Διάβασα το άρθρο της εξαιρετικής συναδέλφου-φίλης, στο askmen.com, Γεωργίας Σάκκουλα, όσον αφορά το Survivor. Κοιτώντας συνέχεια τα social αλλά και πολλά site για να ενημερωθώ, για το συγκεκριμένο show, παρατήρησα ότι το παραλήρημα με το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, σε βαθμό σχιζοφρένειας.
Και πώς να μην πάρει, αφού η κοινωνία σιχάθηκε τη στυγνή και αδιάφορη πολλές φορές δημοσιογραφική ενημέρωση για τα όσα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή του τόπου.
Από την άλλη, όπως αναφέρει στο άρθρο της η συνάδελφος, είναι θλιβερό το να περνά κάποιος πολλές ώρες μπροστά στην TV, αλλά θα μου πεις, όταν δεν έχεις λεφτά να κάνεις άλλα πράγματα, TV και ξερό ψωμί.
Βέβαια, αν το δει κανείς από τη χιουμοριστική του πλευρά, το show έχει ενδιαφέρον. Αν δει κανείς τα συμβούλια που αφορούν τις αποχωρήσεις των παιχτών, θα γελάσει μέχρι δακρύων. Φυσικά ο Μανούσος Μανουσάκης θα το έκανε επιτυχία σαν σίριαλ.
Και πώς να μη γελάει όταν βλέπει αναρτήσεις στα social που να ρωτούν αν βάλει επεισόδιο το κανάλι το οποίο το μεταδίδει την Ανάσταση και έτσι δεν θα πάει εκκλησία κανείς. Λες και δεν μπορούμε να πάμε στις διαφημίσεις!
Πάντως το παιχνίδι έχει και τα χρήσιμα συμπεράσματά του, όπως ας πούμε, όποτε νιώθετε χαμηλή αυτοεκτίμηση και πηγαίνετε για συνέντευξη για εργασία να θυμάστε πάντα ότι ένας μάνατζερ ράγκμπι επιλέχθηκε να παίξει στο Survivor μεταξύ χιλιάδων υποψηφίων.
Επίσης το show είναι χρήσιμο για όποιον επιθυμεί να μάθει μαγειρική, καθώς όταν βγει ο Κοκκινάκης από το Survivor, θα εκδώσει βιβλίο με τίτλο: «Καρύδα: 100+1 τρόποι μαγειρέματος».
Τέλος, είναι χρήσιμο και σαν παραμύθι για τα μικρά παιδιά: «Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα νησί ήταν ένας μάνατζερ, ένας προπονητής, μία κομμώτρια, ένας αρχηγός, ένας Κύπριος και ένας Κινέζος».
ΥΓ. Δεν βαρεθήκατε να βουτάτε καθημερινά σε θάλασσες βλακείας;
