ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Πολιτικά και άλλα παιχνίδια

Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

*** ½ – Ο πρόεδρος

La Cordillera/The Summit/The President. Αργεντινή/Γαλλία/Ισπανία, 2017. Σκηνοθεσία: Σαντιάγο Μίτρε. Σενάριο: Σαντιάγο Μίτρε, Μαριάνο Λίνας. Ηθοποιοί: Βάλτερ Αντράδε, Ρικάρντο Νταρίν, Ντολόρες Φόνζι, Κρίστιαν Σλέιτερ. 114΄

Ένα ατμοσφαιρικό, πολιτικό θρίλερ, μετά τη βραβευμένη στην Εβδομάδα της Κριτικής των Κανών ταινία του «Paulina» (2015), μας προσφέρει ο Αργεντινός σκηνοθέτης Σαντιάγο Μίτρε. Ένα θρίλερ (πρωτοπαίχτηκε στο «Ένα κάποιο βλέμμα» των περσινών Κανών) που κινείται με δεξιοτεχνία και ευρηματικότητα ανάμεσα στον Χίτσκοκ και τον Κιούμπρικ, με φόντο τη σύνοδο κορυφής των Λατινοαμερικανών ηγετών, που μαζεύονται στη Χιλη, σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο στην κορυφή των Άνδεων, για να συνάψουν συμφωνία για την ίδρυση ενός λατινοαμερικανικού οργανισμού πετρελαίου.

Στο επίκεντρο βρίσκεται ο Ερνάν Μπλάνκο (ένας εξαιρετικός Ρικάρντο Νταρίν), ο πολιτικά άφθαρτος πρόεδρος της Αργεντινής, που, εκτός από τις διάφορες πιέσεις, τόσο από ορισμένους άλλους Λατινοαμερικανούς ηγέτες, όσο και από τον εκπρόσωπο των ΗΠΑ (ένας πολύ καλός Κρίστιαν Σλέιτερ), που με διάφορους τρόπους προσπαθεί να βάλει τη χώρα του, από το πίσω μέρος, στη συνθήκη (η σκηνή της συνάντησής του με τον Αργεντινό Πρόεδρο είναι από τις καλύτερες και πιο διφορούμενες της ταινίας), ο Αργεντινός πρόεδρος έχει να αντιμετωπίσει ένα επικείμενο σκάνδαλο με τη ψυχολογικά προβληματική κόρη του, Μαρίνα, την οποία, την τελευταία στιγμή, αναγκάζει να έρθει μαζί του στο ξενοδοχείο στις Άνδεις.

Ο Μίτρε καταφέρνει να ισορροπήσει τέλεια το προσωπικό πρόβλημα του Προέδρου με τα γενικότερα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της Αργεντινής, συνδυάζοντας συχνά το φανταστικό (μέσα από τις σκηνές της ύπνωσης της Μαρίνας) με το ρεαλιστικό (τη διεξαγωγή της συνόδου), φέρνοντας στο προσκήνιο το θέμα της πολιτικής εξουσίας και των διάφορων, γεωπολιτικών παιχνιδιών που παίζονται γύρω απ’ αυτήν.

Παιχνίδια που ο Μίτρε παρουσιάζει συχνά με μια δόση ειρωνείας, σκάβοντας σχεδόν αδιάκριτα πίσω από τα φαινόμενα για να μας παρουσιάσει τη σκληρή πραγματικότητα μιας χωρίς ηθική ή οποιαδήποτε άλλα όρια εξουσίας – εξουσία που όλοι γνωρίζουμε από δεκάδες άλλους ηγέτες – όπου μόνο τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα παίζουν ρόλο και η οποία καθορίζει δυστυχώς τις τύχες εκατομμυρίων ανά την υδρόγειο, απληροφόρητων συνήθως, πολιτών. Με τον Μίτρε να χρησιμοποιεί τις συναντήσεις, τις κρυφές και φανερές συζητήσεις, τα κρυφά βλέμματα, τα υπονοούημενα, τις σιωπές, αλλά και τους χώρους, το τεράστιο ξενοδοχείο στη μέση ενός κάτασπρου, παγωμένου τοπίου (η έξοχη φωτογραφία είναι του Χαβιέ Χούλια) για να δημιουργήσει τα διάφορα επίπεδα του συναρπαστικού αυτού πολιτικού του θρίλερ.

*** Η σωτηρία της ψυχής

Hotel Salvation. Ινδία, 2016. Σκηνοθεσία: Σουμπασίς Μπουτιάνι. Σενάριο: Σουμπασίς Μπουτιάνι, Ασάντ Χουσάιν. Ηθοποιοί: Αντίλ Χουσάιν, Λαλίτ Μπεχλ, Γκιταντζάλι Κουλκάρνι. 102΄

Ταξίδι αυτογνωσίας αλλά και απελευθέρωσης, διανθισμένο με χιούμορ, είναι η πρώτη αυτή ταινία του 26χρονου Ινδού σκηνοθέτη Σουμπασίς Μπουτιάνι, που είχε εντυπωσιάσει όταν προβλήθηκε πριν από δυο χρόνια στο φεστιβάλ της Βενετίας. Ένα συγκινητικό ταξίδι που αναλαμβάνουν δυο πρόσωπα διαφορετικών ηλικιών, από τη μια, ο ηλικιωμένος Ντάγια, που, παρόλο αρκετά υγιής, πιστεύει πως έχει φτάσει στο τέλος της ζωής του («είμαι έτοιμος να πεθάνω» θα πει μια μέρα όταν ξυπνάει) και θέλει να ταξιδέψει ως την ιερή πόλη Βαρνάσι, όπου σκοπεύει να «αναπαυτεί», και από την άλλη, ο γιος του Ρατζίβ, που αναλαμβάνει να τον συνοδεύσει ως το ξενοδοχείο «Salvation» – ένα ξενοδοχείο όπου αν, μετά από 15 μέρες δεν πεθάνεις, όπως τους πληροφορεί ο ιδιοκτήτης, καλά θα κάνεις να πας πίσω στο σπίτι του.

Ο σκηνοθέτης διανθίζει το ταξίδι με όμορφες, δοσμένες με ζεστασιά, λεπτό χιούμορ και με προσοχή στις επί μέρους λεπτομέρειες, σκηνές, είτε ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, είτε που φέρνουν στο προσκήνιο τη σύγκρουση ανάμεσα σε διαφορετικές γενιές (στο δίδυμο πατέρας-γιος θα προστεθεί και μια νεότερη γυναίκα, η κόρη του Ρατζίβ), σκηνές που δημιουργούν την οικειότητα και την επαφή εκείνη που δημιουργεί ανάμεσα στους δυο άντρες ο κλειστός, φιλικός χώρος του ξενοδοχείου, καταφέρνοντας τελικά να τους ενώσει.

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

** ΑΠΑΓΩΓΗ (Secuestro). Ισπανία, 2016. Σκηνοθεσία: Μαρ Ταργκαρόνα. Σενάριο: Οριόλ Πάουλο. Ηθοποιοί: Μπλάνκα Πορτίλο, Αντόνιο Ντεσέντ, Βιθέντε Ρομέρο. 105΄

Συνηθισμένο, χωρίς εκπλήξεις, βίαιο θρίλερ, με πρωταγωνίστρια μια μεγαλοδικηγόρο που, όταν ο απαγωγέας του μικρού της γιου (ο οποίος, κακοποιημένος, κατορθώνει να δραπετεύσει, αφήνεται ελεύθερος λόγω έλλειψης στοιχείων, αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια της, για να αοδηγηθεί σε απρόσμενα αποτελέσματα.

** ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ (C’est la vie). Γαλλία, 2017. Σκηνοθεσία-σενάριο: Ολιβιέ Νακάς, Ερίκ Τολεντανό. Ηθοποιοί: Ζαν-Πιερ Μπακρί, Ζαν-Πολ Ρουβ, Ζιλ Λελούς. 117΄

Το δίδυμο της πετυχημένης εμπορικά κωμωδίας «Άθικτοι» στρέφεται τη φορά αυτή στα παρασκήνια της προετοιμασίας μιας γαμήλιας δεξίωσης σ’ ένα κάστρο του 17ου αιώνα, και με επίκεντρο τον «σεφ» της διοργάνωσης, για να δημιουργήσουν τις κωμικές τους καταστάσεις. Με ωραία, αν και συνηθισμένα, ευρήματα, με στερεότυπους χαρακτήρες, και γρήγορο ρυθμό, οι Νακάς-Τολεντανό φτιάχνουν μια κωμωδία που θα διασκεδάσει τις ζεστές βραδιές του Ιουλίου.