Μπαμ ηκούσθη στον αέρα! Ακόμα ένα, τζούφιο όπως όλα. Για να βολευτεί η στιγμή. Την επόμενη… έχει ο θεός! Άλλωστε την επόμενη «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει», που είπε και ο ποιητής των «μέζεων», Ζουράρις ο… περινούστατος!

Του Πάνου Τσούμα
Περί διαφθοράς ήταν η τζούφια τουφεκιά! Ο Σταύρος Θεοδωράκης την προκάλεσε καταθέτοντας σχετική ερώτηση προς τον ένοικο του μεγάρου Μαξίμου.
Έντεκα θέσεις βαθύτερα μέτρησε την Ελλάδα η Διεθνής Διαφάνεια το 2016, ανέφερε μεταξύ άλλων ο επικεφαλής του Ποταμιού.
Μέγας άλτης ο Τσίπρας, πέρασε το εμπόδιο. Ως συνήθως, χωρίς καν να το ακουμπήσει. Αφού μίλησε ξανά για παρελθόν, καπιταλισμό, Ζίμενς και Μητσοτάκη, αμόλησε το «μπαμ» λέγοντας πως «η καταπολέμηση της διαφθοράς αποτελεί κυβερνητική προτεραιότητα».
«Εμείς έχουμε το ανάστημα», συμπλήρωσε ο… κούφιος! Εμμέσως πλην σαφώς ο «σύντροφος» Νίκος Φίλης, μετά τρεις μέρες, τον άδειασε στην Κεντρική Επιτροπή. Μόνο που κι αυτός τα είπε κομμάτι κούφια! Υποτίθεται πιο διαβασμένος, ο κυρ Φίλης, από τον εντελώς αγράμματο αρχηγό. Ως «αιώνιος» της φοίτησης (!) όμως ζει, ως φαίνεται, κι αυτός τη μακαριότητά του. Διαφορετικά θα είχε ακούσει πως οι έννοιες διαφθορά, διεφθαρμένοι, διαφθορείς και ό,τι άλλο εκ του «διαφθείρω» προερχόμενο, έχουν για όλους… ψωμί!

__Διά της αντιπαραβολής βρίσκεται, εν προκειμένω, το «ψωμί». Και να πώς το εννοώ. Πας στο λεξικό, βρίσκεις το λήμμα «διαφθείρω» και αναζητάς τα συνώνυμα με παρόμοια σημασία. Εκεί, μεταξύ άλλων, διαβάζεις: χειροτερεύω, ευτελίζω, εκμαυλίζω, εξαχρειώνω, εκχυδαΐζω, αποσαθρώνω, ποδοσφαιροποιώ, εκπορνεύω, αποκτηνώνω.
Βάζεις, μετά, απέναντι σ’ αυτή τη «σοδειά» το ΣΥΡΙΖΑ «άλεσμα» και καλείς τον κυρ Φίλη να σου πει αν υπάρχει, έστω μια, σημασία του διαφθείρω και των συνώνυμών του που να μην υπηρετήθηκε «κτηνωδώς» την τελευταία τριετία -αφήνω τα παλιότερα.
Από πού να αρχίσει κανείς και πού να σταματήσει, όσον αφορά την αποσάθρωση, την εξαχρείωση, την αποκτήνωση, τον εκμαυλισμό, την ποδοσφαιροποίηση, τον εκχυδαϊσμό…
Και καλά η «κτηνώδης» αντιπολίτευση, προκειμένου να φθαρούν παντοιοτρόπως οι «προσκυνημένοι».
Μετά όμως; Προς τι η τόση μανία αποσάθρωσης και ευτελισμού των πάντων; Προς τι η Θάνου στον Άρειο Πάγο; Προς τι ο Καρανίκας πρωθυπουργικός σύμβουλος, και δη «στρατηγικού σχεδιασμού»; Προς τι ο «πουκάμισα έξω» διαπραγματευτής; Προς τι γραφείο πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη; Προς τι η διαπόμπευση της αριστείας;
Ατελείωτα τα «προς τι;»… σύντροφε Φίλη. Και όλα καταλήγουν σε σωρευμένη κατ’ εξακολούθηση φθορά. Την οποία μόνο βαθιά διεφθαρμένοι θα πετύχαιναν σε τόσο λίγο χρόνο.

__Υπάρχει, θέλω να πω με όλ’ αυτά, και άλλου τύπου διαφθορά. Που δεν τη μετράει μεν η Διεθνής Διαφάνεια. Όμως ο Τσίπρας την ξέρει καλά τη δουλειά… Από «διαφθορέας» σχολείων ξεκίνησε, αυτή την «τέχνη» υπηρετεί. Ασύνειδα ή μη δεν θα το μάθουμε ποτέ.