Κάποιοι από τους κατόχους ομολόγων του Δημοσίου («μικροομολογιούχοι» λεγόμενοι) είχαν προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά του καταραμένου βενιζελικού κουρέματος (PSI). Προ ημερών δημοσιεύθηκε η απόφαση και ήταν απορριπτική.
Του
Πάνου Τσούμα
Πολύ μεγαλύτερη ζημιά θα πάθαιναν οι ομολογιούχοι αν δεν ήταν το «καταραμένο» PSI, αποφάνθηκε το Δικαστήριο.
Δεν το είπαν όμως αυτό μόνο οι δικαστές. Το είπε και ο πολιτικός συρφετός, όστις καθυβρίζοντας τον Βαγγέλη Βενιζέλο υπέκλεψε τις ψήφους των ομολογιούχων και όχι μόνο.
Κυβέρνηση τώρα ο «συρφετός», υπερασπίστηκε το βενιζελικό «έκτρωμα» στέλνοντας στο Ε.Δ. ομάδα νομικών με επικεφαλής τον ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονο. Από συγγνώμη τίποτα βεβαίως, αλλά με τόσες που χρωστάνε, «σιγά τα λάχανα», θα μου πείτε.
Συμφωνώ αδέρφια, μόνο που σε μένα δίνεται αφορμή εξόφλησης κάποιου… χρέους.
Θα το προσπαθήσω επιστρέφοντας στο άρθρο «Η ηλιθιότητα ως αναισθητικό…» και ειδικότερα στον Ευάγγελο Λεμπέση.
Στη μελέτη του «η τεράστια σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» ο συνονόματος του Βαγγέλη λέει για περιπτώσεις σαν τη δική του: «Ουδείς άνθρωπος αξίας έχει ανάγκην να γίνει επιτήδειος ή απατεών. Τα επίθετα ταύτα ουδέποτε κατόρθωσαν να «κολλήσουν» εις ανθρώπους πραγματικής αξίας, οι οποίοι, εάν υπήρξαν μισητοί, εχαρακτηρίσθησαν ίσως ως “κακοί”, ως “καταχθόνιοι”, ως “τορπιλληταί”…, ουδέποτε όμως ως επιτήδειοι ή απατεώνες…».
Ζωντανό παράδειγμα της περιγραφής Λεμπέση είναι ο Βαγγέλης. Μισήθηκε πολύ, τον είπαν βουλιμικό, υπονομευτή, αλαζονικό, όχι όμως απατεώνα (υποδιαίρεση του ηλίθιου κατά Λεμπέση). Ούτε ο «εντελώς» Καμμένος δεν τόλμησε.
_Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα πολύ πιο σχετικό με την παρατεταμένη επιχείρηση Τσίπρα-Καμμένου να κάψουν με κάθε τρόπο την αξία Βενιζέλου, όπως και κάθε αξία άλλωστε.
Το βαθιά ζωώδες ένστικτο τού πολύ ηλίθιου είναι η δύναμη που προκαλεί το τόσο μίσος. Είναι ο φόβος και ο τρόμος του «ζώου» απέναντι σε ό,τι το ξεπερνάει, σε ό,τι τελικά αποτελεί κίνδυνο για την επιβίωσή του.
Μετήλθε κάθε μέσον η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απύθμενη ηλιθιότητα να θάψει διά παντός τον Βαγγέλη (πίεσαν ακόμα και τον υπουργό του πρώτου μνημονίου Γ. Παπακωνσταντίνου, λέγοντάς του «δώσε μας τον Βενιζέλο» -έναντι ανταλλάγματος προφανώς, όπως ο ίδιος αποκάλυψε).
Δεν πέτυχε τελικά το ζερβόδεξο βαθύ ηλίθιο να «δώσει στο λαό» τον προδότη, όπως ο Ερντογάν τους δικούς του. (Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι Τσιπρο-Καμμένοι θα έκαναν τα ίδια αν τους δινόταν ανάλογη ευκαιρία). Ο Βενιζέλος έμεινε όρθιος και μάλιστα δικαιωμένος για όλες τις βασικές επιλογές του επί μνημονίων.
Μακάρι την ίδια τύχη να έχει και η Ελλάδα. Και το λέω διότι, με τη φόρα που έχει πάρει ο Τσιπρα(κο)ς δίνοντας στο λαό θεσμούς -αντί Βενιζέλο, Στουρνάρα, Σαμαρά, ή Παπαδήμο- δύσκολο να μείνει όρθια για πολύ.
Ειδικά αν προκύψει Ντόναλντ Τραμπ εκείθεν του Ατλαντικού… έχετε γεια βρυσούλες, λόγκοι, βουνά, ραχούλες!
