Της Ζωής Τόλη
Το πολυβραβευμένο μιούζικαλ με την παγκόσμια ακτινοβολία «Jesus Christ Super Star» παίζεται στο θέατρο Ακροπόλ, σε στίχους Tim Rice και μουσική Αndrew Lloyd Webber, σε σκηνοθεσία και απόδοση στα ελληνικά της Θέμιδας Μαρσέλλου και πρωταγωνιστή τον ιδιαίτερα ταλαντούχο Αιμιλιανό Σταματάκη.
Ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχες παραγωγές του Broadway ή του West End του Λονδίνου.
Μία δουλειά σφιχτοδεμένη, βαθιά λυρική, απογειωτική, με τριάντα ηθοποιούς, τραγουδιστές-χορευτές επί σκηνής και δεκαμελή ζωντανή ορχήστρα, ενθουσιάζει το θεατή ταξιδεύοντάς τον στους πάντα επίκαιρους στίχους του Tim Rice και στα υπέροχα τραγούδια του Αndrew Webber.
Το έργο έχει παιχτεί σε σαράντα δύο χώρες και έχει μεταφραστεί σε είκοσι διαφορετικές γλώσσες, με όχημα τη σύγχρονη θεματική του εκφορά. Έχει σαρώσει όλα τα βραβεία ((Tony, Grammy, Olivier, Drama Desk Award, Theatre World Award ) και κερδίσει με την κινηματογραφική του μεταφορά το 1974, την υποψηφιότητα στα Oscar και στις Χρυσές Σφαίρες.
Η ιστορία της υπόθεσης επικεντρώνεται στην τελευταία εβδομάδα του Χριστού πάνω στη γη και μας θυμίζει την αληθινή αγάπη, τη γνήσια συγκίνηση, τη βαθιά χαρά και την αλήθεια, απευθυνόμενη με είναι σύγχρονο τρόπο στους νέους κάθε ηλικίας και εποχής. Διαλαλείται έτσι και το οικουμενικό μήνυμα του έργου, προβάλλοντας το κλασικό αίτημα της πίστης και της επιλογής, που αφορά στην κάθε κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αξιοσημείωτη η σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαρσέλλου, γιατί πέτυχε να μεταδώσει τα πανανθρώπινα αξιώματα για Αγάπη, Φως και Ειρήνη, κάτω από τους ήχους της υπέροχης αυτής ροκ όπερας. Εικόνες απέραντης εσωτερικότητας και ομορφιάς, πολυεπίπεδα συναισθήματα τρυφερότητας, θλίψης, αγωνίας, πόνου, αθωότητας και ψυχικής ανάτασης κατακλύζουν την ψυχή του θεατή. Και όλα αυτά με αυθεντικό και σπιντάτο τρόπο δοσμένα μέσα από την απαιτητικά καλλιτεχνική ματιά της σκηνοθέτιδας.
Φωνητικός συγχρονισμός, χορευτική τελειότητα και μουσική συμφωνία, ντύνουν το όλο εγχείρημα με αρμονία, ρυθμό και συμμετρία, προσφέροντας ένα σύμπαν άλλοτε γεμάτο δυναμισμό και ένταση και άλλοτε εύηχο και ειρηνικό.
Οι ηθοποιοί όλοι πειστικοί στο ρόλο και στην φωνητική απόδοση.
Ο Αιμιλιανός Σταματάκης υποδύεται τον Ιησού με το αστραφτερό του ταλέντο, παίζει και ερμηνεύει όντας κυριολεκτικά συντονισμένος στο παραγόμενο καλλιτεχνικό προϊόν. Αναδεικνύει με τον πιο καταφανή τρόπο την γκάμα, την ποιότητα και την εμβέλεια των ικανοτήτων του τόσο στο τραγούδι όσο και στην υποκριτική. Ακτινοβολεί πάνω στη σκηνή και ξεσηκώνει το κοινό με το μέταλλο, την απαλότητα, την αρρενωπότητα και το λυρικό βάθος της υπέροχης φωνής του. Είναι μοναδικά φωτεινός, σε μία διαμορφωμένη κατανυκτική, ατμόσφαιρα. Χαρισματικός,με τη δυναμική του γνήσιου perfomer, ένας ήλιος που καταθέτει την ψυχή του στη σκηνή, όπως σε όλες τις δουλειές που έχει κάνει.
Ο Ιούδας του Ησαΐα Ματιάμπα εξαιρετικός, παίζει μέσα στο ερμηνευτικό του κέντρο, ακολουθεί πιστά το ύφος του όλου concept, αποδίδοντας τα «σόλο» του αριστοτεχνικά, υποστηρίζοντας από την πλευρά του την πηγαία έμπνευση της ταλαντούχας Θ. Μαρσέλλου. .Μαζί με τον Αιμ.Σταματάκη αποτελούν άριστο, εκρηκτικό δίδυμο που χαίρεται ο απαιτητικός θεατής να απολαμβάνει.
Αντικειμενικά το συγκεκριμένο μιούζικαλ που έχει γίνει πια κλασικό, είναι μια παραγωγή που αξιώνει δυνατές και μουσικά χρωματισμένες φωνές για να αγγίξει την καλλιτεχνική αισθητική που του αρμόζει.
Η μεταφορά του στην ελληνική γλώσσα από την Θ. Μαρσέλλου, επαρκώς πετυχημένη και κατάλληλα ενσωματωμένη στη μουσική υπόσταση του μιούζικαλ, εκτινάσσει στα ύψη το δραματουργικό χαρακτήρα του μουσικοχορευτικού αρχιτεκτονήματος.
Η σκηνή προς το τέλος με τη μεταφορά του Ιησού στη σημερινή εποχή, στο χώρο της τηλεόρασης, με την αναγκαία υπερβολή για να γίνει ρεαλιστική, είναι άκρως εντυπωσιακή και δείχνει τον τρόπο που τα μέσα χειρίζονται τα σοβαρά θέματα. Έτσι γίνεται και μία σύνδεση με την εξουσία της εποχής εκείνης και του τώρα, που δείχνει πως καμία κοινωνία δε συγχωρεί την χρηστότητα, το ήθος, και την Αλήθεια. Προτιμάται η πλάνη, το ψέμα και το έρεβος. Επομένως μία παρουσία του Ιησού σήμερα πάλι την ίδια τύχη θα είχε.
Απλώς η σταύρωση μεταποιείται σε δημόσιο εξευτελισμό, θύμα του δολοφονικού μένους του παντοδύναμου τηλεοπτικού ελεγκτικού μέσου των συνειδήσεων. Όλο αυτό λειτουργεί καταλυτικά στην εξέλιξη και την πλοκή του μύθου καταξιώνοντας την εφευρετικότητα της σκηνοθεσίας, η οποία προσφέρει τα μέγιστα στην ολότητα της γεωμετρίας του έργου.
Για την Ήβη Αδάμου που υποδύεται την Μαρία Μαγδαληνή τι να πει κανείς;
Γλυκιά παρουσία, βελούδινη φωνή σε ταξιδεύει σε μύχιες διαδρομές, σκορπώντας την απαραίτητη γαλήνη του ατόμου που βρήκε το νόημα της ζωής δίπλα στον Ιησού.
Ο Νίκος Μουτσινάς ως Ηρώδης αλλά και ως παρουσιαστής, καλή επιλογή, προσθέτει με την άνεση που διαθέτει μία νότα σαρκασμού και χιούμορ απαραίτητα στο δραματικό ιστό του έργου.
Πολύ καλοί οι Βασίλης Αξιώτης (Πιλάτος), Γιώργος Ζαχαρόπουλος ( Καϊάφας), Στέλιος Κέλλερης (Άννας), Κων/νος Φραντζής( Σίμων Ζηλωτής) και Μάριος Πετκίδης( Πέτρος). Κέρδισαν την αποδοχή του κοινού με την δεξιοτεχνία και τον επαγγελματισμό τους, πλαισιώνοντας επάξια το μουσικοθεατρικό δρώμενο.
Γενικά όλοι οι συμμετέχοντες μόχθησαν για το τελικό αποτέλεσμα.
Τα εντυπωσιακά εφέ και video του Κάρολου Πορφύρη, καθώς επίσης τα πλούσια/θεαματικά σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη και τα υπέροχα κοστούμια της Παναγιώτας Κοκκορού, ζωντανεύουν τις εικόνες που δρουν καταιγιστικά και μας συναρπάζουν.
Το όλο κάδρο φωτίζουν οι ανάγλυφοι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα, που με την πολυμορφία τους τονίζουν τη διαμορφωμένη μυστηριακή ατμόσφαιρα.
Η Άννα Αθανασιάδη που ευθύνεται για τις καταπληκτικές χορογραφίες στηρίζει την κίνηση όλων των συντελεστών με τρόπο στέρεο και ανυψωτικό παράλληλα.
Τη σκηνική μάχη δίδαξε με ρεαλιστικό ύφος ο Νίκος Ιωαννίδης.
Ο Δημήτρης Μπουζάνης επιμελήθηκε με άρτιο τρόπο τη φωνητική διδασκαλία και ο Ηλίας Καλούδης έχει τη μουσική διεύθυνση και τη διδασκαλία της ορχήστρας.
Το έργο παρουσιάζεται κατόπιν ειδικής συμφωνίας με την : The really useful Group L.T.D.
Αξίζει όντως η θέαση αυτής της μουσικοθεατρικής δουλειάς, ένα μιούζικαλ ιδιαίτερα δυναμικό, πυκνό, «παράφορο», με σεβασμό στο κείμενο και στους προβληματισμούς του όλου project.
