«Σεβαστοί μου εκπρόσωποι!
Πολιτικοί μου σχολιαστές και κοινωνικοί μου αναλυτές. Αγαπητοί μου εν καναλίοις διαξιφιζόμενοι και επί ραδιοκυμάτων μονίμως λικνιζόμενοι.
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΟΙ «ταγοί» της κάθαρσης, μετανοούσες Μαγδαληνές των παραπομπών και πρόωρα ανασκουμπωνόμενα πρωτοπαλίκαρα της πάλαι ποτέ «αλλαγής».
ΑΠΤΕΡΟΙ εραστές των ραδιοτηλεοπτικών πολυβόλων και της (μετα)μοντέρνας επικοινωνίας… Απρόσκλητοι ολετήρες της σκέψης μου.
ΠΕΤYΧΑΤΕ!
ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΑΤΕ και υπονομεύετε συνεχώς το μέλλον, όντας ανίκανοι να κατανοήσετε το παρόν, αφού συστηματικά και με πρόθεση αγνοήσατε και αγνοείτε το παρελθόν.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΤΕ το κενό όπου το κοινωνικό σώμα μετεωρίζεται παραδέρνοντας ανάμεσα σε τόνους σκουπιδιών και αποβλήτων.
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΤΕ στο πυρ το εξώτερον έννοιες και σημασίες δημιουργώντας χώρο για τις κενολογίες των δηλώσεων και αντιδηλώσεών σας.
ΟΝΟΜΑΣΑΤΕ επικοινωνία την έρημο των κενών σας λέξεων, όπου, ως γνωστόν, ο ήχος δεν ταξιδεύει και τα χνάρια χάνονται…
ΠΑΛΑΙΟΙ και ΝΕΟΙ θαυμαστές του νυν αρχιερέως.
“Καλά παιδιά” Των… νέων ιδεών!
ΤΗΝ ΠΑΤHΣΑΤΕ!
Η ΥΠOΘΕΣΗ ήταν ανεμογκάστρι. Ας τη βγάλουμε τώρα όλοι μαζί με αέρα κοπανιστό!»
Χρόνοι 27 περάσαν από τότε. Αλλάζοντας ελάχιστες λέξεις ισχύει και τώρα, αλλά στο πολύ χειρότερο.
Πρόκειται για το κείμενο(τίτλος «ΑΝΕΜΟΓΚAΣΤΡΙ) που στάθηκε αιτία της εισπήδησης μου στη δημοσιογραφία.
Οιονεί «πειρατικό» το ρεσάλτο κι έτσι θα τελειώσει.
Σαν «πειρατικό» ενός τύπου που, έχοντας θητεύσει και τσοπάνης με τσαρούχι, θα υπηρετεί μέχρι θανάτου την αποκέντρωση. Ήγουν τον καθαυτό ελληνισμό που εκτράφηκε πολύκεντρα,-εξ ου και το πολυδύναμο που τον κατέστησε παγκόσμιο.
ΠΕΡΙΑΥΤΟΛΟΓIΑ θα πεις και δεν θα διαφωνήσω. Είναι όμως επειδή από τον εαυτό έμαθα. Κι αν μάθεις κι εσύ πολύ θα το χαρώ.
Όπως και ο ελληνισμός, φαντάζομαι, που έθαψες με θανατηφόρα ανελλήνιστα μπάζα μικροκοσμικού ελλαδισμού.
ΥΓ Το προτίμησα αντί άλλου σχολιασμού της, θανατηφόρα γελοίας, επικαιρότητας.
