Του Βαγγέλη Σπυράκη
Στο παρελθόν τον αποκάλεσαν «αράπη» και «πίθηκο», κάτι κοντοκουρεμένα παιδιά με τα μαύρα, η Ελλάδα δεν το στήριξε ως δικό της παιδί, εκείνος όμως έδειξε την αξία του στο παρκέ, τιμώντας το εθνόσημο.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν γύρισε ποτέ την πλάτη στην Ελλάδα, και παρότι τον περιμένει ένα ηγεμονικό συμβόλαιο στο ΝΒΑ, προτίμησε για μια ακόμη φορά να μας βάλει τα γυαλιά: Να αγωνιστεί με την επίσημη αγαπημένη στο Προολυμπιακό!
Η Εθνική για εκείνον αποτελεί τιμή και καθήκον! Μπορεί για ορισμένους άλλους μπασκετμπολίστες η κλήση τους στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να θεωρείται αγγαρεία, αλλά έχει αποδειχτεί πολλές φορές πως δεν είναι όλα αυτονόητα και δεδομένα.
Ο ίδιος έχει πέσει θύμα ρατσιστικής επίθεσης στην Ελλάδα (σ.σ. ποτέ κανείς πολιτικός δεν πήρε θέση για αυτή την αναίτια επίθεση στο πρόσωπό του, παρά μόνο όταν έδειξε το ταλέντο του στο NBA), εδώ που γεννήθηκε και μεγάλωσε μπασκετικά, αλλά ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να αντιδράσει. Απεναντίας περίμενε να δώσει απαντήσεις μέσα στο παρκέ. Και τις έδωσε όταν μετακόμισε στο ΝΒΑ, εκεί όπου αγκαλιά με την ελληνική σημαία έδειχνε στο μαγικό κόσμο του μπάσκετ ότι η Ελλάδα βγάζει ταλέντα ισάξια των ΗΠΑ.
Σε έναν κόσμο που πλέον κυριαρχείται από στυγνό επαγγελματισμό και τα «χρυσά» συμβόλαια που δίνουν οι ομάδες στους παίκτες υπερκεράζουν σημαίες και πατρίδες, εκείνος προτίμησε και προτιμά να αγωνίζεται στην Εθνική ομάδα, όταν εκείνη τον καλεί.
Το πείσμα του να αγωνιστεί με το εθνόσημο είναι άξιο θαυμασμού και αναγνώρισης! Ειδικά όταν ακόμη και τώρα που τον περιμένει ένα ηγεμονικό συμβόλαιο στο ΝΒΑ (144 εκατ. δολάρια για πέντε χρόνια), και παρότι υπήρχε κίνδυνος η ομάδα του, οι Μπακς, να του απαγορεύσουν να παίξει με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, με πρόσχημα πιθανό τραυματισμό του καθώς είναι μια επένδυση για αυτούς, εκείνος έκλεισε τα αυτιά και προτίμησε για μια ακόμη φορά να αγωνιστεί με την ομάδα της καρδιάς του.
Έδειξε για μια ακόμη φορά τι σημαίνει για εκείνον το εθνόσημο. Επέλεξε να αγνοήσει όλους εκείνους που τον αντιμετωπίζουν ακόμα και σήμερα με απαξιωτικά και ρατσιστικά σχόλια, να θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο πριν αποκτήσει όσα χρήματα δεν είχε ονειρευτεί ποτέ του και να πει ένα ναι στην κλήση του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Επέλεξε να είναι παρών και να μην κρυφτεί, στη δύσκολη προσπάθεια που θα κάνει η Εθνική να προκριθεί στην Ολυμπιάδα του Ρίο, καθώς το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι αποδεκατισμένο από τις σημαντικές απουσίες παικτών, και όπως είναι φυσικό οι ευθύνες που θα επωμιστεί είναι τεράστιες.
Για όλα τα παραπάνω και τις συνθήκες στις οποίες πήρε αυτή την απόφαση ο Γιάννης, μας αναγκάζουν όλους εμάς να νιώθουμε ακόμη πιο περήφανοι γι’ αυτό το παιδί. Παρά το νεαρό της ηλικίας του και το «χρυσό μέλλον» που τον περιμένει εκεί στο NBA, δείχνει πόσο ώριμος και αλτρουιστής είναι, δίνοντάς μας ένα μεγάλο μάθημα.
Σε μια χώρα που δεν τον αγκάλιασε όταν ήταν μικροπωλητής για να βγάλει τα προς το ζην, ο Γιάννης έβαλε πάνω από όλους και όλα την Εθνική ομάδα, θέλοντας να την τιμήσει. Αν αυτό δεν είναι μάθημα για όλους μας… τότε ποιο είναι;
