Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

*** 1/2 – Suburbicon

ΗΠΑ, 2017. Σκηνοθεσία: Τζορτζ Κλούνι. Σενάριο: Τζόελ και Ίθαν Κοέν, Τζορτζ Κλούνι. Ηθοποιοί: Ματ Ντέιμον, Τζουλιάν Μουρ, Όσκαρ Άιζακ. 104 λεπτά.

«Ένα μαύρο σύννεφο κρέμεται σήμερα πάνω από την Αμερική», ανάφερε ο Τζορτζ Κλούνι στη συνέντευξη τύπου, που έδωσε στο πλαίσιο του 74ου κινηματογραφικού φεστιβάλ της Βενετίας,  όπου πρωτοπροβλήθηκε η ταινία του. Για να προσθέσει, «ναι, η ταινία μου είναι οργισμένη, αν και αρχίσαμε τα γυρίσματα πριν τις ρατσιστικές εκδηλώσεις που έγιναν στο Νότο. Είναι οργισμένη όπως είναι οργισμένη όλη η Αμερική. Πολύ πιο οργισμένη από την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ. Στη διάρκεια είχαμε την εκλογή του Τραμπ και τα ρατσιστικά γεγονότα. Η ταινία είναι τώρα πιο οργισμένη».

Η ταινία, με βάση ένα σενάριο των αδερφών Κοέν, εκτυλίσσεται στον αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του ’50, σ’ έναν οικισμό 30.000 κατοίκων, με τον τίτλο Suburbicon, οικισμό της λευκής Αμερικής, που διαφημίζεται για την άνετη, μακριά από θορύβους και προβλήματα (με δικά τους σχολεία, αστυνομία, σούπερ-μάρκετ, κλπ.), ένα είδος επίγειου παραδείσου, ώσπου, η εμφάνιση μιας οικογένειας μαύρων βγάζει στην επιφάνεια τα ρατσιστικά του μίση και οδηγεί σε ξεσπάσματα βίας.

Ο παράδεισος όμως δεν κινδυνεύει από τους μαύρους αλλά από τους ίδιους τους φαινομενικά ήσυχους, έντιμους, χαμογελαστούς μικροαστούς. Ο βασικός ήρωας (με τον Ματ Ντέιμον σε ένα ακόμη ρόλο στη Μόστρα, τη φορά αυτή, τελικά όχι και τόσο έντιμο, όπως αρχικά πιστεύουμε) θα αντιμετωπίσει ξαφνικά την εισβολή δυο παράξενων, βίαιων ληστών, που θα οδηγήσει στη δολοφονία της γυναίκας του.

Σταδιακά θ’ ανακαλύψουμε πως τα πράγματα δεν είναι όπως αρχικά φαίνονται αν και, οι κάτοικοι του Suburbicon δεν δείχουν να ενδιαφέρονται τόσο για τους άγριους φόνους μέσα στη λευκή τους κοινότητα όσο για το τι κάνει η αθώα στην πραγματικότητα οικογένεια των μαύρων. Θα στήσουν τείχη γύρω από το σπίτι της οικογένειας, θα αρχίσουν να την τρομοκρατρούν μέρα-νύχτα, να καίνε και να υψώνουν τη ρατσιστική σημαία του πρώην Συνομοσπονδιακού Κράτους.

Παρόλο που η ταινία εκτυλίσσεται στην περίοδο της αϊζενχαουερικής διακυβέρνησης, βλέπει κανείς την επιθυμία του Κλούνι να μιλήσει για το σήμερα, τα τείχη που άρχισαν να ανυψώνονται τόσο στην Αμερική (όσο και αλλού), την πολιτική του Τραμπ, και το ζοφερό μέλλον που έχει να αντιμετωπίσει η σύγχρονη Αμερική. Πάντως, παρά τη μαύρη εικόνα που μας δίνει του Suburbicon (με άλλα λόγια της Αμερικής), ο Κλούνι αφήνει μια αχτίδα ελπίδας στη νεολαία, το μικρό γιο του λευκού ήρωα και το μικρό γιο της οικογένειας των μαύρων, που καταφέρνουν, παρά τα όσα κάνουν γύρω τους οι μεγάλοι, να βρουν τρόπο συνεννόησης και φιλίας. Στη δημιουργία της ατμόσφαιρας σημαντικό ρόλο παίζει και η μουσική του ελληνικής καταγωγής Γάλλου συνθέτη, Αλεξάντρ Ντεπλά.

** 1/2- Καβγάς στο μπλοκ 99

Brawl in Cell Block 99. ΗΠΑ, 2017. Σκηνοθεσία-σενάριο: Σ. Κρεγκ Ζάλερ. Ηθοποιοί: Νταν Αμπόγιερ, Βινς Βον, Τζένιφερ Κάρπεντερ, Ντον Τζόνσον, Ούντο Κιρ. 132 λεπτά.

Ο Βινς Βον δείχνει το ταλέντο του στην ανάπτυξη ενός σκληρού, απειλητικού, έτοιμου να διαλύσει  τα πάντα (σε μια σκηνή διαλύσει ένα ολόκληρο αυτοκίνητο) για να σώσει τη γυναίκα του, φυλακισμένου, πρώην διακινητή ναρκωτικών, στο δοσμένο με μπόλικο σασπένς και γοργό ρυθμό θρίλερ του Σ. Κρεγκ Ζάλερ, σκηνοθέτη που μας είχε δώσει το ασυνήθιστο εκείνο, διανθισμένο με σκηνές τρόμου, αν και άδικα παραγνωρισμένο από το μεγαλύτερο τμήμα της κριτικής, γουέστερν, «Τσεκούρι από κόκκαλο».

Με την ίδια διάθεση στην αναζήτηση πρόκλησης, με χιούμορ όμως και ανατροπές, που κάνουν την ταινία του να ξεπεράσει το είδος των σπλάτερ, ο Ζάλερ έφτιαξε μια αρκετά συναρπαστική περιπέτεια, με ένα ιδιαίτερα βίαιο, εμπνευσμένο από τις ταινίες τρόμου, δεύτερο μέρος.