«Ας έρθουν λοιπόν του Κουτσόγιωργα/οι δασύτριχοι πολίτες/Και οι γνωστοί ιθαγενείς/της Αυριανής οι τρωγλοδύτες…». Του Διον. Σαββόπουλου η πρόσκληση-πρόκληση, έρχεται από το 1989 (βλέπε: «Αντί σιωπής… κούρεμα!»).
Του
Πάνου Τσούμα
Σαν πρώτη αμπάριζα αυτό, αλλά έχω και δεύτερη. Ήτις εκπορεύεται από το βιβλίο «Η μωρία των ανοήτων-Η λογική της εξαπάτησης και αυτοεξαπάτησης στην ανθρώπινη ζωή» (βλέπε: «Πικρά αυτά τα… κάλαντα!»).
Γνώστης και αρχαίων ελληνικών, συν τοις άλλοις, ο συγγραφέας Robert Trivers, στον πρόλογο για την ελληνική έκδοση γράφει: «Έχω επισκεφτεί την Ελλάδα, μόνο μια φορά, τον Δεκέμβριο του 2008. Θα ήμουν επιεικής αν χαρακτήριζα την εμπειρία απελπιστική (…). Το κέντρο της Αθήνας με συντάραξε και με τρόμαξε (…). Καμία σχέση με την ήρεμη και εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα που φανταζόμουν ότι θα συναντούσα. Με κατέκλυσε η αίσθηση επικείμενου ολέθρου…».
__«Επικείμενος όλεθρος» λοιπόν από 2008, «δασύτριχοι» και «τρωγλοδύτες» από 1989, το λες, εν έτει 2017, και… «όλα τα… μωρά στην πίστα!».
Ως προς τον «όλεθρο», ενδιάμεσος δεν χρειάζεται. Η κακομούτσουνη πραγματικότητα το λέει από μόνη της. Δείχνοντας προς ΝΕΑ και ΒΗΜΑ παραγγέλνει: «…δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό». Έρχομαι γι΄ αυτό στο έτερο… μωρό! Το… σιαμαίο: «δασύτριχοι» και «τρωγλοδύτες»!
Δεν οριοθετούνται κομματικά, ταξικά ή μορφωτικά οι σαββοπουλικοί χαρακτηρισμοί . Ό,τι υπονοούν απλώνεται παντού. Είσαι εσύ; Είμαι εγώ; Είναι ο άνθρωπος «τη διπλανής πόρτας»; Ποτέ δεν ξέρεις. Δεν αναγνωρίζεται εύκολα το… φορτίο! Εκτός και οι «φέροντες… οργανισμοί» βρεθούν σε δημόσια «εξέδρα», και δη εξουσίας. Σαν αυτή του Μαξίμου, ας πούμε. Όπου, επί Τσίπρα, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις αν στεγάζονται υπηρεσίες πρωθυπουργού ή διακονίες τριχωτού κουτσογιωργισμού.
__Για όσους δεν ξέρουν, ή λησμονούν, σήμα κατατεθέν του «δασύτριχου» ήταν: «δεν δικαιούσαι διά να ομιλείς». Ε, αυτό πλέον θεωρείται θέσφατο. Υπηρετείται τόσο από την πρωθυπουργική κατοικία όσο και την κυβέρνηση (!) συνολικά.
__Απότοκη της «ηθικής υπεροχής» προφανώς η… θετική εξέλιξη! Την οποία σαν λόγο πολιτικό (!) εκφράζουν τα «δασύτριχα» ν ο ν π έ ι π ε ρ. Και σαν εικόνα ο εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος. (Πιο κραυγαλέα, από κάθε άλλη φορά, το διατράνωσε προσπαθώντας να συγκαλύψει τα εκ Παρισίων… επενδυτικά!)
Ούτε στο στόμα του να είχε φτύσει ο μακαρίτης Μένιος. Ας μην αδικώ όμως τον εκπρόσωπο. Στον κουτσογιωργισμό, που, κατά τη δική μου ερμηνεία, άπτεται του πολιτικού τραμπουκισμού και της νοοτροπίας μπράβου-φουσκωτού, διαπρέπουν πολλά αστέρια του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ… γαλαξία! Ξεχωρίζει σίγουρα ο διαβόητος Πολάκης, ουδόλως όμως υστερούν οι: Βερναρδάκης, Παππάς, Γεροβασίλη, Σβίγκου, Καμμένος… και άλλοι μητσοτακοφάγοι. (Εδώ ξαναλές… όλα τα μωρά στην πίστα!).
__«Σιαμαίο», όπως προείπα, το δίδυμο «δασύτριχοι»-«τρωγλοδύτες». «Αυριανή» να εκφράσει το δεύτερο μισό δεν υπάρχει τώρα, αλλά μόνο τυπικά. «Αυγή», «Χωνί», «Κόντρα», «Ντοκουμέντο», στα ίσια, και ΕΡΤ, «Εφημερίδα Συντακτών», «Έθνος», με καμουφλάζ, διακονούν επάξια τις… αξίες της! Σε ώσμωση πάντα με το Μαξίμου, «δασύτριχο» γίνεται η διακονία που επικοινωνιακού «τρωγλοδυτισμού». Τόσο που δεν ξεχωρίζεις ενίοτε ποια η διαφορά μεταξύ ν ο ν π έ ι π ε ρ και «ντοκουμέντου» -Αυγη(ανικού) ή άλλου.
__Με γέφυρα που συνδέει τις δύο αρχικές «αμπάριζες» θα κλείσω. Ξεκινώντας από την αίσθηση «επικείμενου ολέθρου» που προκάλεσε στον Τρίβερς το κέντρο της Αθήνας, θα θυμίσω πως τότε, Δεκέμβριος 2008, η εικόνα είχε να κάνει και με την επέλαση του… ιππικού εις μνήμην Γρηγορόπουλου -τον είχαν ρωτήσει άραγε οι κάφροι αν αυτό ήθελε;
Και να έλειπαν όμως της επέλασης τα αποτυπώματα, την ίδια απελπισία θα αισθανόταν ο ελληνομαθής Αμερικανός. Το λέω αυτό διότι την πολυετή σφραγίδα «δασύτριχων» και «τρωγλοδυτών, ως προσβολή στο δημόσιο χώρο, θα την έβλεπε ούτως ή άλλως. Και θα ήταν αρκετή για να νιώσει τον ίδιο πανικό.
__Τι προοιωνίζεται το ότι η «μαλλιαρή» σφραγίδα είναι έργο νέων «προοδευτικών», σαν αυτούς στο Μαξίμου που διαβάζουν Μπακούνιν και Ρουσό, άσε να μη σου πω…
