Oι μετά Χριστόν προφητείες ύστερα από τέτοιους διασυρμούς είναι εύκολες. Ο Παναθηναϊκός ήταν η χειρότερη ομάδα από τις οκτώ που είδαμε στους πρώτους αγώνες των πλέι οφ. Καμία δεν έχασε τόσο εύκολα, καμία άλλη ομάδα δεν εμφάνισε τέτοια εικόνα.
Του Βαγγέλη Σπυράκη
Δεν υπάρχουν ντροπές στον αθλητισμό, και η κατάσταση σε σειρές αγώνων είναι πραγματικά ρευστή. Ούτε καν ευκαιρία δεν χάθηκε, διότι για να χαθεί ευκαιρία πρέπει να τη διεκδικήσεις. Και η ομάδα του Τζόρτζεβιτς δεν έφτασε στη Βιτόρια για να παίξει επίσημο αγώνα, αλλά φιλικό. Αυτό φάνηκε από το δεύτερο δεκάλεπτο, όταν το μάτι των Ισπανών γυάλιζε σε κάθε μάχη, όταν είδαν ότι οι «πράσινοι» έπαιζαν στο παρκέ λες και μαζεύτηκαν να παίξουν μονό μεταξύ τους (όπως κάναμε κάποτε στο σχολείο). Έπεφταν στις πινακίδες για να σώσουν χαμένες μπάλες, κέρδιζαν ακόμα και πέντε επιθετικά ριμπάουντ σε μία επίθεση, δάγκωναν για κάθε μπάλα.
Σε αυτές τις σειρές είναι γνωστό πως όλα μπορούν ν’ αλλάξουν από αγώνα σε αγώνα και την Παρασκευή οι «πράσινοι» ν’ αποθεώνονται. Τα πλέι οφ απαιτούν πρώτα απ΄όλα ψυχική προετοιμασία. Μάχες, ιδρώτα, ψυχή. Τα υπόλοιπα έπονται.
Για να γίνει αυτό, όμως, πρέπει να δείξουν πως κατάλαβαν τι έγινε στο πρώτο παιχνίδι των πλέι οφ, εκεί όπου παραδόθηκαν άνευ όρων, παρουσιάζοντας κακή εικόνα στο παρκέ. Αν ο Παναθηναϊκός δεν βγάλει αγωνιστικό εγωισμό μέσα σε δυο μέρες, τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα στη συνέχεια. Άλλωστε είναι πολύ δύσκολο μια ομάδα να κερδίσει δυο φορές σε 48 ώρες και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτεί η ομάδα του Τζόρτζεβιτς. Αν παρουσιαστεί λες και πάει βόλτα, τότε άξια δεν θα έχει θέση στο final four.
Είπαμε, για να πας Βερολίνο πρέπει να το θέλεις, και κυρίως να αλλάξεις χαρακτήρα. Να έχεις το χαρακτήρα του πρωταθλητή…
