Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες σχεδιάστηκε για να έχει το δημόσιο μέγιστο κέρδος.
Η διαδικασία απομόνωσης των υποψηφίων σε ένα χώρο για 60 ώρες και άγνωστο για πόσο ακόμα αποτελεί μοναδική πρωτοτυπία, ίσως για το βιβλίο Γκίνες. Ο αριθμός των τεσσάρων αδειών επιλέχθηκε για να «στριμώξει» τους επιχειρηματίες σε ένα πλειστηριασμό άνευ προηγουμένου.
Είναι ξεκάθαρο πως το προηγούμενο καθεστώς με συνεχείς ανανεώσεις μέσα σε 27 χρόνια είχε δημιουργήσει συγκοινωνούντα δοχεία διαπλοκής και ύποπτων συναλλαγών. Τώρα έχουμε πάει στην απέναντι πλευρά, όπου οι «αιμοσταγείς» καναλάρχες πρέπει να πληρώσουν ακριβά το μάρμαρο για να συνεχίσουν να εκπέμπουν.
Σαν να θέλουν κάποιοι να πάρουν το αίμα τους πίσω, να τιμωρήσουν την πολυετή ασυδοσία του τηλεοπτικού τοπίου και με συνθήκες αιχμαλωσίας. Το συνολικό τίμημα που θα καταβληθεί, θα καθορίσει την επιτυχία του εγχειρήματος. Αν φτάσει σε τριψήφιο αριθμό εκατομμυρίων ευρώ σίγουρα ο πρωθυπουργός θα έχει μια πολιτική νίκη που είναι απαραίτητη για τη ΔΕΘ και το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο.
Το μοντέλο Παππά θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για τους διαγωνισμούς για κάθε δημόσιο έργο με δύο προϋποθέσεις: τη διαφάνεια και την ταχύτητα. Εντύπωση προκαλεί πως δεν υπάρχει σταθερή επίσημη ενημέρωση από τη ΓΓΕΕ για τη πορεία της υπόθεσης.
Θα μπορούσαν να γίνονται μέσω διαδικτύου με τους υποψηφίους να είναι στα γραφεία τους, να κονταροχτυπιούνται μέσα σε αυστηρά καθορισμένο χρονικό διάστημα. Έτσι θα πείθονταν και οι πιο δύσπιστοι πως κάτι αλλάζει συνολικά στο δύσοσμο κόσμο των κρατικών προμηθειών.
Το κέρδος για την κυβέρνηση θα ήταν μόνιμο, όχι πρόσκαιρο και θα ξανακέρδιζε την χαμένη εμπιστοσύνη της αγοράς και του κόσμου.
