Μιά νέα παραγωγή σύγχρονου χορού, το Équilibre, προσφέρει η Εθνική Λυρική Σκηνή στους φανατικούς φίλους του Μπαλέτου της στις 3,4,5,και 6 Μαίου στο Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος. Πρόκειται για μία χορογραφία δύο διακεκριμένων χορογράφων της ευρωπαϊκής σκηνής, του φιλοξενούμενου χορογράφου του Μπαλέτου της ΕΛΣ, Αντώνη Φωνιαδάκη και του Σουηδού Αλεξάντερ Έκμαν.
Το Équilibre αποτελεί ένα σχόλιο για τη σιδηρά πειθαρχία και την ατσαλένια θέληση των χορευτών του κλασικού χορού, την αυστηρή του δομή και την ερμητική του ιεραρχία, στοιχεία που παραπέμπουν ευθέως στην αυλική του καταγωγή. Με συνεργό τους υποβλητικούς, νοσταλγικούς, καθαρτικούς σαν προσευχή ήχους του Φίλιπ Γκλας από το εμβληματικό του έργο Koyaanisqatsi, ο Αντώνης Φωνιαδάκης, φιλοξενούμενος χορογράφος του Μπαλέτου της ΕΛΣ, προσκαλεί το κοινό σε ένα ταξίδι στον ανεξερεύνητο πυρήνα του χορού. “Ο τίτλος, Équilibre –ισορροπία–, απαντά στη δική μου ανάγκη και επιθυμία να κρατήσω μια γραμμική αίσθηση στο έργο αλλά, ταυτόχρονα, να εμφυσήσω μέσα στους άξονες της κίνησης κάτι πολύ πιο ρευστό, πιο παιχνιδιάρικο από άποψη χώρου και χρόνου”, σημειώνει ο Αντώνης Φωνιαδάκης.
Η μουσική στο Équilibre είναι του Φίλιπ Γκλας. Για την επιλογή της μουσικής, ο χορογράφος αναφέρει: “Ο Φίλιπ Γκλας είναι ένας «χιλιοχορογραφημένος» συνθέτης, που έχει δουλέψει πολύ και για τον κινηματογράφο. Συναισθηματικά η μουσική του «χτυπάει φλέβα» στο ευρύ κοινό. Είναι λυρική και επαναλαμβανόμενη, με αποτέλεσμα τα μουσικά της μοτίβα, θες δε θες, να σε υπνωτίζουν και να σε συνεπαίρνουν. Το συγκεκριμένο μουσικό έργο είναι η μουσική επένδυση της γνωστής ταινίας Koyaanisquatsi του Φράνσις Φορντ Κόπολα.
Η μουσική έχει ένα εξαιρετικό «δέσιμο» με την ταινία και ακούγοντάς την μου δημιούργησε μια αίσθηση επιβλητικότητας και ευλάβειας. Θα έλεγα ότι έχει κάτι το θρησκευτικό. (..) Είναι τόσο μεγάλη χαρά να πάλλομαι στις δονήσεις αυτής της μουσικής που ό,τι δημιούργησα στο Équilibre βγήκε μέσα από ένα συναίσθημα πέραν της τεχνικής και της αισθητικής”. Η πρώτη εκδοχή της χορογραφίας με τίτλο Des/Équilibre/s παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Summer Nostos Festival του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος τον Ιούνιο του 2017 στην σκηνή του καναλιού του ΚΠΙΣΝ. “Το έργο Équilibre χτίστηκε από την αρχή πάνω στην ιδέα του Des/Équilibre/s και εξυπηρετεί μια αισθητική και μια γραφή νεοκλασική. (..) Η επεξεργασία του έργου γίνεται εκ νέου σε όλα τα επίπεδα με στόχο να δημιουργηθεί ένα καινούριο έργο, ατόφιο και ισορροπημένο”, αναφέρει ο Αντώνης Φωνιαδάκης.
Από την άλλη πλευρά ο Αλεξάντερ Έκμαν, γνωστός για τον γρήγορο ρυθμό, το πνευματώδες του χιούμορ και τις έξυπνες μεταμορφώσεις, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την επιτυχημένη του χορογραφία Cacti (2010). «H αψεγάδιαστη ακρίβεια της χορογραφίας αυτής, καθώς ισορροπεί στα αλλόκοτα στοιχεία της, είναι απόλαυση», έγραψε ο Guardian στην κριτική του, ενώ ο Telegraph εξήρε «την ικανότητά του να δημιουργεί ισχυρές εικόνες, να φτιάχνει εντυπωσιακά σύνολα, ενώ προσφέρει χιουμοριστικές αναλαμπές».
Το πολυβραβευμένο Cacti (Ολλανδικό βραβείο χορού Zwaan 2010, National Dance Award 2012, Βραβείο Ολίβιε 2012, Βραβείο Helpmann 2013) είναι ένα σχόλιο για τη σχέση τέχνης και κριτικής. Με λεπτό χιούμορ ο καλλιτέχνης σχολιάζει την επιτηδευμένη διανόηση κάποιων «δήθεν» ειδικών οι οποίοι εξασκώντας από ασφαλή θέση και με υπερβάλλοντα ζήλο την κριτική τους οδηγούνται σε παράλογους προσδιορισμούς με μεγάλη δόση ναρκισσισμού.
Ο Έκμαν για πρώτη φορά συνεργάζεται με μουσικούς επί σκηνής – με ένα κουαρτέτο εγχόρδων. Η μουσική των Χάυντν, Μπετόβεν και Σούμπερτ αποτελούν τον μουσικό καμβά στον οποίο εισέρχονται εμβόλιμα σε μορφή ηχογραφημένου κειμένου, οι επιτηδευμένες, γεμάτες αυτοπεποίθηση σκέψεις ενός κριτικού τέχνης. Δώδεκα χορευτές στέκονται παγιδευμένοι σε υπερμεγέθη κουτάκια του σκραμπλ.
Με συνοδεία κουαρτέτου εγχόρδων και απαγγελιών κειμένων, οι χορευτές τρέχουν, πέφτουν, σφαδάζουν προσπαθώντας να ξεφύγουν από τις αόρατες φυλακές τους. Ο Έκμαν θεωρεί ότι η τέχνη είναι πολυδιάστατη και καθετί μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Όπως και οι κάκτοι που «πρωταγωνιστούν» ως σκηνικά αντικείμενα στο Cacti δίνοντας τη δυνατότητα για πολλές διαφορετικές μεταφορικές ερμηνείες. «Είναι ένα αλλόκοτο, ένα παράξενο φυτό. Είναι τρομακτικό αλλά ταυτόχρονα όμορφο. Υπάρχει ένα μυστήριο γύρω του», λέει ο Σουηδός χορογράφος.
