Είδαμε μία ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη θεατρική παράσταση, live streaming, το κείμενο και τη σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει η ηθοποιός και σκηνοθέτιδα Βάσια Βασιλείου.
Η παραγωγή αυτή δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου μέσα στην πανδημία, με συγκεκριμένο σκοπό, την προβολή της διαδικτυακά. Πρόκειται για υπαρξιακή, σπαραξικάρδια σκηνική περιπέτεια, με λόγο, μουσική και χορό που αγγίζει με τη γκροτέσκ ατμόσφαιρά της, το ψυχολογικό θρίλερ, με μπόλικη δόση ειρωνείας, και ένα ρομαντισμό που φαντάζει τρομακτικός.
Θεατρική δουλειά δομημένη πάνω στη σύνθεση των αντιθέτων, όπως ζωή- θάνατος, φως – σκοτάδι, ελευθερία – δεσμά, δύναμη – αδυναμία, αλήθεια – ψέμα.
Αυτή η εναγώνια υπαρξιακή αναζήτηση κινείται ανάμεσα στη λογική και το παράλογο, τόσο όσο χρειάζεται, με μέτρο, ώστε και η ποιητική αύρα και ο προβληματισμός γύρω από τη συνειδητότητα της αλήθειας, να λειτουργούν υπέρ της ισχύος των νοηματικών αξόνων.
Ο σκηνοθετικός συντονισμός αποκαλύπτει την προσεγμένη αισθητική της σκηνικής συνθήκης και την εικονοποίηση του αφηγηματικού λόγου, με τους ποικίλους συμβολισμούς.
Στη σκηνή εμφανίζονται εκτός από τη Βάσια Βασιλείου και οι ταλαντούχοι Εύη Τσακλάνου και Γιάννης Τσούκας. Ερμηνευτικά άρτιοι και οι τρεις, στηρίζουν τη δομή του έργου, διανθίζοντάς το με εμβληματικά συναισθήματα, όπως φόβος, αγάπη, συμπόνια, αδημονία, πόνος, σύγχυση.
Οι συχνές επαναλήψεις στο λόγο, την έκφραση και το βηματισμό, τα συνεχή γέλια, οι ατάκες με χαρακτήρα γνωμικού και η «ομοιομορφία» στην κινησιολογία, πλουτίζουν το παραγόμενο προϊόν, μαζί με την πρωτότυπη μουσική του Φίλιππου Περιστέρη.
Οι μάσκες και τα συχνά, μικρά μουσικά διαλείμματα, αφήνουν το θεατή να αποκωδικοποιήσει και να αποτοξινωθεί, κατά κάποιο τρόπο, από το θνητό φορτίο.
Η είσοδος στη σκηνή, είναι αξιοσημείωτη, μέσα σε ένα μπλε φως, υποβλητικό, ικανό να κεντρίσει το κοινό.
Σε ορισμένα σημεία ο σαρκασμός μπλοκάρει το νεαρό άντρα, τον Ω (μέγα), δεν ξέρει αν είναι ζωντανός ή νεκρός, αφού βρίσκεται σε μια άγνωστη γι αυτόν διάσταση.
Είναι βουτηγμένος μέσα στα στερεότυπα της εποχής, ως ένας βολεμένος που απαιτεί πολλά, χωρίς να αγωνιστεί. Η ματαιοδοξία του για πλούτο, ανέφελη ζωή, εξουσία και υστεροφημία τον συντρίβει. Ένας άνθρωπος αδιάφορος για πνευματικές αξίες, για την οντότητα της ψυχής, για την αγάπη και τη συμπόνια.
«Πίσω από το Πέπλο», ένα αληθινό λυρικότατο αφήγημα που παραπέμπει στην αξία της αυτογνωσίας και των ανθρωπιστικών ιδεωδών. Μία θεατρική μελέτη πάνω στη θνητότητα και την αξία της ζωής.
Κατασκευή μάσκας και φωτισμούς ο Βασίλης Λάγγας, σκηνικά και φωτογραφία ο Τάκης Χρυσικός και κινηματογραφιστές οι Λίλα Φαρατζή και Χρήστος Αναστασιάδης.
Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής, Γιάννης Τσούκας.
«Κι αν ονειρεύεσαι, αλλοίμονο, αυτό είναι που πονάει, ιδού η αιτία που η ζωή πάει τραβώντας μες τον όλεθρο». «Μη φοβάσαι το θάνατο, μπορεί να είναι μια καινούρια αρχή».
«Πίσω από το Πέπλο», ένα εμπνευσμένο, χειροποίητο θεατρικό έργο.
