Κλειστή είναι αυτή τη στιγμή η Πειραιώς, καθώς η πορεία συμπαράστασης στους Κουφοντίνα και Γουρνά, που ξεκίνησε από τα Προπύλαια, κατευθύνθηκε στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου.
Η Τετάρτη 15 Μάρτη είχε οριστεί ως ημέρα πανελλαδικής δράσης αφιερωμένης «στους πολιτικούς κρατούμενους Δημήτρη Κουφοντίνα και Κώστα Γουρνά, που το καθεστώς εξαίρεσης που έχει επιβάλει το αστικό κράτος αρνείται να τους χορηγήσει τις άδειες που δικαιούνται, ζητώντας απ’ αυτούς να κάνουν δήλωση μετάνοιας και αποκήρυξης των πολιτικοϊδεολογικών απόψεών τους», τονίζουν οι διοργανωτές.
Και συνεχίζουν:
«Αυτό το καθεστώς εξαίρεσης συνεχίζεται αδιατάρακτο και επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση (αγρεύοντας ψήφους από παντού), δεν προχώρησε σε κατάργηση της φασιστικής διάταξης του νόμου Δένδια (ν. 3772/2009, άρθρο 20, παρ. 3), που δίνει στον εισαγγελέα δικαίωμα βέτο και μετατρέπει τη χορήγηση άδειας σε κρατούμενο σε υπόθεση αποκλειστικά του δικαστικού μηχανισμού. Έτσι, η κυβέρνηση κρύβεται πίσω από τον «μαύρο» δικαστικό μηχανισμό, αφήνοντας σ’ αυτόν το δικαίωμα να κάνει τα αίσχη που κάνει σε βάρος των πολιτικών κρατούμενων.
Αυτός ο μηχανισμός επικαλείται διάφορα νομικίστικα προσχήματα (π.χ. στέρηση άδειας από τους Γιώργο Καραγιαννίδη και Φοίβο Χαρίση) κι όταν αυτά τελειώνουν, τότε πετάει τη γραφειοκρατική μάσκα κι εμφανίζεται με το φασιστικό του πρόσωπο, απαιτώντας δηλώσεις μετάνοιας, όπως απαιτούσαν από τους κομμουνιστές και τους αριστερούς την περίοδο του μοναρχοφασισμού. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συνέβη την περασμένη εβδομάδα με την πιο πρόσφατη αίτηση για άδεια που υπέβαλε ο Δ. Κουφοντίνας. Οι δυο υπάλληλοι του υπουργείου Δικαιοσύνης (διεύθυνση και κοινωνική υπηρεσία της φυλακής) ψήφισαν να του δοθεί άδεια, όμως μειοψήφησε η εισαγγελέας Μαρσιώνη.
Ετσι, η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν Πόντιος Πιλάτος προσπαθώντας να κρυφτεί πίσω από το εισαγγελικό βέτο. Είχε το χρόνο (και τον έχει ακόμα) να καταργήσει τη φασιστική διάταξη του Δένδια με μια απλή τροπολογία σε ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο. Να επαναφέρει το προηγούμενο καθεστώς, βάσει του οποίου η εισαγγελική μειοψηφία δεν είχε την ισχύ βέτο και η άδεια σε έναν κρατούμενο δινόταν και με πλειοψηφία 2-1. Στο κάτω-κάτω, αυτοί που γνωρίζουν έναν κρατούμενο είναι οι εμπλεκόμενοι με τη διαχείριση της φυλακής (διεύθυνση και κοινωνική υπηρεσία) και όχι ο όποιος εισαγγελέας, που συμπεριφέρεται σαν βασιλικός επίτροπος έκτακτου στρατοδικείου, κουρελιάζοντας το ίδιο το «σωφρονιστικό» νομικό πλαίσιο, που δεν προβλέπει δήλωση μετάνοιας από έναν κρατούμενο για να του χορηγηθεί άδεια.
Γι’ αυτό και τα βέλη του κινήματος αλληλεγγύης -πέρα από την καταγγελία του καθεστώτος εξαίρεσης- πρέπει να στραφούν ενάντια στην κυβέρνηση, απαιτώντας την άμεση κατάργηση του νόμου Δένδια».
