Για να εορτάσει τα επτακόσια χρόνια από το θάνατο του σημαντικότερου ποιητή των ιταλικών γραμμάτων, του Ντάντε Αλιγκέρι (1265-1321), το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, διοργανώνει μία μοναδική εκδήλωση που τιμά τον ιταλικό και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό γενικότερα.

Η έκθεση «Δάντης ο Υπερσύγχρονος (Dante Ipermoderno) – Ο Δάντης εικονογραφημένος στον κόσμο 1983-2021» θα πραγματοποιηθεί στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών (Πατησίων 47) από τις 9 έως τις 30 Ιουνίου 2021 με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Πρόκειται για μια μεγάλη περιοδεύουσα έκθεση – πριν από την Αθήνα παρουσιάστηκε στο Βελιγράδι, και στη συνέχεια ο εικονογραφημένος Δάντης θα επισκεφτεί την Πράγα, τη Μόσχα και το Λονδίνο για να καταλήξει στη Μαδρίτη – με αφορμή την σημαντική αυτή επέτειο για τους Ιταλούς.

Η έκθεση απαρτίζεται από έργα πέντε εικαστικών καλλιτεχνών διεθνούς ακτινοβολίας: ο Πάολο Μπαρμπιέρι, η Μόνικα Μπάισνερ, ο Ντομένικο Παλαντίνο, ο Τομ Φίλιπς και ο Εμιλιάνο Πόντσι έδωσαν μορφή και χρώμα στις συγκλονιστικές εικόνες που περιγράφει ο ποιητής στο μνημειώδες έργο του, τη «Θεία Κωμωδία». Οι καλλιτέχνες ξαναζωντανεύουν τη δαντική Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο, αποδεικνύοντας πως το αποτύπωμα που έχει αφήσει ο Δάντης στον ευρωπαϊκό πολιτισμό παραμένει ανεξίτηλο, μια διαρκής πηγή έμπνευσης σύγχρονων καλλιτεχνών.

Επιμελητής της έκθεσης είναι o καθηγητής της Ιστορίας της Σύγχρονης Τέχνης του Πανεπιστημίου της Φλορεντίας Τζόρτζιο Μπάτσι (Giorgio Bacci, Professore Associato Storia dell’Arte Contemporanea, Università degli Studi di Firenze).

Προλογίζοντας τον κατάλογο της έκθεσης, η Πρέσβης της Ιταλίας στην Ελλάδα Patrizia Falcinelli αναφέρει: «Φέτος που συμπληρώνονται επτά αιώνες από τον θάνατο του Δάντη (Dante Alighieri) γιορτάζουμε την εμβληματική μορφή και την εξαιρετική κληρονομιά του Μέγιστου Ιταλού Ποιητή, που με τη Θεία Κωμωδία του κατάφερε να πλάσει και να γονιμοποιήσει όσο ελάχιστοι άλλοι, τις βάσεις και την εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού. Η επιρροή του Δάντη εξακολουθεί να είναι ακόμη επίκαιρη, πέρα από τα όρια του χρόνου.

Ξεπερνώντας γεωγραφικά σύνορα και τα πλαίσια της σκέψης, ο Δάντης έφτασε μέχρι τις μέρες μας σαν πρωταγωνιστής, συνεχίζοντας να τροφοδοτεί στοχασμούς, να καθοδηγεί καλλιτέχνες στην δημιουργική τους πορεία, να προκαλεί συζητήσεις και να υποκινεί την κριτική σκέψη».

Δάντης: διαχρονικά μοντέρνος για επτά αιώνες

Ο Δάντης (1265-1321), εφτακόσια χρόνια μετά τον θάνατό του, παραμένει εντελώς επίκαιρος, είναι «υπερμοντέρνος», μιας και ο ποιητικός του λόγος δεν καταδύεται μόνο στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, αλλά εξακτινώνεται προς την κοινωνία, καταγράφοντας τις συγκρούσεις και τις δυναμικές που αναπτύσσονται εντός της. Θεωρείται ο πατέρας της ιταλικής γλώσσας, καθώς η «Κωμωδία» του, το έργο που έγινε ευρύτατα γνωστό όταν την χαρακτήρισε «Θεία» ο Βοκάκιος, θεωρείται ως ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Μέσα σ’ αυτό, ο φιλόσοφος και επιστήμων ποιητής, που ενώνει το Μεσαίωνα με την Αναγέννηση, αποκρυσταλλώνει, εκτός από τις θρησκευτικές τάσεις της εποχής του περί Παραδείσου, Καθαρτηρίου και Κόλασης, και τα ήθη που επικρατούσαν τότε στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα: δεν ήταν μόνο οι αμαρτωλοί, οι μοιχοί, οι δολοφόνοι ή οι λαίμαργοι που τιμωρούνταν στο διηνεκές, αλλά και οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι των καιρών του, οι πολιτικοί απατεώνες… Άλλωστε, ο Δάντης συμμετείχε από νεαρός στην πολιτική, υποστηρίζοντας το κόμμα των Λευκών Γουέλφων στη Φλωρεντία, έναντι των αντιπάλων τους Γιβελίνων, αλλά και κόντρα στον πάπα Βονιφάτιο Η’, στάση που κόστισε στον ποιητή πολλά χρόνια εξορίας – ο Δάντης Αλιγκέρι εξέπνευσε όχι στην αγαπημένη του γενέτειρα, στη Φλωρεντία, αλλά στη Ραβέννα, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Με το έργο του ασχολήθηκαν τα φωτεινότερα πνεύματα της ανθρωπότητας, γοητευμένα από την περιγραφή της καθόδου του ποιητή στον Άδη με οδηγό τον μέντορά του, τον ποιητή Βιργίλιο και την ιδανική και αιώνια αγαπημένη του, τη Βεατρίκη. Σημειωτέον πως η Βεατρίκη ήταν υπαρκτό πρόσωπο: τη γνώρισε ο Δάντης όταν κι οι δύο ήταν μικρά παιδιά και την αγάπησε διά βίου. Η κοπέλα ήταν πράγματι ο πρώτος πλατωνικός, δυνατός έρωτας του ποιητή, μέχρι που η Βεατρίκη Πορτινάρι πέθανε σε νεανική ηλικία χωρίς ποτέ να σμίξουν. Αργότερα ο Δάντης παντρεύτηκε την Γκέμμα, κόρη ισχυρής και πλούσιας οικογένειας, με την οποία πιστεύεται πως απέκτησαν τρία παιδιά. Όμως ο ποιητής δεν την αναφέρει πουθενά…

Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες που έσκυψαν πάνω από το έργο του Δάντη είναι ο Νίκος Καζαντζάκης, ο οποίος μετέφρασε με ένα ξεχωριστό, ποιητικό τρόπο τη Θεία Κωμωδία, αφιερώνοντάς την στη μνήμη του Άγγελου Σικελιανού.

Οι καλλιτέχνες της έκθεσης

Οι πέντε καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση συγκροτούν το τελευταίο κεφάλαιο στη μακραίωνη ιστορία της εικονογράφησης του δαντικού έργου. Ζωγράφοι του διαμετρήματος των Gustave Dore, Dali, Guttuso και Rauschenberg «αναμετρήθηκαν» με το ζοφερό σύμπαν του Δάντη, παραδίδοντας στο κοινό αριστουργήματα που αιχμαλωτίζουν την φαντασία. Τη σκυτάλη παίρνουν τώρα οι πέντε σύγχρονοι καλλιτέχνες, που ο καθένας με το δικό του τρόπο αφηγούνται τα δαντικά έπη στην αισθητική γλώσσα του παρόντος. Από την πιο παραδοσιακή εικαστική γραφή, που χρησιμοποιούν ο Παλαντίνο, η Μπάισνερ και ο Φίλιπς, μέχρι τη ψηφιακή τεχνική του Πόντσι και τα αέρινα φανταστικά τοπία του Μπαρμπιέρι, οι πέντε καλλιτέχνες μορφοποιούν ένα βιωματικό διάλογο μεταξύ του μεγάλου Φλωρεντίνου ποιητή και του κοινού του.

Αρχίζοντας από τη μοναδική κυρία της συντροφιάς, να πούμε πως η Γερμανίδα Μόνικα Μπάισνερ (79 ετών), είναι η μοναδική γυναίκα ζωγράφος που εικονογράφησε τη Θεία Κωμωδία στο σύνολό της. Τα έργα της, με αυγοτέμπερα, με μια μοναδική εμμονή στη λεπτομέρεια, χαρακτηρίζονται από δύναμη και πάθος. Παράδειγμα, ο Άρχων του Σκότους, στο βάθος της δαντικής κόλασης, παραπέμπει ευθέως στον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του, του Γκόγια. Η Μπάισνερ έχει μια μακρά και λαμπρή σταδιοδρομία εικονογράφησης στον κόσμο των picture books για μικρά παιδιά, ωστόσο το στίγμα της είναι ευδιάκριτο στη σχέση της με τους κλασικούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στο μεγαλεπήβολο εγχείρημα με τη Θεία Κωμωδία του Δάντη η σημαντική και αντισυμβατική Γερμανίδα εικονογράφος αφιέρωσε επτά χρόνια σκληρής δουλειάς.

Ο Εμιλιάνο Πόντσι είναι, παρά το νεαρόν της ηλικίας του (43), ένας από τους πλέον γνωστούς και αναγνωρισμένους διεθνώς εικονογράφους – η δουλειά του έχει δημοσιευτεί στους Νιου Γιορκ Τάιμς, τη Γουάσινγκτον Ποστ, τη Μοντ, τη Ρεπούμπλικα, το Σπίγκελ, και άλλα έντυπα ανάλογης απήχησης. Έχει συνεργαστεί με το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, ενώ οι δεσμοί του, αισθητικοί και επαγγελματικοί, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την κουλτούρα τους είναι ισχυροί. Η αποκλειστικά ψηφιακή δουλειά του χαρακτηρίζεται από μια υπαινικτική σαφήνεια – ο Πόντσι λέει αυτό που θέλει να πει με σαφή και λιτό τρόπο, χρησιμοποιώντας μια στιλιζαρισμένη έγχρωμη τραχύτητα, που καθιστά τις εικόνες του άμεσες και εκρηκτικές.

Ο Βρετανός καλλιτέχνης Τομ Φίλιπς (84), εκθέτει εννιά μεταξοτυπίες που έχουν προκύψει από τις 139 εικόνες της δαντικής εικονογράφησης που αφηγούνται την ιστορία του κατά Δάντη Επέκεινα με ένα εκφραστικό, ποπ τρόπο. Ο ίδιος, είναι ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης που έχει πειραματιστεί σε διαφορετικά πεδία: θέατρο, μουσική, κινηματογραφία. Έχει εκθέσει εικαστικά έργα στις σημαντικότερες γκαλερί της Ευρώπης, ενώ η προσέγγισή του στο δαντικό έργο έχει ξεπεράσει τις καλλιτεχνικές συμβάσεις: η χρήση πολυμέσων, σε συνεργασία με τον Πίτερ Γκριναγουέι παρέχει νέες ερμηνευτικές δυνατότητες στην αφομοίωση της Θείας Κωμωδίας.

Ο 73χρονος Ιταλός Ντομένικο (Μίμο) Παλαντίνο είναι ένας παγκόσμια αναγνωρισμένος ζωγράφος, γλύπτης και κεραμίστας που έχει δημιουργήσει και σημαντικές εικαστικές εγκαταστάσεις σε θέατρα και εξωτερικούς χώρους. Έχει καταπιαστεί με τους κλασικούς της λογοτεχνίας, από τον Όμηρο και τον Αισχύλο μέχρι τον Θερβάντες, φτάνοντας στον Τζέιμς Τζόις και τον Παβέζε. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως «ένα ζωγράφο που δάνεισε τον εαυτό του στη λογοτεχνία». Η λογοτεχνία πράγματι του οφείλει πολλά: ο καλλιτέχνης ντύνει τους χάρτινους ήρωες με αυτές τις αεριώδεις, υπαινικτικές μορφές – οι ακουαρέλες του λες και πλέουν μέσα σε ένα άχρονο κενό, μεταφέροντας στον θεατή μια αισθητική εντύπωση σαν μακρινό απόηχο του λογοτεχνικού γεγονότος. Η δουλειά του στη Θεία Κωμωδία χαρακτηρίζεται από χάρη, φινέτσα και φιλοσοφικό αναστοχασμό των περιπετειών του Ποιητή στον Άλλο Κόσμο.

Τελευταίος, αλλά όχι έσχατος, ο Ιταλός Πάολο Μπαρμπιέρι (50), είναι ένας από τους πλέον εξέχοντες εικονογράφους fantasy σε όλο τον κόσμο. Οι ξεχωριστές του ικανότητες στην απόδοση φανταστικών τοπίων, με μοναδική χρωματική και σχεδιαστική ευαισθησία, που αποτυπώνει αυτούσιο το ονειρικό στοιχείο του μύθου, τον έχουν οδηγήσει στο να υπογράψει ταινίες κινουμένων σχεδίων, μια πλειάδα άλμπουμ κόμικς, δίσκους χέβι μέταλ, αλλά και τα εξώφυλλα μεγάλων εκδοτικών οίκων, όπως ο διάσημος Μονταντόρι. Εξώφυλλα διά χειρός Μπαρμπιέρι έχουν κοσμήσει μυθιστορήματα των Ουμπέρτο Έκο, Μάικλ Κράιτον, Γουίλμπουρ Σμιθ και Τζέιμς Πάτερσον. Στα εκτιθέμενα έργα του, λες και μεγάλοι δάσκαλοι έχουν ευλογήσει το μολύβι του Μπαρμπιέρι: ο Καραβάτζιο, ο Μπος, ο Μποτιτσέλι νεύουν πίσω από τις πανέμορφες όσο και ερεβώδεις εικόνες.

ΙΝFO

Διάρκεια έκθεσης: 9-30 Ιουνίου 2021
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή 16.00 – 20.30

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 8 Ιουνίου (είσοδος μόνο με πρόσκληση). Ώρα προσέλευσης: 19.30.

Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, Πατησίων 47, Αθήνα.
Τηλ. 2105242646, 2105242674

www.iicatene.esteri.it

Δείτε εδώ το τρέιλερ της εκδήλωσης:

The post Έρχεται στην Αθήνα η έκθεση για τα 700 χρόνια από τον θάνατο του Δάντη appeared first on Enetpress.

Της Ζωής Τόλη

“Θεία Κωμωδία” του Δάντη Αλιγκιέρι, με δραματουργική υπογραφή του Νίκου Α.Παναγιωτόπουλου/Vasistas και σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη στην Κεντρική σκηνή της Στέγης.

Το κείμενο της παράστασης βασίστηκε στη μετάφραση της Θείας Κωμωδίας από τον Κώστα Καιροφύλλα, υπό την επιμέλεια του ποιητή και μεταφραστή Ν. Α.Παναγιωτόπουλου (βαθύς γνώστης της μεσαιωνικής παράδοσης και λογοτεχνίας).

 Το έργο

Ο Δάντης , ποιητής, φιλόσοφος και συγγραφέας, έγραψε  το ποίημα στις αρχές του 14ου αιώνα και πιθανότατα η συγγραφή διήρκησε δεκαπέντε χρόνια. Πρόκειται για ένα επικό αφηγηματικό ποίημα συνολικής έκτασης 14.233 ομοιοκατάληκτων 11λαβων στίχων.

Ένα πνευματικό road trip με οδηγό τον Φλωρεντίνο ποιητή,  μια υπαρξιακή φαντασμαγορία, μια θεατρική εμπειρία με τρεις οριακούς σταθμούς, την Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο.

Εμβληματικό έργο της μεσαιωνικής Ευρώπης και από τα πιο επιδραστικά κείμενα για την ελληνική γλώσσα, αλλά και την ανθρώπινη σκέψη, η Θεία Κωμωδία, ποίημα αλληγορικό όσο και αυτοβιογραφικό, πολύσημο και πολυπρισματικό, αποτελεί μια θαυμαστή σύνοψη των κοσμολογικών και χριστιανικών αντιλήψεων, που επικρατούσαν την εποχή του Δάντη: στο λυκόφως του Μεσαίωνα και τη χαραυγή της Αναγέννησης (τέλη 13ου και αρχές του 14ου αιώνα).

Η Θεία Κωμωδία περιγράφει ένα ταξίδι προς το φως, που υποτίθεται πως αρχίζει τον Απρίλιο του 1300 λίγο πριν το Πάσχα και διαρκεί επτά μέρες, όσο και η δημιουργία του κόσμου. Επτά αιώνες μετά μεταφέρεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στη Στέγη.

 Η υπόθεση

Το έργο εξιστορεί σε πρώτο πρόσωπο  την κατάβαση του μεγάλου ποιητή  στον κάτω κόσμο, στο βασίλειο των νεκρών, με οδηγούς και συνοδοιπόρους το Ρωμαίο ποιητή Βιργίλιο και τη Βεατρίκη [η τελευταία αποτελεί αναφορά στην ισόβια αγαπημένη του Beatrice Portinari (1266- 1290)].

Η ομάδα Vasistas, που στα γαλλικά σημαίνει φεγγίτης, δημιουργεί μια εξαιρετικά  συμπυκνωμένη εκδοχή της τριλογίας του Δάντη, τη φέρνει στα ανθρώπινα και δικά μας μέτρα, επιλέγοντας αποσπάσματα, που απεικονίζουν το απόλυτο αδιέξοδο ενός ανθρώπου, ο οποίος βρίσκεται σε προσωπική κρίση και ξεκινά μια πορεία κατάδυσης στους νεκρούς του, στις σκιές του παρελθόντος και στην κόλαση του νου. Εκεί εντοπίζεται και ο ιστός της δραματουργίας, που επέλεξε η ομάδα Vasistas.

Έτσι όταν  ξαναβγαίνει στο φως και αφού αποβάλει τα είδωλα, την οργή και την τύφλωση, αναζητά επανασύνδεση με ανθρώπους, ανυψώνεται, βιώνει την αίσθηση της εξαΰλωσης, βρίσκει την ορμή της ζωής, συνδέεται με τον κόσμο και ακέραιος πια συμφιλιώνεται μ’ αυτόν. Ο διάλογος ανάμεσα στους δύο ποιητές επικεντρώνεται σε εκείνα τα πράγματα, που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη ψυχή, δηλαδή την ευχαρίστηση, τη θλίψη, την ελπίδα, τις χρεωκοπημένες επιδιώξεις, τις αγωνίες, τις νίκες και τις ήττες τους. Με δυο λόγια ο καμβάς της κόλασης και του παράδεισου της ανθρώπινης ψυχής.

“Μια απειροελάχιστη στιγμή ενός εσωτερικού ταξιδιού, διεσταλμένη. Ένα κάλεσμα στην εμπειρία της ποίησης”: Αργυρώ Χιώτη / ομάδα Vasistas.

Στη σκηνή, ένας συμπαγής πυρήνας ερμηνευτών ξεδιπλώνει την αφήγηση, εμβαθύνοντας στους κώδικες που αναπτύσσουν οι Vasistas τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι βασίζονται στην εκφραστική δυναμική του σώματος και τη μουσική διάσταση της χορικότητας.  Στην παράσταση συμπράττει ένα κουαρτέτο εγχόρδων, παρόν επί σκηνής καθ’ όλη τη διάρκειά της και εντεταγμένο στη σκηνική δράση. Μουσικός μινιμαλισμός και ηλεκτρονική μουσική συνομιλούν ζωντανά με τη χρήση σύγχρονων μέσων, συντελώντας έτσι στη δημιουργία της ιδιαίτερης σκηνικής εμπειρίας του φαντασιακού ταξιδιού της “Θείας Κωμωδίας” με οδηγό τον Δάντη Αλιγκιέρι.

Η κίνηση των ηθοποιών με rollerblades και οι συνεχείς ταχύτατοι στροβιλισμοί συμβολίζουν την επαφή με ένα σύμπαν πιο βαθύ, πιο εσωτερικό, πιο μυστηριακό, με όχημα την κατάβαση σε σκοτεινούς τόπους της ψυχής και της συνείδησης δύσκολα ανιχνεύσιμους. Αυτός “ο χορός”εισχωρεί στα κατάβαθα της ύπαρξης, προσφέροντας στο θεατή τη διείσδυση στον πυρήνα του έργου και την πνευματική του “ένωση” με αυτόν. Τον κάνει να δει τη δική του ζωή και προ πάντων να παλεύει να τη ζει μέχρι το μεδούλι. Ένα μονοπάτι συναρμολόγησης μίας κατακερματισμένης ανθρώπινης οντότητας, με στόχο τη συγκρότηση και την ισορροπία. Ένα οδοιπορικό ενηλικίωσης και αυτογνωσιακής επίγνωσης.

Στην Κόλαση ο ποιητής ξεκινάει μια αριστερόστροφη πορεία με κύκλους, άλλωστε η Κόλασή του είναι κωνική, μέχρι να φτάσει στο κέντρο. Η σκηνοθέτιδα με την ομάδα της αυτό το μεταφέρουν στη μουσική και στην κίνηση, στην ενέργεια, στη ροή, στην αίσθηση, καθώς τα σώματα και η κίνηση είναι γι’ αυτούς μουσική.

Στην εικόνα του Καθαρτηρίου, η μελωδία αναπτύσσεται μέσα από τα κελαηδίσματα των ψυχών-πουλιών και την κατοπινή ηχογραφημένη απαγγελία των νεκρών υπάρξεων. Αυτή η σκηνή λειτουργεί ειδυλλιακά προοικονομώντας το επικείμενο επίπεδο του Παράδεισου, όπου κατοικούν οι ανώτεροι ψυχικά διανοητές, οι ενάρετοι και οι άγιοι. Η αγαπημένη του ποιητή Βεατρίκη θα αναδυθεί και θα τον οδηγήσει στον Παράδεισο, αφού στον ειδωλολάτρη Βιργίλιο δεν επιτρεπόταν η είσοδος. Και εκεί τίθεται το νόημα της ζωής, της αγάπης, της συγχώρεσης και της αλήθειας, καθώς βλέπουμε τη νεαρή κοπέλα να παρακαλάει την Παναγία τη Δέσποινα να βοηθήσει τον αγαπημένο της Δάντη.

Τα ποιήματα του Έζρα Πάουντ (cantos XIV και XV), σε μετάφραση του Γιώργου Βάρσου και του Edgar Lee Masters από τη συλλογή Ανθολογία του Σπουν Ρίβερ σε μετάφραση του Σπύρου Αποστόλου, ενδοβάλλονται στον κορμό του θεατρικού εγχειρήματος. Αυτά, λοιπόν, με κάποιο τρόπο συνδέουν το παρελθόν του Δάντη με ένα παρόν πολύ πιο άμεσο και ζοφερό, όπως η ακατάσχετη αναφορά στα κόπρανα, στα προαναφερθέντα ποιήματα του Πάουντ, που με την ένταση της εκφοράς του λόγου φτάνει να μοιάζει με ένα ισχυρό είδος ραπ. Κάπως έτσι, σημειώνει η Αργυρώ Χιώτη κάνουμε μια ρωγμή στο χρόνο.

Και συνεχίζει υποστηρίζοντας πως η ίδια και η ομάδα της μπήκαν βαθιά στην έννοια της Λειτουργίας πάνω στη σκηνή, δηλαδή της Ιεροτελεστίας, ψάχνοντας τι σημαίνει “φτιάχνω μια Ιεροτελεστία ή τελώ μια Λειτουργία”, κάτι σαν επίκληση στην ποίηση, δημιουργώντας κάτι το μυστηριακό, που σε καλεί κοντά του.

Συντελεστές:

Η σκηνοθεσία συγκροτημένη και ευφάνταστη, βοηθούμενη από τα λειτουργικά και αισθητικά αξιοπρεπή σκηνικά της Εύας Μανιδάκη, τα μαύρα με γεωμετρικά σχήματα κοστούμια της Χριστίνας Κάλμπαρη, τους σωστούς φωτισμούς του Τάσου Παλαιορούτα και την υποβλητική μουσική του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου, όπως τα ακούσματα του Φίλιπ Γκλας και του Στιβ Ράιχ, πέτυχε κάτι πολύ δυνατό.

Αξίζει να αναφερθώ στο σκηνικό, που αναπαριστούσε τον ουρανό απο λευκά πανιά, το οποίο κάποια στιγμή κατέβηκε χαμηλώνοντας και σκέπασε ηθοποιούς και μουσικούς, ενώ στη συνέχεια μεταβλήθηκε σε κάτι άλλο λειτουργικό για την παράσταση. Εξαιρετική δουλειά.

Στο υλικό της δραματουργίας εκτός από την μετάφραση του Κώστα Καιροφύλα, χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από την έκδοση του Ι. Σιδέρη (1943) και από την πρώτη έκδοση του Μ.Σαλίβερου (1917).

Οι ερμηνείες των ηθοποιών αποδοτικές, ισορροπημένες και βασιζόμενες στη δύναμη της μουσικής, στην κίνηση του σώματος και φυσικά στο λόγο, κατάφεραν να στοχεύσουν στις αισθήσεις του ανθρώπου. Η μονωδία των δύο βασικών αφηγητών αποτελεί κυρίαρχο δομικό υλικό του θεατρικού έργου, και το παραγόμενο ύφος θυμίζει εκκλησιαστικούς ψαλμικούς απόηχους.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται, ταυτισμένη με το περιεχόμενο του μακροσκελούς ποιήματος, αποβαίνει μαγευτικά μυσταγωγική με θεϊκές αποχρώσεις όσο οι ηθοποιοί απαγγέλλουν. Εξάλλου η μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή Ευθύμη Θέου -υποδύεται τον Ιταλό ποιητή- από τα σκοτάδια στο φως, από  τη μαυρίλα στη φωτεινότητα, αυτό έχει τη δυναμική του θεϊκού στοιχείου, που ενυπάρχει στον εξανθρωπισμό.

Τη Βεατρίκη έπαιξε η Ελένη Βεργέτη με ταλέντο και ευστοχία, η οποία μαζί με τον πρωταγωνιστή βοήθησαν στη ροή και δραματικότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι υπόλοιποι συντελεστές υστερούσαν. Ερμήνευσαν οι ηθοποιοί: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Αντώνης Αντωνόπουλος, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, Φιντέλιο Ταλαμπούκας, Ματίνα Περγιουδάκη και ο Γιάννης Κλίνης.

Αυτή η ομαδική δουλειά απέδωσε πολιτισμικούς καρπούς μέσα από μία ορμητική, πληθωρική και μεστή μηνυμάτων παράσταση.

Η “Θεία Κωμωδία” στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, είναι μια πολύ καλή από σκηνής διδασκαλία.

The post Κριτική θεάτρου – «Θεία Κωμωδία» appeared first on Enetpress.

Από 1ης Ιουνίου έρχεται ο λογαριασμός για βασικούς τομείς της καθημερινότητας και τότε θα συνειδητοποιήσουμε τις «Συμπληγάδες πέτρες» στις οποίες θα εισέλθει το εισόδημά μας, αφού θα αυξηθούν και οι εισφορές των εργαζομένων κατά 0,5% για τα επόμενα τρία χρόνια και κατά 0,25% για την επόμενη περίοδο.

Πιο συγκεκριμένα έχουμε:

– Αύξηση σε 24% ο ΦΠΑ με προβλεπόμενα έσοδα 450 εκατ. ευρώ

– Αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα τσιγάρα και τον καπνό

– Αύξηση ειδικού φόρου για την μπίρα και κατάργηση της εξαίρεσης του 50% για τους φόρους κατανάλωσης στα αλκοολούχα ποτά στα Δωδεκάνησα

– Επιβάλλεται αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα, συμπεριλαμβανομένης της βενζίνης, του πετρελαίου ντίζελ για τις μεταφορές, του πετρελαίου για τη θέρμανση, του υγραερίου, της κηροζίνης και για το φυσικό αέριο

– Αλλαγή του υπολογισμού των τελών κυκλοφορίας, βάζοντας μίνιμουμ ποσό κατοχής (80-100 ευρώ) με σκοπό την αποθάρρυνση κατάθεσης πινακίδων. Επίσης εξετάζεται η σύνδεση του τέλους ταξινόμησης με την εργοστασιακή τιμή και όχι με τα κυβικά όπως ισχύει σήμερα. Το μέτρο θεωρείται ότι θα κλείσει τη νόμιμη «φοροαποφυγή» που προκαλούσε η εισαγωγή πολυτελών αυτοκινήτων υψηλής τιμής με χαμηλού κυβισμού κινητήρες

Μετατοπίζεται λοιπόν το βάρος στη χρήση του οχήματος και στον τρόπο διαβίωσης του πολίτη.

– Μπαίνει «φόρος πληρότητας» σε ξενοδοχεία από δύο αστέρια και πάνω, αλλά και στα ενοικιαζόμενα δωμάτια πάνω από δύο κλειδιά

– Επιβάλλεται ειδικό τέλος (5%-10%) για τη συνδρομητική τηλεόραση και την παροχή υπηρεσιών Ίντερνετ που προσφέρονται είτε αυτούσια είτε ως πακέτο υπηρεσιών από τις εταιρείες κινητής και σταθερής τηλεφωνίας.

– Αναπροσαρμογή του τέλους κινητής τηλεφωνίας που έχει επιβληθεί από το 2006 και κλιμακώνεται ανάλογα με το ύψος του λογαριασμού του χρήστη.

The post «Κόλαση του Δάντη» η ζωή μας από την 1η Ιουνίου appeared first on Enetpress.