Άλλα πρότυπα, άλλες γεύσεις και μυρουδιές, άλλα όνειρα και άλλες λογικές. Φτώχεια και τότε, αλλά όλες οι πόρτες ανοικτές.
Τις λες και εποχές του “και ολίγο από γιουβέτσι”. Που ήταν όμως συμπλήρωμα και όχι η κυρίως μερίδα(πιάτο).
Καταφεύγω στο “ολίγο” προκειμένου να προσεγγίσω το επικοινωνιακό “τζερτζελέ” σχετικά με τα διαμειβόμενα στη λεγόμενη “κεντροαριστερά”.
Κατ αρχήν θα σταθώ στον όρο. Τι πάει να πει αλήθεια “κεντροαριστερά”; (Παρεμπιπτόντως το ερώτημα αφορά και το …πλινθόκτιστο “κεντροδεξιά”).
Πώς, θέλω να πω, το εννοεί ο …ποιητής! Πολύ κέντρο και ολίγο αριστερά; Πολύ αριστερά και ολίγο κέντρο; Ή μήπως λίγο από το ένα. λίγο από το άλλο …και στη μέση μία τρύπα;
#Έρχομαι τώρα στους διεκδικητές της …τρύπας! “Μερίδα” κανέναν δεν τον λες. Με βάση τον πρότερο πολιτικό τους βίο, όλοι τους μετράνε από “ολίγο” (Καμίνης, Θεοδωράκης) έως μηδέν (Γεννηματά, Θεοχαρόπουλος).
Σε αντιπαραβολή με τις απαιτήσεις των καιρών επιχειρώ την αξιολόγηση. Απαιτήσεις που δεν είναι του “ολίγου” αλλά της “μερίδας”.
# Καλώς ή κακώς το καθ ημάς υποκείμενο “λαός” τους αρχηγούς μετράει Κι αν καταλάβει ότι πρόκειται για “ολίγο” περιγελάει, καβαλάει και σκορπάει.
Ανέκαθεν αυτό το δεδομένο αλλά δεν βλέπω ο επικοινωνιακός “τζερτζελές” να το μετράει.
Όπως επίσης δε μετράει ότι η κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα προσομοιάζει σε οιονεί πόλεμο. Και ότι επιδεινούμενο το πρόβλημα τείνει να γίνει υπαρξιακό.
#Από αυτή την έποψη τα υφιστάμενα κόμματα, σαν πολιτική αντίληψη, οργάνωση και επιχειρηματολογία, είναι οιονεί πεθαμένα. Αποτελούν ως εκ τούτου ασήκωτα βαρίδια προκειμένου να ξεκινήσει αναγέννηση και να υπάρξει «Ελλάδα μετά».
# Το ερώτημα δικαιολογημένο: και η δική σου πρόταση ποια είναι.
Έρχεται από την ιστορία δίνω την απάντηση. Από τον Καποδίστρια, τον Τρικούπη το Βενιζέλο, τον Καραμανλή. Και οι τέσσερεις κλήθηκαν να κυβερνήσουν , κατά ένα τρόπο ήρθαν απέξω. Δεν του καθήλωναν κόμματα βαρίδια, είχαν τα χέρια τους λυμένα, να το πω έτσι.
Ιδού συνεπώς πεδίο λαμπρό για τη μετά ΠΑΣΟΚ εποχή στο πολιτικό κέντρο.
Μιας και φυσικοί του αρχηγοί Βενιζέλος και Διαμαντοπούλου, για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής τους, δεν προσφέρονται, ας καλέσουν κάποιον απέξω.
Δόξα το θεό σημαντικοί Έλληνες , ικανοί να δώσουν το έναυσμα επανεκκίνησης αφήνοντας πίσω τα βαρίδια που καθηλώνουν τον τόπο, υπάρχουν ακόμα.
Κότσια θέλει και μυαλά που να βλέπουν πέρα από το καθρεφτάκι τους.
