Του Νεκτάριου Φανουργιάκη

Το Pokemon Go είναι η νέα μόδα των νέων, που κατακλύζει και την Ελλάδα. Μια βόλτα στο Σύνταγμα αν κάνετε, θα το καταλάβετε. Θα συναντήσετε πολλούς -νέους κυρίως- ανθρώπους να ψάχνουν να βρουν σπάνια Πόκεμον στα πιο απίθανα μέρη.

Παρέες νέων σε όλα τα μέρη της Γης κυνηγούν να βρουν τα αγαπημένα τους Πόκεμον, αλλά πώς θα ήταν αν το Pokemon Go δεν ήταν μόνο μια εφαρμογή, αλλά πραγματικότητα…

Δύο αδέρφια που έχουν κανάλι στο Youtube, οι Siblings, πήγαν το παιχνίδι ακόμα παραπέρα. Δείχνουν πώς θα ήταν να πιάνεις Πόκεμον στην αληθινή ζωή. Απολαύστε το βίντεο:

{source}
<iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/DqK5Hy64Y1E” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}

The post Αν τα Πόκεμον ήταν… πραγματικότητα (vid) appeared first on Enetpress.

Η Ευάννα Βενάρδου και ο Παύλος Μεθενίτης γράφουν για τους γιουτιούμπερς γενικά, και ειδικά για τη χθεσινή συναυλία ενός εξ αυτών, του 2J (ΤουΤζέϊ) στην Αθήνα.

Youtubers: νέο φρούτο…

Της Ευάννας Βενάρδου

Και ξαφνικά η λέξη «youtuber» μπήκε στη ζωή μας –ή μάλλον στην καθημερινότητά μας. Όσων τουλάχιστον από μας διαθέτουν παιδιά εκεί γύρω στα 10-16. Εκεί λοιπόν που μαγειρεύουμε, συγυρίζουμε ή δουλεύουμε στο γραφείο μας, ακούμε αίφνης έναν τύπο να μιλάει ακατάσχετα μέσα από την οθόνη του υπολογιστή η του τάμπλετ του. Και το τέκνο μας να αλαλάζει από ενθουσιασμό, σχολιάζοντας στη συνέχεια επί μακρόν με τους φίλους του στο skype τις εξυπνάδες, τα σχόλια και ενίοτε τις υπερμεγέθεις ανοησίες της εν λόγω παρλάτας, που συχνά συνοδεύεται από σκετσάκια του τύπου «κοίτα τι μπορώ να κάνω» (τρώω μια κουταλιά πιπέρι ή προκαλώ πόνο στον εαυτό μου), με μπόλικο χαβαλέ, q&a και gaming.

Παρλάτα στο you Tube. Η νέα μόδα. Το νέο φρούτο της εποχής. Ένα είδος διαδικυτακής stand up comedy με αποδέκτες την πιτσιρικαρία που αποθεώνει και επιβραβεύει με like. Το κανάλι του δημοφιλεστάτου 2j στο You Tube, για παράδειγμα, έχει 400.000 subscribers, όπως μου λέει ο γιός μου, θεωρώντας αυταπόδεικτο πως για να έχει τόσο πολλούς συνδρομητές «είναι σημαντικός καλλιτέχνης». Και να τα like και να οι νέες «εγγραφές». Και να η ακατάσχετη παπαρολογία, με (πολύ) μικρότερες δόσεις πραγματικού χιούμορ, που ενθουσιάζουν τους μικρούς. Κάθε βδομάδα ή κάθε 3-4 μέρες τα νέα αυτά είδωλα των προεφήβων και εφήβων κυκλοφορούν κι ένα νέο βιντεάκι: δηλαδή ανοίγουν την κάμερά τους και λένε ή τραγουδούν ό,τι τους κατέβει στο μυαλό ποντάροντας ακριβώς στην έμφυτη τάση των μικρών να απολαμβάνουν το χιούμορ του κώλου. Και βέβαια, θησαυρίζουν.

Παράδειγμα τραγουδιών του 2j: “Σε σκέφτομαι όταν χέζω/ μ’ αγαπάς κι εγώ χέζω/κι όταν χεζω το απολαμβάνω/ακούω την υπέροχη φωνή σου όταν κλάνω» (και άλλα πολύ πιο ακατάλληλα για εδώ που είμαστε). Άλλο σουξέ του: «Σε βλέπω, και χύνω (sic!!!), χέζω, κλάνω, φτύνω». Παρωδίες, και καλά, γλυκανάλατων ερωτικών τραγουδιών. Και να’ χεις μετά τους μικρούς θιασώτες να στα αναπαράγουν νυχθημερόν. Εφιάλτης.

Εμείς, ως παιδιά στο δωμάτιό μας είχαμε αφίσες του αγαπημένου μας ηθοποιού ή τραγουδιστή. Με τους φίλους μας μιλούσαμε ασταμάτητα για το τάδε ή το δείνα συγκρότημα, για τις ατάκες ή τις σχέσεις της χ ή ψ σταρ.

Ε, τώρα οι εποχές άλλαξαν και το skype έχει ανάψει για τους youtubers: τον κύπριο 2j με την αστεία κυπριακή προφορά, τον χολαργιώτη Τζέρεμι (που σχολιάζει τα πάντα), τον Θεσσαλονικό Μάνο –για να αναφέρω μερικούς από τους πιο δημοφιλείς. Ναι, έχουν αμεσότητητα. Ναι, είναι αστείοι. Και με το τίποτα, απλώς με την κάμερά τους, απευθύνονται σε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά. Δεν λέω. Ίσως και να έχουν πραγματικό κωμικό ταλέντο. Κάποια βιντεάκια του 2j όπως «Τα ελληνικά και κυπριακά ζώα», παρωδίες ντοκιμαντέρ με αληθινά ζώα, είναι πράγματι ξεκαρδιστικά. Κάποια σχόλια του Τζέρεμι για την σημερινή Ελλάδα έχουν ενδιαφέρον και αληθινή πλάκα. Αλλά είναι προφανές πως οι περισσότεροι τελικά παραδίδονται στο εύκολο χιούμορ, ποντάροντας στα πιο ταπεινά ένστικτα που, ας μην γελιόμαστε, ανέκαθεν ξετρέλαιναν τα παιδιά. Και τελικά, δεν είναι αστείοι, αλλά γελοίοι και χυδαίοι.

Μέγα ερώτημα: τι κάνεις ως γονιός; Απάντηση: δεν ξέρω. Τα απαγορεύεις (η εύκολη και συντηρητική λύση) με αποτέλεσμα το προϊόν να είναι ακόμα πιο θελκτικό; Μεγάλη βλακεία. Αφήνεις τα παιδιά να κάνουν ό,τι γουστάρουν στα όρια του εθισμού; Ευκολία. Το παρόν δημοσίευμα δεν επιθυμεί να είναι διδακτικό, αλλά να περιγράψει ένα φαινόμενο εν τη γενέσει του. Η υπογράφουσα λοιπόν, παρακολουθεί με ενδιαφέρον το νέο αυτό «φρούτο», σχολιάζοντας παρέα με το παιδί της την απύθμενη χαζομάρα όλων αυτών των κρετίνικων σχολίων (μπας και καταλάβει ότι υπάρχει χιούμορ και χιούμορ), αλλά γελώντας μαζί του με τις φωτεινές νησίδες αστείων που ενίοτε ξεπροβάλλουν από ολον αυτόν τον συρφετό. Χωρίς να ξεχνά πως και η ίδια υπήρξε παιδί και παπαρολογούσε ακατασχέτως με τις φιλενάδες της. Φροντίζοντας βέβαια να παρέχει στο παιδί της και πέντε καλές ταινίες ή βιβλία. Και να του θυμίζει πως εκεί εξω υπάρχει και κάτι που λέγεται σπορ ή μουσικό όργανο. Αν το μενού της απόλαυσης (και της διαπαιδαγώγησης) έχει ποικιλία, αν μπορείς να σχολιάσεις μαζί του τα πάντα, τότε ίσως, λέω, ίσως, το παιχνίδι να έχει κερδηθεί.

Το φιάσκο του youtuber Τουτζέϊ

Του Παύλου Μεθενίτη

Εάν δεν ξέρετε τον διάσημο youtuber 2J (Του Τζέϊ) τότε μάλλον δεν έχετε παιδιά σε προεφηβική και εφηβική ηλικία. Εγώ έχω, συνεπώς ήμουν ηθικά υποχρεωμένος να συνοδεύσω τον εντεκάχρονο γιο μου στη συναυλία του Κύπριου γιουτιούμπερ και ντι τζεϊ στη μουσική σκηνή “Αρχιτεκτονική”, στο Γκάζι, το απόγευμα του Σαββάτου, 19 Δεκεμβρίου. Φτηνά τη γλιτώσαμε – το γιατί θα σας το περιγράψω καταλεπτώς παρακάτω, όμως πρώτα νιώθω την ανάγκη να εξηγήσω ορισμένα πράγματα.

Λοιπόν, ο 2j, κατά κόσμον Γιώργος Ιωάννου, κονομάει γερά από τα εκατομμύρια, το ξαναγράφω, τα εκατομμύρια των κλικς που λαβαίνει από τα πιτσιρίκια για κάθε καινούρια παπάρα που ανεβάζει. Η αφέλεια και η σκατολογική ροπή των παιδιών, που έχουν ένα ipad, ή ένα κομπιούτερ, ή ένα iphone, έχουν κάνει μάγκα τον ΤουΤζεϊ, τόσο, ώστε να αποφασίσει να δώσει συναυλία, την πρώτη του στην Ελλάδα.

Ε, λοιπόν, πήγα στην “Αρχιτεκτονική” συνοδεύοντας το γιο μου για να χαρεί το ίνδαλμά του. Μιλάμε για μεγάλο φιάσκο. Πρώτον, σκάσαμε ένα δεκάρικο έκαστος, στο οποίο πάντως συμπεριλαμβανόταν η τιμή ενός αναψυκτικού. Η συναυλία ήταν από 5 μέχρι 8, ώστε να μπορέσουν να έρθουν οι μικροί θαυμαστές του μεγάλου καλλιτέχνη.

Σιγά σιγά ο όχι πολύ μεγάλος χώρος της Αρχιτεκτονικής άρχισε να γεμίζει με αφιονισμένη πιτσιρικαρία, από 9 μέχρι 16, στο περίπου, και βέβαια τους ταλαίπωρους μπαμπάδες και τις καημένες τις μαμάδες, που είχαν φορτωθεί τα μπουφάν και τα αναψυκτικά των παιδιών, προσπαθώντας να βολευτούν σε κάποιο σημείο, διότι γνώριζαν πως θα περάσουν τουλάχιστον 3 ώρες όρθιοι – δεν υπήρχε ούτε ένα κάθισμα στο μαγαζί.

Σταδιακά ο χώρος γέμισε εντελώς. Κατά τις πέντε ανέβηκε στη σκηνή ένας τυπάκος, ονόματι Dj Villy, του επιτελείου του μεγάλου σταρ, για να παίξει μουσική ώστε να ζεσταθεί η αίθουσα, υποθέτω. Ωραία. Αυτή η ιστορία πήγε μέχρι τις εξήμισι περίπου, η αίθουσα είχε πυρώσει, και τότε ευαρεστήθηκε να βγει στη σκηνή ο σούπερ καλλιτεχναράς, ο οποίος μέχρι τις 7.00 περίπου απλώς συνέχισε το ντιτζέινγκ, να παίζει μουσική άλλων, εννοώ, και όχι τη δική του.

‘Ηδη τα μικρότερα παιδιά είχαν συμπιεστεί μπροστά στη σκηνή από τα μεγαλύτερα, που ήθελαν να είναι όσο το δυνατόν κοντύτερα στον ΤουΤζέϊ. Σε λίγο άρχισαν να ανεβαίνουν δεκάδες άτομα στο προσκήνιο, δίπλα στις κονσόλες, για να καταγράψουν καλύτερα την κοσμοϊστορική παράσταση με τα κινητά και τα τάμπλετς τους. Το μαγαζί, εν τω μεταξύ, είχε γεμίσει ασφυκτικά, και δεν υπήρχε κανένας απολύτως έλεγχος του πλήθους από τους υπαλλήλους της επιχείρησης, που θα έπρεπε να είχαν εμποδίσει ευθύς εξαρχήςτα παιδιά να ανεβούν πάνω στην σκηνή. Περίπου τότε έγινε η πρώτη έκκληση να αδειάσει η σκηνή από τα φανατισμένα παιδιά, αλλά άντε εσύ να πείσεις με τα λόγια έφηβους και προέφηβους να απομακρυνθούν από το είδωλό τους.

Ο Τουτζέι λοιπόν έπαιξε τέσσερα δικά του τραγούδια, όχι περισσότερα, και μετά αποχώρησε. Τότε βγήκαν οι παρατρεχάμενοί του και δήλωσαν ότι υπ’ αυτές τις συνθήκες, που είναι επικίνδυνες για την ασφάλεια των συνωστισμένων παιδιών, το σόου δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Ε, εκεί θύμωσα για τα καλά. Είχα πληρώσει είκοσι ευρώ, που σίγουρα δεν μου περίσσευαν, είχα μείνει όρθυιος σαν πελαργός με τις ώρες, το μυαλό μου είχε γίνει πουρές από τα εφτά χιλιάδες ντεσιμπέλ του ηχητικού πολτού που ανέβλυζε καταρρακτωδώς από τα ηχεία, ο γιος μου είχε απογοητευτεί που δεν κατάφερε να δει από κοντά τον ήρωά του, να φωτογραφηθεί μαζί του και να πάρει αυτόγραφό του, και τώρα μας έλεγαν ότι η παράσταση έλαβε τέλος, όταν το κυρίως πρόγραμμα αυτού του διασήμου γιουτιούμπερ είχε κρατήσει κάνα τέταρτο σκάρτο!

Τα πήρα λοιπόν στο κρανίο, κι άρχισα να τους κράζω και να σφυρίζω. Κάποιοι με μιμήθηκαν, ενώ μερικά μπουκάλια άρχισαν να πετούν προς τη σκηνή. Φώναζα “αίσχος” και “ντροπή” απευθυνόμενος αφενός προς τη διεύθυνση της επιχείρησης, που επέτρεψε να μπουν υπερβολικός αριθμός ατόμων, ξεπερνώντας κατά πολύ την χωρητικότητα του μαγαζιού και δημιουργώντας εν δυνάμει μεγάλο κίνδυνο για όσους ήταν ήδη μέσα, και αφετέρου προς τον 2J, που εμφανίστηκε τόσο λίγο, αφήνοντας τους βοηθούς του να σηκώσουν με τις ώρες το βάρος του προγράμματος – ούτε ο Τζέιμς Μπράουν να ήτανε… Βέβαια, άλλο πράγμα είναι να κάνεις τις βλακείες σου στο σπίτι σου, μπροστά σε μια κάμερα, κι άλλο είναι να έχεις χίλια άτομα μπροστά σου που σε κοιτούν στα μάτια…

Τα ίδια είπα και στον διευθυντή, καθώς έφευγα με το γιο μου. Ο επιχειρηματίας έκανε τουμπεκί ψιλοκομμένο όταν του φώναζα στα μούτρα πως ήταν απαράδεκτο που έβαλε όλους αυτούς μέσα στο μαγαζί του. Τί να πει; Αφού τα είχε πιάσει χοντρά… Είπα να καλέσω την αστυνομία πηγαίνοντας για το μετρό, αλλά δεν το έκανα – ίσως θα έπρεπε. Πάντως, απ’ έξω περίμεναν τουλάχιστον χίλια άτομα – όσα, περίπου ήταν μέσα στο μαγαζί…

Αργότερα σκέφτηκα πως ούτε ο ίδιος ο ΤουΤζέϊ, ούτε οι υπεύθυνοι του μαγαζιού περίμεναν τέτοια προσέλευση – και όταν τους προέκυψε, δεν ήξεραν πως να τη διαχειριστούν. Τρέμω στη σκέψη του τί θα γινόταν εάν ξεσπούσε μια πυρκαγιά στο μαγαζί, ας πούμε, όταν ήμασταν παστωμένοι σαν σαρδέλες για να ακούσουμε τoν γκουρού του κώλου.

Στο τρένο, είπα στο μικρό πως ναι μεν πληρώσαμε είκοσι ευρώ για ένα φιάσκο, αλλά χαλάλι, γιατί πήραμε ένα χρήσιμο μάθημα: όταν κάποιοι σε θεωρούν, του είπα, εντελώς ηλίθιο και πρόβατο, μη διστάσεις να τους κράξεις, μη κωλώσεις να φωνάξεις το δίκιο σου – κάποιοι, ίσως πολλοί, θα σε ακολουθήσουν.

The post Αφιέρωμα στους youtubers appeared first on Enetpress.