Του Πάνου Τσούμα
Με το λαϊκό στίχο «ρίχνω τα ζάρια μαύρα χαμπάρια…» (Πυθαγόρας-Κατσαρός-Μοσχολιού) σχολίασα τον ανασχηματισμό στο τέλος του άρθρου «Βενιζέλος και…Λεβεντοβασίληδες-σες!». Για να μην αδικώ όμως και τη συνεισφορά Παππά «στα γράμματα και τις… τέχνες», εδώ θα γίνω πιο «υπερθεματιστής» – τι όρος!
Εμπνευσθείς από Ζουράρι θα το πω «μέζεα…πτερόεντα»!
Αντικαταστάτης του Πελεγρίνη στο υπουργείο Παιδείας -το λες και «παιδιάς»- ο Ζουράρις, έχει συνεισφέρει μεταξύ άλλων και στο εμπλουτισμό της καθομιλουμένης.
Μια εκ των συνεισφορών είναι και το αρχαιοπρεπές «μέζεα». Μεγάλη προσφορά χωρίς άλλο. Διότι εκείνο «…του Καράμπελα», αν και καθαυτό λαϊκό, δεν προσφέρεται για να αποδοθεί το «πτερόεν» του συστήματος (λέμε τώρα) Καμμένου, Τσίπρα, Παππά, Γεροβασίλη… του στρατηγικού σχεδιαστή Καρανίκα για να το πω μια κι έξω.
Στερούνται… ποιήσεως «…του Καράμπελα», ενώ τα Ζουράρι «μέζεα» ξεχειλίζουν από… ποίηση! Επιπλέον δίνουν την αίσθηση μιας κάποιας αυτονομίας. Παραπέμπουν σε οντότητες, να το πω έτσι. Οι οποίες, κυκλοφορώντας ανάμεσά μας, συν τοις άλλοις, πολιτικολογούν, ψηφίζονται, αντιπολιτεύονται, κυβερνούν, ενίοτε ανασχηματίζονται και άμα λάχει πετάνε ως χαρταετοί.
Με αέρα ψευδαισθήσεων το πέταγμα εν προκειμένω, εξ ου και το πτερόεν στον τίτλο.
