Της Ζωής Τόλη
Ζωντανεύει στη σκηνή η ταραχώδης ζωή της Σοφίας Βέμπο -Σοφία Μπέμπου το πραγματικό της όνομα- μέσα από δικές της διηγήσεις και νοσταλγικές αναπολήσεις, σαράντα χρόνια μετά το θάνατό της. Ήταν μία γυναίκα, μία αληθινή πατριώτισσα, πολιτικά αδέσμευτη, που αγάπησε την Ελλάδα παράφορα και ταυτίστηκε μαζί της.
Με το μεγαλείο της ψυχής της, στον πόλεμο του ´40, εμψύχωνε τον ελληνικό στρατό στο μέτωπο με τα επικά και σκωπτικά τραγούδια της και αργότερα στη Μέση Ανατολή, όπου είχε καταφύγει η ελληνική κυβέρνηση και ο συμμαχικός στρατός.
Η ταλαντούχα Γεωργία Ζώη υποδύεται τη γυναίκα θρύλο, που ερμήνευσε σπουδαία τραγούδια και καθιέρωσε τα αρχοντορεμπέτικα. Με τη συνοδεία ακορντεόν και με ζωντανή ερμηνεία των τραγουδιών πάνω στη σκηνή, ξετυλίγεται η εκρηκτική καριέρα, οι έρωτες της, τα προσωπικά διλήμματά της, και οι αγωνίες της.
Η ιστορία μας αρχίζει στο ζενίθ της καριέρας της, με την τελευταία συνέντευξη που δίνει σε ένα νέο δημοσιογράφο, στον οποίο μιλά για όσα πέρασαν με ευχάριστο και δυσάρεστο εμπειρικό χρώμα. Εικόνες, στιγμιότυπα, αναμνήσεις, εσωτερικές συγκρούσεις, πρόσωπα, ιστορικά γεγονότα, παρελαύνουν, φανερώνοντας την ισχυρή της προσωπικότητα, αλλά και τη σπάνια ευαισθησία της. Μια γυναίκα χείμαρρος, ευαίσθητη και δυναμική παράλληλα, ονειροπόλα και ιδεαλίστρια, που δόξασε την πατρίδα της, αλλά και δοξάστηκε.
Η Γεωργία Ζώη, εξαιρετική ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου, μας δίνει μία Βέμπο αληθινή, ακαταμάχητη, πηγαία, αυθόρμητη, με τον αέρα που ταιριάζει σε μια ερμηνεύτρια με το εκτόπισμα της Σοφίας. Αναβιώνει με εξαιρετικά γοητευτικό τρόπο τις πτυχές της προσωπικότητάς της, πλέκοντας αριστοτεχνικά τον ιστό της δραματικής πλοκής, με ένταση και πάθος.
Με το ταλέντο της σκιαγραφεί πληρέστατα το προφίλ της ζωής της μεγάλης τραγουδίστριας και ηθοποιού, αποτυπώνοντας με μαεστρία τη χάρη, την κομψότητα και το νάζι της. Μέσα από μια ποικιλία εικόνων και έντονων συναισθημάτων, μια «ηλιόλουστη» θετική ενέργεια ξεχύνεται στη σκηνή αγκαλιάζοντας τους θεατές, που τραγουδούν μαζί της.
Έτσι το λαμπερό ταπεραμέντο της πρωταγωνίστριας, απογειώνει τη δυναμική του κειμένου και υποστηρίζει απλόχερα την αρχιτεκτονική του έργου, που οικοδόμησε με ζήλο και πρωτοτυπία ο Μενέλαος Τζαβέλλας. Η σκηνοθεσία κλασική, στέρεη και με αισθαντικότητα, αναδεικνύει τη διαχρονικότητα των μηνυμάτων που απορρέουν από την αγωνιστικότητα αυτής της γυναίκας, σύμβολο ιδεολογικής πατριωτικής συνέπειας.
Φωτίζονται πλευρές μέσα από τη σκηνοθετική ματιά, ικανές να αποδείξουν την έμπνευση και τη φαντασία του Μ. Τζαβέλλα, αλλά και τη θερμόαιμη ιδιοσυγκρασία της Γ. Ζώη. Πραγματικά μία δουλειά εύστοχη, συγκροτημένη, συγκινητική, που ψυχαγωγεί και προβληματίζει το θεατή, όταν αναλογιστεί την ευθύνη που έχει ως πολίτης αυτής της χώρας, κάνοντας τις ανάλογες συγκρίσεις του τότε και του τώρα. Ένας ιδεολογικός προβληματισμός με κοινωνική/πολιτική εμβέλεια, στη σημερινή εποχή που ο σύγχρονος Έλληνας διστάζει να δείξει τον πατριωτισμό του.
Ο Ηλίας Μιχαήλ υποδύεται το δημοσιογράφο με δύναμη υποκριτική και πειστικότητα. Εναρμονίζει τη δική του δράση με τη λαμπερή «περιπλάνηση» της ηρωίδας, που μας ξαφνιάζει θετικά. Διαχειρίζεται με ικανότητα την ανατροπή στο τέλος του θεατρικού δρώμενου, ντύνοντας το ρόλο με συναισθηματική καλλιέργεια.
Οι υπέροχες μελωδίες από το ακορντεόν του Σπύρου Νίκα συνοδεύουν τη συγκλονιστική έκφραση των τραγουδιών της Σ. Βέμπο, που ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο η υπέροχη Γεωργία Ζώη.
Ο Χρήστος Δήμας επιμελήθηκε επαρκέστατα τη μουσική, έτσι ώστε να συμπληρώνει την πράξη σαν μέρος της δραματουργίας.
Στον καλλιτεχνικό σχεδιασμό, στα σκηνικά και τα κοστούμια η Ανθή Πετρουλάκη, που πέτυχε με τη δουλειά και την αρτίστικη ματιά της, να εξελίξει και να «ερμηνεύσει» το έργο μαζί με τους ηθοποιούς.
Οι σωστοί φωτισμοί του Μενέλαου Τζαβέλλα ολοκληρώνουν την εικόνα τονίζοντας με σεβασμό την ατμοσφαιρικότητα του γενικού κλίματος.
Μία παρουσίαση πλημμυρισμένη από λυρισμό, πυκνότητα και συνεχείς ψυχικές εναλλαγές, με καλλιτεχνική αξία . Μία θεατρική παράσταση με αισθητική που αξίζει την προσοχή μας.
