Γράφει ο Έπηλυς
Θέμα του σημειώματος, η απόφαση του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου για τους 8 εκ Τουρκίας ικέτες. Θα μου επιτρέψετε όμως να ξεκινήσω με το διαπραγματευτικό… έμφραγμα!
Ακούσατε, πιστεύω, πως η διαπραγμάτευση με τους πιστωτές βρήκε σε τοίχο, και ότι τα σενάρια περί GREXIT επανήλθαν δριμύτερα.
Προδικασμένη ήταν η… τοιχοκόλληση για όσους δεν ενημερώνονται μόνο από ΕΡΤ, «Αυγή» και «ΕΦΣΥΝ». Αλλά ας το αφήσω αυτό.
Το ερώτημα είναι πού το πάει η περί τον Τσίπρα εξουσιαστική δράκα, καθυστερώντας επί ένα χρόνο το κλείσιμο της αξιολόγησης. Έχει μήπως στο πίσω μέρος της… φωτισμένης κούτρας της «ηρωικές» μεθοδεύσεις, τύπου άνοιξης και καλοκαιριού 2015; Καθότι ικανοί μόνο για καταστροφή, προσωπικά δεν αποκλείω τη… χαριστική βολή!
Και τώρα στο θέμα. Στιγμιαίο ίσως αλλά δεν παύει να είναι Φως εν μέσω της πανταχόθεν τροφοδοτούμενης καταχνιάς.
Πάγο έβαλε λοιπόν το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου στις απαιτήσεις του δημοκρατικά (;;;) εκλεγμένου Σουλτάνου Ερντογάν.
Κρίνοντας κατά συνείδηση και νόμο, οι 15 δικαστές τίμησαν την Ελλάδα της δημοκρατίας, της Ευρώπης, της αρχαίας κληρονομιάς περί ασύλου, του πολιτισμού και της ευθύνης εν τέλει.
Εύκολο φαίνεται, αλλά δεν ήταν και τόσο. Διότι υπάρχει και η άλλη Ελλάδα. Της ανατολής που τα υποτάσσει όλα στο αλισβερίσι. Και της ανεύθυνης που έλεγε «δεν πάνε να πνιγούν οι παλιοτουρκαλάδες. Ας μην έρχονταν».
Πλειοψηφεί αυτή η δεύτερη Ελλάδα, ας μη γελιόμαστε. Και είναι ακριβώς αυτό που την τυραννάει και την καθηλώνει.
ΠΑΝ. ΤΣ.
