Σκέψεις πάνω στην παράσταση «Η Τουρκομερίτισσα», του Δημήτρη Καρατζιά, στη σκηνή «Εν Αθήναις», με την Ελένη Ουζουνίδου.

Η συγγραφή του θεατρικού πονήματος από τον ηθοποιό, σκηνοθέτη και συγγραφέα Δημήτρη Καρατζιά, για την εκρηκτική ζωή της αρμένισσας Μαρίκας Νίνου, με το πραγματικό όνομα Ευαγγελία Αταμιάν που πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα, συγκινεί τόσο για την καθαρότητα του περιεχομένου, όσο και για την σκηνοθετική κατασκευή.

«Η Τουρκομερίτισσα», μια παράσταση υπόδειγμα για την κλασική της έκφανση, χωρίς ακροβασίες και ανούσιους μοντερνισμούς, συνεπαίρνει το θεατή με τις ερμηνείες των Ελένης Ουζουνίδου και Δημήτρη Καρατζιά.

Αυτή η θεατρική περιπέτεια επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά, πως όταν το έργο «κατέβει» στην ψυχή της πλατείας, τότε η πληρότητα και η ευφροσύνη κυριαρχούν με αβίαστο και λιτό τρόπο, χωρίς φτιασίδια. Και βέβαια αυτό δεν συμβαίνει συχνά στις θεατρικές σκηνές, να νοιώσει ο θεατής τον πυρήνα του πονήματος, να προβληματιστεί και να γεμίσει ποικίλα συναισθήματα, ιδέες και σκέψεις πάνω στους πρωταγωνιστές, αλλά και στην ιστορία της εποχής.

Όταν μια γυναίκα γεννιέται καταμεσής στο πέλαγος και δη στο Αιγαίο, αλλά παράλληλα διαθέτει ταλέντο, δύναμη και πείσμα, δεν γίνεται παρά να ζήσει μια ζωή σκέτη θύελλα, με ανεκπλήρωτους έρωτες και πάμπολλα βάσανα και στερήσεις, όπως μια πρόσφυγας στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, μπορούσε να βιώσει. Αυτά πέρασε η Μαρίκα Νικολαΐδου, (όνομα που πήρε, όταν βαφτίστηκε), στην Αθήνα και τον Πειραιά τα πρώτα χρόνια, πριν καθιερωθεί σαν αρχόντισσα του ρεμπέτικου, δίπλα στον έρωτα της ζωής της, τον Βασίλη Τσιτσάνη.

Σκηνοθεσία:

Ο Δημήτρης Καρατζιάς, με το δυνατό και ρεαλιστικό του κείμενο, θεμελιώνει το σκηνικό οικοδόμημα, με σεβασμό στο αυθεντικό θεατρικό γίγνεσθαι, αφήνοντας τα βαθύτερα νοήματα να αποκαλυφθούν. Λόγος, έκφραση και κίνηση, αρμονικά συνυφασμένα, δεν επιτρέπουν τίποτε το ψεύτικο ή το παραπλανητικό. Το προϊόν που παράγεται είναι σημαντικό και συνάδει με την αξία ενός πραγματικού θεατρικού έργου.

Ερμηνείες:

Για την Ελένη Ουζουνίδου ό,τι και να γράψει κάποιος θα είναι λίγο. Δεν είναι μόνο το ταλέντο και η εμπειρία, είναι η παθιασμένη αύρα αυτής της ηθοποιού που επικοινωνεί με το κοινό της, με ένα έντονα λυρικό και εξίσου δυναμικό τρόπο. Αφοπλιστική, πληθωρική, συγκινητική, γενναία, κεντάει το ρόλο της με προσοχή στη λεπτομέρεια. Και το πετυχαίνει, καθώς η ηρωίδα της, ήταν ένα πρόσωπο ηφαιστειακό.

Ο Δημήτρης ο Καρατζιάς, υποδύεται τον Τζίμη Μάρκου, (ταβέρνα του Τζίμη του Χοντρού), με την ανάλογη ευθυβολία και εκφραστικότητα, χαρίζοντας μία περσόνα «ήρεμη δύναμη».

Συντελεστές:

Αξιόλογη η πρωτότυπη μουσική του Μάνου Αντωνιάδη, προσδίδει ένα ιδιαίτερο ύφος στην πράξη. Το απλό, αλλά, κατάλληλο σκηνικό σε στυλ παλκοσένικο και τα σωστά κοστούμια επιμελήθηκε η Κική Μαυρίδου και τον υποβλητικό σχεδιασμό των φωτισμών η Χριστίνα Φυλακτοπούλου. Η συμμετοχή όλων των συντελεστών στηρίζει το άρτιο τελικό αποτέλεσμα. Η παραγωγή ανήκει στο Vault Theatre Plus.

Εν κατακλείδι η παράσταση «Η Τουρκομερίτισσα», του Δημήτρη Καρατζιά, με την Ελένη Ουζουνίδου, στο «Εν Αθήναις», έχει αποκτήσει το αποτύπωμα της must see θεατρικής εμπειρίας με το ρεαλισμό και το δραματικό της βάθος.

The post Σκέψεις πάνω στην παράσταση «Η Τουρκομερίτισσα», του Δημήτρη Καρατζιά, στο «Εν Αθήναις», με την Ελένη Ουζουνίδου appeared first on Enetpress.

Σκέψεις πάνω στη θεατρική παράσταση «Elizadeth», σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά, βασισμένη στους «Βασιλικούς Μετά Τρούλου» του Χάρη Ρώμα, στο θέατρο Vault.

«Elizadeth», ένα συναρπαστικό έργο, καυστικό, ανατρεπτικό, μια κωμωδία ξεκαρδιστική που πραγματεύεται το ζήτημα των σχέσεων ανάμεσα σε ηθοποιούς και συντελεστές μιας θεατρικής παράστασης, με απώτερο στόχο να θίξει τη ματαιότητα της υπεροψίας και του ναρκισσισμού, σε γενικό πλαίσιο, σε ευρύτερη κοινωνική διάσταση, στο οικουμενικό σύμπαν.

Σκηνοθεσία:

Ο Δημήτρης Καρατζιάς πατώντας πάνω στο σημαντικό σύγγραμμα του Χάρη Ρώμα με τίτλο «Βασιλικοί Μετά Τρούλου» δημιούργησε και σκηνοθέτησε το θεατρικό έργο «Elizadeth». Το έργο απέσπασε βραβείο καλύτερης κωμωδίας της χρονιάς, σκηνοθεσίας και Α’ ανδρικού θεατρορόλου στα βραβεία κοινού του All4fun.

Εκείνο που είναι αξιοπρόσεκτο είναι ο τρόπος που οργανώνει ο σκηνοθέτης το θεατρικό του εγχείρημα, καθώς πέτυχε να συνδυάσει το δραματικό στοιχείο με την ιλαρότητα, τις έξυπνες ατάκες και το χιούμορ, έτσι ώστε ο γενικός δείκτης της παράστασης να έχει κωμικό πρόσημο, χωρίς όμως να χαθεί και η δύναμη των νοηματικών συλλήψεων του κειμένου.

Το γέλιο ρέει αβίαστα, χωρίς υπερβάσεις βωμολοχιών ή προσβλητικών εντάσεων, με το έργο να διατηρεί την αισθητική του, μέσα σε ένα περιβάλλον ρεαλιστικό, άνευ άνοστων ή άστοχων νεωτερισμών. Η σκηνοθετική ραχοκοκκαλιά της παράστασης, βατή, συμπαγής, με τα απαραίτητα ανατρεπτικά τεχνάσματα που χρωματίζουν εντελώς τόσο τις ιδέες όσο και τα συναισθήματα των ηθοποιών, προάγουν με δύναμη και ταχύτητα τη δράση.

Αυτό εξασφαλίζει το συνεχές ενδιαφέρον στο κοινό που παρακολουθεί με προσήλωση τα δρώμενα. Έτσι ο Δημήτρης Καρατζιάς δουλεύει πάνω σε ένα καμβά γεμάτο μηνύματα και προβληματισμό, σε μια παράσταση που δεν τη διακρίνει η ρηχότητα, παρά μόνο η προσδοκώμενη ολοκληρωμένη ισορροπία λόγου, έκφρασης και κίνησης.

Ερμηνείες:

Παίζουν οι ηθοποιοί Χριστίνα Σαμπανίκου, Εύη Τσάφου, Αναστάσιος Χριστοφιλόπουλος, Δήμητρα Κολλά, Στέλιος Ψαρουδάκης, Κική Μαυρίδου, Σωτήρης Μεντζέλος, Ορνέλα Λούτη και Γιώργος Ουκατσούκου.

Στο σύνολό της η ομάδα των ηθοποιών είναι αληθινή, δεμένη και επικεντρωμένη στο στόχο που δεν είναι άλλος από την ανάδειξη του παρασκήνιου, του εγωκεντρισμού, της αλαζονείας και της χρεοκοπίας των ανθρωπίνων σχέσεων που αφορούν όχι μόνο στον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και στην παγκόσμια κοινότητα.

Η Δήμητρα Κολλά ως Λυδία Λενιόρδου, ξεχωρίζει για το ταλέντο της, καθώς κινείται στη σκηνή με υποκριτική μαεστρία, καθαρότητα, μπρίο, ρυθμό και χάρη. Εντυπωσιακός ο Αναστάσιος Χριστοφιλόπουλος, άμεσος, με ευθύβολες και πληθωρικές σκηνικές επιδόσεις.
Πολύ καλή η Κική Μαυρίδου, αποδίδει το σύνθετο ρόλο της, σε πρόζα και τραγούδι με ακμαίο και εύγλωττο ύφος. Η υπόλοιπη διανομή των ηθοποιών είναι συνεπής στην προσωπικότητα των ηρώων, τους οποίους ενσαρκώνουν με εντιμότητα και σύνεση στη σκηνική πράξη.

Συντελεστές:

Επιβλητική πρωτότυπη μουσική και ορθή διασκευή τραγουδιών ο Μάνος Αντωνιάδης, στίχοι Πάνος Μπρατάκος και Μάνος Αντωνιάδης, απλό, λιτό και λειτουργικό σκηνικό Μιχάλης Παπαδόπουλος, ρούχο εγκύου Mamaca, επιμέλεια κοστουμιών η ομάδα του Vault, κοστούμια εποχής Μιχάλης Σδούγκος, κοστούμι Τερέζας «Το σπίτι του ηθοποιού», περούκες Γιώργος Νικολαΐδης, Αχιλλέας Κοντοβαίος, Αλέξανδρος Λύκος, φωτισμοί Χριστίνα Φυλακτοπούλου, χορογραφία Δήμητρα Κολλά και παραγωγή Vault.
Όλη η ομάδα των συντελεστών βοήθησε με ποιότητα στο άρτιο γενικό αποτέλεσμα.

Αξιολόγηση:

«Elizadeth», μία πολύπτυχη, θεότρελη παράσταση, άξια λόγου, με κωμικό, σκωπτικό και οξύ χαρακτήρα, με δυνατό κείμενο, εναρμονισμένη διασκευή, εμπνευσμένη σκηνοθεσία και πειστικές ερμηνείες. Μία θεατρική απόδοση δουλεμένη με μέτρο και αφοσίωση στον κώδικα και τους νόμους που διέπουν την τέχνη του θεάτρου.

The post Σκέψεις πάνω στη θεατρική παράσταση «Elizadeth», σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά appeared first on Enetpress.