Άρχισε η συζήτηση σήμερα για το ασφαλιστικό, με το μακρύ κατάλογο εισηγητών και αγορητών να ξεπερνά τους 108 βουλευτές και μαζί με την ομιλία των υπουργών θα χρειαστεί μια διαδικασία τουλάχιστον 10 ωρών. Οι πολιτικοί αρχηγοί θα τοποθετηθούν αύριο, ετοιμάζουν το οπλοστάσιό τους και θα απαντηθεί και η πρόταση του ΚΚΕ για ονομαστική ψηφοφορία.

Τα τελευταία 24ωρα, ωστόσο, μία νέα παράμετρος έχει προστεθεί στη στρατηγική και τακτική εξίσωση που καλείται να απαντήσει η Νέα Δημοκρατία. Και αυτή η παράμετρος δεν είναι άλλη από το ενδεχόμενο να ζητηθεί η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, μαζί με το μηχανισμό αυτόματης περικοπής δαπανών, και να εγκριθεί από ειδική πλειοψηφία 180 βουλευτών, με το επιχείρημα ότι το όποιο περιεχόμενο του μηχανισμού αφορά περίοδο στα όρια ή πέραν του βίου της παρούσας κυβέρνησης. Αυτή τη παγίδα στήνει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κάτι ανάλογο έγινε με την ψηφοφορία για το τρίτο μνημόνιο τον περασμένο Ιούλιο. 

 

Εφόσον το σενάριο αυτό επιβεβαιωθεί, η πίεση προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είναι αφόρητη. Μαζί με την απαίτηση για ευρύτερη πολιτική αποδοχή του μηχανισμού δαπανών ως προαπαιτούμενο από το Eurogroup, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ενδέχεται να υιοθετήσει την ευρωπαϊκή απαίτηση για συναίνεση και να ζητήσει από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συμφωνήσουν, διασφαλίζοντας έτσι την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

 

Εύκολες απαντήσεις για τη Ν.Δ. στο συγκεκριμένο ερώτημα δεν υπάρχουν, καθώς στη μία περίπτωση θα βρεθεί να συμπράττει με μία κυβέρνηση, την παραίτηση της οποίας ζητεί, στην άλλη να αντιστρατεύεται τη βασική στρατηγική επιλογή της για παραμονή στην Ευρωζώνη. Οι απαντήσεις αυτές θα καταστούν ακόμη πιο δύσκολες εάν ο κ. Τσίπρας δεν υπαναχωρήσει τελικά (σ.σ. κανένα σκέλος των μνημονίων μέχρι σήμερα δεν απαιτήθηκε να εγκριθεί με ειδική πλειοψηφία), αλλά να εκμεταλλευτεί την περίσταση, προκειμένου να δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις.