Τα παχνίδια του χρόνου με τον άνθρωπο, τα οποία οδηγούν σε μία ανοιχτή επικοινωνία ανάμεσά τους, παρουσίασαν με συγκλονιστικό τρόπο, στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, η Μάγδα Μαυρογιάννη στον ρόλο του Ανθρώπου και ο Δημήτρης Λιγνάδης στον ρόλο του Χρόνου.
Το κείμενο πάνω στο οποίο συνομίλησαν οι δύο ηθοποιοί προήλθε από την δραματοποίηση και σκηνοθετική επεξεργασία της Μάγδας Μαυρογιάννη του βιβλίου -με φιλοσοφικά και κοσμολογικά στοιχεία- υπό τον τίτλο «’Ανθρωπος & Χρόνος. Πραγματεία-Ποίηση» της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ και του Δημήτρη Βίκτωρ (εκδόσεις Public). Η ικανοποίηση ήταν έκδηλη στα πρόσωπα των δύο συνδημιουργών, γιατί αναγνώρισαν στους δύο ερμηνευτές της θεατρικής πράξης ότι συναισθάνθηκαν τις προθέσεις τους και αφέθηκαν να εμβαθύνουν στο έργο τους.
Αυτή η ταύτιση δημιουργών και ερμηνευτών καταύγασε και ενθουσίασε το κοινό, το οποίο ταύτισε σ’ αυτή την παράσταση κομμάτια της ζωής του και δικά του ερωτήματα σε σχέση με τον χρόνο. Το χειροκρότημα, θερμό και παρατεταμένο, ήταν το ελάχιστο δώρο που είχαν να χαρίσουν οι θεατές στο αποτέλεσμα που είχε βρει τον στόχο του: να τέρψει και να προβληματίσει. Το οποίο ήταν γεμάτο νεύρο, ένταση, χιούμορ, ρομαντισμό, αφύπνιση, ερωτηματικά, γαλήνη, και δεν θα μπορούσε να επιτύχει την απόλυτη επικοινωνία με το πολυπληθές κοινό, χωρίς την συνδρομή του πιανίστα Τίτου Γουβέλη και του διεθνούς εικαστικού ‘Αγγελου Πλέσσα.
Ο πρώτος μεταμόρφωσε το πιάνο σ’ ένα ομιλούν στοιχείο της παράστασης μέσα από τις συνθέσεις «Gargoyles, op. 29» του Αμερικανού συνθέτη Λόουελ Λίμπερμαν και «Romance in F major, op. 118» του Γερμανού συνθέτη Γιοχάνες Μπραμς. Τα γκαργκόιλ είναι οι γλυπτές τερατόμορφες υδρορροές που έχουν σκαλιστεί στους γοτθικούς ναούς. Γιαυτό, όταν ακούστηκε η σύνθεση του Λίμπερμαν είναι σαν να άκουγες τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν μέσα σ’ αυτές τις γκροτέσκο μορφές και να μάχονται με τον χρόνο, μήπως και τον καταλύσουν, πολεμώντάς τον μ’ ένα μορφασμό κοροΐδευτικό. Ακολούθως, η ρομάνς του Μπραμς ήχησε ανακουφιστικά στον χωροχρόνο της αίθουσας, αφού επέφερε την ισορροπία, μετά την παθιασμένη αντιμαχία Ανθρώπου και Χρόνου.
Κομμάτι αναπόσπαστο της παράστασης οι βίντεο αρτ συνθέσεις του ‘Αγγελου Πλέσσα, ο οποίος τόλμησε να παρουσιάσει -μ’ έναν τρόπο σύγχρονο, αληθινό και ιδιαίτερο- το νήμα της ζωής. Εικόνες από τον έμβιο κόσμο και άβιο κόσμο, από όλα τα μήκη τα πλάτη του πλανήτη Γη, από τον μικρόκοσμο έως τον μακρόκοσμο, εικόνες βγαλμένες από την καθημερινότητα και την υπέρβασή της, ώστε ο άνθρωπος να βρει νόημα στους διαρκείς διαλόγους που ανοίγει με τον χρόνο.
