ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Το πορτρέτο μιας εργαζόμενης γυναίκας που αγωνίζεται να ισορροπήσει την επαγγελματική με την οικογενειακή ζωή της
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
*** ½ – Full Time
A plein temps. Γαλλία, 2021. Σκηνοθεσία-σενάριο: Ερίκ Γκραβέλ. Ηθοποιοί: Λορ Καλαμί, Αν Σουαρέζ, Ζενεβιέβ Μνις. 88΄
Τον αγχωτικό αγώνα μιας απλής, εργαζόμενης γυναίκας, χωρισμένης μητέρας που, από το μικρό, έξω από το Παρίσι, χωριό της, προσπαθεί κάθε μέρα, στη διάρκεια μιας γενικής απεργίας, να φτάσει, άλλοτε με τρένο, άλλοτε με λεωφορείο και άλλοτε με οτοστόπ, στο πεντάστερο ξενοδοχείο όπου εργάζεται αρχικαμαριέρα, φροντίζοντας, παράλληλα, τα δυο μικρά παιδιά της, παρουσιάζει στη βραβευμένη (βραβείο σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας) στο τμήμα «Ορίζοντες» του περσινού φεστιβάλ Βενετίας, ταινία του, ο Γάλλος σκηνοθέτης Ερίκ Γκραβέλ.
Ένας αγώνας που σταδιακά μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν μάλιστα, εκτός από το καθημερινό αυτό της τρέξιμο, η Ζουλί πρέπει να παρουσιαστεί σε μια σειρά συνεντεύξεις για μια καλύτερη δουλειά.
Όπως και άλλες γυναίκες στη δική της κατάσταση, που προσπαθούν να κρατήσουν μια ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και την οικογενειακή τους ζωή, η Ζουλί κάνει ότι μπορεί για να κρατήσει τη δουλειά της στο ξενοδοχείο, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου, στη δημόσια συγκοινωνία επικρατεί χάος, και να εξασφαλίσει τη φροντίδα και την άνεση του σπιτιού της:
Τη φροντίδα και την αγάπη των δυο μικρών παιδιών της (που στη διάρκεια της απουσίας της στο Παρίσι, τα φροντίζει μια ηλικιωμένη γειτόνισσα), να καλύψει τα διάφορα καθημερινά έξοδα (να γεμίσει το ψυγείο της, να αγοράσει δώρο για τα γενέθλια του γιου της, με τον άντρα της να καθυστερεί να πληρώσει το επίδομα διατροφής των παιδιών και την τράπεζα να την απειλεί με διακοπή των τραπεζικών συναλλαγών της – σε μια στιγμή μάλιστα αναγκάζεται να βγάλει τα λίγα λεφτά από τον κουμπάρα των παιδιών της για να καλύψει τα καθημερινά της έξοδα), και γενικά να αντιμετωπίσει τα διάφορα καταστροφικά προβλήματα και να βρει αυτοσχέδιες λύσεις.
Με την κάμερα του Βικτόρ Σεγκέν, που παρακολουθεί τη Ζουλί με τον ίδιο ξέφρενο στο μοντάζ ρυθμό (ο ίδιος ο Γκραβέλ είχε αρχικά εργαστεί ως διευθυντής φωτογραφίας), και με τη μουσική της Ιρέν Ντρεζέλ, στον ίδιο περίπου ρυθμό, ο Γκραβέλ παρακολουθεί από κοντά, με ρεαλιστική λεπτομέρεια, την αγχώδη αυτή, γεμάτη ενέργεια και αδρεναλίνη, χωρίς ανάσα πορεία της ηρωίδας του (ενέργεια που αναδίνει και η εκπληκτική ερμηνεία της Λορ Καλαμί), πρώην ερευνήτριας αγοράς, που η γενικότερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση (οι απεργίες, η βία της αστυνομίας, και άλλες δύσκολες καταστάσεις που μαθαίνουμε από το ραδιόφωνο) την έχει αναγκάσει να στραφεί σε μια δύσκολη εργασία, υποχρεωμένη, μαζί με τις άλλες καμαριέρες, να καθαρίζουν ακόμη και τα σκατά των πλούσιων πελατών του πολυτελούς ξενοδοχείου, που φεύγουν αφήνοντας τα δωμάτια τους σε μια κατάσταση παρόμοια μ’ εκείνη του «Μπόμπι Σαντς», όπως την ονομάζουν οι καμαριέρες, με τα σκατά δηλαδή σκορπισμένα στους τοίχους και τα πατώματα… Προσφέροντάς μας μια ταινία που βάζει καίρια ερωτήματα για τη γενικότερη κατάσταση μιας κοινωνίας στην οποία το άτομο (ιδιαίτερα η γυναίκα) προσπαθεί να κρατήσει ακέραιη την ανεξαρτησία και την ανθρωπιά του.
*** Δωμάτιο 108
L’ ennemi. Βέλγιο/Γαλλία/Λουξεμβούργο, 2020. Σκηνοθεσία-σενάριο: Στεφάν Στρεκέρ. Ηθοποιοί: Ζερεμί Ρενιέ, Άλμα Γιοντορόφσκι, Εμανουέλ Μπερκό. 105΄
«Η γυναίκα μου αυτοκτόνησε» δηλώνει ο διάσημος πολιτικός Λουί Ντιριέ στη ρεσεψιόν του παραθαλάσσιου ξενοδοχείου όπου περνούσε μια περίοδο παθιασμένου έρωτα με την όμορφη γυναίκα του, σε μια από τις πρώτες σκηνές της ταινίας του Στεφάν Στρεκέρ.
Κάπως χαμένος, χωρίς να γνωρίζει τι ακριβώς έγινε, όταν το πρωί ξυπνά και βρίσκει τη γυναίκα του Μαέβα, γυμνή στο μπάνιο, πνιγμένη από ασφυξία σε πλαστικό σακούλι. Ποιος όμως τη σκότωσε; Αυτός ή κάποιος άλλος; Τα μίντια θα εκμεταλλευτούν στο έπακρο το θάνατό της, ενώ η αστυνομία θα προχωρήσει σε μια εξονυχιστική έρευνα, με τον Ντιριέ να περνάει μια εφιαλτική περίοδο επιμένοντας πως δεν γνωρίζει το ακριβώς συνέβη, ενώ η δικηγόρος του αρχίζει ένα αγώνα για να αποδείξει την αθωότητά του.
Με βάση μια αληθινή ιστορία που συγκλόνισε για χρόνια το Βέλγιο, ο Στεφάν Στρεκέρ («Ένας γάμος», «Ο κόσμος μας ανήκει») έφτιαξε ένα είδος ρομαντικού θρίλερ, προσπαθώντας να δώσει απάντηση στα διάφορα ερωτήματα. Ποια είναι η αλήθεια: Ποιο το ψέμα; Μέσα από φλας-μπάκ, από όνειρα, φαντασιώσεις, χρησιμοποιώντας άλλοτε τη γαλλική (για τον Γαλλόφωνο πολιτικό) κι άλλοτε τη φλαμανδική (για τη φλαμανδική αστυνομία) γλώσσα, ο σκηνοθέτης, και μαζί του κι εμείς, διερωτάται: είναι αυτοκτονία ή έγκλημα;
Τα στοιχεία που μας παρουσιάζει δεν είναι όμως ξεκάθαρα. Έτσι που για το δικαστήριο να μην μπορεί πέραν πάσης αμφιβολίας να καταδικάσει τον κατηγορούμενο. Ένα κατηγορούμενο που ταλαντεύεται ανάμεσα στο τι είδε και τι δεν είδε, τι έκανε και τι δεν έκανε στο δωμάτιο 108 του ξενοδοχείου, στο τι είπε και τι δεν είπε, στο τι θυμάται και τι δεν θυμάται, και στο τι βλέπουμε ή δεν βλέπουμε εμείς («ακόμη κι αν δεν έκανα τίποτα σ’ εκείνο το δωμάτιο, δεν είμαι σίγουρος πως είμαι αθώος», λέει σε μια στιγμή ο Ντιριέ).
Ένα κατηγορούμενο, «φυλακισμένο» στη δική του μνήμη (και που ο Ζερεμί Ρενιέ ερμηνεύει με εξαιρετική ευαισθησία και εσωτερικότητα), που γίνεται ο δικός του «εχθρός», όπως υποβάλλει και ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας. Αφήνοντάς μας εμάς τους θεατές ν’ αποφασίσουμε αν ο Λουί Ντιριέ είναι ένοχος ή αθώος. Με τον Στρεκέρ να φτιάχνει μια ανθρώπινη κωμωδία γύρω από την ίδια την ύπαρξή μας και τις φαντασιώσεις μας αλλά και το πώς οι άλλοι μας βλέπουν ή δεν καταφέρνουν να μας δουν.
** Doctor Strange in the Multiverse of Madness
ΗΠΑ, 2022. Σκηνοθεσία: Σαμ Ρέιμι. Σενάριο: Μάικλ Γουόλντρον, Σταν Λι, Στιβ Ντίτκο (βασισμένο στο κόμικ της Marvel). Ηθοποιοί: Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Ελίζαμπεθ Όλσεν, Τσιγουέτελ Ετζιόφορ. Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Μπένεντικτ Γουόνγκ. 126΄
Επιστροφή στο πολυσύμπαν που εισήγαγαν ταινίες από το Matrix μέχρι διάφορες Marvel περιπέτειες, επιχειρεί ο Δρ. Στρέιντζ σ’ αυτό το σίκουελ που σκηνοθέτησε ο Σαμ Ρέιμι («Spiderman 3 και 2», «Ο στρατός του σκότους», «Darkman»).
Ενώ προσπαθεί να ξεπεράσει τον έρωτά του για την Κριστίν Πάλμερ (Ρέιτσελ ΜακΆνταμς), που τελικά παντρεύεται κάποιον άλλο, ο πετυχημένος γιατρός συν σούπερ-ήρωας Δρ.Στρέιντζ (πάντα ικανοποιητικός στο ρόλο ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατζ, που τρέχει ακούραστος από το ένα απίθανο σύμπαν στο άλλο) συνδέεται, ύστερα από ένα «όνειρο» (στην πραγματικότητα μεταφορά σε άλλο σύμπαν) με τη νεαρή Αμέρικα Σαβέζ, η οποία προσπαθεί να σωθεί από την πρώην Avenger Γουάντα και νυν «κόκκινη μάγισσα» (Ελίζαμπεθ Όλσεν), που θέλει να κλέψει τις υπερφυσικές της δυνάμεις για να κυριαρχήσει στο πολυσύμπαν.
Στην περιπέτεια μπλέκονται ο Υπέρτατος Μάγος (Μπένεντικτ Γουόνγκ) και ο παλιός εχθρός του Δρα Στρέντζ, Μόρντο (Τσιγουίτελ Ετζιόφορ), με τον Δρ. Στρέιντζ να προσπαθεί να αποκτήσει το Βιβλίο του Βισάντι για να καταστρέψει την κακή μάγισσα και να επαναφέρει την τάξη στο πολυσύμπαν, το Multiverse of Madness.
Πρόκειται για μια συνηθισμένη μπλοκ-μπάστερ περιπέτεια, που δεν ξεφεύγει από τα γνωστά καλούπια του είδους, συνδυάζοντας τα διάφορα τρελά μπερδέματα με μπόλικη δράση και εξαιρετικά ειδικά εφέ, με ένα, πρέπει να πω, μέτριο σενάριο και με άνισες ερμηνείες. Περιπέτεια πάντως που θα ικανοποιήσει τους φαν των προηγούμενων ταινιών του Dr. Strange και γενικά των περιπετειών με σουπερήρωες, που αναζητούν μια απλή, και τίποτα περισσότερο, διασκέδαση.
