Όσοι με παρακολουθούν θα θυμούνται  ίσως πως έχω χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν τον τίτλο.  Στα κόκκινα, πράσινα και μπλε παράσιτα που, ως τσιριζανέλ λεφούσι, μολύνουν και κατατρώγουν το όποιο υπόλοιπο σάρκας, στο έρημο από πολίτες ελλαδιστάν, αναφερόμουν τότε.

Το επαναφέρω για να …τιμήσω τον υποψήφιο αρχηγό του κυοφορούμενου νέου(;),; περί το πολιτικό κέντρο, κομματικού φορέα Γιάννη Ραγκούση.

Ούτε Κουρουμπλής να ήταν ο …φέρελπις!

Δεν βρήκε τίποτα να πει για το σαρακοειδές λεφούσι μιλώντας στο «Ράδιο Θεσσαλονίκη». Το πρόβλημά του είναι μην πλησιάσει προς Μητσοτάκη και …μολυνθεί!

«Εάν με εκλέξουν οι πολίτες», ισχυρίστηκε, «ο κ. Μητσοτάκης δεν θα πάρει από εμάς ψήφο εμπιστοσύνης. Δεν θα γίνουμε τσόντα της Νέας Δημοκρατίας».

Εντάξει ο Ραγκούσης δεν ήταν ακριβώς Πεταλωτής, Δρούτσας, Ξυνίδης, Μωραΐτης ή Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.

Όμως σαν «κηπουρός» του αλλού Γιωργάκη σταδιοδρόμησε κι αυτός. Οπότε να έχει συνείδηση που βρίσκεται ο τόπος και τι τον περιμένει αποκλείεται.

Περιττεύει συνεπώς να του θυμίσεις τη ρήση Βενιζέλου ότι: «του κόμματος προηγείται η σωτηρία της χώρας».

Άρα δεν μένει άλλο να του πεις, παρά «Όξω ρε όξω…!».