ΟΣΚΑΡ 2020

Ιστορική στροφή με τη βράβευση της Νοτιοκορεάτικης ταινίας «Παράσιτα»

Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

Η βράβευση με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας της εξαιρετικής νοτιοκορεάτικης ταινίας «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν Χο, δηκτική σάτιρα, διανθισμένη με ένα μαύρο χιούμορ αλλά και με δραματικές εξάρσεις, γύρω από τη σύγχρονη κορεάτικη καπιταλιστική κοινωνία, έσπασε τον εδώ και 91 χρόνια περιορισμό της απονομής του μεγαλύτερου αυτού βραβείου της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου σε αγγλόφωνες ταινίες, επαναφέροντας, όπως και έπρεπε από την αρχή, την άποψη που υποστήριζαν οι σκαπανείς του Κινηματογράφου (από τον Γκρίφιθ μέχρι τον Αϊζενστάιν) πως ο κινηματογράφος ήταν και παραμένει μια παγκόσμια γλώσσα, ώστε ο διαχωρισμός σε αγγλόφωνες και ξενόγλωσσες ταινίες να πάψει να έχει σημαντική αξία.

Η ταινία μάλιστα του Μπονγκ Τζουν Χο παίρνει και συμβολική αξία, μια και η εισβολή της φτωχής τετραμελούς οικογένειας στο «φρούριο» μιας καλά προστατευμένης μεγαλοαστικής οικογένειας δείχνει μεταφορικά και την εισβολή ενός «ξένου» (μη χολιγουντιανού) κινηματογράφου στο μέχρι σήμερα καλά προστατευμένο «οχυρό» φρούριο της Μέκας του Κινηματογράφου!

Πολύ δίκαια ο Μπονγκ Τζουν Χο κέρδισε και τα άλλα τρία βραβεία, το βραβείο σκηνοθεσίας, πρωτότυπου σεναρίου και καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Αν και ο παραμερισμός από σημαντικές βραβεύσεις τις ταινίες της Netflix, ειδικότερα του «Ιρλανδού», που οι περισσότεροι κριτικοί ανά τον κόσμο έχουν ήδη τοποθετήσει στις καλύτερες ταινίες της περασμένης δεκαετίας, (μοναδική σημαντική βράβευση το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου που κέρδισε η Λόρα Ντερν για την «Ιστορία γάμου»), επειδή οι ταινίες της δεν προβάλλονται πρώτα σε αίθουσες δείχνει πως ακόμη υπάρχουν τείχη στο Χόλιγουντ (και όχι μόνο) που πρέπει κάποτε κι αυτά να πέσουν.

 

Όσο για τα υπόλοιπα Όσκαρ, αυτά ήταν αναμενόμενα, όπως είχαν ήδη αποσπάσει και τα βραβεία άλλων θεσμών (Χρυσές Σφαίρες, BAFTA κ. ά): Γιοακίν Φίνιξ (καλύτερου ανδρικού ρόλου), Ρενέ Ζελβέγκερ (καλύτερης γυναικείας ερμηνείας), Λόρα Ντερν και Μπραντ Πιτ (καλύτερου β΄ ρόλου), με τον Φίνιξ να χρησιμοποιεί την ομιλία αποδοχής του για να καταγγείλει τις διάφορες ανισότητες που γίνονται ανά τον κόσμο (το φύλο, το ρατσισμό, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και των αυτόχθονων) και να συνηγορήσει υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, καταλήγοντας, «μιλάμε για τον αγώνα ενάντια στην άποψη πως ένα έθνος, ένας λαός, μια φυλή, ένα φύλο, ένα είδος δικαιούται να κυριαρχεί, να χρησιμοποιεί και να ελέγχει ένα άλλο χωρίς να τιμωρείται».

Όσο για τους αγώνες των οπαδών του #OscarsSoWhite, παρόλο που οι φετινές υποψηφιότητες δεν περιλάμβαναν αρκετά ονόματα μη λευκών υποψηφίων (με εξαίρεση βέβαια την κορεάτικη ταινία), το μουσικό σόου της, έναρξης της τελετής, με το μαύρο γκρουπ και τη γκέι τραγουδίστρια του, Janelle Monáe, ντυμένη με ένα φόρεμα αναφορά σε ταινία που δεν είχε προκριθεί για τα Όσκαρ, έδωσε και την άλλη πλευρά ενός Χόλιγουντ που διεκδικεί τα τελευταία χρόνια ουσιαστικές αλλαγές.

 

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

  • Καλύτερης ταινίας: «Παράσιτα»
  • Καλύτερης σκηνοθεσίας: Μπονγκ Τζουν Χο
  • Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας: Ρενέ Ζελβέγκερ («Τζούντι»)
  • Καλύτερης ανδρικής ερμηνείας: Γιοακίν Φίνιξ (Joker)
  • Καλύτερου β´ γυναικείου ρόλου: Λόρα Ντερν («Ιστορία γάμου»)
  • Καλύτερου β´ ανδρικού ρόλου: Μπραντ Πιτ («Κάποτε στο Χόλιγουντ»)
  • Μικρού μήκους ταινία: The Neighbors; Window
  • Μικρού μήκους ντοκιμαντέρ: Learning to Skateboard in a Warzone (Ig You”re a Girl)
  • Πρωτότυπη μουσική: Joker
  • Πρωτότυπο τραγούδι: (I’m Gonna) Love Me Again (από το Rocketman)

  • Σχεδιασμός παραγωγής: «Κάποτε στο Χόλιγουντ»
  • Φωτογραφίας: 1017
  • Κοστουμιών: «Μικρές κυρίες»
  • Μακιγιάζ και κόμμωση: Βόμβα
  • Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους: American Factory
  • Μιξάζ ήχου: 1917