Επιστροφή ενός απολαυστικού Τζάρμους και ένα δείπνο όπου πέφτουν οι μάσκες.
**** 1/2 – Στην παγίδα του νόμου
Down by Law. ΗΠΑ, 1986. Σκηνοθεσία-σενάριο: Τζιμ Τζάρμους. Ηθοποιοί: Ρομπέρτο Μπενίνι, Τομ Γουέιτς, Τζον Λούρι, Νικολέττα Μπράσκι, Έλεν Μπάρκιν. 107′
Απολαυστική, με μια μαύρη πινελιά, κωμωδία (από τις καλυτερες ταινίες του) που μας έδωσε ο πρωτότυπος αυτός, μοναδικός σκηνοθέτης. Στη φυλακή όπου βρίσκονται για διάφορους λόγους, τρεις άντρες (ένας νταβατζής, ένας άνεργος ντίσκ-τζόκεϊ κι ένας Ιταλός τουρίστα που μιλάει σπασμένα αγγλικά) γνωρίζονται και δραπετεύουν για να ξεκινήσουν σε ενα από τα πιο πρωτότυπα, γεμάτο ανατρεπτικά αστεία, ρόουντ-μούβι στην περιοχή της Νέας Ορλεάνης και τα μπαγιού της, που μας έδωσε ο αμερικανικός κινηματογράφος.
Εκείνο που έχει σημασία στην ταινία αυτή του Τζάρμους (γυρισμένη αμέσως μετά από το “Πέρα από τον Παράδεισο”) δεν είναι η υπόθεση, αλλά οι διάφορες καταστάσεις και η όλη ποιητική διάθεση με την οποία τις αναπτύσσει ο σκηνοθέτης. Όλα δοσμένα με την εξοχή, μαυρόασπρη φωτογραφία του Ρόμπι Μιούλερ. Ανάμεσα στα πιο απολαυστικά κομμάτια αναφέρω εκείνο με το παγωτό (You scream, I scream we All Scream of an ice cream!). Κωμωδία ξεχωριστή, τρελή, ενός αντικομφορμιστή, που βλέπεται και ξαναβλέπεται με τη ίδια πάντα απόλαυση!
*** Το δείπνο
The Dinner. ΗΠΑ, 2017. Σκηνοθεσία-σενάριο: Όρεν Όβερμαν. Ηθοποιοί: Ρίτσαρντ Γκιρ, Λόρα Λίνλεϊ, Στίβ Κούγκαν, Ρεμπέκα Χολ, Κλόε Σεβινί. 120′
Εκείνο που ξεχωρίζει στην ταινία «Το δείπνο» του Όρεν ΄Οβερμαν, βασισμένο στο Μπεστ-Σέλερο του Δανέζου συγγραφέα Χέρμαν Κος, είναι το θέμα της: το αληθινό πρόσωπο της μπουρζουαζίας, όπως θα έλεγε και ο Μπουνιουέλ, όταν τα δυο ζευγάρια των μεγαλοαστών (ο άντρας σε ένα από αυτά, που τον ερμηνεύει ο Ρίτσαρντ Γκιρ, είναι δημοφιλής βουλευτής που προετοιμάζεται για κυβερνήτης μιας πολιτείας), για να βρουν τρόπους καλύψουν το ειδεχθές έγκλημα των έφηβων παιδιών τους μαζεύονται στο περιβόητο δείπνο του τίτλου.
Δείπνο όπου πέφτουν οι μάσκες για να εμφανιστεί το αληθινό απάνθρωπο, έτοιμο για κάθε βρωμιά και απάτη, πρόσωπό τους. Αντίθετα, όμως με τις καλοστημένες σκηνές του δείπνου (δοσμένες με σατιρική διάθεση) και τις καλές ερμηνείες ιδιαίτερα από τον Στιβ Κούγκαν, τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τη Λόρα Λίνλεϊ, η προσπάθεια «ανοίγματος» έξω από το χώρο του εστιατορίου (με φλας-μπακ γύρω από τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους, με αφήγηση off από τον Κούγκαν και μεγάλης διάρκειας αναφορές στον αμερικανικό εμφύλιο και τη μάχη του Γκέτισμπουργκ) δημιουργεί επικίνδυνο χάσμα στο ρυθμό.
