ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Ατομικές και συλλογικές εξεγέρσεις από Ινδονησία και Γερμανία
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
** 1/2 – Μαρλίνα, η δολοφόνος σε τέσσερις πράξεις
Marlina, the Murderer in Four Acts. Ινδονησία, 2017. Σκηνοθεσία: Μούλι Σουρία. Σενάριο: Ράμα Άντι, Μούλι Σπυρία. Ηθοποιοί: Μάρσα Τίμοθι, Έγκι Φέντλι. 93´
Μια νέα γυναίκα που ταξιδεύει με μια μακέτα κι ένα κομμένο κεφάλι φέρνει αμέσως στο νου τα σπαγγέτι γουέστερν (ιδιαίτερα εκείνα του Λεόνε) και τις ταινίες του Ταραντίνο (βλέπε Kill Bill). Βλέποντας όμως την ινδονησιακή ταινία της Μούλι Σουρία κάποια στιγμή αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως πίσω από την ωμότητα και την αίσθηση του splatter ορισμένων γουέστερν υπάρχει περισσότερο η αίσθηση των ταινιών του Τζιμ Τζάρμους (η ίδια η σκηνοθέτρια αναφέρθηκε στην επίδραση του γουέστερν του Τζάρμους «Ο νεκρός»).
Η Μαρλίνα του τίτλου είναι, όπως ανακαλύπτουμε από τις πρώτες σκηνές, μια χήρα που ζει σε ένα χαμένο στην ερημιά σπίτι, στο οποίο καταφθάνει ο Μάρκους με την εξαμελή συμμορία του για να την κατακλέβουν και να τη βιάσουν. Με ένα έξυπνο τρόπο, η Μαρλίνα θα δηλητηριάσει τους υπόλοιπους και θα αποκεφαλίσει τον Μάρκους, ενώ, στη συνέχεια, κουβαλώντας επιδεικτικά το κεφάλι του, θα μπει στο λεωφορείο, με στόχο να παραδοθεί στην αστυνομία, ελπίζοντα στη δικαίωση της.
Μέσα από τις τέσσερις πράξεις (ληστεία, ταξίδι, ομολογία και εξιλέωση), στην τρίτη της αυτή ταινία, η 37χρομη σκηνοθέτρια έφτιαξε μια δυνατη, φεμινιστική ταινία, ταινία εκδίκησης που μοιάζει ταυτόχρονα με ένα είδος παραμυθιού για ενήλικες, αναπτύσσοντας με ωραία ευρήματα το χαρακτήρα της Μαρλίνας, με εικόνες εικαστικά συναρπαστικές (το βασικότερο και πιο πετυχημένο στοιχείο της ταινίας της), με σκηνές στημένες με δεξιοτεχνία (βλέπε εκείνες όπου εξηγεί στον αστυνομικό την κλοπή των ζώων της από τους εφτά εισβολείς και τον βιασμό της από τον Μάρκους), που συχνά χρησιμοποιούν το χιούμορ και το σουρεαλισμό, για να μας οδηγήσει σε ένα σωστό, αν και όχι τόσο αναμενόμενο, φινάλε.
** 1/2 – Η σιωπηλή επανάσταση
The Silent Revolution/Das Schweigende Klassenzimmer. Γερμανία, 2018. Σκηνοθεσία: Λαρς Κράουμε. Σενάριο: Ντίτριχ Γκάρτσκα, Λαρς Κράουμε. Ηθοποιοί: Γιόνας Ντάσλερ, Μίκαελ Ντελ Κόκο, Σίνα Έμπελ. 111´
Τη σιωπηλή διαμαρτυρία των μαθητών του Πολυτεχνείου του Ανατολικού Βερολίνου (δυο λεπτών σιγή στην τάξη τους διάρκεια ενός μαθήματος), τον Οκτώβρη του 1956, υπέρ της λαϊκής εξέγερσης του ουγγρικού πληθυσμού της Βουδαπέστης και ενάντια στην βίαιη, αιματηρή καταστολή της από τα σοβιετικά στρατεύματα, αφηγείται στην ταινία του αυτή ο Γερμανός σκηνοθέτης Λαρς Κράουμε, με βάση το βιβλίο που έγραψε ένας από τους τότε μαθητές της «σιωπηλής επανάστασης». Επανάσταση που οδήγησε εσπευσμένα τον υπουργό παιδείας της χώρας στο σχολείο για να εκβιάσει τους μαθητές να αποκαλύψουν τον υπεύθυνο για τη σιωπηλή αυτή εξέγερση.
Με βάση ένα καλογραμμένο, με σωστούς διαλόγους σενάριο, ο γνωστός μας από την «Υπόθεση Φριτς Μπάουερ» σκηνοθέτης κινεί, με προσοχή στις λεπτομέρειες, τα πρόσωπα του στους διάφορους χώρους, κινώντας την κάμερα του σ’ αυτούς με δεξιοτεχνία, αναπλάθοντας πειστικά την εποχή και αποσπώντας πολύ καλες ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς του. Μια όμορφη εικόνα της απογητευμένης, από την πορεία μιας αποτυχημένης σοσιαλιστικής επανάστασης, νεολαίας, που σταδιακά θα οδηγηθεί στη σιωπηλή αυτή εξέγερση.
ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΟΣΚΑΡ (The Happy Prince). Βρετανία, 2018. Σκηνοθεσία-σενάριο: Ρούπερτ Έβερετ. Ηθοποιοί: Ρούπερτ Έβερετ, Κόλιν Φερθ, Έμιλι Γουάτσον, Τομ Γουίλκινσον. 105´
Το δράμα του αντικομφορμιστή, απομονωμένου, αυτοεξόριστου και ξεχασμένου στο Παρίσι, Όσκαρ Γουάιλντ, παρουσιάζει μέσα από διάφορα φλας-μπακ, στην ταινία του αυτή (που έγραψε, σκηνοθέτησε και στην οποία πρωταγωνιστεί) ο γνωστός Βρετανός ηθοποιός Ρούπερτ Έβερετ. Καλοστημένη, με ωραία ανάπλαση της εποχής, αν και επιδερμική στην προσέγγιση της, με έξοχες ερμηνείες, ταινία.
