Του Γιώργου Πιτροπάκη
Στον ουρανό τον γύρευα στη γη τον βρήκα… αν και στην πραγματικότητα αυτός με αναγνώρισε και μου μίλησε. Ο λόγος για τον αυτόπτη μάρτυρα που παρακολούθησε από κοντά τον ξυλοδαρμό του αξιωματικού της Τροχαίας.
Με τη μαρτυρία του, όπως αυτή αναρτήθηκε και σε ιστοσελίδα, έριξε το φως της αλήθειας στο γεγονός και διέλυσε τα κάθε είδους ευφάνταστα σενάρια που δημοσιεύονταν στον Tύπο.
– Για πείτε μας, πώς έγινε το περιστατικό;
«Ήταν μετά το τέλος της διαδήλωσης, είχε σουρουπώσει για τα καλά, κι ανέβαινα την Πανεπιστημίου από το δεξί πεζοδρόμιο. Τότε είδα ότι έξω από το «οικολογικό» μαγαζί του Παπανικόλα ήταν δυο αξιωματικοί της αστυνομίας με ασύρματο στο χέρι. Ο ένας από αυτούς ήταν περιτριγυρισμένος από 2-3 πιτσιρικάδες 8-10 χρόνων, όχι παραπάνω.
Μάλιστα, ένας απ’ αυτούς, κάποια στιγμή, σαν να τράβηξε το μπατζάκι του αξιωματικού κι αυτός κάτι να του είπε. Την ίδια στιγμή ξαφνικά, από το πουθενά, γιατί δεν είδα από πού ερχόταν, εμφανίστηκε ένας πολίτης και για μερικά δευτερόλεπτα αντάλλαξε, σε έντονο ύφος, μερικές κουβέντες με τους αστυνομικούς και οι πιτσιρικάδες έφυγαν τρέχοντας. Κατόπιν, ο πολίτης άρχισε να γρονθοκοπεί με μανία και να κλοτσάει άγρια τον ένα από τους δυο αξιωματικούς. Μετά τα πρώτα κιόλας χτυπήματα τον ξάπλωσε κάτω, ενώ ο δεύτερος αξιωματικός λάκισε στην κυριολεξία. Μια ματιά πρόλαβα να του ρίξω και είχε φτάσει σχεδόν μέχρι την οδό Σανταρόζα».
– Και τι έγινε μετά;
«Ο αξιωματικός σωριάστηκε στο πεζοδρόμιο. Έμεινε εντελώς ακίνητος ανάσκελα έχοντας το δεξί του χέρι πάνω στο στέρνο του, κρατώντας όμως υψωμένο τον ασύρματο. Αίματα στο πρόσωπό του τουλάχιστον δεν είδα. Με την άκρη του ματιού μου πρόσεξα ότι αυτός που τον χτύπησε, άρπαξε το καπέλο του αστυνόμου, που είχε πέσει παραδίπλα, και έφυγε τρέχοντας. Απομακρύνθηκα κι εγώ. Πήγα λίγο παράμερα. Για 2-3 λεπτά δεν πλησίασε κανείς στο σημείο.
Ύστερα άρχισαν να καταφθάνουν περιπολικά, αστυνομικοί με μοτοσικλέτες, αυτοκίνητα της ασφάλειας. Μέχρι και τα ΜΑΤ ήρθαν. Τότε μόνο επέστρεψε δίπλα στον πεσμένο συνάδελφό του ο άλλος αξιωματικός που το είχε βάλει στα πόδια. Όλοι αυτή την ώρα παρακολουθούσαν σαν κι εμένα από μακριά. Οι αστυνομικοί που ήρθαν φώναζαν και αναρωτιόντουσαν γιατί είχαν αφήσει τους αξιωματικούς απροστάτευτους και χωρίς συνοδεία. Ταυτόχρονα άρχισαν με φακούς να ψάχνουν ανάμεσα στους θάμνους. Μάλλον για να βρουν το καπέλο του».
– Ο χτυπημένος αξιωματικός τι είχε απογίνει;
«Εξακολουθούσε να παραμένει στην ίδια στάση, πεσμένος στο πεζοδρόμιο. Κάποιος από το απέναντι ξενοδοχείο έφερε μια σακούλα με πάγο και του έβαλαν στο κεφάλι».
– Ασθενοφόρο δεν ήρθε;
«Πρέπει να ειδοποίησαν, αλλά αργούσε. Μια υπάλληλος από ένα διπλανό κατάστημα έφερε μια καρέκλα για να καθίσει, αλλά οι συνάδελφοί του τον σήκωσαν και τον μετέφεραν με αυτοκίνητο, υποθέτω της ασφάλειας, στο νοσοκομείο. Ύστερα εγώ συνέχισα το δρόμο μου για το σπίτι μου».
– Και όλα αυτά που ακούσαμε στις ειδήσεις και διαβάσαμε στις εφημερίδες και στα ηλεκτρονικά μέσα τι είναι;
«Αυτή την ερώτησε να την κάνετε στους κάθε είδους σεναριογράφους που τα γράφουν. Εγώ σας λέω ό,τι είδα με τα μάτια μου».
ΥΓ. Πριν από μερικά χρόνια, στη διάρκεια διαδήλωσης και μικροσυμπλοκής, από τον ίδιο αξιωματικό της Τροχαίας είχαν πάρει το πηλήκιό του και το είχαν τοποθετήσει σε άγαλμα.
