«Υπάρχει ακόμη χρόνος κ. πρωθυπουργέ να διορθώσετε την εικόνα σας και την εικόνα της κυβέρνησής σας, περιορίζοντας τα «φαιδρά». Αρκεί να το θέλετε». Είναι η κατακλείδα από το άρθρο του Συμεών Σολταρίδη «Τάδε έφη κυβερνητική εκπρόσωπος». Υποβάλλοντας τα σέβη μου αγαπητέ Συμεών, παίρνω το θάρρος να επισυνάψω… ένσταση!
Του
Πάνου Τσούμα
Σχετική με την αίσθηση που αφήνει η συμβουλή σου στον φιλοξενούμενο της πρωθυπουργικής καρέκλας είναι η «ένσταση». Γράφεις Συμεών λες και απευθύνεσαι σε συνειδητότητα διαφορετική από αυτή της Γεροβασίλη. Λάθος.
Τα συνειδησιακά φορτία του Τσίπρα καθόλου δεν διαφέρουν απ’ αυτά της εκπροσώπου Όλγας, του Πολάκη, του Κυρίτση, του Φίλη (…) του Καμμένου. Κινούνται, δε, «ηλεκτρομαγνητικά», σε πεδία που εφάπτονται με εκείνα του ολοκληρωτισμού, άρα και της Χρυσής Αυγής.
– Βλέποντας προσωπικά το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ «σελάγισμα» από αυτή τη σκοπιά έχω να πω ότι βαυκαλίζονται όσοι θεωρούν τον Πολάκη σαν… ιδιαίτερη περίπτωση!
Ο Τσίπρας, ο Παππάς, η Γεροβασίλη, ο Κατρούγκαλος, ο Σταθάκης, ο Τσακαλώτος είναι το ίδιο «ηλεκτρισμένα» φασίστες, μόνο που «μαγνητικά» διαθέτουν μανδύα απόκρυψης -το λες και «προβιά».
Είναι γι΄ αυτό πολλαπλάσια επικίνδυνοι. Συνιστούν, κυβερνητικά, για τη δημοκρατία και τη χώρα, οιονεί «αγέλη λύκων» -για να μην ξεχνώ και της ΑΥΓΗΣ τον Καρτερό (βλέπε «Και υμνώ…»).
Χαρακτηριστικό της τοιούτης «αγέλης», όπως ξέρουν οι βλάχοι, είναι να προκαλεί στο κοπάδι πολύ μεγαλύτερη καταστροφή απ’ όση δικαιολογεί η καθαυτό ανάγκη για τροφή -εν προκειμένω: πείνα για εξουσία.
«Όπερ έδει δείξαι»… βελάζει, ως προς αυτό, η μέχρι τώρα Τσιπρο-εμπειρία. Μόνο που η βαθιά ριζωμένη πολιτικοκοινωνική σανοφαγία δεν επιτρέπει το άκουσμα.
Μπορεί έτσι η πρωθυπουργική φιγούρα να επικαλείται την ανάγκη της χώρας για «σταθερότητα» και οι δημοσιογράφοι στο Βελλίδειο να μένουν στη θέση τους.
Παρείσακτος εγώ στο σινάφι δεν έχω αναστολές. Συνυπολογίζοντας και τη φασιστοειδή σκαιότητα με την οποία αντιμετώπισε την εργαζόμενη στο κανάλι του Κοντομηνά, προτείνω στους υπηκόους να κρεμάσουν στην είσοδο του πρωθυπουργικού… υποστατικού την ταμπέλα: «Προσοχή… δαγκώνει»!
Στη φαντασία τους εννοώ να γίνει το κρέμασμα της ταμπέλας (με φωτογραφία Πολάκη). Και το σκεπτικό είναι ότι όσο θα πληθαίνουν οι κατέχοντες τη φανταστική ταμπέλα τόσο θα αυξάνονται και οι πιθανότητες για κίνημα «ξεκουμπιστείτε», πριν μας προλάβει η καθαυτό Βενεζουέλα.
