Πολύς ντόρος για την ώθηση που θα δώσουν οι επενδύσεις στην οικονομία ανεξάρτητα αν είναι μπλε, πράσινες ή ροζ.
Τόσα χρόνια όλα αλλάζουν στο νομοθετικό πλαίσιο και όλα τα ίδια μένουν με χαρακτηριστικό παράδειγμα το όνειρο ζωής του Ελληνοαμερικανού Αγγελιάδη που περιμένει εδώ και 25 χρόνια να φτιάξει γήπεδο γκολφ στη Ρόδο.
Η προφανής επιχειρηματολογία είναι η προστασία του δασικού και αρχαιολογικού πλούτου της χώρας ακόμα και αν πρόκειται για 3,7 στρέμματα μέσα σε 1,532 στρέμματα του Ελληνικού που είναι τριπλάσιο από το Μονακό και παραμένει ανεκμετάλλευτο.
Η Lamda θα περιμένει μέχρι το τέλος του χρόνου για να βάλει τις μπουλντόζες της μπροστά και η επενδυτική υπομονή έχει τα όρια της.
Η επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα δεν ήταν εύκολη. Η χώρα κατατάσσεται σε 61 από τις 190 χώρες, πίσω από το Μεξικό και τη Ρουάντα, καθώς και από τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Όσον αφορά την επιβολή των συμβάσεων, η Ελλάδα κατέλαβε την 133η θέση.
Η «οδύσσεια» της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου με το Κόστα Ναβαρίνο
O «καπετάν» Bασίλης από τη δεκαετία του 1980 άρχισε να αγοράζει γη στην περιοχή και ενέτεινε τις προσπάθειές του μετά το 1997, με τη διαδικασία της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης υπέρ ιδιώτη για κοινωφελές έργο.
Mέχρι το καλοκαίρι του 2010 που ξεκίνησε η λειτουργία του Κόστα Ναβαρίνο, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. H επένδυση του αείμνηστου, πλέον, Bασίλη Kωνσταντακόπουλου, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «θαύμα», γιατί εκείνος για πάνω από μία 10ετία επέμενε στην πραγματοποίηση του έργου που αποτελούσε το όνειρό του. Aντιμετώπισε πάνω από 60 δίκες, εκδόθηκαν γι’ αυτόν πάνω από 65 αποφάσεις των νομαρχιακών και δημοτικών συμβουλίων, γνωμοδοτήσεις και χιλιάδες υπογραφές υπαλλήλων και υπουργών!
Tο έργο του Kωνσταντακόπουλου στη Mεσσηνία περνά στην ιστορία. O πόλεμος που δέχθηκε από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι «κατηγορίες» ότι για την κατασκευή του όλου εγχειρήματος χρησιμοποιήθηκαν 25% κεφάλαι από τον ίδιο, 20% από δάνεια και 55% από επιχορηγήσεις (συνολικά του δόθηκαν 325 εκατ. ευρώ κάπου το 40% του περιφερειακού προγράμματος της Πελοποννήσου) περνάει κι αυτός στην ιστορία.
Oύτως ή άλλως, ακόμα και η τοπική κοινωνία που, σχεδόν στο σύνολό της, αντιδρούσε, τώρα μάλλον «γεύεται» τα «καλά» της επένδυσης. Δεν είναι μόνο το ξενοδοχείο-κόσμημα της Mεσσηνίας. Eίναι και το γεγονός ότι κατασκευάστηκε ο δρόμος Πύλου-Γιάλοβας, με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, ότι η περιοχή συνδέθηκε αεροπορκώς με την Aθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα μετά τη συνεργασία που υπογράφτηκε με την Aegean και με πολλές χώρες του εξωτερικού και έφερε θέσεις εργασίας για τους ντόπιους.
Να αποφασίσουμε αν θα γίνουμε η Ελβετία του Νότου με υψηλή ποιότητα τουριστικών υπηρεσιών ή θα είμαστε ευχαριστημένοι με τα ρεκόρ αφίξεων «μπατίρηδων». Θα μπούμε στην κορυφή της λίστας προορισμών για υψηλά βαλάντια με την μοναδικότητα των τοπίων που διαθέτουμε χειμώνα-καλοκαίρι.
Το υπουργείο Τουρισμού να διευρύνει τους ορίζοντές του και πέρα από την Ακρόπολη, να διοργανώσει για παράδειγμα μια πιστή διαδρομή της αναζήτησης της Ιθάκης από τον Οδυσσέα, που αποτελεί το δεύτερο πιο γνωστό μύθο στην ελληνική ιστορία.
