Της Ζωής Τόλη
Στο θέατρο Παλλάς η “Μαντάμ Σουσού” του Δημήτρη Ψαθά, σε διασκευή – απόδοση της Δήμητρας Παπαδοπούλου και σκηνοθεσία – δραματολογική επεξεργασία Γιάννη Κακλέα, κάνει αισθητή την παρουσία της στο αθηναϊκό κοινό, παρότι πέρασαν 79 χρόνια από την πρώτη της εμφάνιση.
Ένας αέρας δροσιάς και φινέτσας κυριαρχεί στη σκηνή, με μία Σουσού να κινεί τα νήματα. Ένας δεμένος θίασος με χάρη, ρυθμό, ορμή και πάθος προσφέρει ένα θέαμα πληθωρικό, συνοδευόμενο από ζωντανή μουσική ορχήστρα.
Η άνοδος και η πτώση μιας γυναίκας, που οραματιζόταν μία ζωή ανώτερη, χωρίς όμως να έχει τα προσόντα για να την υποστηρίξει. Η αγάπη για το ανέφικτο και η πνευματική ανεπάρκειά της την κάνουν τραγικό πρόσωπο, καθώς μπλέκεται στα δίχτυα επιτήδειων ανθρώπων, ανίκανη, λόγω της αφέλειάς της, να «δει».
Από τη λάσπη του Μπύθουλα στο λαμπερό σκοτάδι του Κολωνακίου, ζει το δικό της παράλληλο σύμπαν σε ένα ψεύτικο κόσμο με φανταχτερό περιτύλιγμα.
Αιθεροβάμων, φαντασμένη και ματαιόδοξη βιώνει για κάμποσο το «όνειρο» μέχρι που προσγειώνεται στην πραγματικότητα, πληρώνοντας το τίμημα της μεγαλομανίας της.
Ανατροπές, αντιθέσεις και παρεξηγήσεις συνθέτουν το στόρυ του έργου, με μία Δήμητρα Παπαδοπούλου να στέκεται επάξια στο σανίδι ενσαρκώνοντας τη διάσημη ηρωίδα του μεγάλου Δ. Ψαθά.
Γοητεία, ένταση, φιγούρα και νάζι κυριαρχούν στο χαρακτήρα της Σουσούς, την οποία η πρωταγωνίστρια ερμηνεύει με το δικό της ιδιαίτερο τρόπο, χαρίζοντάς μας άφθονο γέλιο και δυνατές συγκινήσεις. Την τραγική διάσταση της επηρμένης προσωπικότητας υπηρέτησε η Δ. Παπαδοπούλου με σεβασμό, σθένος και υποκριτική αυτοτέλεια.
Δίπλα της οι αξιόλογοι Κώστας Κόκλας και Άλκης Κούρκουλος, που πλαισιώνουν το κάδρο της προσωπικής ζωής της κενόδοξης, αλλά τόσο συμπαθητικής περσόνας. Διαχειρίστηκαν τους ρόλους τους με ωριμότητα και ευστοχία.
Διακρίθηκε η ταλαντούχα Χριστίνα Μαξούρη στο τραγούδι, της οποίας η μεστή και στιβαρή φωνή δένει τις σκηνές με μπρίο κατά τρόπο λειτουργικό. Επίσης οι Μελέτης Γεωργιάδης, Βασίλης Χαλακατεβάκης και Κώστας Φλωκατούλας υποδύθηκαν τους χαρακτήρες με αμεσότητα, σκηνική δεινότητα και βάθος.
Η σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα αβανταδόρικη, συμμετρική, χωρίς υπερβολές, αναδεικνύει την ουσία του θεατρικού, αλλά δίνει συνάμα και το «ελαφρύ» στοιχείο, συνθέτοντας έναν καμβά χαράς, ανεμελιάς και διασκέδασης.
Ο πολυπληθής θίασος και οι μουσικοί με τη δυνατή παρουσία τους συντέλεσαν σημαντικά στο υπέροχο θέαμα, μιας καθ’ όλα αξιοπρεπούς παραγωγής.
Μία παράσταση εντυπωσιακή με στοιχεία μουσικού θεάτρου, εναρμονισμένη στην εποχή και στο ύφος του κειμένου, με τα καταπληκτικά κοστούμια των Νίκου Χαρλαύτη και Σοφίας Νικολαίδη και τα έντονα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη. Υπαινικτικοί φωτισμοί Ελευθερία Ντεκώ, μελωδική μουσική Μαρίζα Ρίζου, αρμονική κίνηση Κυριάκος Κοσμίδης και ενορχήστρωση / studio Δημήτρης Σιάμπος.
Μία ακριβή θεατρική δουλειά, ένα τολμηρό εγχείρημα, που το ρίσκο του το εξαργυρώνει η προσέλευση και η αγάπη του κοινού.
