Του Κωνσταντίνου Γ. Χονδρονικόλα*
Η ανάπτυξη δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, όπως τη βλέπουν οι πολιτικοί μας. Είναι ένα σύνολο συντονισμένων πράξεων που πρέπει να γίνουν.
Δεν είναι απαραίτητο αυτές οι πράξεις να είναι μεγάλου μεγέθους, όπως οι μεγάλες ξένες επενδύσεις. Καλές και άγιες αυτές, αλλά επιτυγχάνονται δύσκολα και η προστιθέμενη αξία που αφήνουν στον τόπο δεν είναι πάντα σίγουρη και ικανοποιητική.
Η ανάπτυξη, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ξεκινήσει με αντίστροφη κίνηση από αυτή που ξεκίνησε η ύφεση. Όπως βλέπουμε σε αντίστροφη κίνηση μια κινηματογραφική ταινία, έναν σπασμένο καθρέφτη να επανασυναρμολογείται και να μπαίνει στη θέση του. Έτσι ακριβώς πρέπει να δούμε την ανάκαμψη και στη συνέχεια την ανάπτυξη. Να επαναφέρουμε, δηλαδή, την οικονομία βήμα – βήμα προς τα πίσω, μέχρι να φθάσουμε στο σημείο μηδέν. Στο σημείο, δηλαδή, που ξεκίνησε η ύφεση.
Το ξεκίνημα της ανάπτυξης θα φανεί από την άνθιση της Αγοράς και την εύρυθμη λειτουργία των επιχειρήσεων. Ανάπτυξη χωρίς αυτό το φαινόμενο δεν υπάρχει.
Αν μπορούσαμε να επαναφέρουμε τις επιχειρήσεις που έφυγαν από τη χώρα μας και επιχειρούν στις χώρες τριγύρω μας, θα καταφέρναμε ένα πολύ σημαντικό βήμα.
Είναι απαραίτητο να υιοθετήσουμε μερικά απλά αλλά αναγκαία μέτρα για το ξύπνημα της Αγοράς μας. Με τον τρόπο αυτό θα κάνουμε ένα λαμπρό ξεκίνημα της ανάπτυξής μας. Στη συνέχεια παραθέτουμε μερικά από αυτά τα απλά και αναγκαία μέτρα, τα περισσότερα των οποίων είναι και ανέξοδα:
1. Ίδρυση ή επαναλειτουργία επιχειρήσεων χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες.
2. Φορολογία του 10% των επιχειρήσεων όπως ισχύει στις χώρες τριγύρω μας.
3. Χαμηλό επίπεδο εργοδοτικών εισφορών. Τα ταμεία θα γεμίσουν από την αύξηση της απασχόλησης.
4. Συμφωνία και δέσμευση των επιχειρηματιών για χαμηλές τιμές των προϊόντων τους.
5. Εκτεταμένη καμπάνια για διαμόρφωση συνείδησης των Ελλήνων καταναλωτών για εμπεριστατωμένη αναζήτηση για κατανάλωση ελληνικών προϊόντων.
6. Επιλογή και προώθηση επιχειρήσεων (σε πρώτη φάση), μέσω επιδοτήσεων, οι οποίες έχουν υψηλό βαθμό συνεργασίας με πολλές επιχειρήσεις, κατά την παραγωγική τους διαδικασία. Εμφανίζουν δηλαδή υψηλή διακλαδικότητα.
7. Εκστρατεία για πραγματική (όχι σε λόγια) καταγραφή και εκμηδένιση της αλόγιστης δημόσιας σπατάλης. Όχι μείωση της δημόσιας δαπάνης, η οποία είναι δημιουργική και παραγωγική.
8. Η ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων. Αυτά θα έχουν σαν αποτέλεσμα:
i. την προσέλκυση αλλοδαπών σπουδαστών
ii. με την απορρόφηση αρκετών Ελλήνων σπουδαστών, την απελευθέρωση θέσεων στα κρατικά πανεπιστήμια, για περισσότερους Έλληνες σπουδαστές και
iii. τη δημιουργία αρκετών θέσεων εργασίας.
9. Άμεση αξιοποίηση των πολιτιστικών μας πλεονεκτημάτων.
Όλο αυτό το πλέγμα επιχειρήσεων που θα προωθηθούν και θα ωφεληθούν, θα συντελέσουν στη δημιουργία κλίματος αισιοδοξίας. Αυτή την αισιοδοξία αναζητούν οι επενδυτές για να επενδύσουν.
Και επειδή από την εξαθλίωση δεν προκύπτει ανάπτυξη, έρχεται αυθόρμητα το δέκατο μέτρο.
10. Την άμεση και σημαντική βελτίωση της καταναλωτικής ικανότητας των πολιτών.
Αυτή μπορεί να επιτευχθεί με την απαλλαγή των επιχειρήσεων, για ένα χρόνο, από τις εργοδοτικές εισφορές προς τα ταμεία. Αυτά θα ωφεληθούν από την αύξηση της απασχόλησης που θα προκύψει στη συνέχεια. Το ποσό αυτό που δεν θα πληρώσουν οι επιχειρήσεις, τον πρώτο χρόνο, να κατανεμηθεί μισό για αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων και μισό για ενίσχυση των επιχειρήσεων. Από τον δεύτερο χρόνο και μετά θα επανέλθουν οι εργοδοτικές εισφορές προς τα ταμεία. Αυτό θα καταστεί δυνατό από το δυναμικό ξεκίνημα της Αγοράς.
* Οικονομολόγος, τ. Ερευνητής του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ)
