…στην περίπτωση Στεφανόπουλου, ο άνθρωπος εξύψωσε τον Θεσμό.
Παράδειγμα στην πολιτική ζωή του τόπου μας η αξιοπρέπεια και η ηθική του Κωστή Στεφανοπούλου. Ήταν ο άνθρωπος που δίδαξε πως πρέπει να είναι η πολιτική. Ήταν εκείνος που εμπλούτισε με σύνεση και αξιοπρέπεια τον «άχαρο» ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν βγήκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σταμάτησε να εισπράττει τη βουλευτική του αποζημίωση, ενώ αρνήθηκε και τα αναδρομικά που είχαν εξασφαλίσει οι βουλευτές.
Στις σημαντικότερες παρεμβάσεις του, ξεχώρισαν:
– Τον Νοέμβριο του 1999, όταν είχε δώσει μία ιστορική ομιλία ενώπιον του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από προστάτες.
– Είχε πει «όχι» στον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για τις ταυτότητες, απορρίπτοντας το αίτημά του να παρέμβει για να γίνει δημοψήφισμα.
– Ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε επίσης τοποθετηθεί και για την υπόθεση του σημαιοφόρου μαθητή, αλβανικής καταγωγής, Οδυσσέα Τσενάι, θυμίζοντας τη ρήση του Ισοκράτη πως «Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας».
«Ένα παιδί που μετέχει της ελληνικής παιδείας και αριστεύει, ασφαλώς γίνεται Έλληνας και δικαιούται να φέρει την ελληνική σημαία», είχε δηλώσει.
– Τέλος, το 2003 είχε δηλώσει για τον πόλεμο του Ιράκ: «Είναι ένας πόλεμος που δεν έγινε αποδεκτός από την κοινότητα των εθνών. Ένας πόλεμος που δεν είχε και δεν έχει δικαίωση ακόμη. Ένας πόλεμος που δεν μπόρεσε να αποδείξει ούτε αυτό για το οποίο ξεκίνησε: την ύπαρξη κάποιου χημικού ή άλλου οπλοστασίου του Σαντάμ Χουσεϊν».
Τέτοιους πολιτικούς, με τέτοιο ήθος και να μην είναι ποτέ μπλεγμένοι σε σκάνδαλα, δύσκολα θα βρει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια.
