Του Συμεών Σολταρίδη
Ακούγοντας την συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου στις 17/6 στο Action24, παρατήρησα ότι τονίζει σημαντικά σημεία, καθώς αναφέρεται σε δυσκολίες και υποχωρήσεις στην σύναψη διεθνών συμφωνιών μεταξύ Ελλάδας και άλλων χωρών ενώ καταλήγει με την θέση ότι πρέπει να υπάρξει διάλογος με την Τουρκία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Επεσήμανε πολλά ιστορικά, υποστήριξε, εμμέσως πλην σαφώς, ότι σε μία οριοθέτηση «άλλοτε δίνεις και άλλοτε παίρνεις», ενώ τόνισε ότι μπορεί να υπάρξει «αντιπαράθεση περιοχών» και δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι άφησε « «γραπτές οδηγίες για την διαπραγμάτευση με την Τουρκία» στο Υπουργείο.
Σημαντική συνέντευξη-τοποθέτηση του γνώστη της διπλωματίας και πολιτικής, που απευθύνεται σε πολλούς και παραδίδει μαθήματα τρόπου χειρισμού, ιδιαίτερα, των ΕλληνοΤουρκικών, ερμηνεύοντας την θέση και πολιτική της Τουρκίας.
Στην αρχή σχολίασε την συμφωνία Ελλάδας και Ιταλίας και αναφέρθηκε στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας η οποία είχε ξεκινήσει το 1977. «Για να το κάνουμε αυτό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε κάποιους συμβιβασμούς, επέδειξε ευελιξία. Κάποια νησιά δεν πήραν πλήρη επήρεια, έχουν επήρεια πολύ σημαντική αλλά όχι πλήρη, κάποια άλλα πήραν περισσότερη. Έγιναν αντιμεταθέσεις περιοχών και έγινε και ένας αρκετά χονδρικός καθορισμός της μέσης γραμμής, με μόνο 16 σημεία και με πολύ μεγάλες αποστάσεις από τα τριεθνή, από το τριεθνές προς Αλβανία και από το τριεθνές προς Λιβύη. Αυτό λοιπόν υπήρχε, ήταν ένα κεκτημένο, ήταν η μόνη χώρα με την οποία είχαμε οριοθέτηση υφαλοκρηπίδα».
Με τα λεγόμενα του ήταν σα να άκουγα μία πρόταση του ότι «θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και με την Τουρκία, στα επίπεδα έρευνας, γιατί όπως είπε «Η Τουρκία δεν κάνει εμπορικού χαρακτήρα έρευνες, κάνει πολιτικού χαρακτήρα συμβολικές πράξεις θέλοντας να προβάλει τους ισχυρισμούς της».
Έθεσε δε έναν έντονο προβληματισμό σημειώνοντας «Το θέμα είναι αν θέλουμε κάποια στιγμή να λύσουμε θέματα και να αξιοποιήσουμε τον ορυκτό πλούτο ή αν θέλουμε να μας φύγει από τα χέρια ο ορυκτός πλούτος γιατί θα απαγορευθεί. Απαγορεύεται σε λίγο η χρήση πετρελαίου, το φυσικό αέριο είναι μεταβατικό καύσιμο για ακόμη 20, 25, 30 βαριά-βαριά χρόνια, μετά πηγαίνουμε στις ανανεώσιμες πηγές».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην Χάγη σχετικά με την παράνομα, όπως είπε, οριοθετημένη λωρίδα Τουρκίας-Λιβύης και σημείωσε «από εκεί και πέρα, ενώ έχεις το μεγάλο θετικό ότι οριοθετείς και διασταυρώνεσαι με την παράνομα οριοθετημένη λωρίδα Τουρκίας-Λιβύης πρέπει να δεις: αναγνωρίζεις κάποια άλλα πράγματα; Ξεχνάς κάποια νησιά χωρίς καθόλου επήρεια για παράδειγμα, ή δέχεσαι μειωμένη επήρεια σε κάποια άλλα νησιά σου; Αναγνωρίζεις ότι ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, προς τον 29ο δηλαδή, δεν μπαίνεις γιατί εκεί έχει η Τουρκία οικόπεδα τα οποία τα έχει οριοθετήσει παρανόμως; Ενδεχομένως εγκαταλείπεις αυτό που λέγεται, ας το πούμε έτσι, κάποια επιρροή από το νησιωτικό σύμπλεγμα Καστελορίζου; Είναι πολλά που πρέπει να σταθμιστούν».
Στο σημείο αυτό ας αναφερθούμε στο Σύμπλεγμα του Καστελόριζου και να διερωτηθούμε, αφού το συζητάμε με την Αίγυπτο ή με άλλες χώρες για μικρή ή μεγάλη επήρεια, γιατί δεν το συζητάμε, μαζί και με άλλα θέματα οριοθέτησης με την Τουρκία; Γιατί η έστω μικρή υποχώρηση στο θέμα του Καστελόριζου έναντι της Αιγύπτου ή άλλων χωρών αρέσει σε πολλούς αναλυτές και δεν αρέσει ο διάλογος με την Τουρκία;
Σε άλλο σημείο ανέλυσε τα περί χωρικών υδάτων και αποστολή γεωτρύπανου, ενώ δεν παρέλειψε να πει ότι πρέπει να μιλάμε στους πολίτες ακριβώς τι αναφέρει το Διεθνές Δίκαιο, γιατί «ο καθένας λέει εύκολα λόγια ατεκμηρίωτα και ανεύθυνα», αφήνοντας να εννοηθεί ότι γίνεται μια παραπλάνηση στους πολίτες.
Είπε λοιπόν «Εδώ δεν είμαστε εντός χωρικών υδάτων, δεν θα στείλει ένα γεωτρύπανο εντός των 6 μιλίων. Ανοίγω μία παρένθεση, όλες οι χώρες με τις οποίες οριοθετούμε ή ετοιμαζόμαστε να οριοθετήσουμε έχουν 12 μίλια χωρικά ύδατα και εμείς 6, 12 έχει η Αλβανία, η Ιταλία, η Λιβύη, η Αίγυπτος. Οι μόνες χώρες που έχουν 6, και οι δύο, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο στην κρίσιμη περιοχή είναι η Ελλάδα και η Τουρκία, αυτό να το θυμόμαστε».
Και συμπλήρωσε «Άρα λοιπόν, τώρα, δεν μιλά κάποιος για τα χωρικά μας ύδατα. Πρέπει να δούμε μιλά για τη ζώνη μήπως 6 με 12, όπου εμείς έχουμε ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να έχουμε χωρικά ύδατα, επικράτεια; Εάν είναι πέραν των 12, σε αυτό που είναι υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ υπό οριοθέτηση, λέει το Διεθνές Δίκαιο, άρθρα 74 και 83 της Διεθνούς Σύμβασης περί Δικαίου της Θάλασσας τι πρέπει να γίνει».
Εύστοχα αναφέρθηκε στην εικοσαετία Erdogan, τονίζοντας ότι «μετά από μισό αιώνα, η εικοσαετία Erdogan δεν ήταν η χειρότερη» ενώ για πολλοστή φορά έθεσε τον προβληματισμό του αν οι επερχόμενοι μετά τον Erdogan θα είναι πιο φιλικοί προς την Ελλάδα. Και συμπλήρωσε «Γιατί οι ρεπουμπλικάνοι, οι κεμαλιστές, οι αντιερντογανικοί δεν είναι πιο φιλικοί με την Ελλάδα και την Κύπρο ιστορικά, μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Είναι πολύ περίεργη η κατάσταση στην Τουρκία από την άποψη αυτή, είναι πολύ περίεργοι οι συσχετισμοί και οι τεμαχισμοί της κοινωνίας, των εθνοτήτων, των θρησκευμάτων, των αντιλήψεων. Τώρα η Τουρκία διεκδικεί μία ιδιόρρυθμη θέση μέσα και έξω από τη Δύση» .
Στο σημείο αυτό ανέλυσε την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της λέγοντας «Είναι χώρα εν μέρει ευρωπαϊκή, εν μέρει ασιατική, θα έλεγα εν μέρει ευρωπαϊκή εν πολλοίς ασιατική. Είναι μία χώρα η οποία θέλει να έχει επαφή με τον ισλαμικό κόσμο, με τον αραβικό κόσμο, είναι μία χώρα η οποία θέλει να μιλά και με την Αμερική και με τη Ρωσία, παίζει ρόλο και στη Συρία και στη Λιβύη, αλλά οι ευρωπαϊκές χώρες στη Λιβύη δεν συμφωνούν, η κάθε μία έχει τη δική της αντίληψη και τη δική της πολιτική, δεν υπάρχει μία ενιαία, πραγματικά ενιαία ευρωπαϊκή γραμμή. Θέλει να παίρνει S-400 από τη Ρωσία, και εμείς είχαμε πάρει κάποτε S-300, θέλει να πάρει F35» .
Θα συμπλήρωνα ότι έχει τους πάντες συνομιλητές , όλες οι μεγάλες χώρες επιζητούν την παρουσία της σε διάφορα θέματα, βρίσκει τους οικονομικούς πόρους για την στήριξη της οικονομίας της, εκτελεί μεγάλα έργα υποδομών, έχει μεγαλόπνοα σχέδια και φθάνει σε σημείο να απευθύνει τον λόγο σε χώρες οι οποίες έχουν ισχυρότερο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό status. Υπογράφει συμφωνίες και κάνει συνεργασίες με βλέψεις πολιτικές και επεκτείνεται λόγω της στρατιωτικής της δύναμης και τεχνολογίας που απέκτησε, πέραν των ορίων της επικράτειας της, ολοκληρώνοντας την Ευρασιατική-Αφρικανική της εικόνα.
Η πολιτική της είναι σε ευθεία γραμμή, προετοιμάζει τον λαό της και την διεθνή κοινότητα για την πολιτική που θα ακολουθήσει και δεν αλλάζει , εύκολα, τρόπο σκέπτεσθαι. Ανακοινώνει τα σχέδια της , τα γνωστοποιεί κατά το μεγαλύτερο μέρος του σχεδιασμού της και κρατά ένα περιορισμένο ποσοστό για να το μεταβάλλει ανάλογα με τις διεθνείς εξελίξεις. Αφήνει περιθώρια στον γνώστη του τρόπου σκέπτεσθαι της Τουρκίας, στον γνώστη της Οθωμανικής και Νεότερης Τουρκικής Ιστορίας να εξάγει συμπεράσματα , όταν τις σκέψεις του τις βασίζει σε αυτά που διαβάζει και όχι σε μεταφράσεις .Τότε μόνο μπορεί να καταλάβει καλά «τι θέλει η γειτονική μας Τουρκία».
Γιατί η Τουρκία τα παρουσιάζει, τα εκθέτει, αλλά μάλλον «εμείς δεν μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε και τα αποδίδουμε όλα στις «γαλάζιες πατρίδες» , ενώ είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού .
Τέλος η συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου καταλήγει με την Συνθήκη της Λοζάνης τονίζοντας ότι την ( o Erdogan) «ανακάλυψε έναντι της αμφισβήτησης του για τον Κεμαλισμό», αφορά δε τα σύνορα με Συρία, με Ιράκ, αφορά την υπόθεση της Λιβύης. Τονίζει ότι το Κυπριακό επηρεάζει κατά πολύ τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και σημειώνει « Υπάρχει ένα ζήτημα εθνικής γραμμής, διότι να αποφασίσουν οι Ελληνοκύπριοι και εμείς, και να αποφασίσει τελικά ο κυπριακός λαός με δημοψήφισμα, τι θα γίνει με την Κύπρο. Θα μείνει το status; Θα μείνουν τα κατεχόμενα; Θα μείνει το Ψευδοκράτος; Πού πάμε»;
Δεν παραλείπει δε να τονίσει ότι «έχουμε υποχρέωση, κατά το Διεθνές Δίκαιο, να κάνουμε διαπραγμάτευση με την Τουρκία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».
Θα τολμούσα να πω ότι μια συνέντευξη που έχει πολλούς αποδέκτες!
