια αλλά σιγά σιγά κατάφερε να ζει αξιοπρεπώς. Απλά είναι δύσκολο και ψυχοφθόρο. Όπως πολύ δύσκολο, απ’ όσο ξέρω, είναι να καταφέρεις να κάνεις κόμικς για εταιρείες του εξωτερικού. Η διαφορά είναι ότι όταν το καταφέρεις βιοπορίζεσαι πιο εύκολα».

– Πώς κρίνεις την ελληνική κοινότητα των κόμικς;

«Πολυτάλαντη. Ηρωική. Υποκλίνομαι. Και υποκλίνομαι γιατί μιλάμε για καλλιτέχνες που δεν έχουν τη δυνατότητα που έχει π.χ. ο μέσος Αμερικανός να σπουδάσει κόμικς, μιλάμε για μια πολύ μικρή αγορά που τώρα σιγά σιγά έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι δεν είναι όλα “μίκυ μάους” και μιλάμε για καλλιτέχνες που πρέπει να κάνουν και 2η και 3η δουλειά για να επιβιώνουν στην Ελλάδα. Το καλό είναι ότι σιγά σιγά το κοινό που διαβάζει κόμικς διευρύνεται και ο κόσμος αρχίζει να εκτιμά περισσότερο τη δουλειά μας. Μεγάλη ευθύνη σε αυτό πιστεύω φέρουν οι Έλληνες καλλιτέχνες που διαπρέπουν στο εξωτερικό και κάνουν τον κόσμο να πιστέψει περισσότερο στις δυνάμεις του Έλληνα κομίστα».

– Για πρώτη φορά σχεδίασες διαδικτυακό κόμικ για τον Ζαμπέτα. Πώς σου ήρθε η… ιδέα;

«Βασικά η ιδέα δεν ήταν δική μου. Με προσέγγισε ο Γιώργος (ο εγγονός του) και μου πρότεινε να κάνουμε αυτό το κόμικς, βρεθήκαμε από κοντά, τα είπαμε, μου άρεσε πολλή η ιδέα και είπα ναι. Το κόμικς αυτό αποτελείται από αυτοτελείς ιστορίες γνωστές αλλά και ανέκδοτες από τη ζωή του μεγάλου δημιουργού, Γιώργου Ζαμπέτα, και είναι ιστορίες που έχει μαζέψει ο εγγονός του αλλά και ο Σωκράτης Μιχαηλίδης από συγγενείς και φίλους.

Είναι μια πολύ όμορφη συνεργασία γιατί και ο Γιώργος μου έχει δώσει μεγάλη ελευθερία και χώρο για να εμπνευστώ αλλά και μαθαίνω πολλά πράγματα που δεν ήξερα κι εγώ για τη ζωή του Ζαμπέτα. Επίσης είναι τεράστια η στήριξη της ΙΟΝ και του socomic.gr που ουσιαστικά έχουν χρηματοδοτήσει το εγχείρημα και τους ευχαριστώ από καρδιάς».

– Πόσο χρόνο χρειάστηκες και τι δυσκολίες αντιμετώπισες για να σχεδιάσεις το κόμικς σχετικά με τους Gramers και είχες και συμμετοχή ενός πολύ γνωστού youtuber, του Κοντοπίδη;

«Η μόνη δυσκολία ήταν ο χρόνος, γιατί κατά τα άλλα ήταν κάτι που απόλαυσα να φτιάχνω. Τους Gramers τους γνώρισα αρκετά πριν το κόμικς μέσω του συνεργάτη μου στο Teesney.com και πραγματικά θαυμάζω τη δουλειά τους, το ήθος τους και την ταπεινότητά τους. Ήταν κάτι παραπάνω από τιμή μου να αναλάβω να σχεδιάσω το κόμικς τους. Το σενάριο ήταν πολύ αστείο, δομημένο με τέτοιο τρόπο που με διευκόλυνε από κάθε άποψη, και η συνεργασία μας με τα παιδιά, το Teesney αλλά και την Webcomics, ήταν άψογη!

Το κόμικς, αν θυμάμαι καλά, ολοκληρώθηκε μέσα σε 2-3 μήνες αλλά η προεργασία που έγινε πιο πριν από όλους μας, τα meetings μέσω skype ή και από κοντά όταν ανέβηκα Θεσσαλονίκη, ή όταν κατέβηκαν τα παιδιά Αθήνα, μπορεί να κράτησαν και ένα χρόνο. Ο Κοντοπίδης ήταν guest star στο κόμικς λόγω και της συνεργασίας μας μέσω του Teesney.com και ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και αστεία προσθήκη. Νομίζω ο κόσμος τον λάτρεψε. Το εντυπωσιακό όμως ήταν η απήχηση του κόμικς. Η πρώτη χιλιάδα εξαντλήθηκε σε λιγότερο από μήνα, και οι στιγμές που έζησα με τα παιδιά στο Comicdom ήταν εξωπραγματικές. Ο χώρος των κόμικς κέρδισε μεγάλο μέρος του κοινού των Gramers και γι’αυτό τους είμαι ευγνώμων».

– Συμμετέχεις σε μια εκδήλωση για το ελληνικό κόμικ «Πενάκι κ Σκαπάνη». Μίλα μας λίγο για την εκδήλωση.

«Ναι, το “Με Πενάκι και Σκαπάνη 3” είναι ένας καλοκαιρινός θεσμός-γιορτή των κόμικς που είχα την χαρά να δω από κοντά πρώτη φορά πέρυσι. Φέτος θα είμαι πάλι εκεί, αυτή τη φορά όμως όχι ως Στεφαδούρος αλλά παρέα με μια ομάδα καλλιτεχνών. Αποφασίσαμε η ομάδα “Comic Book Bubble” (facebook.com/comicbookbubble) να κατέβουμε ως σύνολο και να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας στον κόσμο.

Μου αρέσει πολύ περισσότερο να συνεργάζομαι με καλλιτέχνες που εκτιμώ, παρά να δουλεύω μόνος ένα project. Οπότε φέτος είναι πραγματικά μεγάλη χαρά να βρισκόμαστε εκεί. Φέτος μάλιστα αποφασίσαμε να μαζέψουμε δουλειά μας σε ένα ολοκληρωμένο ανθολόγιο με τίτλο “Comic Book Bubble”, το οποίο θα διατίθεται προς πώληση στα τραπέζια μας στο “Με Πενάκι και Σκαπάνη”».

– Κάνεις μαθήματα κόμικς;

«Ναι, φέτος ξεκίνησα δειλά δειλά να παραδίδω μαθήματα κόμικς και σκίτσου σε μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου, παρέα με τον εκλεκτό φίλο και συνεργάτη Μιχάλη Τόρη. Δεν είναι κάτι που το επιδίωξα αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ στην πρόσκληση από ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν την τέχνη και σέβονται τους μαθητές τους.
Τα μαθήματα γίνονται στο Εργαστήρι Τέχνης Ζωγραφίζω (https://zografizo31.com/), στο Νέο Ηράκλειο, Ελπίδος 31 και είναι κάτι που απολαμβάνω πραγματικά. Υπάρχουν παιδιά με μεγάλο ταλέντο και είναι μεγάλη η χαρά μας να βλέπουμε την εξέλιξή τους μέσα από τα μαθήματα. Του χρόνου μάλιστα σκοπεύουμε να επεκτείνουμε τη διδακτική ύλη σε περισσότερες κατηγορίες όπως είναι η εικονογράφηση, η γελοιογραφία, η καρικατούρα κ.λπ.».

– Σχέδια για το μέλλον και αν έχεις στα σκαριά κάποιο κόμικς αυτήν τη στιγμή;

«Φέτος ήταν μια γεμάτη χρονιά για μένα, έχω πολλά πράματα να ασχολούμαι αλλά και να περιμένω, οπότε μάλλον δεν έχω και πολύ χρόνο για σχέδια. Αυτό το διάστημα φτιάχνω για το socomic.gr και για λογαριασμό της ΙΟΝ, δύο σειρές κόμικς. Του Ζαμπέτα που αναφέραμε προηγουμένως και το “Αλεξάνδρεια”, το οποίο αποτελείται από ιστορίες του πατέρα μου από τη γέννησή του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μέχρι τον επαναπατρισμό της οικογένειάς του στην Αθήνα.

Παράλληλα φτιάχνω σχέδια για το Teesney.com για μπλούζες, κούπες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, σχεδιάζω τα γραφικά για την εκπομπή “Animaniac” του ALPHA και κατά καιρούς σχεδιάζω και για την εταιρεία FAB Sportswear. Το καλοκαίρι μου επίσης θα είναι πολύ γεμάτο δεδομένου ότι αυτή τη βδομάδα ξεκινάω και ένα graphic novel για λογαριασμού της Neurinox και του Πανεπιστημίου της Γενεύης, σε σενάριο της Έφης Γαβρήλου. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο project που έχει στόχο να ενημερώσει τον κόσμο για την επιληψία αλλά και τη σκλήρυνση κατά πλάκας και πόσο έχει βελτιωθεί η ζωή των ασθενών με τις σύγχρονες φαρμακευτικές αγωγές.

Στα μελλοντικά project είναι η ολοκλήρωση πολύ σύντομα της τριλογίας “OMG, Zombie!” από τις εκδόσεις Webcomics, μία πιθανή συνέχεια του “Gramers: The Comic” αλλά και ένα ακόμα κόμικς που πιθανολογώ θα βγει στο επόμενο Comicdom, αλλά δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες για την ώρα».

The post Ο σχεδιαστής κόμικς του Ζαμπέτα, του Κοντοπίδη και των Gramers appeared first on Enetpress.

Του Βασίλη Διαμαντάκη

Το πρωινό της 17ης Απριλίου του 2012 ο Δημήτρης Μητροπάνος μεταφέρεται αμέσως στο νοσοκομείο Υγεία με οξύ διαρροϊκό σύνδρομο και εμετούς. Τίποτα δεν δείχνει το τι θα επακολουθούσε στη συνέχεια της ημέρας. Εκεί εντελώς ξαφνικά και απροσδόκητα παθαίνει πνευμονικό οίδημα και μεταφέρεται  επειγόντως στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου και αφήνει την τελευταία του πνοή λίγες ώρες αργότερα στις 11:00, περνώντας οριστικά στο πάνθεον των αθάνατων του λαϊκού τραγουδιού μας στα 64 του μόλις χρόνια.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1948 στο χωριό Μονή στα Τρίκαλα. Μεγαλώνει ουσιαστικά χωρίς τον πατέρα του, τον οποίο γνωρίζει στα 30 του μόλις χρόνια. Μέχρι τα 16 του νομίζει πως έχει σκοτωθεί στον εμφύλιο πόλεμο, όταν έρχεται ένα γράμμα στο σπίτι τους, το οποίο γράφει πως ζει στη Ρουμανία.

Από μικρός δουλεύει τα καλοκαίρια για να βοηθήσει τη μητέρα του και τη μεγαλύτερη αδελφή του. Μετά την τρίτη Γυμνασίου το 1964 κατεβαίνει στην Αθήνα για να ζήσει με το θείο του. Αυτόν που θεωρούσε πάντα ως πατέρα του, όπως δήλωνε περίτρανα σε όλες τις συνεντεύξεις του. Το μεγάλο του πάθος όμως από πιτσιρικάς είναι το τραγούδι. Προτού τελειώσει το Γυμνάσιο αρχίζει να κάνει δειλά δειλά τις πρώτες του εμφανίσεις ως τραγουδιστής στα ταβερνάκια της εποχής τα Σάββατα.

Στην ίδια ηλικία, έπειτα από παρότρυνση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον οποίο γνωρίζει σε μία συγκέντρωση του θείου του, στην οποία είχε τραγουδήσει ο Σερ, επισκέπτεται τη δισκογραφική εταιρία Κολούμπια. Εκεί ο μεγάλος ιδιοκτήτης και πρόεδρος Τάκης Λαμπρόπουλος του συστήνει τον Γιώργο Ζαμπέτα, δίπλα στον οποίο θα κάνει την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στα «Ξημερώματα».

Ο Μητροπάνος τον Ζαμπέτα θα τον μνημονεύει ως το μεγάλο του δάσκαλο και δεύτερο πνευματικό πατέρα του μέχρι το τέλος της ζωής του. Όπως είχε δηλώσει κατά καιρούς στις περισσότερες συνεντεύξεις του «ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».

Το 1966 ο Μητροπάνος συναντάται τυχαία για πρώτη φόρα με το μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος τον παίρνει μαζί με τον Γρηγόρη στο κατάμεστο θέατρο «Ακροπόλ». Ο Μπιθικώτσης ξεκινάει και ερμηνεύει αλλά έπειτα από λίγα λεπτά αισθάνεται αδιαθεσία και εγκαταλείπει οριστικά τη σκηνή. Ο Θεοδωράκης, αν και φανερά τρακαρισμένος, δεν πτοείται από αυτήν την εξέλιξη και κάνει νόημα να του φωνάξουν να έρθει ο μικρός Μητροπάνος, όπως τον έλεγε. Αν και μόλις 18 χρόνων τον βγάζει ασπροπρόσωπο με τη γλυκύτατη φωνή του, ερμηνεύοντας τα θεϊκά Ρωμιοσύνη και Άξιον Εστί, αφήνοντας άναυδους τόσο τον Μίκη όσο και όλους τους θεατές.

Το 1967 ο Μητροπάνος ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο του, με το τραγούδι «Θεσσαλονίκη». Είχε προηγηθεί η ηχογράφηση του πρώτου τραγουδιού του «Χαμένη Πασχαλιά», το οποίο όμως λογοκρίνεται από τη δικτατορία και δεν κυκλοφορεί ποτέ.

Το 1972 είναι χρονιά-σταθμός για τον Μητροπάνο. Ο συνθέτης Δήμος Μούτσης και ο ποιητής-στιχουργός Μάνος Ελευθερίου κυκλοφορούν το δίσκο «Άγιος Φεβρουάριος», με ερμηνευτή τον ίδιο, σηματοδοτώντας μια καινούργια αρχή στην ελληνική μουσική. Ακολουθούν οι δίσκοι «Ο Δρόμος για τα Κύθηρα» του Γιώργου Κατσαρού και «Τα συναξάρια» του Γιώργου Χατζηνάσιου, έργα μεγάλης καθολικής αναγνώρισης στην ελληνική κοινωνία τότε.

Στη δεκαετία του 1980 ο Μητροπάνος συνεργάζεται με τους μεγαλύτερους συνθέτες του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Λάκης Παπαδόπουλος, Μάριος Τόκας, Σπύρος Παπαβασιλείου, Τάκης Μουσαφίρης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιάννης Σπανός. Προς τα τέλη της όμως η καριέρα του αρχίζει και παρουσιάζει μια μικρή κάμψη.

Ο πάντα διορατικός πρόεδρος και ιδιοκτήτης της «Μίνως» Μάκης Μάτσας, που έχει ξεχωρίσει τον Μητροπάνο για τα φωνητικά προσόντα του από πολύ νωρίς στην καριέρα του, τον πείθει να υπογράψει συμβόλαιο με την εταιρεία του. Ο Μητροπάνος κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο του, το 1991 ο οποίος όμως δεν έχει τις ανανενόμενες πωλήσεις.

Ο Μάτσας, σίγουρος όπως πάντα με τις επιλογές των τραγουδιστών-ριών που φέρνει είναι απόλυτος, για τον Δημήτρη. Τον Απρίλιο του 1992 ο δίσκος «Σ΄ αναζητώ στη Σαλονίκη» με τα 10 τραγούδια του Κύπριου Μάριου Τόκα τον εκτινάσσει στην απόλυτη κορυφή. Ο δίσκος κάνει ρεκόρ πωλήσεων ξεπερνώντας τα 160.000 αντίτυπα και η Ελλάδα από άκρη σε άκρη λικνίζεται στους ρυθμούς του «Σ΄ αναζητώ στη Σαλονίκη», που γίνεται ο νέος ύμνος της συμπρωτεύουσας.

Εν μια νυκτί ο Δημήτρης Μητροπάνος βαφτίζεται από τον ίδιο τον Μάτσα, ως ο εθνικός μας τραγουδιστής. Είναι το ξεκίνημα της δεύτερης καριέρας του από το 1992-2012.Τα υπόλοιπα για τα επόμενα χρόνια περνούν στην ιστορία. Έχοντας ήδη ένα γάμο από το μακρινό παρελθόν, η προσωπική ζωή του αλλάζει ολοκληρωτικά με τη γνωριμία του με τη Βένια την ίδια χρονιά, το 1992. Εκείνος φρέσκος στην εταιρεία, εκείνη η υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεων της Μίνως, θα μείνουν μαζί για είκοσι ολόκληρα χρόνια αποκτώντας και δυο κόρες, μέχρι να τους χωρίσει ο ξαφνικός θάνατος του Δημήτρη το 2012.

Η αναμενόμενη συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο στο δίσκο «Στου Αιώνα την Παράγκα» το 1997 τον εκτοξεύει σε δυσθεώρητα ύψη πια, με τις πωλήσεις του δίσκου του να ξεπερνάνε τα 200.000 αντίτυπα. Το τραγούδι «Ρόζα» γίνεται το ζειμπέκικο-κατατεθέν της δεκαετίας του 1990 στη νυχτερινή ζωή της χώρας.

Ο Μητροπάνος συνεχίζει στον ίδιο μουσικό δρόμο από το 1995 μέχρι και τις αρχές του 2000. Ο δίσκος «Στη Διαπασών», ο οποίος περιέχει 12 λαϊκά τραγούδια και μια μπλουζ μπαλάντα, είναι από τους καλύτερούς του αυτήν τη δεκαετία. Από τα τραγούδια του ξεχωρίζει «Η εκδρομή» του Γιάννη Μηλιώκα, το οποίο γράφεται για την επιστροφή του στη δισκογραφία ύστερα από ένα αρκετό μεγάλο διάστημα απουσίας μετά το σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχε με το ένα από τα δυο νεφρά του εκείνο το διάστημα.

Τον Ιούνιο του 2012 κυκλοφορεί το άλμπουμ-αφιέρωμα στο συνθέτη Μάριο Τόκα με τίτλο «Ήλιος Κόκκινος», στο οποίο συμμετέχει μεταξύ άλλων ο Μητροπάνος με τρία τραγούδια: «Της μοναξιάς οι σκλάβοι», «Γράψε μου κάτι», «Υπάρχουν κάτι μελωδίες». Αυτά τα τραγούδια σε μουσική του Τόκα είναι και τα τρία τελευταία που ηχογράφησε ο Δημήτρης στο στούντιο της Μίνως και μάλιστα λίγες μέρες πριν το εντελώς ξαφνικό χαμό του.

Η κηδεία του, μνημειώδης και μεγαλοπρεπής, τελείται στις 19 Απριλίου του 2012 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ η σορός του βρίσκεται ήδη από νωρίς το πρωί στο παρεκκλήσι του νεκροταφείου. Χιλιάδες λαού από ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και τα μεγαλύτερα ονόματα του τραγουδιού είναι εκεί για να αποτίσουν τον ελάχιστο φόρο τιμής στον εθνικό μας τραγουδιστή και να τον κατευοδώσουν στην τελευταία κατοικία του. Η ορχήστρα του μαγαζιού τον συνοδεύει και μια λαοθάλασσα από μικρούς και μεγάλους τραγουδά δυνατά τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ανυπέρβλητης καριέρας του.

Δημήτρη Μητροπάνο, σε ευχαριστούμε από ψυχής για όλα για αυτά που μας πρόσφερες μέσα από τη μαγική φωνή σου, σε αυτό το υπέροχο μουσικό ταξίδι των 46 χρόνων της πορείας σου.

{source}
<iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/thDYY4gybiw” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}

The post Ο Εθνικός μας Τραγουδιστής appeared first on Enetpress.