Στις 24 Δεκεμβρίου του 1989 ο τελευταίος Ρουμάνος δικτάτορας Νικολάι Τσαουσέσκου με τη σύζυγό του Έλενα συλλαμβάνονται στην πολυτελή έπαυλή του λίγο έξω από το Βουκουρέστι και εκτελούνται στις 25 Δεκεμβρίου με συνοπτικές διαδικασίες, από το εξεγερμένο πλήθος.
Η διπλή, χαλύβδινη σφραγισμένη πόρτα προς το καταφύγιο, το μπούνκερ, του τελευταίου δικτάτορα της Ρουμανίας ανοίγει με έναν περίεργο, σχεδόν αποκρουστικό ήχο, ενώ ο αέρας που έρχεται από τα έγκατα της γης είναι σαφώς ψυχρός.
Στην πραγματικότητα, το μπούνκερ του Τσαουσέσκου είναι κατασκευασμένο δύο ορόφους κάτω από την πολυτελή έπαυλή του, την ιδιωτική κατοικία στην οποία διέμενε κατά τα 24 χρόνια της παντοκρατορίας του, περίοδο κατά την οποία διοικούσε τη χώρα, ένα από τα πιο καταπιεστικά καθεστώτα της ψυχροπολεμικής Ευρώπης, με σιδηρά πυγμή.
«Πρόκειται για ένα μπούνκερ που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τους ενοίκους του αποκλειστικά για μια περίοδο μεταβατική», εξηγεί η Ροξάνα Ιλιέσκου, η ξεναγός, τονίζοντας «ότι δεν υπάρχει συνδεδεμένο λουτρό ή εγκαταστημένη κουζίνα και έτσι ο χώρος δεν θα μπορούσε να κατοικηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα».
Το υπόγειο καταφύγιο, όπου στεγάζονται όλα τα θηρευτικά τρόπαια του Τσαουσέσκου, βρίσκεται δίπλα σε μια γκαλερί τέχνης που άνοιξε τις θύρες της στο κοινό τις τελευταίες εβδομάδες, προσθέτοντας έτσι ακόμη μία στο πλήθος των παραδοξοτήτων τις οποίες μπορεί να δει κανείς σε αυτή την παράξενη έπαυλη. Την ιδιωτική κατοικία του Τσαουσέσκου μπορούν να επισκεφθούν οι τουρίστες από όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τη ρουμανική κυβέρνηση, η κίνηση αυτή, το άνοιγμα του μπούνκερ, είναι μέρος της προσπάθειας να κατανοήσουν οι Ρουμάνοι καλύτερα το παρελθόν τους και την ιστορία τους και κατά κάποιον τρόπο να το ξεπεράσουν.
Η έπαυλη, η οποία έχει το σχήμα του L, διαθέτει 80 διαφορετικά δωμάτια, καθένα από τα οποία είναι διακοσμημένο με το δικό ιδιαίτερο στιλ και τεχνοτροπία. Ανάμεσα σε αυτές τις αίθουσες υπάρχει υπνοδωμάτιο σε στιλ Λουδοβίκου ΙΔ΄ αλλά και μία ολόκληρη αίθουσα κινηματογράφου σε στιλ Αρτ Ντεκό. Μέσα σε κάποιο από τα δωμάτια εκτίθεται και μία σκακιέρα, τα πιόνια της οποίας είναι σκαλισμένα ώστε να μοιάζουν με χωρικούς.
Κατά την ανατροπή του Τσαουσέσκου το 1989, η έπαυλη λαφυραγωγήθηκε, αλλά όπως επισημαίνει η Ιλιέσκου, «οι άνθρωποι που την κατέλαβαν δεν την κατέστρεψαν. Αντιθέτως, έκαναν συγκριτικά λίγες ζημιές».
Κατά περίοδο από το 1945 έως το 1989, στη Ρουμανία σκοτώθηκαν, φυλακίστηκαν ή εκτοπίστηκαν περισσότερα από δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Αν και η έπαυλη του Τσαουσέσκου μοιάζει σαν μια περίτεχνη, μαρμάρινη κάψουλα του χρόνου από τη δεκαετία του 1980, η χώρα ακόμα έχει ανοικτές πληγές από την εποχή του κομμουνιστικού καθεστώτος, μια εποχή που έληξε πριν από 27 ολόκληρα χρόνια.
