Του Παύλου Μεθενίτη

“Η άνανδρη επίθεση εναντίον του Β. Οικονόμου δείχνει ότι η Αθήνα έχει γίνει πάλι ξέφραγο αμπέλι. Οφείλει η κυβέρνηση να εγγυηθεί την ασφάλεια κάθε πολίτη. Επιτέλους σε μια δημοκρατική πολιτεία, «άβατα» δεν υπάρχουν!”
Αυτές οι δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά μετά τον ξυλοδαρμό του βουλευτή κ. Βασίλη Οικονόμου στα Εξάρχεια, ομολογώ πως με έβαλαν σε σκέψεις. Ο ίδιος ο προπηλακισθείς, μετά το συμβάν δήλωσε, μεταξύ άλλων, πως “Δεν μπορεί να πηγαίνεις να σε τσακίζουν και να μην συμβαίνει κάτι. Θα πρέπει να υπάρχει ευθύνη αντικειμενική όπως λέμε εμείς στη Νομική σε αυτή τη χώρα κάπου. Δεν το λέω για αυτή την κυβέρνηση αλλά για κάθε κυβέρνηση, έχει ευθύνη ναι. Πρέπει ο πολίτης σε κάθε περιοχή είτε λέγεται Κολωνάκι, είτε λέγεται Εξάρχεια, είτε λέγεται Παγκράτι, είτε όπως θέλετε να νιώθει ασφαλής”.

 

Από την άλλη πλευρά, στην ιστοσελίδα “Indymedia”, στην οποία δημοσιεύονται ειδήσεις από την αναρχική και αντιεξουσιαστική σκοπιά, μετά τον ξυλοδαρμό, ανέβηκε η εξής ανάρτηση: “Από τα Εξαρχεια στον Eρυθρό Σταυρό με διαδρομή εξπρές ο βουλευτής του οτι νανε βουλευτής ναμε, Οικονόμου, πρίν απο λίγο. Ο ανεκδιήγητος τύπος εντοπήστικε σε εστιατόριο της περιοχής όπου και ανταμήφθηκε δεόντος για το πολιτικό και κοινωνικό του ρόλο στα σύγχρονα τοπικά δεδομένα.”

 

Λοιπόν, όπως ανέφερα προηγουμένως, το συμβάν με προβλημάτισε. Κατόπιν ωρίμου σκέψεως, τελικά θα διαφωνήσω με τον κύριο Σαμαρά: η δημοκρατική μας πολιτεία είναι γεμάτη “άβατα”! Όχι, δεν θα αναφέρω το άβατο του Αγίου Όρους για τις γυναίκες, επειδή η Μοναστική Πολιτεία αποτελεί ένα ανεξάρτητο, κατά κάποιον τρόπο, κράτος, με δικούς του νόμους, κι όποιος ή όποια δεν γουστάρει να το επεισκεφτεί, δεν το επισκέπτεται. Ούτε θα πω για το “άβατον” ορισμένων καταστημάτων, όπως το Zonar’s, που ξανάνοιξε μεν, θεσπίζοντας δε έλεγχο προσώπων (φέις κοντρόλ, στην ομιλουμένη) για να μη συμφύρονται οι αξιοπρεπείς πελάτες του με την ρακένδυτη πλέμπα. Όχι δεν θα πω για όλα αυτά, γιατί είναι επουσιώδη.

 

Θα πω όμως για το άβατον της πλατείας Αριστοτέλους για τον ηλικιωμένο καστανά που εμ τον τσουβαλιάσε ένας λόχος θεριακωμένων αστυνομικών, εμ η ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη, που διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο, τον φιλοδώρησε μετά με έξι μήνες φυλάκιση, με τριετή αναστολή, επειδή στερείτο αδείας εμπόρου. Θα πω για όλους αυτούς που έφαγαν το βρομόξυλο της αρκούδας επειδή τόλμησαν να διεκδικήσουν το δίκιο τους σε μέρη απαγορευμένα γι’ αυτούς, για ανθρώπους που τους μισέρεψαν γιατί είπαν ελευθέρως και στεντορείως τη γνώμη τους για τα πολιτικά πράγματα, θα πω για συναδέλφους, που κάνοντας την δουλειά τους ως δημοσιογράφοι, κάποιοι μπράβοι των αφεντικών τους σάπισαν στο ξύλο. Θα πω για τα άπειρα άβατα που υπάρχουν μέσα στην Ελλάδα, όπου ενδιαιτώνται οι ισχυροί, οι πλούσιοι ή οι φίλα προσκείμενοι σε ένα σύστημα, που έτσι κι αλλιώς, από μόνο του, εκ φύσεως, υψώνει φράχτες. Θα πω για το άβατον της Ευρώπης, θα πω για όλα τα άβατα στα οποία εγώ, και οι υπόλοιποι ασήμαντοι υπήκοοι δεν έχουμε καμία πρόσβαση. Και όταν εμείς όλοι υπερβαίνουμε τα εσκαμμένα, φυσικά τρώμε της χρονιάς μας. Χωρίς ποτέ να αισθανθούμε ασφαλείς, εφόσον είμαστε ενοχλητικοί στο καθεστώς.

 

Οχι, δεν μου αρέσει που τον Βασίλη τον Οικονόμου τον πλάκωσαν δέκα άτομα στο ξύλο, στερώντας του, εν πάση περιπτώσει, τη στοιχειώδη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του έναντι λογικού αριθμού αντιπάλων. Ασφαλώς και διαφωνώ μαζί του πολιτικά, ασφαλώς και οι οβιδιακές του κομματικές μεταμορφώσεις συναγωνίζονται εκείνες του ανεκδιήγητου κυρίου Μπίστη, του οποίου η εκάστοτε κομματική ένταξη είχε την πυκνότητα της πλαστελίνης, και τη σταθερότητα του ζελέ, που παντού ταιριάζει και πουθενά δεν περισσεύει, ασφαλώς και ο πολιτικός χαμαιλεοντισμός δεν περιποιεί τιμή, κατ’ εμέ, σε κανένα πολιτικό ον, και ασφαλέστατα αυτά περί ιδεολογίας και ανιδιοτελούς προσφοράς στην κοινωνία από τον γυρολόγο πολιτικό τα ακούω βερεσέ, αλλά, όπως και νά’ χει, δεν μ’ άρεσε που μαζεύτηκε μια διμοιρία για να σοπακιάσει έναν.

 

Σκέφτομαι όμως, πως έτσι, μ’ αυτόν το σκληρό τρόπο, ο βουλευτής έμαθε καλά πως φυσικά και υπάρχουν άβατα. Θα έπρεπε να το είχε υποψιαστεί – τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, δεν έβλεπε τα άβατα που συντηρεί και υπερασπίζεται η τάξη του, το Σύστημα στο οποίο ανήκει και το οποίο υπηρετεί;